เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 392
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 393
นางหยางเหงื่อแตกพลั่ก แต่กู้หว่านเยว่กลับไม่เป็นอะไร นางรู้จักร่างกายของตัวเองดี จึงจะไม่โอ้อวดเด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้น ระบบดูเหมือนจะสนใจทารกในท้องของนางมาก พยายามคิดหาวิธีถนอมความอบอุ่นให้นางอยู่ตลอดเวลา“ท่านแม่ ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องของพวกข้า รีบกินข้าวเถอะ”หลายคนกำลังกินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง หลังจากกินข้าวเสร็จ นางหยางก็ต้มน้ำอาบให้ทั้งสองและปูที่นอนให้เรียบร้อยหลังจากเก็บข้าวของเสร็จ ซูจื่อชิงก็กลับมาแล้วเช่นกัน“จัดการเรื่องที่พักเสร็จแล้วหรือ?” กู้หว่านเยว่เอ่ยถาม คนที่หนานหยางอ๋องพามามีจำนวนไม่น้อย นางไม่รู้ว่ากระท่อมจะพออยู่หรือไม่ซูจื่อชิงเช็ดเหงื่อ “จัดการที่พักเสร็จแล้ว แต่ทุกคนยังไม่คุ้นชิน ร้องหนาวกันอยู่ตลอด”ก็ไม่เห็นแปลก พวกเขาเป็นคนจากทางใต้ จู่ ๆ ก็วิ่งมาที่เจดีย์หนิงกู่ ตัวเรือนยังเรียบง่าย ไม่มีเสื้อผ้ากันหนาว ไม่หนาวก็แปลกแล้วแต่พวกเขาก็ต้องผ่านไปได้ด้วยตัวเองเท่านั้น กู้หว่านเยว่พาพวกเขามาถึงเจดีย์หนิงกู่ นับว่าเป็นความเมตตาที่สุดแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะช่วยเหลือทุกอย่างหลังจากพูดคุยกับซูจื่อชิงไม่กี่คำ กู้หว่านเยว่ก็ไล่เขาออกไป ตั้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 394
“ไปตายซะ!”หลู่ซื่อทนไม่ไหวอีกแล้ว จึงถีบโดรนลงไปในน้ำขณะเดียวกันกู้หว่านเยว่ที่อยู่ทางด้านนี้ก็อดหัวเราะลั่นออกมาไม่ได้ไม่ว่านักเดินทางข้ามเวลาที่อยู่เบื้องหลังมู่หรงอวี้จะเป็นใคร เรื่องสติปัญญาก็ยังต้องพัฒนาอีกมากหลังจากแกล้งหลู่ซื่อแล้ว กู้หว่านเยว่ก็เรียกฉู่เฟิงเข้ามา ขอให้เขาพาพวกหลู่ซื่อและโดรนลำนั้นออกจากหมู่บ้านสือหานด้วยกันวันรุ่งขึ้น กู้หว่านเยว่ล้างหน้าบ้วนปากเสร็จเรียบร้อยแต่เช้า จึงลากซูจิ่งสิงไปดูเรือนใหม่“สวัสดีนายหญิงกู้”“อรุณสวัสดิ์นายหญิง”ระหว่างทางได้พบกับชาวบ้านจากหมู่บ้านสือหาน เมื่อก่อนพวกเขาเคยหลบเลี่ยงคนต่างถิ่น แต่ตอนนี้ต่อให้ต้องมาไกลก็อดเข้ามาพูดคุยกับกู้หว่านเยว่ไม่ได้“ไปเตาเผาหรือ?” กู้หว่านเยว่ทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม“ขอรับ โชคดีที่มีนายหญิงพวกเราถึงมีงานทำ แล้วยังได้เงินอีกด้วย”สองตาของชาวบ้านเป็นประกาย สายตานั้นไม่ได้มองกู้หว่านเยว่เลย แต่เป็นสายตาที่มองเทพเจ้าไฉ่ซิงเอี๊ยอย่างชัดเจนซูจิ่งสิงเห็นเมียของตัวเองได้รับการเลื่อมใสศรัทธา ความภาคภูมิใจก็ผุดขึ้นมาในใจเมียของเขาสุดยอดไปเลยจริง ๆ!เมื่อมาถึงเรือนหลังใหม่ นายท่านหลี่กำลังตรว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 395
เมื่อได้ยินว่าอาจจะเกิดเรื่องกับท่านลุง ดวงตาของหลี่เฉินอันก็สั่นไหวแต่ในช่วงเวลานี้ได้ฝึกฝนทักษะกับซูจิ่งสิง ความคิดเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ข่มอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว“ให้ข้าไปด้วย”เขาสูญเสียแม่ผู้ให้กำเนิดไปแล้ว แม้ว่าพ่อผู้ให้กำเนิดจะมีอำนาจในมือ แต่กลับไม่เอาใจใส่เขาสักเท่าใด ตอนนี้เขาเหลือเพียงเกิ่งกวง ซึ่งเป็นสมาชิกในครอบครัวเพียงคนเดียวที่สามารถพึ่งพาได้ท่านลุงเกิดเรื่อง เขาต้องรุดหน้าไปช่วย“อาจารย์หญิงได้โปรด ให้ข้าตามไปด้วยเถิด”กู้หว่านเยว่มองร่างเล็กของเขา เผยความเก่งกล้าสามารถออกมาแล้ว ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย“ได้ เจ้าไปกับพวกเราด้วย แต่เจ้าต้องรับปากกับข้า ว่าจะเชื่อฟังข้าตลอดทาง”พอดีนางก็ต้องการให้หลี่เฉินอันได้สัมผัสประสบการณ์ ลองทดสอบดาบเล่มนี้ของเขาว่ามีความเร็วหรือไม่“ข้ารับปากอาจารย์หญิง!”หลี่เฉินอันรีบปาดน้ำตา แล้ววิ่งไปเก็บข้าวของฟู่หลานเหิงมองตามหลังหลี่เฉินอันไป“พวกเจ้าสองคนต้องการช่วยเขา หรือว่า...”ซูจิ่งสิงมองไปที่นางหยาง “ท่านแม่ ท่านออกไปดูซิว่าน้ำของจิ่นเอ๋อร์ต้มเสร็จหรือยัง”“ได้สิ แม่จะไปเดี๋ยวนี้”นางหยางหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว ซูจิ้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 396
ขณะเดียวกัน นางจำเป็นต้องเตือนสติอีกฝ่าย“ใต้เท้าฟู่ ตอนนี้ตัวตนของท่านพี่ของข้ายังคงเป็นความลับ ก่อนจะถึงเวลาที่เหมาะสม รบกวนท่านช่วยเก็บความลับนี้ไว้ด้วย”“ไม่ต้องกังวล”ฟู่หลานเหิงรับปากด้วยตัวเอง คุณสมบัติอย่างเขากู้หว่านเยว่ยังคงเชื่อใจได้อยู่ในเมื่อซูจิ่งสิงเปิดเผยตัวตนแล้ว ฟู่หลานเหิงก็รู้เช่นกันว่าเหตุใดเขาถึงต้องการช่วยหลี่เฉินอันและเกิ่งกวง“ช่วงนี้แนวป้องกันชายแดนค่อนข้างวุ่นวาย ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่าเกิ่งกวงตกอยู่ในอันตรายหรือไม่ หากพวกเจ้าจะไป ก็ระมัดระวังไว้สักหน่อยดีกว่า”สิ่งที่ฟู่หลานเหิงไม่ได้พูดก็คือ ช่วงนี้อากาศหนาวมาก และใกล้ปลายปีแล้วด้วยผู้คนจากตงโจวมักจะฝ่าแนวป้องกันชายแดนเข้ามา ปล้นเสบียงและฉุดคร่าผู้หญิง “ข้าจะไปกับพวกเจ้าด้วย”ฟู่หลานเหิงยังคงไม่วางใจ“ถึงยังไงข้าก็เคยไปที่ชายแดนมาแล้ว”การที่มีฟู่หลานเหิงอยู่ด้วยคงจะสะดวกกว่ามาก กู้หว่านเยว่เองก็ไม่ได้ปฏิเสธ“เช่นนั้นท่านก็อย่ากลับไปเลย วันนี้ค้างที่นี่ก่อน พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางแต่เช้าครู่”“ตกลง”พูดถึงการพักค้างคืน ไม่รู้ว่าฟู่หลานเหิงนึกอะไรขึ้นได้ จู่ ๆ ติ่งหูก็แดงขึ้นเล็กน้อย“เช่นนั้นข
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 397
ซูจิ่นเอ๋อร์ลนลานพยักหน้า “ข้ารับปาก ข้ารับปาก! ข้าจะเชื่อฟังแน่นอน”“ข้าจะไม่ติดตามพวกท่านแล้ว”ซูจื่อชิงมองคนหลายคน ด้วยแววตาขอคำปรึกษา“นายท่านฟู่และคนอื่น ๆ เพิ่งมาถึง มีสิ่งของมากมายที่ต้องจัดซื้อ ข้าจะอยู่ช่วย”“อืม”ซูจิงสิ่งรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ มองทะลุได้โดยไม่ต้องจิ้มให้แตกเลยเด็กคนนี้ต้องการตามเกี้ยวเมี่ยชิงหว่าน ก็ควรจะทำอะไรบางอย่างในทางปฏิบัติ หวังว่าเมื่อเขากลับมา ซูจื่อชิงจะมีความก้าวหน้าวันรุ่งขึ้น พวกเขาขึ้นรถม้าและออกเดินทางก่อนจะไป ทั้งนางหยางและซูจิ้งมายืนส่งที่ประตู“หว่านเยว่ พวกเจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดี ออกไปข้างนอกอย่าอวดเก่ง ปกป้องตัวเองคือสิ่งที่สำคัญที่สุด”“ท่านแม่ไม่ต้องกังวล”กู้หว่านเยว่โบกมือให้ทั้งสอง “พวกท่านกลับไปเถอะ ลำคอของท่านพ่อโดนลมไม่ได้”“ออกเดินทางได้แล้ว ระหว่างทางต้องระวังให้มากหน่อย”ฟู่หลานเหิงกระซิบเตือนกู้หว่านเยว่เปิดม่านรถขึ้น เห็นฮั่นจิ่วและลู่จิงตามมาในเงามืด ยิ่งเข้าใกล้ชายแดนมากเท่าใด ก็ยิ่งพบศพตามข้างทางมากขึ้นเรื่อย ๆ“แนวป้องกันชายแดนมีเมืองอยู่ด้วยหรือ?”“มีอยู่จริง ชื่อว่าเมืองตะวันไม่ตกดิน”ฟู่หลาน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 398
ซูจิงสิ่งรีบกระโดดลงจากรถม้า เข้าไปรวมตัวกับอีกหลายคน“พี่ใหญ่ ให้ข้าช่วยเถอะ”ซูจิ่นเอ๋อร์จำได้ว่าลูกศรซ่อนในแขนเสื้อที่พี่สะใภ้ใหญ่ให้มาสามารถฆ่าคนได้หลายคนลงมือพร้อมกัน ร่วมด้วยองครักษ์ลับ สังหารคนชุดดำไปแล้วครึ่งหนึ่งอย่างรวดเร็วคนชุดดำที่เหลือเห็นว่าน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ จึงรีบขี่ม้าหันหลังออกไป“ไม่ต้องไล่ตามข้าศึกเดนตาย”กู้หว่านเยว่ห้ามหลี่เฉินอันที่กำลังเข่นฆ่าอย่างโกรธเกรี้ยว ยังไม่รู้ว่าคนชุดดำกลุ่มนี้มีกี่คน หากบุ่มบ่ามไล่ตามไป คนที่เสียเปรียบจะเป็นฝ่ายตนหลี่เฉินอันเชื่อฟังนางมาก หยุดฝีเท้าในทันที เดินกลับไปอยู่ข้าง ๆ กู้หว่านเยว่“อ๊อก!”ชายที่วิ่งหนีกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ล้มลงกับพื้น“เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำไมพวกเราไม่ช่วยเขาล่ะ? ไม่เช่นนั้นหากทิ้งเขาอยู่ในพื้นหิมะนี้ เขาต้องหนาวตายเป็นแน่”ซูจิ่นเอ๋อร์เห็นแล้วทนไม่ได้ ฉุกคิดอะไรบางอย่างได้จึงรีบบอก “ถ้ายุ่งยากเกินไปก็ช่างมันเถอะ ข้าแค่พูดเฉย ๆ”พวกเขากำลังไปจัดการธุระ ไม่ใช่ทำการกุศลรายทาง หัวใจของแม่พระไม่ควรถูกปลุกขึ้นมาง่าย ๆ“ข้าจะไปดูหน่อย”หลี่เฉินอันเดินเข้าไป ถอดผ้าโพกหัวของชายคนนั้นออก ทันใดนั้น ก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 399
ซูจิงสิ่งเดินวนอยู่สองรอบด้วยความกังวล กลัวว่ากู้หว่านเยว่จะติดเชื้อ“ข้าไม่เป็นอะไร”แม้ว่าจะคาดเดาได้แปด เก้า ถึงสิบส่วน แต่เพื่อความรอบคอบ กู้หว่านเยว่ยังต้องอ่านรายงานการทดลองจากหอแห่งโอสถด้วยกู้หว่านเยว่หยิบยาห้ามเลือดและยาแก้อักเสบออกมาจากกล่องปฐมพยาบาล นอกจากผื่นแดงบนร่างกายของชายคนนี้แล้ว เขายังได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วยไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดผลรายงานจากหอแห่งโอสถก็ออกมาแล้วกู้หว่านเยว่อ่านผ่านตา เป็นไปตามที่นางคาดเดาไว้“โชคดี มันไม่ใช่ไข้ทรพิษ เป็นเพียงการถูกพิษ”ทันทีที่ได้ยินว่าถูกพิษ หลายคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะท้ายที่สุดแล้วหากเป็นไข้ทรพิษ มันจะสามารถแพร่เชื้อสู่ผู้อื่นได้ไข้ทรพิษมีความสามารถในการแพร่เชื้อได้สูงมาก ถึงแม้ว่าคนสองคนจะพูดคุยกันในระยะห่างสองถึงสามเมตร ก็อาจติดเชื้อจากละอองน้ำลายได้แม้แต่คนที่เคยพบหน้าชายคนนี้เมื่อครู่ก็อาจติดเชื้อได้ตอนนี้ในเมื่อได้รับการยืนยันแล้วว่าชายคนนี้แค่ถูกพิษเท่านั้น ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลมากนัก“ในเมื่อไม่ใช่ไข้ทรพิษ เช่นนั้นก็ถือโอกาสพาเขาไปส่งที่โรงหมอในบริเวณใกล้เคียงแล้วกัน”พวกเขายังมีเรื่องสำค
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 400
“อาจารย์หญิง เป็นยังไงบ้าง?”หลี่เฉินอันเข้ามาสอบถามทันที“ไม่เป็นอะไรแล้ว พักผ่อนให้เต็มที่ก็พอแล้ว”สีหน้าของกู้หว่านเยว่ซีดเผือดเล็กน้อย หลี่เฉินอันเห็นแล้วก็ยิ่งรู้สึกผิดการเดินทางไม่อาจหยุดรอได้ ทั้งคณะจึงกลับขึ้นรถม้าเร่งการเดินทางต่อไป“หว่านเยว่ เจ้าพักก่อนเถอะ”ซูจิงสิ่งมองกู้หว่านเยว่ที่มีท่าทางเหนื่อยล้า รู้สึกสงสารจับใจกู้หว่านเยว่กุมหน้าผาก นางมีมิติในการถ่ายทอดความสามารถพิเศษ ร่างกายยังพอทนไหวแต่ในใจก็เกิดความคิดอยากจะรับลูกศิษย์“ให้ข้ารับลูกศิษย์หนุ่มสักคนดีกว่า วันหลังจะลองมองหาดู”หากพบใครสักคนที่มีพรสวรรค์สูงและจิตใจสะอาดบริสุทธิ์ สามารถเป็นผู้ช่วยอยู่ข้าง ๆ ได้แต่เดิมนางสนใจเด็กสาวอย่างซูจิ่นเอ๋อร์ แต่น่าเสียดายที่ซูจิ่นเอ๋อร์ไม่มีพรสวรรค์ด้านการแพทย์มากนัก สามารถแยกแยะสมุนไพรง่าย ๆ ได้เพียงไม่กี่ชนิดแต่กลับสนใจเรื่องอาหารมากกว่า ศึกษาเรื่องอาหารการกินที่แตกต่างกันไปในแต่ละวัน“ข้าจะช่วยเจ้าค้นหาด้วยกัน”ซูจิงสิ่งมองนางด้วยสายตาอ่อนโยน ยื่นมือออกไปนวดหัวไหล่และแขนของนางอย่างอ่อนโยน“ความแรงระดับนี้ได้ไหม?”“อืม สบายจัง”รถม้าวิ่งไปส่งเสียงดังเอ
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1664
“พี่หญิง บางทีท่านอาจจะรู้สึกว่าข้ารักตัวกลัวตาย แต่ในใจกลับรู้สึกว่าหนานเจียงไม่มีที่ยืนสำหรับพวกเราแล้วบางทีสิ่งที่ข้าทำอาจช่วยทำให้สกุลชวีมีทางรอด”“ทางรอด?”เมื่อชวีอวี้ได้ยินคำพูดนี้ รอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นที่ใบหน้า“สกุลชวีของเราไม่มีทางรอดแล้ว”นางมองไปทางชวีเฟิง“คิดว่าตอนที่เจ้าเพิ่งเข้ามาก็เห็นแล้ว ข้างนอกล้วนเป็นคนของสกุลวู ฮองเฮาอยากให้พวกเราตาย สกุลวูก็อยากให้พวกเราตาย พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”ในแววตาของนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ราวกับว่าเคยผ่านความเป็นความตายมาแล้วชวีเฟิงนึกถึงอะไรบางอย่างกะทันหัน“พี่ชวีหลิงล่ะ?”เขาเป็นคู่หมั้นของพี่หญิง เหตุใดจึงไม่เห็นเขาปรากฏตัว และพี่หญิงก็ไม่ได้พูดถึงเขาเลยจู่ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี“พี่หญิง พี่ชวีหลิงล่ะ?”จนกระทั่งเวลานี้เอง ในที่สุดร่างกายของชวีอวี้ก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุม นางปิดหน้า หยดน้ำตาไหลออกมาจากระหว่างนิ้ว “ตายแล้ว เขาตายแล้ว”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ จิตใจได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ถึงว่าชวีอวี้จะแต่งงานกับวูเมิ่ง ชวีหลิงไม่เคยปรากฏตัวเลย“วูเมิ่งฆ่าเขาหรือ?”ชวีเฟิง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1663
กู้หว่านเยว่ยกกระเบื้องแผ่นหนึ่งขึ้น แล้วมองเข้าไปในห้อง“เป็นอย่างไรบ้าง?” ชวีเฟิงกล่าวถาม“ในห้องมีแค่คุณหนูใหญ่สกุลชวีคนเดียว ไม่เห็นพ่อแม่เจ้า”หลังจากกู้หว่านเยว่สำรวจดูอย่างละเอียด สายตาไปตกที่ใบหน้าชวีอวี้ หน้าตางดงาม มีเสน่ห์แบบคนต่างแดน นางเป็นหญิงงามจริงๆ ด้วย ไม่แปลกใจเลยที่วูเมิ่งยอมทำทุกอย่างเพื่อแต่งงานกับนางเดี๋ยวก่อน กู้หว่านเยว่เห็นชวีอวี้ล้วงมีดสั้นออกจากแขนเสื้อกะทันหัน“เหมือนว่าพี่หญิงเจ้าจะฆ่าตัวตาย”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงไม่สามารถสงบสติอารมณ์แล้ว กระโดดลงจากคานโดยตรง แล้วปีนเข้าไปในห้องผ่านหน้าต่างที่อยู่ด้านหลังการเคลื่อนไหวนี้ทำให้ยามในเรือนรู้ตัวทันที“ใคร?”มียามสองคนมาตรวจดู และเจอเข้ากับกู้หว่านเยว่ที่ตามหลังมาพอดี“โทษที”พลันกู้หว่านเยว่ยกมือขว้างผงพิษออกไป ทำให้ยามสองคนนี้หมดสติโดยตรง“พี่หญิง ท่านกำลังทำอะไร?” ชวีเฟิงมาถึงตรงหน้าชวีอวี้แล้ว เขาแย่งมีดสั้นมาด้วยมือเปล่าโดยไม่สนใจความคม“เจ้า?”ชวีอวี้ตกใจ เนื่องจากชวีเฟิงในเวลานี้กำลังปลอมตัว ดังนั้นชั่วขณะนางจึงจำไม่ได้กระทั่งได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ในที่สุดก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าก็คือชวีเฟิงน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1662
“ท่านพ่อกับท่านแม่ล่ะ พวกเขาถูกปล่อยออกมาแล้วหรือ?”“ยังเจ้าค่ะ ทางสกุลวูบอกว่ารอท่านแต่งเข้าไปแล้ว พวกเขาจึงจะปล่อยนายท่านกับฮูหยินออกมา”คนรับใช้พูดพลางกำหมัดแน่นเพื่อบีบให้คุณหนูใหญ่แต่งงานกับคุณชายใหญ่สกุลวู พวกเขาถึงกับจับนายท่านกับฮูหยินไป“วันนี้เป็นวันมงคลของข้า แต่พวกเขายังขังพ่อแม่ของข้าไว้ในคุก และยังไม่ให้พวกเขามาร่วมงานแต่งของข้า นี่มันงานแต่งแบบไหนกัน”รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏที่มุมปากชวีอวี้“คุณหนูใหญ่…”“พอแล้ว เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว ออกไปก่อนเถอะ ข้าอยากอยู่ที่นี่เงียบๆ สักพัก”ชวีอวี้หลับตา ท่าทางดูอ่อนล้ามาก ราวกับไม่อยากเอ่ยปากพูดอีกแม้แต่คำเดียวคนรับใช้มองนางอย่างระมัดระวังแวบหนึ่ง รู้เช่นกันว่าตอนนี้นางไม่สบายใจ ไม่อยากพูดอะไรมากอีก กลัวว่าสภาพจิตใจของชวีอวี้จะยิ่งหดหู่ด้วยเหตุนี้จึงหมุนกายเดินออกไป และปิดประตูห้องอย่างเชื่อฟัง“ที่นี่หรือ?”นอกประตูของสกุลชวีในเวลานี้ กู้หว่านเยว่มองดูคฤหาสน์ที่แขวนผ้าสีแดงและโคมไฟสีแดงเต็มไปหมด มีความสงสัยปรากฏขึ้นในแววตา“ใช่ ที่นี่แหละ”ชวีเฟิงกำหมัดแน่น สีหน้ายิ่งดูน่าเกลียดหลังจากเข้าเมือง ระหว่างทางก็ได้ยินผู้คน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1661
ชวีเฟิงหัวเราะเยาะ “สกุลวูเชี่ยวชาญแมงป่องพิษ เพราะช่วยฮองเฮาเพาะเลี้ยงราชาแมงป่องพิษ ดังนั้นเฮาฮองจึงให้ความสำคัญมากเดิมทีตระกูลของพวกเขารั้งท้ายสุดในห้าตระกูลใหญ่ แต่ตอนนี้สกุลชวีของเราเข้ามาแทนที่ ได้กระโดดขึ้นไปเป็นผู้นำห้าตระกูลใหญ่และสาเหตุที่ฮองเฮาจะเล่นงานสกุลชวีของเรา ก็เป็นเพราะสกุลวู”ที่แท้คุณหนูใหญ่สกุลชวีที่วูเมิ่งคุณชายใหญ่สกุลวูชอบก็คือชวีอวี้พี่สาวแท้ๆ ของชวีเฟิงแต่ชวีอวี้มีคนในใจนานแล้ว ซึ่งเป็นคนในตระกูลสกุลชวีก็ให้ทั้งสองหมั้นหมายกันนานแล้ว ย่อมไม่มีทางตอบตกลงวูเมิ่ง“วูเมิ่งคนนี้มักจะวนเวียนอยู่ในบ่อนพนันหรือซ่องโสเภณี เขาก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของห้องปรุงพิษ จิตใจอำมหิตไร้ความปรานี เชี่ยวชาญการใช้ยาพิษ เพื่อบรรลุเป้าหมายไม่เลือกวิธีการ ครั้งหนึ่งเคยมีคนจากหมู่บ้านหนึ่งล่วงเกินเขา เขาถึงกับวางยาพิษฆ่าคนทั้งหมู่บ้าน หลังจากเกิดเรื่องก็สั่งให้คนปิดเรื่องนี้เพียงแต่ตอนนั้นสกุลชวีของเราพอจะมีอิทธิพลอยู่บ้าง ดังนั้นจึงรู้เรื่องนี้อย่างลับๆคนต่ำช้าที่จิตใจอำมหิตและเห็นชีวิตของคนเป็นผักปลาอย่างเขา อย่าว่าแต่พี่หญิงไม่ชอบเขาเลย สกุลชวีของเราก็ไม่มีทางให้พี่หญิงแต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1660
กู้หว่านเยว่พยักหน้า เดิมทีนางเองก็ไม่ได้คิดจะอยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้อยู่แล้ว แค่อยากเข้าไปพักผ่อน แวะกินอาหารเช้าแล้วค่อยเดินทางต่อก็เท่านั้น ภารกิจก็ต้องทำ ข้าวก็ต้องกิน“ไป เราเข้าไปดูก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่ขี่ม้ามาถึงหน้าประตูเมือง จากนั้นก็มองพิจารณาชื่อของเมืองแห่งนี้“เมืองโยวหุน”นางกระตุกมุมปาก ชื่อของเมืองนี้ฟังดูแปลกยิ่งนัก หากไม่รู้คงคิดว่าเป็นเมืองผีในระหว่างนั้นขนตามตัวก็พากันลุกซู กู้หว่านเยว่กลงจากหลังม้า และเดินเข้าไปในเมืองโยวหุนผู้คนที่สัญจรในเมืองแห่งนี้มีจำนวนมากนางในตอนนี้แต่งตัวเป็นคนหนานเจียงแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ดึงดูดสายตาของใครทั้งสองคนเดินมานั่งอยู่หน้าแผงลอยแห่งหนึ่งรอบตัวของพวกนางมีคนหนานเจียงที่กำลังกินอาหารกันอยู่ไม่น้อย กินไปพลางพูดคุยไปพลาง กู้หว่านเยว่ตั้งใจฟังอยู่ครู่หนึ่งพบว่าไม่มีใครสนใจสงครามระหว่างต้าฉีกับหนานเจียงเลยสักคนชวีเฟิงกล่าวอธิบายเสียงต่ำ “หนานเจียงไม่มีสงครามมาหลายร้อยปีแล้ว และไม่เคยมีศัตรูจากข้างนอกเข้ามายุ่งย่าม ดังนั้นชาวบ้านจึงไร้ความรู้สึกกันนานแล้ว คิดว่าสงครามไม่มีทางมาถึงหนานเจียงได้อย่างแน่นอน ที่นี่จะต้องเป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1659
นางอยากรู้ว่าราชินีหนานเจียงผู้นี้กำลังจะทำอะไรลับหลังนางกันแน่ ตั้งใจจะใช้ห้องปรุงพิษแห่งนั้นทำสิ่งที่น่าประหลาดใจอะไรอยู่กันแน่พิษ หากใช้มันจริง ๆ ความรุนแรงก็ไม่ต่างกับดินปืนเลยเวลานี้เกาเจี้ยนเพิ่งได้เข้าใจ “ท่านจะปลอมตัวเป็นหนึ่งในคนชุดดำเหล่านั้นอย่างนั้นหรือ?”“ถูกต้อง”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางทำหน้ากากหนังคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว“ในเมื่อเจ้าและอวิ๋นมู่ร่วมมือกันแล้ว ต่อไปข้าคงฝากฝังเจ้าได้อย่างวางใจ ข้าขอเก็บของสักครู่แล้วจะออกเดินทางทันที”กู้หว่านเยว่ดูรีบร้อนมากเรื่องนี้จะช้าไม่ได้“ขอรับ”เกาเจี้ยนคงพูดอะไรไม่ได้ ถึงอย่างไรก็ผิดหวังความไว้วางใจของพระมเหสีไปแล้ว แต่นางก็ยังยกกองกำลังแนวหน้าให้เขาดูแลทั้งหมด!กู้หว่านเยว่คว้าป้ายอาญาสิทธิ์ของหกคนนั้น ก่อนจะควบม้ามุ่งหน้าไปกับทิศทางของหนานเจียงพร้อมกับชวีเฟิง“หวังว่าหว่านเยว่จะกลับมาอย่างปลอดภัย”อวิ๋นมู่มองไปยังทิศทางที่กู้หว่านเยว่จากไป แววตาเป็นห่วงยังคงจ้องมองอย่างนั้นอยู่เนิ่นนานเกาเจี้ยนจึงเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาว่า “ถ้าเป็นห่วง เมื่อครู่ใยไม่โน้มน้าวกับข้าเล่า เป็นห่วงตอนนี้จะได้อะไรขึ้นมา”อวิ๋นมู่คลี่ยิ้ม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1658
“แบบนี้ไม่ได้นะขอรับ พระมเหสี การเดินทางครั้งนี้อันตรายมาก ก่อนจะออกเดินทาง ข้าสัญญาต่อฝ่าบาทว่าจะต้องปกป้องท่านอย่างดีที่สุดหากเขารู้ว่าข้าให้ท่านเดินทางไปหนานเจียงเพียงลำพัง เขาจะไม่ตัดหัวของข้าเลยหรือ?”เกาเจี้ยนร้อนใจมาก เหตุใดกู้หว่านเยว่ถึงได้มีความคิดที่เหลวไหลและกล้าหาญถึงเพียงนี้ เขายังไม่อยากตายกู้หว่านเยว่ยกมือเท้าคางพลางคลี่ยิ้ม“ไม่ได้จะไปเพียงลำพังเสียหน่อย นี่ ข้าให้ชวีเฟิงไปกับข้าด้วย”“เขา?” เขาเนี่ยนะ?เกาเจี้ยนส่ายหน้าทันที“พระมเหสี ได้โปรดท่านคิดทบทวนดี ๆ เถิด”ทว่าแม้แต่ซูจิ่งสิงก็ยังโน้มน้าวกู้หว่านเยว่ไม่ได้ นับประสาอะไรกับเกาเจี้ยน“เรื่องนี้ว่าไปตามนี้ก่อนแล้วกัน กว่าฟ้าจะสว่างยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วยาม ข้าง่วงแล้ว ขอพักสักหน่อย เจ้าออกไปจุดพลุส่งสัญญาณเถอะ รอให้คนของอวิ๋นมู่มาถึงแล้วค่อยมาปลุกข้า”เมื่อกู้หว่านเยว่กล่าวจบ ก็เข้าไปในกระโจมที่อยู่ถัดไปอื้อ ไม่ใช่ว่านางอยากเปลี่ยนกระโจมหรอก ความจริงคือกลิ่นเท้าในกระโจมของเกาเจี้ยนแรงเกินไปต่างหาก!พรุ่งนี้ต้องหาผงดับกลิ่นเท้ามาให้เขาสักห่อ รักษากลิ่นเท้าของเขาให้หาย“พระมเหสี!”เกาเจี้ยนไล่ตามม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1657
มิน่าล่ะในระหว่างการสอบสวนเมื่อครู่ นางมองเล่ห์เหลี่ยมที่พวกเขาพยายามจะใช้พิษไม่ต่ำกว่าห้าครั้งนั้นได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ภายใต้ความจนปัญญานางทำได้แค่กดจุดทั่วร่างกายของคนเหล่านี้ไว้ เหลือเพียงปากของพวกเขาที่ยังสามารถพูดได้“ชวีเฟิง เจ้าสมควรตาย”เมื่อคนชุดดำเห็นชวีเฟิงขายความลับของหนานเจียงจนหมดเกลี้ยง ดวงตาก็พลันเบิกกว้างอย่างโกรธเคือง และสบถเป็นภาษาถิ่น“หุบปาก”ครั้นกู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงโวยวาย ก็ขว้างเข็มเล่มหนึ่งออกไปปักลิ้นของคนผู้นั้นอย่างหมดความอดทน“อ๊าก!”เขาส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนาออกมาคนชุดดำคนอื่นเห็นเหตุการณ์นี้ก็ทยอยกันตัวสั่นงันงก รีบปิดปากทันที“เอาละ ตอนนี้เจ้าพูดต่อได้แล้ว” กู้หว่านเยว่หันไปมองชวีเฟิงชวีเฟิงตัวสั่นงันงกนางมารยังไงก็คือนางมารอยู่วันยังค่ำ น่ากลัวเหมือนกับในความทรงจำจริง ๆเขากลืนน้ำลายอึกใหญ่“ว่ากันว่า ในห้องปรุงพิษมีคนอยู่มากกว่าสามสิบคน ทุกคนอาศัยลวดลายบนแขนมาระบุสถานะ”กู้หว่านเยว่โบกมือไปมาเกาเจี้ยนตั้งสติแล้วรีบเดินขึ้นหน้า ถกแขนเสื้อของคนชุดดำทั้งหกคนขึ้น เผยให้เห็นแขนข้างภายใต้ร่มผ้าเป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ บนแขนของคนชุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
