บทที่ 934

“ข้าไปช่วยเจ้า” เมี่ยชิงหว่านวางชามและตะเกียบลง แล้วจูงมือซูจื่อชิงไปด้วยกัน

“ปรมาจารย์แพทย์เฒ่า ท่านกลับไปกับพวกเราด้วยสิ ข้าจะได้เอาผลต้นเกล็ดหิมะให้ท่านด้วย”

แม้ว่าทิวทัศน์ของหุบเขาราชาโอสถจะงดงาม แต่ตอนนี้หุบเขาราชาโอสถยังไม่มีศิษย์มากนัก ทั้งหุบเขาราชาโอสถดูว่างเปล่า ไร้ผู้คน ไม่มีแม้แต่เงา ปรมาจารย์แพทย์เองก็ไม่ชอบอยู่ที่นี่ จะมาดูแลแปลงสมุนไพรของเขาก็แค่นาน ๆ ครั้ง

เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่เชิญ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ จึงรีบพยักหน้าตอบรับทันที

“ดีเลย ๆ นางหนู เช่นนั้นข้าจะไปพักที่จวนเจ้าก็แล้วกัน

พอดีช่วงนี้ข้ากำลังจะรับศิษย์สองสามคนในเมืองอวี้ ถึงตอนนั้นต้องทดสอบพวกเขา การเดินทางไป ๆ มา ๆ แบบนี้ก็ไม่สะดวก”

กู้หว่านเยว่นึกขึ้นได้ “ท่านรับหมอหลินแล้วมิใช่หรือ?”

“ใช่แล้ว”

ปรมาจารย์แพทย์พยักหน้า

“แต่คนพวกนี้เป็นเพียงศิษย์ของหุบเขาราชาโอสถ ไม่ใช่ศิษย์ของข้า ศิษย์ของข้าไม่ใช่ว่าใครจะเป็นก็ได้ ต้องมีพรสวรรค์ด้วย”

นี่เป็นข้อกำหนดของปรมาจารย์แพทย์ ถึงแม้ว่าเขาต้องการสร้างหุบเขาราชาโอสถ แต่เขาก็ไม่ได้รับศิษย์ง่าย ๆ แน่นอนว่าบรรดาหมอที่เข้าร่วมหุบเขาราชาโอสถ โดยปกติแล้วเขาก็จะสอนทุ