บทที่ 8 อยากมีความสุขมั้ยหละ?

“อ๊อย...อาจารย์ขา หนูขอโทษ หนูจะไม่ดูคลิปนั่นอีกแล้ว”

“เหรอ...ถ้างั้น ผมขอถามอะไรหน่อยซิ ผู้ชายในคลิปนั่นน่ะ เป็นยังไงบ้าง? ตอบมาตามตรงนะ”

“ก็...เอ่อ...ก็ดีค่ะ หื่นดี แรงเยอะ แล้วก็ไอ้นั่น ยะ...ยะ...ใหญ่มากด้วย แต่เขาไม่น่าตั้งกล้อง แอบถ่ายแล้วเอามาเผยแพร่ แบบนี้เลย”

“ฝ่ายหญิงต่างหากล่ะ ที่เป็นคนแอบถ่าย”

“แล้ว...อาจารย์รู้ได้ยังไงคะ?”

“ก็ผมนี่แหละ! คือผู้ชายในคลิปน่ะ”

“ห๊า!!!”

นฤมลทำตาโต หัวใจเต้นระรัว ในที่สุดสิ่งที่เธอสงสัย ก็เป็นความจริง จนได้

“แล้ว...เธออยากจะโดนแบบในคลิปบ้าง หรือเปล่าล่ะ อาจารย์จะได้จัดให้น่ะ”

ร่างใหญ่จับเธอให้หันหน้า เข้าไปยังชั้นวางหนังสือ ก่อนที่เขาจะเขยิบตัวไปจนชิด แบบแนบสนิทเหมือนจะสิงร่างเธอ ยังไงอย่างนั้น

มือหนาจับเอวคอดกิ่วเบา ๆ ขณะที่ริมฝีปากก็ซุกลงมายังต้นคอระหง พร้อมกับถูไถความเป็นชายกับร่องก้นนุ่มแน่นของเธอด้วย ทำเอานักศึกษาสาวซ่านสยิวไปทั้งตัว

“อ่าส์...อาจารย์ขา จะทำอะไรน่ะ นี่มันห้องสมุดนะคะ”

“ก็เธอเล่นไปหาความสุข กับคลิปของคนอื่นน่ะ ทำแบบนั้น มันไม่ถูกต้อง...เข้าใจไหม”

จากชายหนุ่มรูปงาม พูดจาดี กลับกลายเป็นเสือร้ายหิวสวาท ที่พร้อมจะกลืนกินเธอ ได้ทุกเมื่อ

“แล้วอาจารย์จะให้หนู...ทำยังไงล่ะคะ?”

“ไม่ต้อง! ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวอาจารย์ทำให้เอง”

เขาพูด ด้วยเสียงที่หื่นกระหาย ก่อนจะซุกไซ้ปลายจมูก เข้ากับซอกคอของเธอ

“อ้าส์...อะ...อะ...อาจารย์ขา นี่มันห้องสมุดนะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”

“เย็นป่านนี้แล้ว คงไม่มีใคร มานั่งอ่านหนังสือ แล้วล่ะมั่ง”

“อย่าค่ะ! อาจารย์...อย่าทำแบบนี้เลย”

“แล้วทีเธอล่ะ...ยังดูคลิปนั้น จนขาแข้งอ่อนได้เลย ถามจริง ๆ เถอะ! ช่วยตัวเองเสร็จไปกี่ครั้งแล้วล่ะนฤมล”

“อ๊อย...ไม่เอาแล้ว หนูอยากกลับหอแล้ว ปล่อยหนูเถอะค่ะ อาจารย์ขา...”

“ได้! แต่เธอต้องจับไอ้นั่นของอาจารย์ก่อน จับแบบเมื่อกี้น่ะ”

“หื้อ...มะ...มะ...ไม่! ไม่นะคะ หนูไม่กล้า”

“อาจารย์ไม่เชื่อหรอก ว่าเธอไม่กล้า ยอมรับมาเถอะ ว่าเธอเองก็ต้องการ อาจารย์ทำให้เธอมีความสุขได้นะ”

พูดจบ คนหื่นก็จับมือของเธอ ยัดใส่เข้าไปในกางเกงของเขา

จนหญิงสาวสัมผัสได้ถึงอาวุธอันทรงพลัง แบบถึงน้ำถึงเนื้อ

“อ๊าย...อื้อ...”

เธอครางกระเส่า มือไม้อ่อนแรง สยิวชาไปทั้งตัว

“เป็นไงบ้างล่ะ! เห็นแต่ในคลิป มันไม่ได้อารมณ์เท่ากับสัมผัสจริง ๆ หรอกใช่ไหม?”

มือใหญ่ข้างที่เหลือ ยกขึ้นไปบีบคลึงอณูเนื้อเต่งตึงที่หน้าอกนักศึกษาสาว จนเจ้าของเต้าอวบใหญ่กระสันซ่าน วาบหวามอย่างที่สุด

“อ๊อย...อะ...อะ...อาจารย์ขา หนูกลัว ของอาจารย์มันใหญ่มากเลย แข็งโป๊กด้วย ฮื้อ...”

หญิงสาวทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ แต่อารมณ์ภายในใจ กลับพลุ่งพล่านไปหมดแล้ว

“ประกาศ...ประกาศ...ขณะนี้หอสมุด หมดเวลาทำการแล้ว กรุณามาใช้บริการได้ใหม่ในวันพรุ่งนี้”

เมื่อได้ยินเสียงประกาศจากทางหอสมุด นฤมลก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับเป็นเสียงสวรรค์

ที่มาปลดปล่อยเธอ จากกรงเล็บของมัจจุราชหิวสวาท ยังไงอย่างนั้นเลย

“อ๊ะ...ต้องไปแล้ว หอสมุดจะปิดแล้วนะคะ ปล่อยหนูเถอะค่ะ อาจารย์ขา...”

“ก็ได้...”

พูดพลาง ผละมือออกจากสองเต้าใหญ่ของหญิงสาว

“แล้วเธอล่ะ...ไม่เอามือออกจากกางเกงของอาจารย์บ้างเหรอ? หรือว่า...อยากจะกำไว้แบบนั้น ก็ได้นะ”

“อื้อ...”

เด็กสาวรีบดึงมือออกทันที ก่อนจะพบว่ามีน้ำเหนียว ๆ ติดปลายนิ้วออกมาด้วย

“อึ๊ย! น้ำอะไรน่ะ มีกลิ่นคาวด้วย”

“ก็น้ำแบบเดียว...กับของเธอไงล่ะ”

“อะ...อะ...อะไร แบบเดียวยังไงคะ?”

“ก็...แบบเดียวกับที่ มันแฉะอยู่กลางกายเธอไงล่ะ สาวน้อย”

“มะ...มะ..ไม่! น้ำอะไรน่ะ ไม่มี! ไม่มีหรอกค่ะ”

“แน่ใจเหรอ...ว่าไม่มี จะให้ฉันล้วงลงไปพิสูจน์ไหมล่ะ”

พูดพร้อมกับ ทำท่าทำทางเหมือนจะสัมผัสพื้นที่หวงห้ามของเธอจริง ๆ

“ว๊าย! มะ...มะ...ไม่เป็นไรค่ะ อาจารย์....มีก็มี ไม่ต้องพิสูจน์ก็ได้ค่ะ”

“งั้น...ก็ไป”

“ไปไหนคะ?”

“ก็ไปส่งเธอไง ไม่กลับบ้านกลับช่องเหรอ หรือว่า...อยากจะโดน แบบเมื่อกี้นี้อีก”

“ไม่แล้ว....ไม่อยากโดนแล้วค่ะ”

ปากก็พูดว่าไม่ แต่ในใจเธอกลับถวิลหาเสียเหลือเกิน

เมื่อออกมาจากหอสมุดแล้ว จักรชัยก็เดินจูงมือนักศึกษาสาว ไปที่รถเบนซ์คันงามของเขา ก่อนจะรีบเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารออกทันที

“อะไรคะอารจารย์ หนูยังไม่ได้บอกซะหน่อย ว่าจะให้อาจารย์ไปส่งน่ะ”

“นี่มันก็มืดแล้วนะ เป็นผู้หญิงตัวคนเดียว จะเดินออกไปได้ยังไง อีกตั้งไกล กว่าจะถึงหน้าประตูมหา'ลัยน่ะ”

“หนูก็เดินกลับแบบนี้ ทุกวันน่ะค่ะ ไม่เห็นมันจะมีอะไรเกิดขึ้นเลยนี่”

“ก็คิดกันแบบนี้ไง มันถึงได้เกิดคดีข่มขืนน่ะ”

จักรชัยพยายามพูดให้นฤมลกลัว เพื่อที่เธอจะยอมขึ้นรถไปกับเขา

“แล้วถ้าหนูนั่งไปกับอาจารย์ล่ะคะ มันจะปลอดภัยเหรอ? เมื่อกี้ตอนอยู่ในหอสมุด เป็นที่สาธารณะแบบนั้น อาจารย์ยังกล้ามาลวนลามหนูเลย แล้วถ้าอยู่ในรถกันสองต่อสอง หนูไม่เสร็จอาจารย์เลยเหรอคะ”

“ตอนอยู่ในหอสมุด ผมก็ไม่ได้บังคับขืนใจอะไรนี่ เอาเถอะน่ะ...ไปเถอะ เดี๋ยวมันจะมืดค่ำไปมากกว่านี้”

“แต่...อะ...อะ...อาจารย์คะ คือ...หนูต้องแวะ ไปหาซื้อก๊อกน้ำด้วยนะคะ เอ่อ...พอดีว่าที่ห้องก๊อกอันเก่ามันเสียน่ะ”