บทที่12.
ทางเลือกสุดท้าย กับหัวใจที่เป็นเดิมพัน
“มีอะไรไหมคาร์ล?” แม็กซิมัสเงยหน้าจากแฟ้ม มองลูกน้องคนสนิทที่มีท่าทางกังวล เขายกมือกดลงตรงหว่างคิ้ว เมื่อรู้สึกวิงเวียนขึ้นมาดื้อๆ
“คุณเดเนียลนัดเจ้านายไว้ครับ เที่ยงตรง” คาร์ลตอบ พร้อมกับก้มหน้าหลบตาเจ้านาย
“ตอนไหน? ทำไมฉันจำไม่ได้” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว พยายามนึก แต่นึกยังไงก็ไม่ออก
“เมื่อคืนนี้ครับ...เจ้านายคงเมา”
คาร์ลตอบเสียงสำรวม
“อืม...มันได้บอกไหมว่าเรื่องอะไร?”
เดเนียลเป็นเพื่อนคนเดียวที่ไม่ชอบความวุ่นวาย เขาร่ำรวยพอๆ กับตนเอง แต่เป็นแกะดำสำหรับคนในครอบครัว เมื
ในขณะที่ฝั่งอเมริกาหลายคนกำลังกลุ้มใจ ฝั่งเมืองไทยกลับมีแต่งานฉลอง แม้ทิชาจะมีความเศร้าค้างอยู่ในหัวใจนิดๆ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนในครอบครัว หรือญาติสนิทมิตรสหายที่ทยอยมาแสดงความยินดี เธอก็ยิ้มได้เต็มหน้า ทั้งปากและนัยน์ตาเกือบหนึ่งอาทิตย์กับการกินเลี้ยง มีผู้ใหญ่ใจดีหลายท่าน เปิดบ้านเพื่อเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของเธอ ทิชามัวแต่วุ่นวายกับการเดินสายกิน เธอเกือบลืมผู้ชายคนนั้นเลยด้วยซ้ำ ถ้าประภาไม่โทรศัพท์ทางไกลมาหา“ถึงบ้านแล้วใช่ไหมทีร่า?” เสียงที่ปนความห่วงใยดังผ่านสายโทรศัพท์มา“ค่ะพี่แอ้...มีอะไรหรือเปล่าคะ? โทร. ทางไกลมาแบบนี้แพงตายเลย”หญิงสาวไม่วายบ่น แม้จะรู้สึกดีใจก็ตาม ค่าโทรศัพท์ข้ามประเทศแพงหูฉี่ขนาดไหน ทิชารู้ดี ในบางครั้งที่ความอ้างว้างกัดกินหัวใจ เธอเคยคิดจะกดโทรศัพท์หาบิดา-มารดาขอได้ยินเสียงของท่าน เพื่อเติมเต็มความเหงา แต่เมื่อดูราคาในการสื่อสาร หญิงสาวต้องตัดใจทุกครั้ง เพราะมันเท่ากับค่าข้าวในหนึ่งอาทิตย์ของเธอเลยทีเดียว“เปล่า! พี่เป็นห่วงทีร่านะ ตอนนี้พี่เปิดร้านเหมือนเดิมแล้วนะ”
บทที่12.ทางเลือกสุดท้าย กับหัวใจที่เป็นเดิมพัน“มีอะไรไหมคาร์ล?” แม็กซิมัสเงยหน้าจากแฟ้ม มองลูกน้องคนสนิทที่มีท่าทางกังวล เขายกมือกดลงตรงหว่างคิ้ว เมื่อรู้สึกวิงเวียนขึ้นมาดื้อๆ “คุณเดเนียลนัดเจ้านายไว้ครับ เที่ยงตรง” คาร์ลตอบ พร้อมกับก้มหน้าหลบตาเจ้านาย “ตอนไหน? ทำไมฉันจำไม่ได้” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว พยายามนึก แต่นึกยังไงก็ไม่ออก “เมื่อคืนนี้ครับ...เจ้านายคงเมา” คาร์ลตอบเสียงสำรวม “อืม...มันได้บอกไหมว่าเรื่องอะไร?” เดเนียลเป็นเพื่อนคนเดียวที่ไม่ชอบความวุ่นวาย เขาร่ำรวยพอๆ กับตนเอง แต่เป็นแกะดำสำหรับคนในครอบครัว เมื
ชายหนุ่มล้วงออกมากดรับทันที เมื่อปลายสายคือเจ้านายที่ตนเองกำลังมองหา “สแตนด์บายรถรอฉันหน่อย อีก5นาทีฉันจะลงไป” เสียงห้วนสั่งงานแล้วก็กดวางทันที คาร์ลสั่งงานการ์ดคนอื่นให้สแตนด์บายรถยนต์คันโปรดรอเจ้านาย ส่วนเขาลงไปทำหน้าที่แทนเจ้านายกับการแก้ปัญหาที่ภัตตาคารสี่สิบนาทีต่อมา... ไนต์คลับชื่อดังที่เจ้าของชื่อเดเนียลก็มีโอกาสได้รับใช้แม็กซิมัส หลังจากที่เขาหายหน้าหายตาไปกว่า3เดือนบรั่นดีดีกรีแรงที่สุดเท่าที่ทางร้านพอจะหาได้ถูกยกมาเสิร์ฟให้กับมหาเศรษฐีหนุ่มบริกรรินบรั่นดีใส่แก้วแทบไม่ทัน เมื่อลูกค้า VVIP ตรงหน้าดื่มจัดเหมือนดื่มน้ำเปล่า เขามองตามน้ำสีอำพันที่ไหลผ่านปากสีเข้มของลูกค้าเข้าไป ด้วยความรู้สึกกลัวแทน...เรือนร่างบอบบางในชุดเดรสเข้ารูปสีแดงสด มีส่วนโค้งและเว้าแนบไปกับเรือนร่างอวบอัด เรียกสายตาของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ให้หันมามองตามๆ กันเป็นแถว หล่อนเด
บทที่11.หนีสุดหล้าชั้นบนสุดของตึกรูปสามเหลี่ยม... เวลา 18:00 น. ร่างสูงภูมิฐานในชุดสูทเต็มยศ ดูสง่าและแข็งแกร่งราวกับอัศวินที่เป็นคนที่กษัตริย์ไว้ใจ ชายหนุ่มยืนเหม่ออยู่ข้างกระจกใส ภายในห้องขนาดใหญ่ที่เขาใช้สำหรับบัญชาการ สายตาคมดุทอดมองออกไปด้านนอก ผ่านกระจกใสๆ เพื่อดูท้องฟ้ายามเย็นที่ม่านราตียามค่ำกำลังคืบคลานเข้ามา และแสงไฟจากท้ายรถยนต์ พาดไปพาดมานับล้านๆ เป็นเส้นสายเหมือนเกลียวเชือกที่ม้วนทบกันจนเป็นเส้นทางเขาถอนใจแรงๆ เมื่อรู้สึกอ้างว้างในใจเป็นครั้งแรกก่อนจะนึกไปถึงคำพูดของเดเนียล...ที่โทร. มาสอบถามเมื่อหลายชั่วโมงก่อน“แม็ก...คุณจะเอาไงต่อกับเรื่องของทีร่า”นั่นสินะ เขาเองก็ตัดสินใจไม่ถูก...นาทีแรกที่ลืมตาตื่นและควานหาหล่อนไม่เจอ...โกรธ! เขาไม่เคยถูกผู้หญิงทิ้งไว้บนเตียงกว้างเพียงลำพังนี่จึงเป็นครั้งแรกที่เขาถูกทิ้ง...ดังนั้นสิ่งที่ค้างอยู่ในใจคือความโหยหามันอาจจะเป็นเพราะว่ารสรัก ระหว่างกันยังไม
ฝ่ามือร้อนผ่าวลากผ่านลำคอเรียว จนไปถึงเนินเนื้อกลางอก เขาลูบคลำ หยอกเย้าปลายยอดหดเกร็งอย่างทะนุถนอม ปลายนิ้วชี้คีบจงอยถันนุ่มอุ่นดึงเข้าหาตัวแรงๆ ก่อนปล่อยเสียงครางพึมพำในลำคอแกร่ง แสดงถึงความพึงใจที่เขามี“อย่าห้ามผมเลย ทีร่า...” เขาพึมพำเสียงทุ้ม หลังจากถอนจูบออกจากเรียวปากได้รูปอย่างจำใจ“พะ...พอแล้วค่ะ ฉะ ฉัน” ทิชาร้องห้ามเสียงแผ่วเบา พลางก้มหน้างุดด้วยความสะเทิ่นสะท้าน รสสัมผัสร้อนแรงนั้นยังตกค้างอยู่บนผิวกาย ร่างอวบอัดสั่นสะท้าน เมื่อเปลวไฟพิศวาสเริ่มกัดกินเธออีกครั้ง นิ้วเรียวสวยยกช้อนใต้ปลายคาง พร้อมทั้งเกลี่ยปลายนิ้วไปตามริมฝีปากชุ่มช่ำของทิชา “เธอมีความสุขเหมือนที่ผมมีใช่ไหมทีร่า อย่าปฏิเสธเลยนะ” แม็กซิมัสถาม พร้อมทั้งพูดดักคอเพื่อไม่ให้ทิชาปฏิเสธ เขายิ้มหวานใส่ตาคนตัวเล็ก ที่เอาแต่เบือนหลบท่าเดียว เขามองความเขินอายที่ถูกระบายออกมาจากภายใน เป็นริ้วแดงๆ ข้างแก้ม กับผิวกายที่ร้อนวูบวาบใต้ฝ่ามือเขา ช่วยยืนยันว่า ทิชาเอง...ก็พอใจกับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น“ไม่นะ!” ทิชาแข็งใจกล่าวปฏิเสธ เธอไม่ได้ยินดีกับการพลี
“ยัยตัวเล็ก! เธอตื่นอยู่ใช่ไหมหึ?” แม็กซิมัสวางถาดอาหารเช้าไว้บนโต๊ะเตี้ยๆ ใกล้ตัว เขาทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ เตียงนอนแล้วสะกิดคนที่นอนคลุมโปงอยู่เบาๆทิชาแสร้งนอนนิ่งไม่ไหวติง ‘พระเจ้า!’ เธอร่ำร้องหาพระเจ้าในใจ จากนี้ไปเธอจะมองหน้าผู้ชายคนนี้ยังไงล่ะ“เธอตื่นแล้ว เพราะฉะนั้นลุกขึ้นมาซะดีๆ เธอหิวผมรู้” มหาเศรษฐีหนุ่มพูดกลั้วเสียงหัวเราะ เขาโน้มตัวลงใกล้ๆ พอให้ได้ยินเสียงท้องของทิชาร้องครางเบาๆสาวเอเชียตัวเล็ก อายจนหน้าแดง เธอสอดมือวางบนหน้าท้อง พร้อมทั้งตะโกนด่าเจ้ากระเพาะอาหารของตนเองในใจ อะไรมันจะทำงานเที่ยงตรงปานนั้น ตรงเวลาเปะๆ เมื่อทิชาปฏิบัติตัวจนชิน อาหารเช้าสำคัญกับร่างกาย เธอเลยมักจะกินข้าวเช้าตั้งแต่เช้าตรู่“อย่ามายุ่งกับฉัน ไปไหนก็ไปเถอะ!” ทิชาแสร้งทำเป็นโกรธ เพราะเธอกำลังใช้ความโกรธปกปิดความอาย“อะไรนะ! เมื่อกี้...เธอพูดว่าอะไรนะยัยเตี้ย?” แม็กซิมัสถามกลับทิชาเกือบคำราม เธอกำมือแน่น เมื่อคำเรียกของชายหนุ่มแสลงหูจนสุดจะทน “ฉั