LOGINกาวินกำลังดูข่าวธุรกิจที่ว่าที่พ่อตาเจรจาธุรกิจประสบความสำเร็จมูลค่ากว่าพันล้านบาทโด่งดังไปทั่วโลก
"เก่งฉิบ"
เขาบ่นพึมพำช่วงนี้กาวินศึกษาข่าวธุรกิจเป็นอย่างดี เขาจึงรู้ว่าพ่อตาของเขาไม่ธรรมดาเลย อีกทั้งแม่ยายก็ยังเป็นเจ้าแม่วงการธุรกิจอีกต่างหาก
"เขาจะยอมรับกูได้ไหมวะเนี่ย"
ยิ่งคิดยิ่งเครียด ยิ่งขุดคุ้ยยิ่งเจอความลำบากไหนจะประกาศตัวว่าหวงลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนยิ่งกว่าอะไร
"ปวดหัวฉิบหาย"
ความเครียดเข้าครอบงำจิตใจทุกทางทำไงได้ อยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือซิวะ
"ฮาร์เลย์ กูวานไรหน่อยดิ"
"ไรวะ"
"มึงสืบประวัติพ่อตาให้กูหน่อยดิ"
"ไอ้ควายเอ้ย พ่อเมียมึงนี่ดังกว่าพวงมึงอีก"
"ดังเรื่องไรวะ"
"ไม่ว่าจะเป็นความร่ำรวยที่ติดอันดับ หรือแม้แต่ความหน้าเกรงขาม จนเขานิยามกันว่า เป็นมาเฟียในคราบนักธุรกิจ"
"มึงนี่ เอาลูกเขาน้ำเป็นโอ่งละมั้งไม่เช็กประวัติพ่อตา กูไม่อยากจะด่ามึงเลยนะเนี่ย"
"มึงด่ากูแล้ว ควาย!!"
"เออๆ เดี๋ยวกูไปสืบประวัติให้"
อย่างน้อยๆ ก็ยังมีฮาร์เลย์ที่เข้าใจดูท่าแล้วมันยากมากเ
"ถ้าไม่อยากหูขาดเฮียรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง" เมียหรือแม่เนี่ยสั่งๆๆๆ บาสเตียนเงียบไปเพียงครู่เดียวก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะปรากฎขึ้นบนใบหน้าคมคาย"เฮียเป็นนักธุรกิจ หากทำอะไรเฮียต้องมั่นใจว่าได้ประโยชน์" หน็อยย!!! ยังจะหาประโยชน์จากเรื่องของลูกได้เดี๋ยวเถอะนะ จะตีผัวให้ตายตามือเลย"แล้วเฮียจะเอาอะไรล่ะ" คำถามปลายเปิดแบบนี้ค่อยเหมาะกับการลงทุนหน่อย"เฮียขอวันละสี่น้ำสามเดือน ตกลงไหม ยอมทำเพื่อลูกได้รึป่าว" เจ้าเล่ห์นักนะ"ไปลากคอมันเข้ามา" บาสเตียนสั่งลูกน้องที่อยู่แถวนั้นให้ไปพาตัวกาวินเข้ามา จากที่เคยสืบมา จริงอยู่ที่กาวินไม่เคยมีขาาวเรื่องผู้หญิงแต่บาสเตียนก็ยังไม่ไว้ใจยกลูกสาวให้ใครหรอกนะบาสเตียนยืนกอดอกรอกาวินอยู่ที่โถ่งกลางบ้านข้างกายของเขายังมีเค้กที่คอยยืนเคียงข้างกาวินเดินเข้ามาอย่างมั่นคงหยุดอยู่ตรงหน้าบาสเตียนสองสายตาสอดประสานกันราวกับสายฟ้าฟาดฟัน"ไปตามยัยหนูมาซิ" เค้กยิ้มแก้มแทบปริรีบวิ่งไปตามเอิงเอยในห้องนอนหวังให้ลูกคลายความเศร้า คนเป็นแม่จิตใจคงไม่แข็งแรงพอหากได้เห็นน้ำตาของลูก"ไปนั่งดิ มึงจะยืนเป็นเป้าให้กูยิงรึไง" ถ
สภาพอากาศที่หนาวจัดส่งผลให้หิมะโปรยลงมาจนทั่วทุกพื้นที่ ร่างกายที่บอบช้ำ มันยังน้อยกว่าสภาพจิตใจของกาวินในตอนนี้กว่าหนึ่งสัปดาห์ที่เขานอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่ในโรงพยาบาลเอกชนโดยข่าวที่เขาถูกทำร้ายถูกเผยแพร่ไปทั่ว กาวินไม่ได้แคร์ข่าวนั้นเลยด้วยซ้ำเขาแทบไม่สนใจเลยว่ามันจะจริงเท็จอย่างไรเขาทำได้เพียงรอคอยโทรศัพท์จากคนรักให้โทรกลับมา ไม่มีสิทธิ์โทรไปก่อน เพราะเกรงว่าคนรักของเขาอาจจะอยู่กับคุณพ่อสายโหดก็ได้และตอนนี้กาวินมั่นใจแล้วว่าเขาจะต้องพิชิตใจพ่อตาให้ได้ ทันทีที่รักษาตัวจนอาการดีขึ้นกาวินขับรถตรงมายังคฤหาสน์ของมอร์แกนที่บาสเตียน และคนรักของเขาอาศัยอยู่ทันทีเอี้ยดดดดดดดดด!!เปรี้ยงงงง!!!!เสียงเบรกรถดังสนั่นหวั่นไหวพร้อมกับเสียงปินที่กระทบกับหน้ากระโปรงรถอย่างจังเมื่อกาวินจับรถมาจอดหน้าคฤหาสน์หรู"ต้อนรับลูกเขยด้วยปืนอีกแล้วนะพ่อ" ความเจ็บช้ำน้ำใจครั้งนี้กาวินหมายมั่นจะคิดบัญชีที่ลูกสาวของบาสเตียนทบต้นทบดอกเลยคอยดูซิทวาคนที่ยิงปืนลงมานั้นกลับไม่ใช่บาสเตียน แต่เป็นมอร์แกนประมุขใหญ่ของบ้าน หรือเรียกได้ว่าพ่อบุญธรรมของเอิงเอยอีก
"เจ็บไหม กลับไปก่อนเถอะไว้ค่อยมาใหม่ ไม่งั้นได้ตายฟรีแน่ๆ"กาวินที่นอนกองอยู่ที่พื้น ค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นมองเจ้าของน้ำเสียงอ่อนโยนที่ถ่ายทอดออกมา ดวงตาพร่ามัวที่เต็มไปด้วยหยดเลือดที่ไหลเข้าดวงตาทำให้เขาเห็นใบหน้าของผู้ที่เดินเข้ามาได้ไม่ชัดเจนนักแต่ก็คงคาดเดาได้ไม่ยากคนที่เดินเข้ามาต้องเป็นว่าที่แม่ยายของเขาแน่ๆ กาวินนั่งชันเข่าสองมือหนากอบกุบหน้าท้องที่เจ็บปวดราวกับมีคนขับรถสิบล้อทับบาดแผลที่หัวไหล่ข้างซ้ายปล่อยหยาดเลือดไหลซึมออกมาราวกับสายธารน้ำตก"คะ ... คุณแม่"น้ำเสียงติดๆ ขัดๆ ฟังไม่ได้ศัพท์เอ่ยขึ้นเมื่อชัดเจนแล้วว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นแม่ยายของเขาเค้กค่อยๆ ประคับประคองกาวินให้หยัดกายลุกขึ้น เธอใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นเช็ดหยาดเลือดตามกรอบหน้าให้เด็กหนุ่ม"เห้ออ ฉันต้องขอโทษแทนสามีด้วยนะ คุณบาสเตียนเค้ารักลูกสาวมาก"แม้คำขอโทษจะไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดได้ แต่กาวินกลับรู้สึกอบอุ่นใจอย่างหน้าประหลาด หรือเป็นเพราะเขาขาดความอบอุ่นด้านนี้มาโดยตลอด"ผะ ... ผมอยากเจอน้องครับ"กาวินยืนยันคำเดิมอย่างหนักแน่น เขาเชื่อว่าบา
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งกาวินใช้เวลาทั้งคืนในการพยายามติดต่อเอิงเอย แต่ก็ไม่เป็นผล หัวใจแกร่งสั่นไหวคิดได้แค่อย่างเดียวคือพ่อของเอิงเอยกำลังกีดกันเขาและเธอ"ที่รัก หนูหายไปไหน"เช้าวันใหม่ที่ไม่สดใสเหมือนเดิม ข้างกายไม่มีคนรัก ทุกอย่างมันดูเหงาไปหมด ทั้งๆ ที่เรารักกันแต่ทำไมผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเขาต้องทำยังไง ต้องไปตามหาเธอที่ไหน ไม่ว่าจะมองไปทางไหนมันก็มีแต่ภาพของคนรักอยู่ทั่วทุกบริเวณห้องชายปลอกหมอนที่หลุดรุ่ย เศษผมของคนตัวเล็กที่ติดอยู่กับที่นอน ข้าวของ ของเธอที่อยู่เต็มห้อง มันตอกย้ำว่าเขาไม่ได้ฝันไป เธอมีตัวตนอยู่จริงกาวินตัดสินใจหยิบกุญแจรถออกไปตามหาเอิงเอยทั่วทุกมุมเมืองแม้แต่ซอกตึกก็ไป ตั้งแต่เช้ายันค่ำเขายังพยายามติดต่อคนรักแม้จะไม่เห็นความหวังเลยก็ตามหมายเลขที่ทาานเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้ง"เพรา น้องเอยมาเรียนไหมวันนี้""ไม่มานะพี่วิน มีอะไรไหม""แล้วมาร์ติน มาร์แชล ล่ะมาเรียนไหม""ไม่มาเหมือนกัน มีอะไรรึเ
"ฮะ ... เฮีย ใจเย็นๆ ก่อนนะ"เค้กรีบห้ามสามีหนุ่มของตัวเองเอาไว้ทันทีที่เห็นข่าวเธอรู้ดีว่าบาสเตียน กำลังร้อนรุ่มขนาดไหน"กลับ!!"น้ำเสียงแข็งกราวแต่เต็มไปด้วยพลังอำนาจของบาสเตียนทำให้ภรรยาสาวสะดุ้ง เธอยังคงจำภาพเหตุการณ์ที่เอิงเอยถูกจับตัวไปแล้วบาสเตียนเป็นคนลงมือยิงคนร้ายด้วยตัวเองทั้งสิบสองคนจนตายคาที่อีกทั้งเพื่อนชายของเอิงเอยที่โรงเรียนเก่าพยายามลวนลามเธอ บาสเตียนส่งคนไปดูจนรู้อีกวันเด็กคนนั้นก็ไม่มาโรงเรียนอีกเลย โดยที่ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าเด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว"เฮีย""เฮียบอกว่ากลับ!!!""ตะ ... แต่เที่ยวบินมันไม่มีนะเฮีย""เดี๋ยวเฮียให้ลูกน้องขับเจ็ทมา"ว่าจบบาสเตียนยกโทรศัพท์ขึ้นต่อสายหาลูกน้องคนสนิททันที"กายมึงขับเจ็ทมารับกูดิ กูจะไปหายัยหนู ออ แล้วส่งคนเข้ามาเก็บของให้กูด้วย กูจะกลับเดี๋ยวนี้"(ครับนาย)อาการใจร้อนกระวนกระวายถูกแสดงออกทางสีหน้า และแววตาของบาสเตียนอย่างเห็นได้ชัด เขาคงอยากจจะอุ้มกาวินให้หายไปจากโลกนี้เลยก็ว่าได้ ติดที่ลูกสาวของเขา น้องเอิงเอย เขาจะเยียวย
"กูชอบนะ คนที่ไม่กลัวตายอย่างมึง"วิคเตอร์เอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมประดับรอยยิ้มมุมปากบนใบหน้าคมคาย"แต่ระวังจากตายฟรี เพราะความไม่กลัวตายของมึงด้วยล่ะ"คอสโม่สมทบเมื่อเห็นความมั่นอกมั่นใจของกาวิน ขณะที่ทั้งสามกำลังฟาดฟันกันด้วยสายตาคม และคำพูดเยือกเย็น ยังมีอีกสามคนที่กระดี้กระด้า กับของขวัญชิ้นใหญ่"ตะ ... แต่เอยยังขับไม่เป็นเลย""ยัยบื้อ คุณอาบาสเตียนเขาเตรียมคนขับส่วนตัวไว้ให้แล้ว"มาร์แชลเย้าแหย่น้องสาว อย่างนึกเอ็นดู แต่อาการหน้าบานของเอิงเอยต้องหุบลงเมื่อมาร์ตินกล่าวสมทบตามหลัง"ไม่ใช่แค่คนขับส่วนตัวนะ แต่เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวเธอด้วย"เอิงเอยกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เธอรู้แน่ชัดแล้วว่าแดดดี้ของเธอต้องระแคะระคายเรื่องกาวินแล้วแน่ๆ"นายน้อยคะ นายท่านทั้งสองเชิญที่โต๊ะรับประทานอาหารค่ะ"ป้าน้อยแม่บ้านเดินตรงมายังกลุ่มนายน้อยและคุณหนู เอิงเอยอยู่ในบ้านนี่ได้ในฐานะคุณหนูของบ้านเพราะนับถือมาร์ติน มาน์แชลเป็นพี่อีกทั้งยังเป็นลูกบุญธรรมของประมุขใหญ่ของบ้านอีกต่างหากคือมอร์แกน และคอสโม่ วิคเตอร์"ครับ"เมื่อเด







