ตอนที่ 28.“ดีมากที่รักเอาล่ะ เรามาเถอะมาหัดว่ายน้ำกันดีกว่า หรืออยากทำอย่างอื่นก็ได้นะ พี่วิน ยินดีนำเสนอ หึหึ...”“คนบ้า ว้าย พี่วิน เดี๋ยวก่อน นางยังไม่พร้อม กรี๊ดดด...”เสียงหวานหวีดร้องออกมาอย่างตระหนกเมื่อเขาอุ้มร่างอิ่มลงทะเลไปท่ามกลางความหวาดหวั่นของคนที่ว่ายน้ำไม่เป็น แต่เพียงไม่นานเสียงร้องห้ามที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ก็เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะสนุกสนานและแปรเป็นเสียงครางเร่าร้อน ก้องไปทั้งผืนน้ำทะเลที่แทบจะเดือดระอุเมื่อการสอนว่ายน้ำของเขานั้นเต็มไปด้วยความสนุกสนานร้อนแรงเกินต้านทาน...ปฐวินยืนกอดอกมองคนที่กำลังทำอาหารง่ายๆ อยู่ในครัวอย่างพึงพอใจ ท่าทางของอังศณานั้นคล่องแคล่วและงดงามจนมองเพลิน เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าท่าทางของผู้หญิงเวลาที่ทำอาหารนั้นมันน่ามองและเต็มไปด้วยความงดงามถึงเพียงนี้ ไม่เพียงเท่านั้นมันยังทำให้เกิดความรู้สึกอบอุ่นและอิ่มเอมอย่างไม่น่าเชื่อ แต่มันก็เป็นไปแล้ว...“อุ๊ย คุ เอ่อ พี่วิน มารอนานรึยังคะ...”เมื่อหันมาเจอเขาอังศณาตกใจเล็กน้อยเพราะมัวแต่เพลินกับการทำอาหารเย็น ที่มีเพียงไข่เจียวกับต้มยำทะเลที่ทำจากปลาหมึกและกุ้งตัวโตที่ปฐวินเตรียมไว้ในตู้เย็น ท
ตอนที่ 29.ปฐวินครางหนักๆ ในลำคอเมื่อความคับแน่นบีบรัดเขาจนแทบคลั่งในขณะที่อังศณาบิดกายส่ายร่อนตอบสนองเขาอย่างเต็มอกเต็มใจสองมือบางขยุ้มผ้าปูสีเข้มจนยับย่นเพื่อระบายความซ่านเสียวแต่มันกลับไม่มีทีท่าว่าจะลดลงกลับเพิ่มอุณหภูมิความร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ“อื้ม พี่วิน พี่วินขา นางไม่ไหวแล้ว...”หญิงสาวครางพลางสูดปากเร่าร้อน ปฐวินมองร่างขาวนวลที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อนั้นอย่างพอใจก่อนจะสาวสะโพกแกร่งระรัวเร็วตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพือ ยิ่งเธอแอ่นกายเข้าหาด้วยความซ่านรัญจวนปฐวินก็ยิ่งต้องเร่งจังหวะรักให้ร้อนแรงยิ่งขึ้น เร็วขึ้นๆ จนเสียงเนื้อกายกระทบกันดังกึกก้องไปทั้งห้องผสานกับเสียงครางด้วยความซ่านสุขที่ต่างมอบให้แก่กันดังก้องไปทั้งห้อง และพวกเขาก็พากันล่องลอยไปยังวิมานสวาทได้อย่างงดงาม...“โอ้วนนางจ๋า อีกครั้งนะฉันยังไม่สงบเลย ทูนหัว...”คำพูดของเขาทำให้อังศณาตาโตแต่ก็ไม่อาจจะปฏิเสธเมื่อเขาจับร่างบางให้คว่ำลงในท่าคลานเข่าจับเรียวขาของเธอข้างหนึ่งโน้มไปข้างหน้าก่อนจะสอดกายใหญ่โตเข้ามาคลอเคล้าดอกไม้งามจากด้านหลังทันที ความยิ่งใหญ่ที่สอดไซ้เข้าไปในความอ่อนนุ่มทำให้หนุ่มสาวครางออกมาพร้อมกันอีกคร
ตอนที่ 30.“ฉันว่าเธอต้องการอย่างอื่นมากกว่าล่ะมั้งนาง คราวก่อนก็แอบปล่อยข่าวเพื่อหวังเรียกร้องบางอย่างจากฉัน คราวนี้ก็มาทำเรียกร้องอิสระเพื่อให้ฉันผูกมัดเธอไว้หลอกล่อฉันเพื่อให้ฉันหลงกลเธออยากให้ฉันรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน นี่ใช่ไหมล่ะที่เธอต้องการ...”ชายหนุ่มพูดด้วยความทระนงตัว คนอย่างเขาไม่จำเป็นต้องผูกมัดนางบำเรอด้วยการแต่งงาน เขาจะหาผู้หญิงที่สวยกว่าดีกว่าอังศณาได้เป็นร้อย... ชายหนุ่มคิดอย่างมั่นใจในตนเอง“ไม่จริง... ฉันไม่เคยอยากเรียกร้องอะไรจากคุณแม้แต่น้อย ไม่เคยอยากอยู่ใกล้ๆ คุณด้วยซ้ำอย่าหลงตัวเองนักเลย สาเหตุที่ฉันต้องตกอยู่ในสภาพนี้ก็เพราะอะไรคุณก็น่าจะรู้ดี...”“แล้วที่ครางระงมเรียกร้องเอาจากฉันทุกครั้งที่ฉันอยู่ในตัวเธอมันคืออะไรล่ะอังศณา...” “หยาบคาย... จิตใจคุณทำด้วยอะไรกัน ทำไมต้องคิดว่าคนอื่นเขาอยากจะได้คุณนัก จะบอกอะไรให้นะ ต่อให้คุณมากราบกรานให้ฉันรับคุณเป็นสามีฉันก็ไม่มีวันเอาคุณมาเป็นสามีแน่นอน...”หญิงสาวกรีดร้องใส่เขาเมื่อคำพูดหยาบคายร้ายกาจนั้นมันทำให้เธอดูไร้ศักดิ์ศรีเหลือเกิน...“ฉันก็ไม่มีวันคว้าเธอมาเป็นเมียหรอกอังศณา... ที่เห็นว่าฉันยังนอนกับเธอก็เพราะฉั
ตอนที่ 31.“ดิฉันไม่ต้องการอะไรเลยค่ะ และดิฉันก็พร้อมจะไปจากคุณปฐวินได้ทุกเมื่อค่ะ...”“แล้วทำไมเธอยังออดอ้อนออเซาะให้ลูกชายฉันพาไปที่เกาะส่วนตัวของครอบครัวเรา นั่นแสดงว่าเธอมันแผนสูงล่ะสิ”คุณปัทมาเสียงเขียวสายตามองหญิงสาวหน้าใสๆ ซื่อๆ ตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อว่าอังศณาจะมีเสน่ห์จนล้นเหลือที่สามารถทำให้ปฐวินหลงใหลได้ เจ้าหล่อนคงมารยาร้อยเล่มเกวียนเป็นแน่แท้ที่สามารถทำให้ปฐวินคบอยู่กับเธอได้เกือบปี ซึ่งมันไม่น่าจะเป็นไปได้เลยแม้แต่น้อย...“น้องรินคิดว่าเธอคงไม่ใช้มารยาอะไรหรอกค่ะคุณป้า หน้าซื่อๆ น่าสงสารแบบนี้คงไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ”รินนภาแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนทำทีว่าเป็นคนดีมีน้ำใจยิ่งนัก แต่สำหรับอังศณาแล้วรู้สึกได้ถึงมารยาร้อยเล่มเกวียนจากหญิงสาวสวยจัดตรงหน้า... ผู้หญิงด้วยกันมักดูกันออกเหมือนไก่เห็นนมงู งูเห็นตีนไก่นั่นล่ะ รู้ว่าใครดีใครตอแหล... “หึ... ก็หน้าแบบนี้ล่ะมารยานักล่ะน้องริน ป้าว่าหากเราไม่จัดการเสียตั้งแต่ตอนนี้น้องรินของป้านั่นล่ะจะเสียทีหล่อน น้องรินใจดีมากไปรู้ไหมจ๊ะ...”คุณปัทมาหันมาพูดกับรินนภาอย่างอ่อนโยน และดีใจที่ว่าที่สะใภ้ของนางเข้าใจเรื่องนี้ดี ทั้งที่ก่
ตอนที่ 32.“ก็เพิ่งลงเครื่องมา พอดีฉันโทร. หาคุณยาย คุณยายบอกว่าเธอไม่สบายฉันเลยแวะมาหาเธอก่อนแล้วจะรับกลับบ้านด้วยกันเลย...“นางไม่เป็นอะไรมากแล้วจีจี้ เดี๋ยวสักพักให้นางไปพบพี่ที่ห้องนะ พอรับยาแล้วก็กลับบ้านได้เลย...” โตมรยิ้มบางๆ ให้สองสาวก่อนจะเดินออกไปให้ทั้งสองได้พูดคุยกันประสาผู้หญิง“แกมีอะไรจะบอกฉันรึเปล่านาง...” เมื่อลับหลังบุคคลที่สามแจ็กเกอร์รีนก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ทว่าจริงจัง“จีจี้ คือ ฉัน...” อังศณาพูดไม่ออกเมื่อเจอสายตาคาดคั้นของเพื่อนรัก เธอไม่เคยปิดบังอะไรแจ็กเกอร์รีนได้เลย... หยาดน้ำใสๆ ที่คิดว่ามันเหือดหายไปแล้วรื้นขึ้นมาอีกครั้ง แจ็กเกอร์รีนถอนใจแล้วนั่งลงข้างเพื่อนรักรับฟังเรื่องราวที่พรั่งพรูออกมาจากปากของอังศณาด้วยความปวดร้าวไม่แพ้กัน... อังศณานั่งเงียบมาตลอดทางกลับบ้านซึ่งแจ็กเกอร์รีนเองก็รู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้กัน เมื่อได้รับรู้ว่าเพื่อนรักของตนพบเจออะไรมาบ้าง อีกทั้งเธอก็ทั้งแค้นคนที่ทำให้เพื่อนของตนต้องมาพบเจอเรื่องราวเลวร้ายเช่นนี้...“แกจะให้ฉันกับร็อบช่วยอะไรมั้ย รับรองเลยว่าฉันจัดหนักให้เลย”“ไม่ต้องหรอกแก... ฉันไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวาย อีกอย่างฉั
ตอนที่ 33.รินนภาเดินออกมาจากห้องของตนมาถึงชั้นล่างของบ้านที่ดูโล่งกว่าปกติอย่างใจหายนิดๆ นี่แสดงว่ามารดาของเธอเอาเฟอร์นิเจอร์ไปขายอีกแล้วสินะ ไหนจะเครื่องถ้วยชามที่เคยอยู่ในตู้โชว์ที่แต่ก่อนนั้นมันมีมากมายหลายแบบหลายยุคหลายสมัยจัดเรียงอยู่สวยงาม แต่บัดนี้ตู้โชว์มันเหลือแค่ความว่างเปล่า...“ลำดวน คุณแม่ไปไหน...” หญิงสาวถามสาวใช้ที่เหลือเพียงคนเดียวในบ้านหลังงามที่มันมีแค่ เปลือก อย่างฉุนเฉียว“คุณนายไปบ่อนค่ะ”“ไปอีกแล้วเหรอ ไปกับใคร อย่าบอกนะว่าไปกับผู้ชายคนใหม่อีกน่ะ...” หญิงสาวตะคอกถาม“ไม่ทราบค่ะ แต่ว่าเมื่อวานเพื่อนของคุณรินมาค่ะ”“หา... ว่าไงนะ เขามาเห็นบ้านโล่งๆ แบบนี้ฉันก็เสียหน้าแย่สิ แกปล่อยให้พวกนั้นเข้ามาทำไม ให้มันอยู่แค่ที่หน้ารั้วสินังโง่”วาจาของรินนภายามอยู่กับคนในบ้านนั้นเต็มไปด้วยความหยาบกระด้างผิดกับที่อยู่นอกบ้านลิบลับที่เธอสวมหน้ากากเป็นสาวสังคมที่เก่ง ฉลาด มาดมั่นชวนหลงใหล...“คือ... คือลำดวนลืมไปค่ะ แต่ลำดวนก็บอกพวกเขาไปว่าคุณรินกำลังจะย้ายบ้านค่ะ จึงทยอยขนของบ้านเลยโล่ง...”ลำดวนรีบบอกไปลนลาน เธอสุดจะทนกับครอบครัวนี้แล้วแต่ที่ยังไปไม่ได้เพราะเจ้านายสุดห่วยนี่ย
ตอนที่ 34.อังศณามองดูป้ายให้เช่าบ้านหลังเล็กของตนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะบอกให้คนขับรถของแจ็กเกอร์รีนเคลื่อนรถออกไปช้าๆ หญิงสาวหลับตาลงอย่างปวดร้าวเมื่อนับแต่นี้เธอก็คงจะไม่ได้เจอกับคนใจร้ายอย่างเขาอีก...“เธอรีบไปซะก่อนที่พี่วินเขาจะกลับมาจากฮ่องกงเข้าใจมั้ย...” เสียงของรินนภายังก้องอยู่ในหูเมื่อสองวันก่อนรินนภามาหาเธอที่บ้านระหว่างที่กำลังเก็บข้าวของเพื่อเตรียมย้ายบ้านอยู่ แต่เจ้าหล่อนก็ยังมาเร่งเร้าเธออย่างมีพิรุธ “ดิฉันก็กำลังจะไปค่ะ อย่าห่วงเลยยังไงดิฉันก็ไปอยู่แล้ว...” “ฉันรู้ว่าเธอจะไปจริงๆ แต่ช่วยเก็บข้าวของและอพยพไปให้เร็วกว่านี้ได้มั้ย ไปให้เร็วก่อนที่พี่วินจะกลับมา ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะมาเร่งเร้าอะไรหรอกนะ แต่ว่าพี่วินวานให้ฉันมาบอกเธอ เขากลัวว่าเธอจะอิดออดแล้วอ้อนวอนร้องขอให้เขาเลี้ยงดูเธอต่อ ฉันเองก็เห็นใจเธอนะไม่ได้อยากมาพูดเพื่อทำร้ายจิตใจเธอเลย... หวังว่าคงเข้าใจนะอังศณา...” น้ำเสียงของรินนภานั้นไม่ได้ทำให้รู้สึกดีหรือแสดงถึงความเห็นอกเห็นใจเลยแม้แต่น้อย มันเต็มไปด้วยความสาแก่ใจและเต็มไปด้วยความชิงชังมากกว่า...“อย่าไปสนใจชะนีหน้าวอกเลยนางรีบเก็บของเถอะ...” แจ็กเกอร์
ตอนที่ 35.“ดีมากเพื่อนรัก จำไว้นะว่า ฉันรักแก”“ฉันก็รักแกจีจี้...” สองสาวกุมมือกันอย่างรักใคร่แล้วหัวเราะสดใสให้กันนับจากนี้อังศณาสัญญากับตัวเองว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอจะดูแลตัวเองให้ดีและจะไม่ยอมเป็นคนอ่อนแออย่างเด็ดขาด...ปฐวินปัดข้าวของที่มีบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่จนหล่นกระจายเกลื่อนกราดไปทั้งห้อง ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงดูกราดเกรี้ยวราวกับพญามารกำลังพิโรธทำให้ไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้าใกล้ ตอนนี้พากันหลบให้ห่างและอย่ามาเสนอหน้าให้เขาเห็นเป็นดีที่สุด...“นี่วิน ทำอะไรกันลูก เสียงดังไปจนถึงข้างล่าง นี่เห็นหัวแม่อยู่รึเปล่า...”คุณปัทมาตัดสินใจขึ้นมาดูบุตรชายที่อาละวาดเสียงดังอยู่ในห้องทำงานชั้นบนของบ้านหลังงามด้วยความไม่พอใจที่ตั้งแต่กลับมาจากฮ่องกงปฐวินก็ดูหงุดหงิดง่าย เสียงดังโวยวายและดื่มเหล้าจัดจนนางเป็นห่วงกลัวว่าปฐวินจะกลายเป็นไอ้ขี้เมาไป...“คุณแม่ก็รู้ดีว่าผมเป็นแบบนี้เพราะอะไร...”“ก็แค่ผู้หญิงกระจอกๆ คนเดียว ลูกจะโวยวายให้ได้อะไรขึ้นมา ไหนๆ มันก็ไปแล้ว ลูกเองก็มีคู่หมาย แล้วนี่หากหนูรินเขามาเจอสภาพลูกแบบนี้เขาจะว่ายังไง เขาไม่มาถอนหงอกแม่รึ...”“ก็ให้เขาถอนไปเลยครับ คุณแม่ยังไม่ต
ตอนที่ 69. ตอนอวสาน“โอ้ว... / อา...”หนุ่มสาวร้องครางออกมาพร้อมกันเมื่อกายประสานเป็นหนึ่ง ปฐวินโยกกายไหวระรัวทั้งเร็วและแรงตามอารมณ์ปรารถนาที่คุโชนจนเรือนผมยาวสยายของเธอพลิ้วกระจายไปทั้งแผ่นหลังชื้นเหงื่อ บางส่วนก็พลิ้วไหวตามแรงกระแทกกระทั้นอันร้อนแรง ยิ่งทำให้ปฐวินเร่งเร้าจังหวะให้แรงขึ้นๆ เร็วขึ้นๆ อังศณาก็ตอดรัดแก่นกายของเขาอย่างรุนแรงจนในที่สุดเขาก็ครางหนักๆ ออกมาพร้อมทั้งแหงนเงยใบหน้าไปด้านหลังด้วยความเสียวซ่านสุดใจ“เป็นไงบ้างจ๊ะเมียจ๋า มีความสุขมั้ย...”เขาถามเสียงหอบพร่าซึ่งคำตอบของอังศณาก็มีเพียงเสียงลมหายใจหอบกระเส่ากับใบหน้าแดงก่ำแต่ดวงตาฉ่ำปรือนั้นมีแววแห่งความสุขสมปิดไม่มิด...“นางจ๋า อีกครั้งได้ไหม...”เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบและแก่นกายแกร่งที่ยังสอดประสานอยู่ในกลีบดอกไม้บางนั้นก็ยังไม่ได้ถอดถอนออกมา เมื่อเขาเคลื่อนไหวร่างกายอังศณาก็ต้องครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสียวรัญจวนอีกครั้งปฐวินรั้งร่างบางขึ้นมาแล้วจับเรียวขาเสลาให้โอบรัดรอบสะโพกสอบทำให้เธอต้องโอบแขนเรียวรอบลำคอแกร่งสบตากับเขาด้วยความซ่านสุข ปฐวินลุกจากเตียงกว้างพาเธอเดินไปยังโต๊ะอ่านหนังสือมุมห้องติดกับระเบียงก
ตอนที่ 68.ปฐวินอุ้มร่างกลมปุ๊กลุกของน้องน่านที่กำลังมองเขาตาแป๋วขึ้นมาแล้วเขาก็ต้องอุทานออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆ เปียกๆ พุ่งมาใส่ร่างเปลือยเปล่าของตน และเมื่อก้มมองก็พบเจ้าตัวเล็กของเขานั่นเองที่ปัสสวะใส่เขาพร้อมกับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากทำเสียงอ้อแอ้กับผู้เป็นพ่ออย่างชอบใจ อังศณาหัวเราะสามีเบาๆ แล้วรับร่างกลมป้อมของน้องน่านมากินนมในขณะเดียวกันเธอก็เช็ดก้นนุ่มๆ ของลูกน้อยไปด้วย ปฐวิน รีบไปชำระล้างตัวแล้วรีบกลับมาดูลูกชายตัวน้อยที่กำลังดื่มกินนมจากอกแม่ด้วยความหลงใหลและปลาบปลื้มยินดี... ซึ่งมันเป็นภาพที่ทรงพลังและให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานที่สุดสำหรับเขา...ปฐวินเดินเข้าไปหาภรรยาในห้องนั่งเล่นแสนสบายก็พบว่าอังศณากำลังให้นมลูกอยู่กับคุณยายอังกาบและมารดาของตน ชายหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อเห็นทั้งมารดากับภรรยาของเขานั้นเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย จนบางทีเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน ซึ่งภาพที่มารดาของเขากับอังศณาคุยกันด้วยความรักเอาใจใส่กันนั้นมันเป็นภาพที่งดงามที่สุด... คนที่เขารักที่สุดในชีวิตรักใคร่กลมเกลียวกันไม่มีปัญหาแม่ผัวกับลูกสะใภ้อย่างที่นึกกลัว...“ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะลูก
ตอนที่ 67.พูดไปมือร้ายกาจก็ปลดสายเสื้อนอนแบบสายเดี่ยวเล็กๆ นั้นออกจากบ่ามนแล้วก้มลงปิดปากช่างค้านนั้นด้วยจุมพิตเร่าร้อนทันที...“อุ้ย อื้มมม...” เสียงค้านหายไปในลำคอเมื่อเรียวลิ้นร้อนกวาดไล้ตวัดรัดรึงดูดดื่มเสาะหาความหวานจากเรียวปากบางด้วยความเสน่หาซึ่งเธอเองก็ไม่อาจจะปฏิเสธว่าลึกๆ แล้วก็ต้องการเขาเช่นกัน...อังศณาลูบไล้บ่าแกร่งด้วยความวาบหวามในอกเมื่อริมฝีปากร้ายกาจนั้นครอบครองยอดอกสีหวานของเธออย่างหิวกระหายทั้งมือหนาก็ฟอนเฟ้นอกอวบใหญ่ด้วยความเสน่หา เคล้นคลึงสะโพกกลมมนหนักๆ สร้างความซ่านกระสันให้แก่ร่างงามที่บิดส่ายเสียดสีกับร่างแกร่งของเขาอย่างเร่าร้อน เรียวขาเสลายกขึ้นเสียดสีกับต้นขาแกร่งเกี่ยวกระหวัดรัดรอบเอวสอบยั่วยวนให้เขาแนบชิดเธอมากขึ้นกว่าเดิม...“โอ.. นางจ๋า หวานเหลือเกินคนดี...”“พี่วินขา... อื้อออ...” หญิงสาวครางกระเส่าเมื่อปากร้อนๆ ของเขาเลื่อนเคลื่อนย้ายมาตามผิวเนื้อละมุนข้างสะเอวบางละเรื่อยมายังหน้าท้องเรียบเนียนเหมือนว่าที่ตรงนี้ไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตน้อยๆ อยู่ในนั้น...“หวานที่สุด...” ปฐวินยังคงหลงใหลอยู่กับผิวเนื้อนวลปลั่งของภรรยาสาวและไม่ละเลยที่จะเชยชิมเธอทั่วทั้งร่า
ตอนที่ 66.“ค่ะ ไปทำอาหารสิคะ น้องน่านหลับแล้วนางจะได้ไปกินข้าว” เธอบอกเขาด้วยความขวยเขิน แม้จะให้นมลูกต่อหน้าเขามาหลายครั้งแต่เธอก็ยังรู้สึกขัดเขินทุกทีที่เขาจ้องมอง ก็สายตาของเขามันร้อนแรงแทบจะแผดเผาเธอนี่สิ...“อืม.. แต่พี่ว่าก่อนกินข้าวนางอาบน้ำก่อนดีไหม พี่จะช่วยถูหลังให้”“ไม่เอาค่ะ... ไม่ต้องมาเจ้าเล่ห์กับนางเลยค่ะ ไปทำอาหารได้แล้ว”“ครับที่รัก... คุณแม่จอมบงการ...”เขาพูดเสียงเนือยๆ พร้อมกับหอมแก้มเธอหนักๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่ไม่วายส่งตาหวานฉ่ำสื่อความหมายชัดเจนในดวงตาว่าเขาต้องการอะไรอังศณาค้อนเขาหน้าแดงแล้วหน้าแดงอีก... “คนหื่น...” หญิงสาวต่อว่าเขาอุบอิบคนเดียวแต่ใบหน้านวลเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข...อังศณามองคนที่พาลูกไปนอนที่เตียงเด็กด้วยความอ่อนโยนทะนุถนอมอย่างรักใคร่สุดซึ้ง น้องน่านซึ่งตอนนี้อายุได้หกเดือนแล้วเริ่มกินนอนเป็นเวลารู้หลับรู้ตื่น เรียกได้ว่าเลี้ยงง่ายเลยทีเดียว ยิ่งอยู่กับคุณปู่คุณย่าและคุณยายทวดแล้ว น้องน่านนั้นเป็นดังแก้วตาดวงใจเลยทีเดียว เด็กน้อยรู้กินรู้นอนและรู้ออดอ้อนคนแก่ให้หลงได้ไม่ยากเย็นเลย ซึ่งคุณปู่คุณย่านั้นรักน้องน่านมาก และช่วยเธอเลี
ตอนที่ 65.“เดี๋ยวครับคุณหมอ...” หมอโตมรเดินผ่านเคาน์เตอร์รับยาหลังจากตรวจคนไข้เสร็จแล้วก็คิดว่าจะแวะเข้าไปเยี่ยมอาการของอังศณากับลูก แต่ก็ต้องหยุดตามเสียงร้องเรียกของใครคนหนึ่ง“อ้าวคุณวิน วันนี้คุณก็พานางกับลูกกลับบ้านได้แล้วสินะ ผมว่าจะเข้าไปเยี่ยมอยู่พอดีเลยครับ...”หมอโตมรมองใบหน้าหล่อเหลาของปฐวินที่ผู้ชายด้วยกันยังนึกอิจฉาด้วยความรู้สึกที่เป็นมิตรขึ้น ซึ่งดูจากท่าทางของปฐวินแล้วหมอโตมรก็วางใจได้ทันทีว่า อังศณาจะได้พบกับความรักอันยิ่งใหญ่ของผู้ชายคนนี้ และมั่นใจว่าปฐวินจะดูแลเธอกับลูกเป็นอย่างดีอย่างแน่นอน...“ขอบคุณมากนะครับหมอโตมร” น้ำเสียงนั้นดูเก้อๆ ไปแต่มันทำให้ปฐวินดูเป็นคนอ่อนโยนขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว“ผมทำตามหน้าที่ครับ อีกอย่างผมก็รักนาง...”“อะไรนะ...” จากน้ำเสียงนุ่มนวลเมื่อครู่ของปฐวินกลายเป็นเสียงเข้ม ใบหน้าแดงจัดขึ้นมาทันที หมอโตมรยิ้มบางๆ ในแบบของเขา“ผมหมายถึง ผมรักนางในฐานะน้องสาว และเจ้าตัวเล็กนั่นก็เหมือนหลานของผม ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอกครับ ผมรู้ดีว่าผมจะอยู่ในฐานะอะไรสำหรับนาง นางรักคุณมาก และนางรักผมในฐานะพี่ชายเท่านั้น...”“รู้ตัวก็ดีแล้ว... แต่ผมก็ต้อ
ตอนที่ 64.“นาง...” อังศณามองใบหน้าหล่อเหลาที่มีร่องรอยความอิดโรยของเขาด้วยความสับสน ระคนตื่นเต้นยินดีกับชีวิตที่กำเนิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับเขา อีกทั้งความอบอุ่นที่เธอได้รับจากคนตรงหน้าทำให้ความขุ่นข้องหมองใจที่มีก่อนหน้านั้นหายไปสิ้น...“นางจ๋า รู้ไหมว่าพี่หัวใจแทบสลายที่เห็นนางล้มไปต่อหน้า หากนางเป็นอะไรไปพี่จะไม่ให้อภัยตัวเองเลยที่ไม่สามารถดูแลลูกเมียของตัวเองได้ และพี่เสียใจที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้...”“มันไม่ใช่ความผิดพี่วินนี่คะ และนางกับลูกก็ปลอดภัยแล้ว...” หญิงสาวบอกและยิ้มบางๆ ให้เขา“นางจ๋า... พี่มีอีกอย่างที่ตั้งใจจะให้นางมานานแล้ว แต่เพราะพี่เป็นคนโง่เขลาและขี้ขลาดมัวแต่กลัวสารพัดทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้นและก็เกือบจะสายเกินไปที่พี่จะได้บอกนางว่า พี่รักนางเหลือเกิน คนดียกโทษให้กับความงี่เง่าของพี่ได้ไหมที่รัก... และได้โปรดแต่งงานกับพี่วินเถอะนะครับ เพราะพี่คงมีชีวิตอยู่ไม่ได้หากไม่มีนางกับลูก พี่รักนาง พี่รักลูกของเรา แต่งงานกับพี่นะคนดี...”ปฐวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคงพลางหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงที่เขาเก็บถนอมสิ่งที่อยู่ข้างในไว้ให้เธอมาแสนนาน ชายหนุ่มเปิดกล่อ
ตอนที่ 63.โรบินพูดด้วยภาษาไทยชัดเจนด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม... ใครว่าคนที่มีบุคลิกอบอุ่นอ่อนโยนเช่นเขาจะไม่มีมุมเหี้ยมๆ เช่นนี้ เพราะบนเส้นทางธุรกิจของเขาก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ การมีเขี้ยวเล็บติดตัวมันก็คือสิ่งที่ต้องมี โรบินชักปืนออกมาจากเสื้อสูทเนื้อดีของตน จ่อมายังหน้าผากมันเยิ้มด้วยเหงื่อของคนขี้ขลาดอย่างจักรกริช ด้วยแววตาท่าทางที่ทำให้จักรกริชขนลุกเกรียวหนาวไปทั้งไขสันหลัง“จีจี้ตามวิลล์กับนางไป ทางนี้ผมจัดการเอง...”โรบินบอกภรรยาซึ่งแจ็กเกอร์รีนก็เดินแกมวิ่งตามหลังปฐวินที่อุ้มอังศณาไปยังรถยนต์ที่มีคนขับมารอแล้วอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันชายฉกรรจ์หลายคนก็กรูเข้าไปในบ้าน แจ็กเกอร์รีนมองตามอย่างงุนงง เธอจำได้ว่าหนึ่งในชายเหล่านั้นมีคนของโรบินรวมอยู่ด้วยหลายคนทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วชนิดที่ว่าแจ็กเกอร์รีนเองก็ยังงงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เธอไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักเมื่อตอนนี้ห่วงเพื่อนรักมากกว่า เพราะอังศณาอาจจะคลอดก่อนกำหนด...“หยุดเดินบ้างก็ได้นะลูกปัด เดี๋ยวพื้นโรงพยาบาลเขาจะสึกไปเสียก่อน...”คุณปัทมาเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องคลอดอย่างกระวนกระวายใจจนคุณวิลเลี่ยมต้องออกปากให้นางหยุ
ตอนที่ 62.“ครับ... ไม่คิดเลยนะครับว่าจะมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้”ปฐวินพูดเสียงเย็นชาปรายตามองคุณลินดาเพียงเล็กน้อยเพราะเขากำลังจับจ้องมองคนที่รักไม่วางตากลัวว่าชายร่างสูงใหญ่คนนั้นจะทำร้ายเธอ“ผมว่าพวกคุณปล่อยตัวคนของเราดีกว่าแล้วมาเจรจากันดีๆ พวกเราไม่ต้องการให้เกิดอันตรายหรือเสียหายใดๆ ทั้งสิ้น”โรบินพูดขึ้นเพื่อให้คนเหล่านั้นได้ลดคามตึงเครียดลงและเพื่อถ่วงเวลาไว้ก่อน“พูดง่ายๆ ก็ดี... ผมเองก็ไม่อยากมีเรื่อง เฮ้ย พวกมึงเอามีดลงก่อน...”จักรกริชซึ่งคิดวิเคราะห์แล้วว่าหากจะดันทุรังเขาจะต้องเสียลาภก้อนใหญ่ไปแน่ๆ ซึ่งการที่ปฐวินมาถึงที่นี่ได้ นั่นแสดงว่ามันไม่ธรรมดา เขาควรจะเลือกเอาเงินไว้ก่อนแล้วค่อยหาทางหนีเอาตัวรอด เพราะเมื่อถึงขั้นนี้แล้วจักรกริชมั่นใจได้เลยว่า ชายหนุ่มซึ่งรินนภาหมายปองนั้นไม่มีทางปล่อยให้เขาลอยนวลแน่ๆ ดังนั้นมันจะต้องมีแพะคอยรับบาปแทนเขา... คนที่ทำชั่วโดยสันดานเริ่มคิดวางแผนหนีไปพร้อมกับเงินที่คิดว่าตนจะได้ในเวลาอันใกล้นี้“ปล่อยตัวนางก่อนได้ไหม ดูท่าทางเธอจะไม่ไหวแล้ว”ปฐวินเริ่มกังวลเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวลงอย่างเห็นได้ชัดของอังศณาทั้งเธอยังนิ่วหน้าเหมือนเจ็บปว
ตอนที่ 61.จักรกริชคิดอย่างคนละโมบและเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เรื่องพวกนี้เขาทำมานักต่อนักแล้ว และตอนนี้คุณลินดาไม่รู้ว่าเขากำลังหนีการจับกุมของตำรวจด้วยข้อหาการค้าประเวณีและยาเสพติดอยู่ พอดีรู้ว่ารินนภากลับมาเมืองไทยจึงหวนกลับมาหาสองแม่ลูกนี้อีกครั้ง และเขาเองก็ยังมีไม้เด็ดที่จะบีบบังคับให้รินนภาทำงานให้เขาได้อีกนานด้วย และเขาก็ไม่ผิดหวังเลยสักนิดเมื่อคุณลินดายังคงเป็นผู้หญิงแก่โง่ๆ บ้าตัณหาที่หลอกได้ง่ายอยู่เช่นเดิม...“แล้วจักรจะให้พี่ทำอย่างไรก็บอกมา” คุณลินดาพูดเหมือนเหนียมอายจักกริชก็ยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ“พี่ก็เป็นคนถ่ายคลิปสิครับ หรือถ้าพี่อยากจะแจมกับเราก็ค่อยเปลี่ยนกันถ่ายวีดีโอ สนุกนะครับคุณพี่ได้เปลี่ยนบรรยากาศแบบเซ็กซ์หมู่ด้วยตื่นเต้นดีออก... แล้วคุณพี่จะสนุกจนลืมเซ็กซ์แบบเดิมๆ ไปเลย แล้วผมกับคุณพี่ก็ยังมีเงินใช้แบบสบายๆ ด้วย เสร็จงานคราวนี้เราไปฮาวายกันนะครับคุณพี่ ผมรู้นะว่าคุณพี่อยากจะไปอวดหุ่นเป๊ะเวอร์แบบนี้ที่ฮาวาย...”จักรกริชเอ่ยด้วยน้ำเสียงหื่นกระหายพลางลูบไล้ต้นขาของคุณลินดาเพื่อสร้างอารมณ์ร่วม ซึ่งมันก็ทำให้ผู้ที่มักมากเช่นคุณลินดาหลงคล้อยตามได้ไม่ยาก “ก็ได้ๆ แต่