Chapter 4

“แต่ผมไม่อยากมีลูก ผมเป็นผู้ชาย มันไร้สาระมาก ผมไม่อยากมีลูก หมาป่าตัวอื่นคงหัวเราะเยาะ!” โคลเทนอารมณ์รุนแรงเมินเฉย และแสดงท่าทีเจ็บปวดมาก

ในฐานะอัลฟ่าและพ่อ ผมรู้ว่าต้องใช้เวลาสักพักกว่าที่เขาจะยอมรับความจริงได้

“ฟังนะโคลเทนเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับว่าเธอต้องการหรือไม่ แต่เกี่ยวกับชีวิตของผู้คนนับพันจากทั่วทุกเผ่า พ่อของเธอได้เรียนรู้ผ่านการทำนายว่าอัลฟ่าคนต่อไปของเผ่าหมาป่าโลกกันตร์จะเป็นเด็กที่เกิดมา จากเธอและคู่ครองที่เธอกำหนด เด็กจะไม่เพียงแต่เป็นผู้นำในอนาคตของเผ่าแต่จะเป็นบุคคลสำคัญในการเปลี่ยนชะตากรรมของเผ่ามนุษย์หมาป่า หากเธอล้มเหลวในการหาคู่ และให้กำเนิดเจ้าชายของเผ่าหมาปาโลกกันต์ ไม่เพียงแต่สายเลือดราชวงศ์ของเราจะสิ้นสุดจากที่นี่ แต่เผ่าพันธุ์มนุษย์หมาป่าทั้งหมดจะตกอยู่ในความโกลาหล หมาป่าเผ่าน้ำแข็งจะใช้โอกาสนี้เป็นข้ออ้างในการเริ่มทำสงครามอย่างแน่นอน หากเราปล่อยให้พวกเขาดูแลพันธมิตรทั้งหมด จะเกิดยุคแห่งการนองเลือด ไม่เพียงแต่เผ่าพันธุ์มนุษย์หมาป่าเท่านั้น แต่เผ่าพันธุ์มนุษย์ก็จะติดอยู่ในสงครามด้วย!” สายตาของเขาจ้องมาที่ผม

"ผลที่ตามมาจะหายนะ" ผมบอกเขาด้วยใบหน้าจริงจัง โดยหวังว่าเขาจะเข้าใจว่าเด็กที่เขาให้กำเนิดมาจะมีความสำคัญเพียงใดสำหรับชะตากรรมของฝูงของเรา

โคลเทนขมวดคิ้ว ปัดขนตา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “หมาป่าเผ่าน้ำแข็งถูกไล่ออกเมื่อหลายปีก่อนไม่ใช่หรือผมได้ยินมาว่าอัลฟ่าแอนดรูว์คนก่อนหน้าของพวกเขานั้นโหดเหี้ยมมากในช่วงรัชสมัยของเขาพลังของเผ่าหมาป่าน้ำแข็งเติบโตอย่างรวดเร็วจนพวกเขาทำสงครามกับเผ่าของเรา แต่เมื่อสิบปีที่แล้ว แอนดรูว์ เสียชีวิตเพราะฝึกวิชาต้องห้าม และเขาเสียชีวิตด้วยมือของเขาเองเนื่องจากอุบัติเหตุ อัลฟ่าคนปัจจุบันของพวกเขาไร้ความสามารถเลย และไม่ได้ทำอะไรเลยในระหว่างที่ครองราชย์ จำนวนของเผ่าน้ำแข็งก็ค่อยๆ ลดน้อยลงและพวกมันก็ไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าฝูงอื่น ๆ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องกังวลว่าพวกมันจะเป็นภัยคุกคามต่อเราเป็นเวลานาน"

ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองดูใบหน้าเรียบๆ ของโคลเทน และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าแพทริคกับผมปกป้องเด็กคนนี้ไว้อย่างดีเกินไป จนเราไม่ได้ปล่อยให้เด็กคนนี้เห็นว่าโลกที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกที่โหดเหี้ยมนี้ และคิดว่าโลกนี้สงบสุข แต่เขาไม่รู้ว่ามีเครื่องจักรสังหารที่น่าสยดสยองจำนวนมากซ่อนอยู่ใต้ทะเลสาบอันเงียบสงบ

ในฐานะอัลฟ่าที่เป็นอนาคตของเผ่าหมาป่าโลกันตร์เด็กคนนี้เอาแต่ใจ เรียบง่าย และใจดีเกินไป ภายใต้โลกที่เจริญรุ่งเรืองและสงบสุขด้วยกฎของเรานั้นมันไม่เป็นไร แต่ตอนนี้เผ่าหมาป่าน้ำแข็งตั้งเป้าที่จะโจมตีหักหลังเรา เขาจะแข่งขันกับทายาทผู้ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีของแอนดรูว์ผู้เลือดเย็นได้อย่างไร

สำหรับข้อดีในตอนนี้คือ แพทริคกับผมยังคงอยู่ในช่วงวัยที่แข็งแรงและมั่นคงที่สุด เราสามารถให้เด็กคนนี้อยู่ใต้ปีกของเราได้ ยังไม่สายเกินไปที่จะค่อยๆ สอนให้เขารับรู้ความอันตรายของโลก แต่สิ่งที่เร่งด่วนที่สุดคือให้เขาหาคู่ครองและให้กำเนิดลูก

“เธอไม่ค่อยเห็นหมาป่าเผ่าน้ำแข็งในโลก แต่เธอรู้หรือไม่ว่าพวกเขาได้แอบสร้างความแข็งแกร่งเพื่อรอโอกาสที่จะเคลื่อนไหว หากเราไม่ระมัดระระวังเผ่าของเราอาจถูกโจมตีได้ สิบปีแล้วที่แอนดรูว์เสียชีวิต และไม่มีใครเคยเห็นว่าอัลฟ่าของเผ่าน้ำแข็งในตอนนี้เป็นอย่างไร ฉันได้ยินเพียงว่าผู้สืบราชบัลลังก์ ชื่ออารอน เป็นลูกชายคนโตของแอนดรูว์ แต่เป็นเจ้าชายองค์ที่สองของเผ่าหมาป่าน้ำแข็ง และตอนนี้เป็นเจ้าชาย อเล็กซ์ เป็นผู้ปกครองแทนเขาอยู่"

“นั่นหมายถึงว่าอัลฟ่าคนใหม่ของพวกเขาไร้ความสามารถไม่ใช่หรือ” โคลเทนปัดขนตาของเขาและพูดอย่างไร้เดียงสาราวกับว่ามันไม่สำคัญ

“ตรงกันข้าม นั่นคือเหตุผลที่เราคิดว่าชายคนนี้อันตรายมาก ไม่ว่าในกรณีใดเราจะเฉลิมฉลอง Bar Mitzvah ของเธอในวันพรุ่งนี้ ตามกฎของเผ่าของเราเธอต้องเดินทางไปยังโลกมนุษย์สามวันหลังจาก bar mitzvah เพื่อค้นหาคู่ครอง เธอต้องระมัดระวังการเดินทางครั้งนี้ให้มากเพราะฉันกลัวว่าเผ่าน้ำแข็งจะใช้โอกาสนี้โจมตีเธอ”

ผมออกคำสั่ง

“รับทราบอัลฟ่า” เขาพยักหน้ารับ แต่ผมเห็นความลังเลของเขา

ผมรู้สึกว่าการเดินทางของโคลเทนเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และจะมีบางอย่างเกิดขึ้น แต่ผมควรปล่อยให้เขาสัมผัสกับโลกภายนอกและเติบโต ความหวังเดียวของผมสำหรับการเดินทางของเขาคือให้เขากลับมาอย่างปลอดภัย