Share

บทที่ 26**nc

last update Terakhir Diperbarui: 2025-12-06 12:31:21

บทที่ 26**nc

แสงสีทองสาดส่องผ่านผ้าม่านที่ไม่ได้รูดปิดยามอุณากรรณเดินเข้าในห้องนอนใหญ่ อุณหภูมิเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศ กวาดตาไปโดยรอบมองไม่เห็นอัคคี กระทั่งสังเกตม่านพริ้วไหวมุมห้องและสีแดงจากปลายมวนบุหรี่วาบขึ้น

“พี่เพลิงคะ”

อัคคีเอี้ยวหน้ากลับมาแล้วจึงดับบุหรี่ในมือปิดหน้าต่าง ร่างแกร่งไร้เสื้อสวมเพียงกางเกงผ้าสีเข้มก้าวเดินมั่นคงตรงมายังเธอ ลำแสงสุดท้ายพาดผ่านใบหน้ากระทบแววตาสีเข้มจนเกิดแสงประหลาดในนัยน์ตาอย่างลูกเสี้ยว

อุณากรรณยืนนิ่งหลงวนอยู่ในลำแสงนั้นที่เคลื่อนใกล้เข้ามา เขาจับจ้องเธอ ตรึงเธอไว้ราวกับเชือกรัดที่มองไม่เห็น

“เรียบร้อยแล้วเหรอครับ”

นิ้วชี้หักงอคล้ายตะขอรูปกรอบดวงหน้างดงามที่แหงนเงยมองคนร่างสูงตรงหน้า ตัวเขามีกลิ่นบุหรี่ กลิ่นผู้ชาย และกลิ่นโคโลจญน์ประจำตัวผสมผสานจนกลายเป็นกลิ่นเฉพาะของเขา

“ค่ะ”

เสียงนุ่มแหบพร่าขยับเอ่ยแผ่วเบา ยืนนิ่งปล่อยให้มือร้อนค่อยรูดซิปด้านหลังของชุดเดรสลายดอกไม้ลง ปลายนิ้วไล้พรมลงลงตามร่องแผ่นหลังยามที่ซิปค่อยเคลื่อนลงทิ้งความร้อนเป็นทางราวกับไฟ

“พี่รอมาหลายวัน”

ไหล่นุ่มบอบบางสัมผัสผมนุ่มดกหนายามอัคคีโน้มใบหน้าลงจรดริมฝีปากบนลาดไหล่ชวนให้
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ดอกไม้ในมืออัคคี   บทที่ 33 nc จบบริบริบูรณ์

    บทที่ 33 nc จบบริบริบูรณ์“สวัสดีครับ คุณนายบ้านภิชญ์ภัทรโสภา”อุณากรรณกระพริบตาลืมขึ้นเมื่อแสงยามสายของวันถัดมาสาดส่องเข้ามาในห้องนอนชั้นสองของบ้านนนทบุรีอัคคีชะโงกตัวหอมแก้มคนร่างเล็กก่อนจะพลิกตัวนอนหงายดึงร่างสาวมากอดไว้“สายแล้วเหรอคะเนี่ย น่าอายจัง พลอยแต่งวันแรกก็ตื่นสายเลย”มือเล็กปิดปากหาวหวอด ปากพูดแก้ตัวแต่ยังหลับตาคล้ายนอนต่อ“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ที่บ้านเข้าใจ เมื่อคืนเป็นคืนเข้าหอนะคนดี”“ยิ่งน่าอายไปใหญ่เลย”“อายทำไม นี่เมื่อคืนพี่ทะนุถนอมจะแย่ ไม่มีรุนแรงเลยนะครับ ไม่ทำรอยไว้ด้วย อีกอย่างที่พลอยเพลียน่าจะเกิดจากโหมงานแต่งมากกว่า”อุณากรรณยิ้มออกมากับอกกว้างเมื่อนึกภาพงานแต่งเมื่อวานนี้ ทุกอย่างวุ่นวายตั้งแต่เปลี่ยนตัวเจ้าสาวอุณากรรณจัดแจงจัดงานแต่งด้วยตัวเองทุกขั้นตอน เปลี่ยนบรรยากาศงานเสียใหม่จากเจ้าหญิงหวานแหววเป็นหรูหรา งบประมาณไม่เกี่ยงจากคนร่างโต“น่าจะใช่ พลอยปวดตัวจังเลย”“ไหน ๆ ปวดตรงไหน พี่นวดให้”“ไม่ต้องเลยค่ะ นวดให้พลอย มีหวังไม่ได้ลงบ้าน เราลุกกันเถอะค่ะ วันนี้ต้องดูเรื่องเก็บของอีก อีกอย่างพลอยหิวแล้ว หิวมากเลย”“ครับ งั้นไปอาบน้ำกัน”อัคคีลุกขึ้นดึงร่างเ

  • ดอกไม้ในมืออัคคี   บทที่ 32 แพร

    บทที่ 32 แพรบุษบายืนเหม่อตามองจานด้านล่างใต้มือแต่ใจกลับหวนคิดแต่เรื่องเมื่อคืน“แพร!!”“อุ๊ย! ว้าย! อะไรกันพลอยตกใจหมด”บุษบาร้องเสียงหลงรีบปิดก๊อกน้ำส่งดวงตาหวานดุใส่น้องสาวฝาแฝด“เรียกตั้งหลายรอบแล้ว”“เออ ไม่ได้ยิน”“แล้วนี่แพรเป็นอะไร ดูเหม่อ ๆ นะ”“เปล๊า! แค่เหนื่อย”“เมื่อคืนไปไหนมา”“เออ เราไปค้างโรงแรม”“ค้างโรงแรม? ทำไมไม่กลับห้อง”“แล้วพลอยเถอะ พี่เพลิงล่ะ”“นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น”“สรุปบอกพี่เพลิงแล้ว”อุณากรรณเดินเข้าไปใกล้พี่สาวชะโงกหน้าไปใกล้“พี่เพลิงดูออกแต่แรกแล้ว นี่อะไร รอยอะไร”นิ้วชี้เรียวกดลงบนต้นคอบุษบา รอยจ้ำสีเขียวคล้ายรอยเดียวกับเธอ อุณากรรณเหลือบตามองสงสัยก่อนจะจ้องหน้านิ่ง“ยุงกัด”“อ้อ! ยุงกัด เออ จริงสิ บอสล่ะ เป็นไงบ้าง โทรมาตั้งหลายสาย แต่พลอยไม่ทันรับ กลัวพี่เพลิงจะว่า”“ไม่ ไม่ ไม่ต้องรับนะ ไม่ คือ แพรทิ้งบอสของพลอยไว้”“ทิ้งไว้? แล้วทำไมไม่ต้องรับ เกิดอะไรขึ้น”“ไม่มีอะไรจริง ๆ อ้อ พลอย เดี๋ยวแพรจะไปทำงานแทนพลอยเองนะ”“อาฮะ ต้องมีอะไรแน่ ๆ พลอยได้กลิ่นทะแม่ง ๆ”“เอาเถอะ เสร็จเรื่องแล้วแพรจะเล่าให้ฟังเอง ระหว่างนี้ไม่ต้องรับสายบอสของพลอยหรอก เออ ลืม

  • ดอกไม้ในมืออัคคี   บทที่ 31 พี่จะทำให้พลอยท้องเร็วที่สุด

    บทที่ 31 พี่จะทำให้พลอยท้องเร็วที่สุดมือเล็กวาดไปข้างตัวพบร่างแกร่งยังนอนอยู่จึงลืมตาโพลง หันมองคนด้านข้างเห็นอัคคียังนอนสบายซุกหน้าตรงซอกคอเธอ ดวงตาหวานซึ้งเหลือบมองนาฬิกาหัวเตียงแล้วสะดุ้งลุกพรวด“พี่เพลิง สายแล้วค่ะ พี่เพลิง!”เธอเขย่าตัวคนร่างโตที่ไม่มีทีท่าจะลุกขึ้นแต่อย่างใด ซ้ำยังซุกลงบั้นเอวคนร่างเล็กพึมพำในลำคอ“เดี๋ยวค่อยตื่น อีกนิดนะคนดี เมื่อคืนดึกมากเลย”คิ้วคันศรขมวดมุ่นเม้มริมฝีปากทันที ดึกที่ไหนเกือบเช้าต่างหาก แต่ยังไม่ทันพูดขึ้นพลันได้ยินเสียงประตูคอนโดมิเนียมเปิดเข้ามาแพร!!เธอมองนาฬิกาอีกครั้ง ตั้งแต่เมื่อคืนตอนแยกกันเธอลืมพี่สาวฝาแฝดเสียสนิท กระทั่งเช้าวันนี้บุษบาเพิ่งเข้าบ้าน!ด้วยความแปลกใจจึงลงจากเตียงหยิบเสื้อคลุมขึ้นสวมค่อยย่องออกไปปล่อยให้อัคคียังนอนต่อ“แพร!”พี่สาวฝาแฝดสะดุ้งเฮือกหน้าเจื่อนหันกลับมาเจอน้องสาวเดินออกมาจากห้องนอน ท่าทางอิดโรยพอกันกับเธอ“พลอย”“ทำไมเพิ่งกลับ”“แพร แพร”แอ๊ด! เสียงเปิดประตูห้องนอนอุณากรรณทำให้สองสาวสะดุ้งขึ้นมาพร้อมกัน เหลียวมองไปทางด้านหลังเห็นอัคคีเดินออกมามีเพียงผ้าเช็ดตัวพันกายผืนเดียว“อ้อ พี่หิวน้ำน่ะ”อุณากรรณอ้าปาก

  • ดอกไม้ในมืออัคคี   บทที่ 30*nc

    บทที่ 30*ncดวงตาหวานกลมรื้นหยาดน้ำด้วยแรงพิศวาสหรี่ปรือมองภาพสะท้อนในกระจก หน้าคมเข้มเปี่ยมแรงปรารถนา ดวงตาล้ำลึก เขาเสือกท่อนลำเข้าปลอดรัดจนสุดอัคคีย่อเข่าลงกระทุ้งสะโพกขึ้นอย่างแรงติดต่อกันจนร่างเล็กสะเทือน มือรวบวางบนโต๊ะหาที่จับเป็นหลักยึด“อื้อ อา อ่า พี่เพลิง”“ลืมตาดูพี่เลน่า”อุณากรรณมองกระจกอีกครั้ง อัคคีกระแทกไม่ยั้งจนเธอต้องหวีดร้องสุดเสียง“เอาแรง ๆ ชอบไหม ซี้ด”มือใหญ่ดันกลางแผ่นหลังกดต่ำมือคว้าผมจนหน้าเงยขึ้น“มองกระจกเลน่า”ดวงตากวางเหลือบมองพร่าเลือน แรงส่งด้านหลังต่อเนื่องรุนแรงเพิ่มมากขึ้น นัยน์ตาคมจ้องเธอผ่านกระจก ใบหน้าบิดเบี้ยวเนินสวาทเปียกฉ่ำชื้นน้ำหวานไหลอาบ เนื้อผ้ากางเกงยังไม่ได้ถอดสัมผัสแก้มก้น หัวซิปกระแทกไปพร้อมจังหวะ“พี่เพลิง อ่า อา”เสียงหวานแหลมขึ้นมือจิกบนเนื้อไม้โต๊ะเครื่องแป้ง ท้องหน่วงหนักใกล้สุขสม“ยัง ยังไม่ให้เสร็จ”เขาถอนกายแกร่งออก จับเนคไทดึงจูงให้ร่างเล็กเดินตาม เสียงรองเท้าส้นสูงสานไขว้ประดับคริสตัลกระทบพื้นเป็นจังหวะ เขาพาเดินมาถึงขอบเตียง“นั่งลงกับพื้น”ร่างเล็กทรุดฮวบเขาดึงมือเล็กขึ้นสูงจนร่างแอ่น อีกมือปลดกางเกงลงสะบัดออกจากกรอมเท้าจ

  • ดอกไม้ในมืออัคคี   บทที่ 29**nc

    บทที่ 29**ncปัง!!อัคคีกระแทกประตูรถแรงเมื่อดันให้อุณากรรณขึ้นไปบนรถเรียบร้อย อกหนุ่มแน่นด้วยไฟหึง ภาพหน้าหวานหัวเราะต่อกระซิกกับผู้ชายอื่นยังสลักแน่น“ไปส่งเลน่าที่ห้องนะ เลน่าไม่กลับไปกลับพี่เพลิง”“ทำไม นัดมันไว้ที่ห้องหรือไง”อัคคีกระชากออกตัวรถอย่างแรงจนคนร่างเล็กต้องจับคอนโซลหน้าไว้ สะบัดหน้าไปมองสีหน้าโกรธดั่งพายุ“ไม่ได้นัด แต่พี่เพลิงสัญญาแล้วว่าเราจะค้างกันแค่อาทิตย์ละครั้ง”ปัก!!อัคคียกกำปั้นทุบพ่วงมาลัยหาที่ระบายแรงอัดแน่นภายใน ตวัดตาดุดันมองสาวร่างเล็ก อุณากรรณหันหน้าไปทางอื่นไม่ได้มองมาที่เขาแม้แต่น้อย“บ้าฉิบ!!”เขาเปลี่ยนเส้นทางกลับไปยังคอนโดมิเนียมของอุณากรรณ ไม่กล้าพูดออกมาแม้แต่คำเดียวเพราะกลัวใจตัวเอง ใช้ความเงียบภายในรถสงบสัตว์ร้ายในตัวไม่นานรถหรูสีดำคันใหญ่ตวัดเลี้ยวเข้าลานจอดรถของคอนโดมิเนียม อัคคีนำรถเข้าจอดไม่นุ่มนวลนักปัง!!อุณากรรณกระแทกประตูปิดหน้าเง้าจ้ำเท้าไปทางหน้าโถงบันได คนตัวโตเดินตามมาติด ๆ“พี่เพลิงกลับไปได้แล้ว!”“ไม่ ในเมื่อเลน่าไม่ไปค้างห้องพี่ พี่เลยคิดว่าคืนนี้ค้างมันที่นี่แล้วกัน”“พี่เพลิง!!”“ขึ้นไปสิ”มือใหญ่คว้าต้นแขนดึงเข้าลิฟต์ หน้าแ

  • ดอกไม้ในมืออัคคี   บทที่ 28 มิคาอิล

    บทที่ 28 มิคาอิลโรงแรมหรูหราสูงเสียดฟ้าแหล่งท่องเที่ยวสุดฮิตของเหล่าท่องราตรี อุณากรรณพาร่างระหงในชุดย่ำราตรีตัวสั้นสีดำรองเท้าส้นสูงสานประดับคริสตัลคู่เก่งสะพายกระเป๋าหนังแบรนด์เนมเข้ามาในลานก่อนถึงพื้นลดต่ำทำลดระดับลงไปด้วยบันไดประมาณสามขั้น“เลือกได้ดีนะเลน่า”“ค่ะบอส แหมมื้อชั้นนี้แล้ว มาเถอะค่ะ เลน่าจองโต๊ะไว้แล้ว”อุณากรรณเดินนำต้องไปหาบริกรแจ้งชื่อ เธอสะบัดผมยาวสยาย ค่อยเดินระมัดระวังเพราะความมือของคลับแบบเปิดหลังคาสัมผัสอากาศเย็นของลมบนชั้นยอดตึก“บอสเดินระวังนะคะ”“ผมเป็นผู้ชายนะอย่าลืมสิ คุณควรห่วงตัวเองมากกว่าเลน่า”“ค่า ถึงโต๊ะแล้วค่ะ รับเป็นไวน์นะคะ”“เอาสิ จะได้ไม่เมามาก”เสียงเพลงดังจนกลบเสียงพูดคุย อุณากรรณคอยจับโทรศัพท์ในกระเป๋าไว้ตลอดเวลารอให้พี่สาวโทรเข้ามาเธอมองบอสใหญ่เจ้าของเรือเดินสมุทรเจ้าพ่อขนส่งชาวรัสเซีย มิคาอิล วอสเครสเชนสกี้ ชายร่างใหญ่กว่าอัคคีผมสีออกน้ำตาลแดง ใบหน้าแกร่งจมูกโด่งสันงุ้มปลาย ดวงตาสีน้ำตาลเข้มดุจเหยี่ยว ผมหวีเรียบดั่งนักธุรกิจในชุดลำลองกางเกงยีนส์เสื้อเชิ้ต“บอสคะ นี่ยำปลาหมึก ของขึ้นชื่อที่คลับค่ะ”มิคาอิลก้มมองจานสีจัดจ้าน ใบหน้า“เผ็ดไห

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status