อย่าหวังว่าฉันจะยอมรับเธอ

อย่างนั้นแล้ว ข่าวการแต่งงานของฉินป๋อหลินกับเหว่ยเฟิงก็กลายเป็นหัวข้อสนทนาหลักในไร่องุ่นหยางกวงราวกับพายุที่พัดกระหน่ำ ความยินดีปะปนกับเสียงวิจารณ์ดังก้องไปทั่วบริเวณ แต่สำหรับหย่าจือ หญิงสาวที่เฝ้ารอคอยป๋อหลินมาเนิ่นนาน ข่าวนี้นำมาซึ่งความเจ็บปวดแสนสาหัส เหมือนโลกทั้งใบของเธอมืดมิดลงในพริบตา

ซึ่งข่าวที่แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วนี้เอง เหว่ยเฟิงเองก็ไม่รอดพ้นจากสายตาและคำพูดของผู้คน เธอได้ยินเสียงซุบซิบนินทาที่ลอยมาเข้าหู หากเธอเลือกที่จะเมินเฉย ด้วยเธอรู้ดีว่าคนพวกนี้แค่ต้องการสร้างเรื่องให้เธอไม่สบายใจ เธอจะไม่ยอมให้คำพูดของใครมาบั่นทอนความสุขของเธอเด็ดขาด

ทันทีที่เหว่ยเฟิงกำลังเดินผ่านไป หย่าจือก็ไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปหาหญิงสาวด้วยท่าทางแข็งกระด้าง รอยยิ้มที่เคยมีแปรเปลี่ยนเป็นความเหยียดหยัน

“กลับมาได้ไม่นานก็มีข่าวว่าจะได้เป็นคุณนายใหญ่แห่งตระกูลฉินแล้วเหรอจ๊ะ” เธอพูดเสียงสูง ก่อนจะหัวเราะเยาะ “ฝันหวานไปหรือเปล่า เธอมันก็แค่ลูกสาวคนงาน ไม่มีทางเหมาะสมกับคุณชายป๋อหลินหรอก”

เหว่ยเฟิงเงยหน้าขึ้นมองหย่าจือที่เดินมาหาเรื่อง อยากจะตอบโต้อยู่เช่นกัน หากไม่ใช่นิสัยของเธอ จึงพยายามระงับอารม