อย่าทำให้ทรมานไปกว่านี้เลย (125%)

หลังจากสั่งอาหาร และขนมหวานให้เจ้าหนู ปิยฉัตรก็หันไปเล่นกับเด็กน้อย เสียงหัวเราะใสๆ ของอีกฝ่ายทำให้เธอผ่อนคลายจากเรื่องเครียดๆ และยิ้มได้บ้างเล็กน้อย

กระทั่งเด็กในร้านเอาอาหารมาเสิร์ฟ ทั้งสามถึงได้ลงมือจัดการกับของกินตรงหน้า คนแก่ทานได้ไม่มาก ส่วนปิยฉัตรก็ละเลียดปานแมวดม คนเดียวที่มีความสุขกับการกินเห็นจะเป็นกัปตัน แถมยังอ้อนให้เธอตักนั่นป้อนนี่ให้สารพัดจนคนเป็นปู่ยิ้มบางๆ อย่างเอ็นดู เห็นหลานมีความสุขคนแก่ก็พลอยมีความสุขไปด้วย

สิบนาทีต่อมาระหว่างที่คนเป็นปู่กำลังละเลียดชาอย่างถ่วงเวลาให้ได้จังหวะเหมาะๆ เด็กชายตัวน้อยก็ร้องตะโกนเมื่อเห็นเพื่อนเล่นอย่างยุทธนา วิ่งไปหาอีกฝ่ายพร้อมหัวเราะร่า ก่อนจะขี่คอลูกน้องคนสนิทของพ่อเดินไปยังสนามเด็กเล่นเล็กๆ ที่อยู่ข้างร้าน ปิยฉัตรได้แต่ยิ้มอย่างเอ็นดูในความสดใส ครั้นหันกลับมาหาคนแก่ก็ต้องชะงักเล็กน้อย สายตาของท่านเจ้าสัวที่มองมามันดูกังวลจนน่าแปลกใจ

“เอ่อ…ท่านมีอะไรจะคุยกับหนูหรือเปล่าคะ”

“ป๊าอยากจะถามว่าหนูปี่คงไม่คิดจะหย่ากับจอมพลจริงๆ ใช่ไหม”

คำว่า ‘หย่า’ ที่ได้ยินตอนโทรไปแจ้งข่าวเรื่องที่ลูกชายประสบอุบัติเหตุในกลางดึกคืนนั้น ทำให้คนแก่ไ