Novels by พราวนภา

‘ต่อให้มึงสลัดคราบทอม แล้วแต่งหญิงให้สวยกว่านี้ร้อยเท่า กูก็ไม่เหลือบตาแล เกลียดก็คือเกลียด…ชัดนะ!’ ปรเมศ จิรกุล หมอหนุ่มเนื้อหอม รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาขึ้นชื่อเรื่องความฮอตฉ่า เป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยน เทคแคร์ดีเยี่ยม และให้เกียรติผู้หญิงทุกคน ยกเว้นกับธารธารา อัศวนนท์ ปรเมศตั้งแง่รังเกียจธารธาราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า เพียงเพราะเธอแต่งตัวเหมือนผู้ชาย เขาเลยประณามว่าเธอเป็นพวกผิดเพศน่ารังเกียจ แต่ใครเลยจะรู้ว่าหมอสาวมาดทอมหัวใจหญิงนั้นจะเฝ้ารักและแอบมองเขาอยู่ห่างๆ เพราะเจียมตัวดีว่าอีกฝ่ายแสนจะรังเกียจ และดูเหมือนคำกล่าวที่ว่าเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้นจะใช้ไม่ได้ผลสำหรับคนทั้งคู่ กระทั่งดวลเหล้ากันจนเมาแบบขาดสติสุดกู่ เขาจึงเผลอปล้ำแม่สาวทอมที่เขาประกาศว่าเกลียดเข้าไส้ หนำซ้ำยังโยนความผิดว่า ‘ความสัมพันธ์บัดซบ’ ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะยัยทอมตัวแสบยั่วเขา เมากับเมาเอากันแล้วไง น้ำแตกก็แยกทาง ทว่าพออีกฝ่ายหลบหน้าเขากลับร้อนรนกระวนกระวาย ครั้นทนไม่ไหวหมอหนุ่มจอมยโสก็ต้องคอยราวี และตามหึงหวง‘เมียทอม’ แต่กว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้ เธอก็หายไปจากชีวิตเขาเสียแล้ว

จักรพรรดิตราหน้าบูรณิมาว่าเป็นลูกฆาตกร แม่ของเธอฆ่าภรรยาของเขาอย่างเลือดเย็น ทำให้ลูกเขากลายเป็นเด็กกำพร้า ฉะนั้นเขาจึงประกาศกร้าวว่าต่อให้แม่ของเธอตายเป็นผีตกนรกหมกไหม้ แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่เช่นเธอ ก็ต้องชดใช้อย่างสาสม! กระทั่งทุกอย่างถึงจุดสิ้นสุด พร้อมกับการจากไปของเธอ เขากลับพบว่าเขาไม่เหลืออะไรเลย เเม้กระทั่งหัวใจตัวเอง... "ถ้าแค้นนัก! ก็ฆ่าฉันเสียเถอะ!" บูรณิมาตะโกนใส่หน้าอย่างเหลืออด "ถ้าเธอตาย เรื่องนี้ก็หมดสนุกน่ะซี้" "คนถ่อย!" "ชมกันบ่อยขนาดนี้ คงได้สลบคาเตียง" คนหัวใจทมิฬแสยะยิ้มร้าย "สารเลว!" "แล้วชอบไหมจ๊ะ ที่มีผัวสารเลวแบบนี้" "ไปลงนรกซะ!" "เอากับเธออยู่ขนาดนี้ ไม่ลงนรกหรอกเบบี๋ มีแต่จะขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด" เขาว่าพลางเคลื่อนเข้าหา "ถะ...ถ้าคุณไม่หยุด ฉันจะกลั้นใจตาย" "ห้ามคิดแม้แต่จะทำร้ายตัวเอง ชีวิตเธอเป็นของฉัน จะเป็นหรือตายฉันเท่านั้นที่เป็นคนกำหนด ฉะนั้นตราบใดที่ฉันยังใช้งานร่างกายเธอไม่สาสม อย่าได้คิดทำให้ของของฉันมีตำหนิ" คนโอหังออกคำสั่งอย่างเผด็จการ "ชีวิตฉันเป็นของฉัน ไม่ใช่ของคุณ"

เมื่อว่าที่เจ้าสาวเฮงซวยบังอาจหนีไปในวันก่อนแต่งงาน วูล์ฟ แอนเดอร์ตัน อภิมหาเศรษฐีรูปงาม ผู้แสนเย่อหยิ่ง ทระนงตน ดุดัน ถึงลูกถึงคน และเฉียบขาดสุดขั้ว จึงคลุ้มคลั่งประหนึ่งพญามัจจุราชที่หลุดออกมาจากขุมอเวจี เเละเลือกที่จะเเก้หน้าด้วยการคว้า ‘นางซินก้นครัว’ ผู้แสนอาภัพอย่าง มะลิร้อย สร้อยมาลา เด็กสาววัยกำดัดที่ดูท่าว่าจะทั้งหัวอ่อนเเละนุ่มนิ่ม ซึ่งลูกหนี้ของเขายัดเยียดให้มาเข้าพิธีวิวาห์เเทน เมื่อไม่รักเขาจึงปฏิบัติกับ ‘เจ้าสาวสำรอง’ เยี่ยงขยะไร้ค่า เเละจำกัดสถานะให้เธอเป็นเเค่เมียบำเรอ! ที่มีหน้าที่ดีดเด้ง ดิ้นพล่าน และร้องครวญครางรองรับการขยี้สวาทด้วยลีลารักอันเร่าร้อน ดุดัน เเละดิบเถื่อน ทุกที่! ทุกเวลา! หากเเต่พ่อหนุ่มจอมยโสกลับไม่ได้เตรียมรับมือกับความน่ารัก ความไร้เดียงสา เเละความพยศเหลือร้ายของ ‘เมียเด็ก’ ผู้ดื้อเงียบ ที่เขาคิดเสมอมาว่าเธอนั้นหน่อมเเน้มไม่ทันคน เเถมพอรู้ตัวอีกทีเขาก็เกิดอาการน้ำลายสอ 'อยากกินเด็ก’ ตลอดเวลาจนน่าโมโห! “จะมัวยืนกระมิดกระเมี้ยนอีกนานไหม แก้ผ้าแล้วมาขึ้นเตียง!” “อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำนะมะลิร้อย” “อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ได้โปรดเถอะ” “แค่ผัวจะ ‘เอา’ ทำไมต้องทำท่าบีบน้ำตาด้วย”

มาร์โบโล คอฟอร์ด ไม่ปรารถนาจะเหลือบแลตุ๊กตาดิ้นได้ที่ถูกนำตัวขึ้นมาประมูลบนเรือสำราญสุดหรูของตนเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังแสดงท่าทีรังเกียจอย่างเปิดเผย ทว่าอยู่ๆ แม่สาวน้อยในชุดหูกระต่ายสีชมพูหวานแหววที่เขาปรามาสด้วยความสมเพชก็หล่นตุ้บลงบนตัก ครั้นจะไม่รับไว้ไอ้เพื่อนตัวแสบที่ยกให้กลับลอยหน้าบอกว่าจะมอบเธอให้แก่ผู้ชายกลัดมันทั้งหลาย ถึงแม้จะไม่พิสมัยสาวเจ้าสักกระผีก หากแต่มนุษยธรรมเล็กๆ ในใจกลับกระตุ้นให้เขารับเธอไว้เอง และนั่นก็ทำให้ ลักษณ์ณารา สุขวิมล รอดพ้นจากการเป็นโสเภณีเต็มขั้น ทว่าที่สุดเธอกลับได้รู้ซึ้งว่าตัวเองได้หนีเสือปะจระเข้เข้าเสียแล้ว เพราะในทันทีที่เขารู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของผู้ชายที่เขา 'เเค้น' เขาก็ตอบเเทนเธอด้วยความ 'รักจอมปลอม' หลอกล่อให้เธอรักอย่างหมดใจ ก่อนจะเฉดหัวทิ้งให้สาสมกับความเเค้นที่อัดเเน่นในอก “อย่าทำอะไรบ้าๆ กับน้ำในที่ทำงานนะ” “ว้าย!” “จะทำอะไร! อย่านะ! ทำที่นี่ไม่ได้!” “เซ็กส์ไม่จำเป็นต้องเกิดในห้องนอนอย่างเดียวหรอกนะทูนหัว ขอเพียงกายพร้อม ใจพร้อม เราทำได้” “แต่น้ำไม่พร้อมนี่นา” “ผมจะทำให้คุณพร้อมเองทูนหัว”

คนบางคนมักจะให้ความสำคัญต่อคนที่ตัวเองเกลียด อารญากับธีรเดชก็เช่นกัน แต่เกลียดกันไปเกลียดกันมาดันท้องเฉยเลย

แฟชั่นตกยุคและหนุ่มฮอตสุดแนวของคณะแพทย์ศาสตร์ดูยังไงก็ไม่เข้ากัน พงษ์สวัสดิ์และคิริมา เปรียบประดุจดังเส้นขนานที่มิอาจมาบรรจบ แต่โชคชะตาก็ดลบันดาลให้เขากับเธอมาลงเอยกันที่เตียง ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนเป็นเหตุให้คนที่ ‘เคย’ มี ‘อดีต’ ร่วมกันมีโอกาสได้ใกล้ชิดกันอีกครั้ง ยิ่งเธอเชิดใส่เขาก็ยิ่งหมั่นไส้ ยิ่งเธอทำท่ารังเกียจเขาก็ยิ่งอยากตอแย ยิ่งเธอหนีเขาก็ยิ่งตาม ให้มันรู้กันไปว่าใครมันจะแน่กว่ากัน! “จะบอกอะไรให้นะป้า ถึงผมจะเมาผมก็มีสติว่าตัวเองกำลังเอากับใคร และเอาท่าไหนบ้าง” คนยโสลอยหน้าบอกด้วยท่าทางมาดมั่นจนน่าหมั่นไส้ “ถ้ายังไม่หยุดพูด ฉันไล่คุณออกแน่คุณหมอพงษ์สวัสดิ์” “แหม…อย่าขู่นักเลยแค่นี้ผัวก็กลัวจะแย่อยู่แล้วยาหยี” “ไอ้คนบ้านี่! อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ” เธอเค้นเสียงขุ่นสวนกลับ คิดผิดอย่างมหันต์ที่ยื่นมือมายุ่งกับเรื่องนี้ เขาขยับลุกขึ้นเดินมาหา แล้วจงใจยื่นหน้ามาใกล้ๆ “ไม่ให้เรียกแบบนี้ แล้วจะให้เรียกแบบไหน เรียกเมียจ๋าดีไหม” “เด็กบ้า!”

จะต้องทำยังไง? เมื่อตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนกับ ‘อดีตเพื่อนรัก’ ที่กลายเป็นเพื่อนชัง เพื่อนที่เธอแอบรักเขาเพียงแค่ข้างเดียว เพื่อนที่ตราหน้าว่าเธอคือคนที่ทำให้ผู้หญิงที่เขารักจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ “ตั้งแต่วันนี้เราขาดกัน! มึงไม่ใช่เพื่อนกูอีกต่อไป อ้อ…แล้วก็จำเอาไว้ด้วยล่ะ ว่าแม้แต่แอบรักกูมึงก็ไม่มีสิทธิ์” เขาประกาศตัดความสัมพันธ์อย่างสิ้นเยื่อขาดใย วาจาทำร้ายหัวใจอย่างแสนสาหัสทำให้เธอน้ำตารื้น “จอมมึงฟังกูก่อนได้ไหม” เสียงสั่นเครือพยายามเอ่ยวิงวอน จากนั้นเธอก็วิ่งตามร่างใหญ่ไป แล้วยื้อแขนกำยำเอาไว้สุดแรง ก่อนจะถูกผลักลงไปกองกับผืนทรายร้อนๆ อย่างไร้ปรานี ครั้นจะตามไปยื้ออีกหนก็ต้องผงะ หลับตาปี๋ กลั้นหายใจตัวแข็งทื่อ เมื่อจอมโหดควักปืนออกมายิงเฉียดใบหูไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด ปัง! “ออกไปจากชีวิตกูซะ! แล้วก็อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก!” เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน ขณะทอดสายตาชิงชังมาให้ จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง ทิ้งให้คนถูกเขาผลักไสออกไปจากชีวิตร้องไห้ปานปิ่มจะขาดใจ

ต่อให้คนทั้งโลกจะไม่ต้องการเธอ ขอแค่เขาคนเดียวที่ต้องการ แค่นั้นก็พอแล้ว…แต่มันคงเป็นแค่ฝัน ฝันเล็กๆ ของคนที่ทำได้เพียงแอบรัก เขาไม่ไยดี ออกจะเกลียดขี้หน้า แต่เธอกลับรักหมดใจ และเพราะอยากเป็นที่รัก ปานระพีจึงสละไตข้างหนึ่งให้มหรรณพ สามีจอมเย็นชาผู้ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา แต่ผลของการทำความดีกลับทำให้เธอกลายเป็นที่ชัง หนำซ้ำเขายังขอหย่า เพื่อจะไปแต่งงานกับผู้หญิงที่เข้ามาชุบมือเปิบประกาศกร้าวว่าเป็นคนสละไตให้เขา หากทว่าเธอยังคงกล้ำกลืนฝืนทนกอดทะเบียนสมรสด้วยเหตุผลบางประการ กระทั่งเกิดเหตุสลด ปานระพีกลายเป็นคนตาบอดในชั่วข้ามคืน ชีวิตของคุณหมอสาวพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ มืดมน สิ้นหวัง และโดดเดี่ยวในโลกอีกใบที่ไม่เคยรู้จัก ที่สุดเธอจึงตัดสินใจเซ็นใบหย่า เพื่อที่จะได้จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ “หึ…จะบอกอะไรให้นะ” เขาเว้นระยะห่าง แค่นยิ้ม แล้วเอ่ยต่อด้วยท่าทางสุดแสนจะโอหัง “เด็กคุณน่ะโดนวางยาปลุกเซ็กส์ แล้วมาหลอกอึ๊บผม” “หลานยายเป็นผู้ถูกกระทำต่างหากล่ะ”

เมื่อน้องชายเพียงคนเดียวจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของผู้หญิงแพศยาสารเลว เบอนันเดส มิโลสลาฟ จึงลากคอตัวต้นเหตุมารับผลของการกระทำสุดระยำ ด้วยการหอบความแค้นทั้งหมดมาลงที่ โรฮันนา บวรเกียรติกัมปนาท หญิงสาวผู้แสนอาภัพ โดยไม่คิดจะไต่สวน แต่กลับลงความเห็นว่าเธอนั้นเลวชาติเกินให้อภัย และในเมื่อกฎหมายเอาผิดเธอไม่ได้ เขานี่แหละจะยัดเยียด ‘นรก’ ให้เธอจดจำไปจนวันตาย ‘พ่ออสูรร้าย’ กักขังเธอให้เป็น ‘จำเลยสวาท’ ผู้แสนต้อยต่ำ ดูถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของสาวเจ้าจนไม่เหลือชิ้นดี พิพากษาและ ‘ลงทัณฑ์’ จนเธอมีราคีและรอยน้ำตาอย่างสาแก่ใจ กว่าจะรู้ว่าคนที่ตัวเองทำร้ายหาใช่ผู้ร้ายตัวจริงไม่ ก็เมื่อเสียหัวใจไปพร้อมกับสายใยแห่งรักที่เพิ่งก่อกำเนิดเสียแล้ว “คุณช่างโหดร้ายกับฉันนัก” “ฉันยังร้ายได้มากกว่านี้อีก และถ้าเธอยังคิดหนี รับรองว่าเธอจะได้เห็นความร้ายชนิดนรกยังชิดซ้ายของฉันแน่” “ถ้าคุณเกลียดฉันมากนักทำไมไม่ฆ่าฉันซะเลยล่ะ จะเก็บฉันไว้ทำไม” “ความตายสำหรับเธอมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ” “แล้วคุณจะเอายังไง! จะเอายังไงกับฉัน!” “ฉันก็จะ ‘เอา’ เธอไปเรื่อยๆ ยังไงล่ะ”

หลายปีที่ผ่านมาเธออยู่กับคำถามคาใจที่ว่า 'ทำไมเขาต้องดีกับผู้หญิงทุกคนแต่ร้ายกับเธอ เธอไปทำอะไรให้เขาถึงได้จงเกลียดจงชังเธอนัก' การเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แต่มิอาจได้ครอบครองหัวใจของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำให้อ้อนรัก โอลิวิเยร์ อยู่อย่างเจ็บปวดเสมอมา แต่กระนั้นก็ยังหวังลึกๆ ว่าสักวันเขาจะมองเห็นค่า หากแต่เซซาเร รุกฆาต โอลิวิเยร์ กลับดับฝันทุกอย่างด้วยการแสดงท่าทีรังเกียจและชิงชังอย่างเปิดเผย ต่อให้ ‘กาฝาก’ อย่างเธอขยับจากฐานะหลานสาวนอกไส้ที่เขาไม่เคยเหลือบแลมาเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายเขาก็ไม่คิดจะแยแสอยู่ดี การถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงจืดชืดเป็นแม่ชีทำให้เซซาเรออกอาการต่อต้าน และพร้อมที่จะผลักไสเธอออกไปจากชีวิตทุกขณะจิต หากแต่เมื่อแม่ ‘เมียตีทะเบียน’ หยามน้ำหน้าด้วยการเป็นฝ่ายขอหย่า จอมวายร้ายก็แทบจะอาละวาดลั่น และประกาศว่าเธอจะไสหัวไปไหนก็เชิญ แต่ต้องหลังจากที่ทำ ‘หน้าที่เมีย’ สมบูรณ์แล้วเท่านั้น! “ฉันไปได้แล้วใช่ไหมคะ” “ผู้หญิงจอมร้ายกาจมากเล่ห์อย่างเธอจะไม่ได้ไปไหนทั้งนั้น” “คุณจะทำอะไร”

“ไปเก็บของ ฉันจะไปส่ง” แล้วก็เป็นไปตามที่คาด ลูเซียสสั่งด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “ไม่มีอะไรที่ฉันต้องเอาไป ฉันมาแต่ตัวก็ควรจะไปแต่ตัว” จอมใจพยายามค้นหาความรักในดวงตาคู่นั้น กลับเจอแต่ความว่างเปล่า หรือมันอาจจะไม่มีตั้งแต่แรกแล้วก็ได้ เพียงคิดแค่นั้นหัวใจก็บีบเค้นจนแทบกระอักเลือด “คุณจะปล่อยฉันไปจริงเหรอ” ถามเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่หูได้ยิน ทำไมถึงรู้สึกใจหายก็ไม่รู้ เวลาที่ต้องจากกันมันช่างเดินทางมาถึงเร็วนัก ต่อแต่นี้ไปทุกอย่างคงจะไม่เป็นเหมือนเดิม ไม่สิมันต้องไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม ไม่มีอีกแล้วช่วงเวลาดีๆ กับคนที่ตัวเองรัก มันจบลงไปตั้งแต่วันที่เขาไม่เชื่อใจเธอ “ทำไม ทำหน้างงทำไม หรือว่าติดใจในรสสวาทของฉัน แต่เสียใจนะ ฉันสะอิดสะเอียนเธอเต็มทน” ยักไหล่ด้วยท่าทางไม่ยี่หระ มองเธอเหมือนของไร้ค่าไร้ราคา ที่ไม่มีชีวิตจิตใจ พออยากได้ก็บังคับอย่างเลือดเย็น พอเบื่อก็ถีบหัวส่งอย่างเฉยเมย “คุณไม่จำเป็นต้องเอาเครื่องไปส่งฉันหรอก แค่ให้เรือไปส่งฉันที่ฝั่งก็พอ”

เดเรค เบอร์ยาน็อฟสกี้ เจ้าพ่อค้ายาชูกำลังและยาเพิ่มสมรรถภาพทางเพศรายใหญ่ของโลก ต้องโมโหจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่ออยู่ๆ ตนก็ตกเป็นจำเลยสังคมในคดีที่ชายสูงวัยกินยาของทางบริษัทแล้วดันไปตายคาอกสาววัยเอ๊าะ แต่นั่นก็ไม่เท่ากับการที่เขาจะต้องโดนฟ้องร้องและขึ้นโรงขึ้นศาล แถมยัยทนายความสาวสุดเชย แต่ฝีปากจัดจ้านของฝ่ายตรงข้ามยังเป็นถึงคู่หมั้นที่เขาไม่ปรารถนา และในเมื่อแม่ตัวดี ‘สะเออะ’ มาหาเรื่องให้เขาปวดกะบาลดีนัก เขาก็จะจับสาวเจ้ามากักขังไว้ใต้อาณัติ แล้วลงโทษในความอวดดีด้วย ‘บทรัก’ ร้อนฉ่าองศาเดือด และ ‘ขยับสับสอด’ ชนิดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน! อารดา วิสเลอร์ ทนายความสาวน้องใหม่ไฟแรง สาวเชยผู้มีบุคลิกขัดแย้งในตัวเองขั้นรุนแรง แทบ ช็อกเมื่อได้รู้ว่าคู่หมั้นของตนคือคนที่เธอ ‘แอบรัก’ มาตั้งแต่วัยเยาว์ ทว่าถึงแม้จะมีใจให้เขาหน้าที่ย่อมมาก่อนความรู้สึกส่วนตัว และถ้าเขาทำผิดจริงๆ เธอก็จะทำทุกวิถีทางให้เขาแพ้คดีความและไปรับโทษทัณฑ์ให้จงได้ ถึงแม้จะต้อง ‘เฉือนหัวใจ’ ตัวเองก็ตาม!

“ฉันแค่อยากจะรู้ว่า คุณเคยรักฉันบ้างหรือเปล่า” พอคำถามที่อยากรู้ ถูกเปล่งออกมาจากปากสั่นระริก สายตาก็มองจ้องที่ใบหน้าของสามีนิ่งนาน จิตใจจดจ่อ เฝ้ารอคำตอบด้วยความร้อนรน “ฟังให้ชัดๆ นะ ฉันไม่เคยรักผู้หญิงอย่างเธอเลย ผู้หญิงเอเชียเมียตีทะเบียน ฉันก็เอาไปตามหน้าที่ ก็แค่นั้น” ชัดเจนเน้นทุกประโยค ไม่ต้องเสียเวลาสาธยายให้มากความ เธอก็ได้รู้คำตอบแล้ว คำตอบที่ทำให้สายน้ำผึ้งแทบล้มทั้งยืน หายใจไม่ออก ร้าวระบมรุนแรงที่อกซ้าย “แล้วที่คุณ เคยบอกว่ารักฉันล่ะ มันหมายความว่ายังไง” ทวงถามคำสัญา ที่เคยหลุดออกมาจากปากของเขา คำที่สามีเคยพร่ำพรรณาว่ารักเธอ อย่างนั้นอย่างนี้ มันยังก้องอยู่ในหูไม่สร่างซา “ฮะๆๆ โง่นี่เด็กน้อย เวลาที่ผู้ชายอยากได้ผู้หญิง เขาก็ต้องหลอกล่อด้วยคำหวานๆ กันทั้งนั้นแหละ” หัวเราะขบขันเธอ จนสายน้ำผึ้งยืนนิ่งงัน ที่สุดท้ายแล้วเธอก็เป็นควายให้เขาหลอก ด้วยคำป้อยอแสนอ่อนหวาน เพียงเพื่ออยากได้ร่างกายตน แสดงว่าทุกอย่างที่เขาเคยบอกล้วนโกหกทั้งเพ “คำปฏิญาณตนและคำสัญญา ในวันแต่งงาน ที่คุณเคยกล่าวมันล่ะ” “เธอโง่เชื่อฉันเองนี่ เธอมันโง่เอง”

ฟรานเชเซียส โบลาโกนี เจ้าพ่อค้าอาวุธสงครามรายใหญ่ของโลก คำรามกัมปนาทเมื่อได้ทราบข่าวจากลูกน้องว่ามีคนลอบเข้ามาล้วงคองูเห่าถึงในคลังอาวุธของตัวเอง ทันทีที่รีบรุดไปดูตัวถึงรู้ว่าเป็นแม่สาวใจกล้าตัวเล็กทว่าพยศเหลือใจ เจ้าพ่อหนุ่มเค้นคอจนจะปากเปียกปากแฉะ นางนกต่อก็ยังไม่ยอมคลายความลับออกมาว่าใครอยู่เบื้องหลัง แต่คนอย่างฟรานเชเซียสมีหรือจะยอมรามือ จากที่เค้นกันด้วยวาจาไม่ได้ผล เขาก็จัดการเด็ดปีก ฉีกแข้ง ฉีกขาจัดท่าตามแต่ต้องการแล้วก็ทำการล้วงควักทั้งตัว ให้มันรู้ไปว่าถ้าเขายัดเยียดความเป็นผัวให้เธอทุกวัน! ทุกที่! ทุกเวลา! แล้วแม่นกน้อยแสนสวยยังจะกล้าปากแข็งอยู่อีกไหม สารวัตรทวิชา แฟรงกลินต์ แม่สาวขาโหดประจำสน. ผู้ยืดอกอาสามาทำภารกิจลับให้กับกรมตำรวจ ฝีมือเก่งกาจสามารถของเธอใช้กับบุรุษหนุ่มผู้แสนกักขฬะ เย็นชาและเหี้ยมโหดไม่ได้เลย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้คุมโรคจิตอย่างเขาเธอก็ไม่ต่างอะไรกับหนูตัวจ้อยให้พญาราชสีห์ตัวโตจอมตะกละขย้ำเล่นบนเตียง แต่สังสัยเจ้าพ่อหนุ่มจะขย้ำอย่างดุเด็ดเผ็ดมันและถึงพริกถึงขิงมากเกินไป พอถึงเวลาได้รับอิสรภาพแม่นกน้อยถึงได้บินถลาออกจากกรงทองของพญาราชสีห์พร้อมกับลูกนกตัวจ้อยที่อยู่ในอุทร

เมื่อม้าตัวโปรดถูกทำร้ายพร้อมกับมีการลอบวางเพลิงเผาไร่ บัลลังก์เมฆ เดวิดสัน วินส์ตัน พ่อเลี้ยงหนุ่มมาดโหดโคตรเถื่อน จึงอาละวาดประหนึ่งนรกแตก และทันทีที่ได้รู้ว่าคนที่กล้ากระตุกหนวดเสือคือลูกสาวสัตรูอย่างบุปผาสวรรค์ นฤบดินทร์ ยัยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แก่นกะโหลกกะลา แถมยังแสบซ่าเหลือใจ ถึงแม้ลึกๆ เขาจะเอ็นดูเธอ แต่ความผิดครั้งนี้มันเกินจะให้อภัย ฉะนั้นพ่อหนุ่มบ้าเลือดจึงไม่รอช้าที่จะยัดเยียด ‘นรก’ บนดินให้เธอด้วยการ ‘ปล้นความสาว’ อย่างป่าเถื่อนหยาบคาย ทว่าครั้นได้ลิ้มลองแม่ม้าดีดกะโหลกจอมพยศเขากลับติดใจ ฉะนั้นครั้งเดียวจึงไม่เคยพอ! จนสุดท้ายความแตก แต่เขากลับปฏิเสธความรับผิดชอบอย่างไม่แยแส สร้างความอับอายให้แก่บุปผาสวรรค์จนแทบอยากจะกลั้นใจตาย จนเมื่อพ่อของสาวน้อยจับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำ แล้วประกาศหาสามีให้ลูกสาวที่กำลังท้องอ่อนๆ อย่างหน้าชื่นตาบาน บัลลังก์เมฆถึงคิดได้ว่า เมียเขา! ลูกเขา! เขาจะไม่ยอมยกให้ไอ้หน้าไหนทั้งสิ้น “มาขัดจังหวะตอนที่คนอื่นกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแบบนี้ ต้องโดนลงโทษรู้ไหมยัยหนูผี” “อย่านะตาเฒ่า! คิดจะทำอะไร!” “จับปล้ำเด็กทำเมีย เพราะคนแก่เกิดอยากกินเด็ก”