บทที่ 14 บังเอิญโลกกลมพรหมลิขิต

เขาเดินทางมายังห้างสรรพสินค้าเพื่อรับเครื่องเพชรให้กับคุณแม่ของตัวเอง และเมื่อได้มาเรียบร้อยก็เดินเล่นอยู่ในห้างด้วยท่าทีเหนื่อยล้า หมดเรี่ยวแรงไม่มีชีวิตชีวา จิตใจห่อเหี่ยวไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น เขาเดินมาเรื่อย ๆ ก่อนจะเจอกับใครบางคนและแน่นอนว่าเป็นคนคุ้นเคยกันดี

"พี่ไปห้องน้ำแป๊บนะคะ ที่รักรอตรงนี้นะ"

"ค่ะ"

เขาเดินไปยืนหลบอยู่ตรงมุมเสา เพราะว่าเห็นเพนเฮาส์มากับใครสักคนหนึ่ง และพอเขาเพ่งมองให้ดีจึงรู้ว่าผู้หญิงที่มาด้วยกันคือหนูนิด และเมื่ออดีตเพื่อนรักเดินออกไปเขาก็รีบเข้าไปหาหนูนิดทันที

"หนูนิด"

"พี่ไทเกอร์"

เขาทำมือชู่ ๆ ก่อนจะลากหนูนิดให้มาคุยกันในที่ลับสายตาคน อีกอย่างไม่อยากจะให้เพนเฮาส์รู้ด้วย

"มากับไอ้เพนเฮาส์ได้ยังไง คบกับมันอยู่เหรอ"

เขาเอ่ยถามอยากคาดคั้นเอาคำตอบจากลูกพี่ลูกน้อง ซึ่งหนูนิดก็ยอมรับแต่โดยดี

"ใช่ค่ะหนูนิดกำลังคบอยู่กับพี่เพนเฮาส์อยู่ มีอะไรหรือเปล่าคะ"

เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันทีอย่างมีแผนการบางอย่าง

"พี่มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อย"

ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังเกาหัวด้วยความมึนงง เขาก็รีบยื่นบัตรเดบิต 1 ใบไปให้น้องสาว

"อะไรคะพี่ไทเกอร์มาให้หนูนิดทำไม"

"บัตรใบนี้มีเงินอยู่ 100,000 บาท อาทิตย์ที่จะถึงนี้หนูนิดต้องพาไอ้เพนเฮาส์ไปไหนก็ได้ และที่สำคัญต้องไปค้างคืนด้วยเข้าใจไหม"

หนูนิดทำหน้าเหมือนไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่พี่ชายบอก และก็ยังสงสัยว่าทำไมจะต้องทำแบบนั้นด้วย

"มีอะไรที่หนูนิดยังไม่รู้หรือเปล่า แต่เมื่อกี้พี่เพนเฮาส์บอกว่าจะพาหนูนิดไปเที่ยวทะเลกับน้องสาวของเขาค่ะ คงจะ..."

"ไม่ได้เด็ดขาดหนูนิดต้องห้ามไป และห้ามให้ไอ้เพนเฮาส์ไปกับน้องสาวของมันด้วย หนูต้องพามันไปที่อื่น"

"หนูนิดจะไปห้ามพี่เพนเฮาส์ได้ยังไงคะ แล้ว..."

"ถ้าไม่อย่างนั้นพี่จะบอกคุณอาว่าหนูนิดมีแฟนแล้วแถมยังให้มันมานอนด้วยที่คอนโดอีก"

เมื่อเขาเอ่ยข่มขู่แบบนั้น หนูนิดก็อ้าปากค้างก่อนจะยื่นมือไปตีไหล่พี่ชายอย่างหงุดหงิด

"ไอ้พี่บ้าอย่ามาขู่กันนะ"

"ช่วยไม่ได้หนูนิดบังคับให้พี่ต้องทำแบบนี้"

"ไอ้พี่เลว!"

หนูนิดบ่นอุ๊บอิ๊บก่อนจะทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เธอยังไม่รู้ว่าจะให้เขาแยกจากน้องยังไงเหมือนกัน

"อย่าบอกนะว่าพี่ไทเกอร์เป็นไอ้เลว คนเจ้าชู้ที่มาเกาะแกะพี่เพนตี้"

เขาหันขวับไปมองน้องสาวทันทีด้วยใบหน้าตึงจัด

"ใครบอกแบบนั้น ไอ้เพนเฮาส์ใช่ไหม"

"อือ พี่เขาก็พูดถูกนะพี่ไทเกอร์เป็นแบบนั้นจริง ๆ ไม่ใช่เหรอคะ"

"บ้าเอ๊ย ไอ้เพนเฮาส์กูเอาคืนมึงแน่ หึ ทำตามที่พี่บอกด้วยล่ะ โน่นมาแล้วพี่ไปก่อนนะ"

"ค่ะ บาย"

หลังจากที่เขากลับมาจากห้างก็รอเวลาในช่วงเย็น และเมื่อได้เวลาที่นัดกับคุณแม่ไว้ก็เดินทางไปยังร้านอาหารชื่อดัง เขาเดินทางมาถึงสักพักใหญ่แถมยังมาถึงก่อนใครเพื่อนด้วย เพื่อนแม่ที่นัดเขาก็ยังไม่มาเลย จึงนั่งมองเมนูไปเพลิน ๆ สักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนคุณแม่กำลังคุยกับใครสักคน เขาเงยหน้าหันไปมองก็เห็นว่าคุณแม่เดินมากับผู้ชายคนหนึ่ง

"อ้าวตาเกอร์มานานหรือยังลูก"

เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคน

"มาสักพักแล้วครับ สวัสดีครับ"

"พี่คิมมานั่งคุยกันก่อน ไม่ได้คุยกันนานเลยคงต้องคุยกันยาวเลยวันนี้"

คุณแม่หัวเราะคึกคักอยู่กับผู้ชายอีกคนที่ชื่อคิม ท่านดูเป็นคนใจดีไม่น้อยเลย

"ว่าไงเราชื่อไทเกอร์ใช่ไหม ลุงเป็นเพื่อนกับแม่ของเรานะ แต่ลุงเคยเจอไทเกอร์ตั้งแต่ตอนเด็กแล้วล่ะ คงจะจำกันไม่ได้"

"ครับคุณอา สวัสดีอีกครั้งนะครับ"

เขาส่งยิ้มทักทายผู้ใหญ่ ท่านเองก็ยิ้มกลับมาให้เช่นกัน คุณแม่ของเขาหันซ้ายมองขวาก่อนจะเอ่ยถามรุ่นพี่ที่สนิท

"ว่าแต่ภรรยาของพี่อยู่ไหน"

"เห็นว่าไปห้องน้ำนะ แล้วคงจะรอลูกสาวด้วยแหละพอดีว่ามากรุงเทพฯมาเยี่ยมลูกสาวแล้วก็ลูกชายน่ะ"

คุณแม่ของเขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหยิบเมนูมาสั่งอาหารในระหว่างที่รอครอบครัวของลุงคิม

"รอนานไหมคะคุณลี"

คนที่นั่งอยู่บนโต๊ะก็เงยหน้าหันไปมองคนที่มาใหม่ ซึ่งเป็นผู้หญิงที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับคุณแม่ของเขา เดาว่าน่าจะเป็นภรรยาของลุงคิม แล้วก็มีผู้หญิงอีกคนที่เดินตามมาข้างหลัง เมื่อทั้งสองคนหันมามองสบตากัน ไทเกอร์ก็ยกยิ้มมุมปากทันที

"ไม่นานหรอกจ้ะมานั่งกินข้าวกันเถอะ"

"ไทเกอร์รู้จักกับลูกสาวลุงไว้สิ นี่เพนตี้ลูกสาวลุงเอง เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย NRU"

คุณแม่ได้ยินแบบนั้นก็ตาโตก่อนจะหันมายิ้มให้กับลูกชาย

"เรียนที่เดียวกับแกไม่ใช่หรือไง รู้จักหนูเพนตี้หรือเปล่าล่ะ ดูจากอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันนะ"

ไทเกอร์ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มมุมปากออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นที่ครอบครัวของเราสองคนรู้จักกัน เหมือนตอนนี้สวรรค์กำลังเป็นใจเข้าข้างเขาแล้วล่ะ

"รู้จักสิครับ รู้จักดีซะด้วย"

ทางด้านของเพนตี้เธอเดินไปนั่งลงที่โต๊ะก่อนจะเหลือบสายตาไปมองชายคนรัก บอกตามตรงว่าคิดถึงเขามากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เยอะเพราะว่าพี่ชายตัวดีกำลังขัดขวางอยู่ และวันนี้คุณพ่อกับคุณแม่มาเยี่ยม แถมยังโทรศัพท์มาบอกว่าจะไปกินข้าวกับเพื่อน ก็เลยถือโอกาสพาเธอออกมากินข้าวด้วยกัน แล้วก็เป็นเรื่องที่น่าตกใจเพราะครอบครัวของไทเกอร์และเธอรู้จักกัน โลกมันช่างบังเอิญซะจริง

"ตาไทเกอร์ปีนี้จะจบแล้วล่ะค่ะ คงจะให้ไปฝึกงานที่บริษัทลุงเขาก่อน จากนั้นก็ให้มารับช่วงต่อเลย แล้วหนูเพนตี้ละลูกเป็นอะไรมาจ๊ะฝึกงานที่ไหน"

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นไปมองน้าลีซึ่งเป็นคุณแม่ของไทเกอร์ ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย

"หนูเรียนภาษามาค่ะ แล้วก็ยื่นฝึกงานที่บริษัท 3D tour ตอนนี้ก็รอตอบรับอยู่ค่ะ"

เธอตอบคำถามผู้ใหญ่พร้อมกับเหลือบสายตาหันไปมองผู้ชายอีกคน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมกินข้าวเอาแต่จ้องหน้าเธอไม่หยุด ร่างกายดูซูดผอมไปเยอะเลยน่าสงสารชะมัด

"ตายจริงจะไปฝึกทำไมที่นั่นล่ะ มาฝึกที่สตาร์คีรีทัวร์สิ"

น้าลีรีบแนะนำทันที ซึ่งเพนตี้เคยไปยื่นที่นั่นเรียบร้อยแล้วแต่เขาไม่รับนักศึกษาฝึกงานจึงเปลี่ยนที่ใหม่

"หนูไปยื่นแล้วค่ะเขาบอกว่าไม่รับนักศึกษาฝึกงาน"

เธอพยายามอธิบายให้ผู้ใหญ่ฟัง ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ก็เป็นผู้ฟังที่ดีไม่ได้แทรกอะไร และเมื่อไทเกอร์ได้ยินแบบนั้นก็รีบหันไปอ้อนคุณแม่ทันที

"แม่ครับไปบอกฝ่ายบุคคลจัดการให้ด้วย ผมจะให้เพนตี้ไปฝึกงานที่บริษัทของเราครับ"

เพนตี้อ้าปากค้างต้องมองสองแม่ลูกอย่างอึ้งไป สตาร์คีรีทัวร์เป็นบริษัททัวร์ที่ใหญ่ที่สุดระดับประเทศ เพิ่งรู้ว่าเป็นของครอบครัวไทเกอร์ แสดงว่าร่ำรวยไม่น้อยเลย

"เป็นบริษัทของน้าลีเหรอคะ"

"ใช่แล้วบริษัทของน้าเอง เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูเพนตี้มายื่นเอกสารใหม่นะลูก น้าจะแจ้งฝ่ายบุคคลให้"

"ขอบคุณมากเลยนะคะน้าลี"

เพนตี้ยกมือขอบคุณผู้ใหญ่ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจ ในที่สุดเธอก็จะได้ฝึกงานบริษัททัวร์ที่ใหญ่ที่สุดระดับประเทศ ดูเหมือนว่าตอนนี้สวรรค์จะเข้าข้างเธอกับคนรัก เพราะว่าทุกอย่างดูจะราบรื่นไปหมด