บทที่ 31 ไม่ด่าก็ตี

ซูหวั่นเป็นกังวล หลังจากต้มยาเสร็จแล้วก็ยกเข้าไปในบ้าน

หลังจากบอกกับซูเหลียนเฉิงว่า รอให้เย็นสักหน่อยแล้วค่อยดื่ม นางก็รีบขึ้นไปบนบ้านใหญ่ในทันที แต่ประตูของบ้านใหญ่ปิดอยู่

โดยที่มันถูกล็อกอย่างแน่นหนาจากด้านใน

ไม่ยากเลยที่จะคิดว่า จะต้องมีคนเข้ามาล็อกประตูหลังจากที่นางหลี่ได้เดินเข้าไป เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว หากนางหลี่เข้าไปไม่ได้ นางก็คงจะต้องกลับบ้านหรือตะโกนเรียกอยู่หน้าประตูอย่างแน่นอน

และตอนนี้นางไม่ได้อยู่ที่หน้าประตู งั้นก็แสดงว่าจะต้องเข้าไปข้างในแล้วอย่างแน่นอน

หลังจากนางเข้าไปแล้วถึงจะปิดประตู เพราะป้องกันไม่ให้ซูหวั่นเข้าไปก่อเรื่องหรือเปล่า?

ซูหวั่นหยิบก้อนหินมาวางไว้ที่ข้างกำแพงอย่างเงียบๆ จากนั้นก็ปีนข้ามกำแพงแล้วเปิดประตู

ลานบ้านมืดมาก ไม่ได้จุดไฟตะเกียง

มีแสงไฟสลัวๆ ส่องออกมาจากหน้าต่างก็ห้องหลัก พร้อมกับเสียงก่นด่าของแม่เฒ่าเซี่ยงดังแว่วมา

“กินเหลือแล้วค่อยยกมาใช่ไหมล่ะ!”แม่เฒ่าเซี่ยงเอามือทุบโต๊ะ แทบอยากจะบีบคอนางหลี่ให้ตายเสียรู้แล้วรู้รอดไปเลย “มีแค่นี้ก็กล้ายกขึ้นมางั้นเหรอ เห็นว่าพวกข้าเป็นขอทานหรือไง หลี่เซียงหรู ก่อนห