เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 751
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 752
“อยู่ต่อหน้าพวกเราเจ้ายังจะเสแสร้งอันใดอีก? คิดว่าพวกเราโง่เขลาเบาปัญญาเหมือนชิงเจ๋อกระนั้น?”“แหกคุก วางเพลิง ฆ่าคน เรื่องสำคัญเหล่านี้เจ้าไม่พูดออกมาแม้ประโยคเดียว พูดเพียงความสัมพันธ์ชายหญิง พวกเราสนใจกระนั้นหรือ?”“ด้วยฐานะของเจ้าในตอนนี้ ยังสามารถแจ้งทางการจับชิงเจ๋อได้? ยิ่งไปกว่านั้นพวกเราสืบมาก่อนแล้ว หลายปีมานี้เจ้ายังมีชู้รักอยู่ภายนอก ความบริสุทธิ์ผุดผ่องอะไรนั่นมีค่าไม่ถึงหนึ่งอีแปะ!”“คิดพึ่งพาอาศัยชิงเจ๋อ ภายภาคหน้าจะได้เป็นวัวเป็นม้าให้เจ้า ก็ไม่ดูบ้างว่าเจ้าคู่ควรหรือไม่?”กู้ชิงซิวเปล่งวาจาคมคาย ไม่เกรงใจเลยสักเศษเสี้ยวหลิ่วอวิ๋นเวยชอบเสแสร้ง เช่นนั้นก็นำเรื่องน่าอายทั้งหมดเหล่านั้นมาฉีกหน้านาง!ถ้อยคำนี้พูดออกมาแล้ว สีหน้าหลิ่วอวิ๋นเวยเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์มาก ยังปากแข็ง “ท่านพูดเหลวไหลอะไร? ต่อให้ต้องการปกป้องพี่สาม ก็ไม่สามารถปรักปรำข้าได้!”“ยังต้องปรักปรำเจ้าอีกหรือ?” กู้ชิงซิวหัวเราะ “พูดเหลวไหลปรักปรำผู้อื่นเป็นการกระทำของเจ้า ไม่ใช่อุปนิสัยของพวกเรา!”พูดไป เขาโยนหลักฐานลงต่อหน้ากู้ชิงเจ๋อ “ลืมตาของเจ้าดูให้ดีๆ!”“ตกลงหลิ่วอวิ๋นเวยเป็นคนเช่นไร เพื่อหญ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 753
กู้ชิงเหยี่ยนเอ่ยปากเสียงเย็นชา “นับว่าเจ้ายังมีมโนสำนึกอยู่บ้างที่หย่ากับหวังซื่อ ปล่อยให้นางพาลูกจากไป อย่างน้อยก็หลีกเลี่ยงไม่ต้องเดือดร้อนไปกับเจ้า”“จากที่ข้ามองดู หากเจ้ายังเป็นพ่อคนหนึ่ง ก็รีบเก็บเงินทองส่งไปให้หวังซื่อและลูกๆ เถอะ อย่างไรเสียเจ้าเก็บสิ่งเหล่านี้ไว้ก็ไม่มีประโยชน์อันใดแล้ว”กู้ชิงเจ๋อได้ยินสีหน้าก็เผือดซีด สายตาเปี่ยมความรู้สึกเหลือจะเชื่อ“พวกท่านพูดอันใด? หวังซื่อพาลูกจากไปแล้ว?”“มิเช่นนั้นเล่า?” กู้ชิงเหยี่ยนถามกลับกู้ชิงเจ๋อส่ายหน้า “นี่เป็นไปไม่ได้!”พูดไป เขารีบสวมเสื้อชั้นนอก รีบวิ่งออกไป เขาไม่เชื่อว่าหวังซื่อหย่าร้างกับเขาจริง!พวกกู้ชิงเหยี่ยนเห็นกู้ชิงเจ๋อมีท่าทีแปลกใจ ชุลมุนวุ่นวายมานาน เขาไม่รู้กระทั่งหวังซื่อพาลูกๆ จากไปแล้วกระนั้นรึ?เช่นนั้นหวังซื่อหย่ากับเขาได้เยี่ยงไร?หลิ่วอวิ๋นเวยคิดอยากขวางกู้ชิงเจ๋อไว้ แต่พวกกู้ชิงเหยี่ยนทั้งสองคนอยู่ที่นี่ นางไม่มีโอกาสขัดขวาง พูดออกมาอย่างอดไม่ได้“ข้ายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า พวกท่านอยู่ที่นี่ทำอันใด? หรืออยากจะทำลายความบริสุทธิ์ของข้า!”ชั่วขณะได้ยินถ้อยคำนี้ กู้ชิงซิวรู้สึกเพียงอยากอาเจียน “ข้า
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 754
“มิได้ตั้งใจ?”กู้ชิงเหยี่ยนหัวเราะพรืด หยิบหนังสือหย่าบนโต๊ะ “หมึกดำบนกระดาษขาวเขียนไว้อย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเป็นชื่อของเจ้า”“เจ้าคงไม่บอกข้าว่าหนังสือหย่าเองก็เป็นเจ้าถูกวางยาแล้วเขียนกระนั้นหรือ? เช่นนั้นหลังเจ้าถูกวางยาแล้วก็ยังมีสติ!”กู้ชิงเจ๋อถลึงตาใส่กู้ชิงเหยี่ยนอย่างโมโหหนึ่งปราด ทุกประโยคที่คนผู้นี้พูดล้วนทำให้เขาโมโหแทบตาย!“พี่ใหญ่ เรื่องมาถึงขั้นนี้ ท่านจะต้องพูดแทงใจข้าให้ได้กระนั้น?”“เจ้ามีความคิดถึงเพียงนี้ ข้าพูดแทงใจเจ้าที่ใดกัน? เพื่อหลิ่วอวิ๋นเวย เจ้าไม่ยอมรับท่านพ่อท่านแม่ ไม่ต้องการพี่ชาย แม้แต่ฮูหยินและลูกก็สามารถทอดทิ้งได้”“บัดนี้เรื่องทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการไม่ใช่หรือ?” กู้ชิงเหยี่ยนพูดเสียงเรียบต่อให้เป็นพี่น้องกัน เขาก็ไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดกู้ชิงเจ๋อเลอะเลือนถึงเพียงนี้ได้ หลิ่วอวิ๋นเวยกรอกน้ำแกงลุ่มหลงให้ดื่มมากน้อยเพียงใดถึงสามารถหลงใหลเช่นนี้ได้?“ข้าเปล่า ข้าเพียงคิดว่าหลายปีนี้อวิ๋นเวยผ่านมาอย่างไม่ง่าย เหตุใดพวกท่านต้องคิดกับข้าสกปรกถึงเพียงนี้!”“ข้าเพียงแต่เห็นนางเป็นน้องสาว สายสัมพันธ์ที่เติบโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เห็นนาง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 755
ภายในห้อง“กู้ชิงซิว ข้ารู้ว่าท่านต้องการจับข้ากลับไปมอบให้ทางการ ดีชั่วอย่างไรข้าก็เคยเป็นน้องสาวแท้ๆ ของท่าน บัดนี้กู้หรูเยียนกลับมาแล้ว ท่านช่างใจคอโหดเหี้ยมโดยแท้!”หลิ่วอวิ๋นเวยเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน นางไม่เข้าใจเหตุใดสกุลกู้ไร้เยื่อใยถึงเพียงนี้ นางเติบโตในสกุลกู้ตั้งแต่เด็ก ถึงขั้นพูดว่าทิ้งก็ทิ้งนางเลยได้!“เจ้านับเป็นน้องสาวอะไรกัน? เจ้ารู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกแท้ๆ ตั้งนานแล้ว กลับข่มขู่ท่านพ่อท่านแม่ให้มอบทุกอย่างให้เจ้า”“ท่านแม่ขัดขวางเจ้าไม่ให้แต่งกับฉินเจิง เจ้าโมโหก็ถือดาบเกือบฆ่าท่านแม่ตายไปแล้ว เด็กอกตัญญูอย่างเจ้า พวกเรายังต้องดีด้วยอีกหรือ? เจ้าคู่ควรกระนั้นรึ?”กู้ชิงเจ๋อที่ได้ยินถ้อยคำนี้เบิกตากว้าง ก่อนหน้านี้พี่รองเองก็เคยพูดกับเขา แต่เขาคิดว่าเป็นไปไม่ได้อวิ๋นเวยใจเซาะ ไฉนเลยจะถือดาบ ยิ่งไม่ต้องพูดว่าข่มขู่มารดาจากนั้นอวิ๋นเวยอธิบายความเข้าใจผิดทั้งหมดให้เขาฟัง เอือมระอาทุกคนล้วนปกป้องมารดา ไม่มีคนฟังคำอธิบายของนางเขาเลือกเชื่ออวิ๋นเวยจากนั้น หลิ่วอวิ๋นเวยภายในห้องเปลี่ยนสีหน้าตั้งนานแล้ว “นั่นเป็นนางยุ่งไม่เข้าเรื่องเอง! ข้าบอกว่าชอบฉินเจิง นางรับปากก็พอแ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 756
ที่แท้ นางเพียงหลอกใช้เขา ชนิดที่ว่าเห็นเขาเป็นตัวโง่งม ควบคุมเขาไว้ในกำมือ!“หลิ่วอวิ๋นเวย ข้าไม่รู้เลยว่าเจ้าจะแสดงเก่งถึงเพียงนี้!”กู้ชิงเจ๋อโมโหโผล่พรวดเข้าไปภายในห้อง ภายในสายตาเปี่ยมโทสะ อยากฉีกหลิ่วอวิ๋นเวยเป็นชิ้นๆหลิ่วอวิ๋นเวยคิดไม่ถึงเลยว่ากู้ชิงเจ๋อจะได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ สายตาว้าวุ่น รีบพูดว่า “พี่สาม ท่านฟังข้าอธิบายก่อน”“ข้าได้ยินทั้งหมดอย่างชัดเจน เจ้ายังมีคำใดต้องการอธิบายอีก!”“ไม่ๆ” หลิ่วอวิ๋นเวยตกตะลึงรับมือไม่ทัน “ข้าเพียงกลัวมากเกินไปจึงพูดชิงไหวชิงพริบกับพี่รอง ข้าทำเพื่อปกป้องตนเองเท่านั้น หรือท่านฟังไม่ออก?”เพียงแต่ครั้งนี้กู้ชิงเจ๋อไม่เชื่ออีก คิดเพียงว่าตนเองช่างโง่เขลาเบาปัญญาเหลือเกิน!“ตอนนี้เจ้าเห็นชัดเจนแล้ว คืนนี้พวกเราจะเอาตัวนางไปส่งทางการ เจ้ายังมีความเห็นอีกหรือไม่?”สีหน้ากู้ชิงซิวเรียบเฉย เขารู้สึกผิดหวังต่อกู้ชิงเจ๋อตั้งนานแล้ว ต่อให้เขาไม่รับปาก แต่ก็เตรียมการไว้พรักพร้อมแล้วกู้ชิงเจ๋อส่ายหน้า ความเชื่อตลอดหลายปีที่ผ่านมาพังทลายลง เขาเป็นเพียงตัวโง่งมคนหนึ่งญาติมิตรหักหลังตีจาก......สกุลซ่ง“น้องหญิงห้า พรุ่งนี้ก็จะออกเดินทางแ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 757
คืนวันนี้คล้ายมืดมิดเป็นพิเศษ เสียงลมหวีดหวิวเสียดแทงเข้ากระดูก หลิ่วอวิ๋นเวยถูกโยนทิ้งไว้หน้าประตูทางการนางถูกมัดไว้ด้วยเชือก ล้มลงบนพื้นคล้ายหนอนตัวหนึ่ง เดิมทีก็ขยับไม่ได้ นางอ้าปาก พบว่าตนเองถูกวางยาจนเป็นใบ้ไปแล้ว พูดไม่ออกแม้คำเดียวมือสองข้างเจ็บปวดอย่างรุนแรง นางหวาดกลัวอย่างมากภายในใจ คิดไม่ถึงเลยว่ากู้ชิงเหยี่ยนและกู้ชิงซิวจะลงมือกับนางจริง!หลังกู้ชิงซิวโยนคนลงไปแล้ว ก็ตีกลองร้องทุกข์หน้าประตูทางการ จากนั้นหายไปท่ามกลางความมืดต่อมา เขาเพิ่งจากไปได้ไม่นาน คนหนึ่งกลุ่มก็โผล่ออกมาอย่างกะทันหัน ภายในมือถือคบเพลิงหลิ่วอวิ๋นเวยมองใบหน้าที่ไม่รู้จักที่ปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหัน ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึง ความหวังสายหนึ่งเกิดขึ้นมาอีกครั้ง คนเหล่านี้ไม่ใช่คนของทางการ ใช่หรือไม่ว่ามาช่วยนาง?“เป็นหลิ่วอวิ๋นเวยไม่ผิดแน่!”คนเป็นหัวหน้าได้เห็นใบหน้าของหลิวอวิ๋นเวยอย่างชัดเจนแล้ว อย่างไรเสียก็เป็นฮูหยินแม่ทัพ พวกเขาเคยพบเห็นตามย่านชุมชนมาก่อนเพียงหลิ่วอวิ๋นเวยได้ยินก็รีบพยักหน้า หวังเพียงให้คนเหล่านี้รีบช่วยตนเองไปก่อนคนของทางการจะมาถึง หาไม่แล้วจะไม่ทันเวลา!จากนั้น หลังทุก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 758
ซ่งจืออวี้เล่าข่าวที่ได้รับมาวันนี้อย่างออกรสออกชาติ คิดเพียงว่าช่างครึกครื้นเสียจริง “ได้ยินมาว่าทางการยังอยากสอบสวน แต่คิดไม่ถึงเลยว่านางจะถูกวางยาจนกลายเป็นใบ้ไปแล้ว ไม่สามารถพูดได้”“นางกระอักเลือดออกมา จากนั้นก็ตายไป ได้ยินมาว่าถูกตีอย่างอนาถ ยังมิสู้ถูกตัดหัวจะดีกว่า”“คนอย่างนางเดิมทีก็ไม่สมควรมีจุดจบที่ดี ก่อนตายยังทำร้ายคนมากมาย ก็คือเดรัจฉานอย่างแท้จริง!”ภายในก้นบึ้งของสายตาซ่งรั่วเจินล้วนคือความรังเกียจ กระนั้นก็นับว่าคลี่คลายปัญหาได้เรื่องหนึ่งแล้ว“น้องหญิงห้า ยังมีอีกหนึ่งเรื่อง” ซ่งจืออวี้พูด“เรื่องใด?”ซ่งจืออวี้กระซิบเสียงแผ่ว “ได้ยินมาว่าท่านตาลบชื่อกู้ชิงเจ๋อออกจากลำดับวงศ์ตระกูลแล้ว ตัดขาดความสัมพันธ์พ่อลูก เพียงข่าวนี้แพร่งพรายออกมา ก็ทำให้คนมากมายตกตะลึง”“ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมาว่านายท่านสามกู้และหลิ่วอวิ๋นเวยมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก บัดนี้ทุกคนล้วนรู้ว่าเรื่องป้ายทองละเว้นโทษตายล้วนหนีไม่พ้นเขา”“ทั้งๆ ที่ท่านแม่นับญาติกับสกุลกู้แล้ว ทว่านายท่านสามกู้ยังวางท่า ไม่ยอมมาพบหน้าเลยสักครั้ง บัดนี้ดีแล้ว ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอีก”“รนหาที่เอง บางคนดื้อ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 759
“น้องหญิงห้า เพิ่งได้รับข่าวมาว่าวันนี้ที่ต้องเดินทางลงใต้ นอกจากฉู่อ๋องและท่านตาแล้ว เช่ออ๋องและแม่นางหลิงก็ร่วมเดินทางไปด้วยกัน เจ้าว่าแปลกหรือไม่?”“เช่ออ๋องและแม่นางหลิงเองก็ไปด้วย?”สายตาซ่งรั่วเจินเผยความแปลกใจ ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน“ข้าคิดว่าน่าจะเพิ่งส่งข่าวมา ก่อนหน้านี้ไปกินมื้อเย็นที่บ้านท่านตา ท่านตาก็ไม่เคยเอ่ยถึงมาก่อน น่ากลัวว่าเป็นฮองเฮามีเจตนาจับคู่กระมัง?”สายตาซ่งจิ่งเซินซับซ้อน “แต่ว่าน้องหญิงห้า เจ้าเองก็ไม่ต้องใส่ใจ หัวใจของฉู่อ๋องอยู่ที่เจ้า คนอื่นคิดอยากทำลายก็ไม่มีประโยชน์ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีท่านตาอยู่นะ”ท่านตาไม่โง่เสียหน่อย จะต้องไม่ปล่อยให้หลิงเชี่ยนเอ๋อร์สบโอกาสแน่!ซ่งรั่วเจินถอนหายใจอย่างสุดระงับ ท่านตาอายุปูนนี้แล้วยังต้องช่วยเป็นเกราะกำบังความรักให้นาง นี่ยากเกินไปแล้วกระมัง!แท้จริงแล้วนางไม่ใส่ใจหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ ก่อนหน้านี้ฉู่จวินถิงพูดว่าสงสัยสกุลหลิง การตัดสินใจนี้จึงมีความเป็นไปได้สองอย่างประการแรกคือฮองเฮามีเจตนาเสนอขึ้น ฉู่จวินถิงจึงพายเรือตามน้ำ ฉวยโอกาสนี้สืบเรื่องหลิงเชี่ยนเอ๋อร์ให้กระจ่างประการที่สองนี่คือแผนการหนึ่ง สกุลห
บทล่าสุด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 994
ฉู่จวินถิงสังเกตเห็นอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของซ่งรั่วเจิน ไหวพริบบ่งบอกว่ามีปัญหาซ่งรั่วเจินส่ายหน้าเบาๆ “เพียงแต่ได้ยินจงเฟยพูดเรื่องบูชาเซียนโบตั๋นจึงรู้สึกแปลกอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าใช่เซียนโบตั๋นที่หม่อมฉันรู้จักหรือไม่”นางเคยได้ยินเรื่องเซียนโบตั๋นมาก่อน เป็นสิ่งที่สตรีบูชาจริง เซียนบุปผา มีสรรพคุณช่วยคืนความอ่อนเยาว์ เพียงแต่ภายในนี้กลับมีเคล็ดลับบางอย่าง ทำให้คนเสพติดอย่างง่ายดาย สุดท้ายลุ่มหลงจนยากจะถอนตัวขึ้นมาได้ ไม่ใช่เรื่องที่ดีหากเป็นคนฝีมือโหดเหี้ยม ก็สามารถใช้ของสิ่งนี้แลกเปลี่ยนโชคชะตาได้ น่ากลัวอย่างมากจงเฟยมีสมบัติล้ำค่าเช่นนี้ ตนเองเก็บไว้บูชาเองก็พอ ทว่านางกลับนำมามอบให้ฮองเฮา แปลกเกินไปแล้วกระมัง“พูดให้ฟังเถอะ”ฉู่จวินถิงกลับไม่รีบร้อนจากไป เอียงหูฟัง รอฟังคำพูดของว่าที่ฮูหยินอย่างอารมณ์ดีแท้จริงแล้ว ไม่ว่าเจินเอ๋อร์พูดอะไร เขาล้วนอยากฟัง“หม่อมฉันเคยเห็นเซียนโบตั๋นมาก่อน ทำให้สตรีงดงามอ่อนเยาว์ผ่านการบูชาอาหาร หากจริงใจมากเพียงพอ ยังสามารถใช้เลือดเป็นเครื่องบูชาได้ ผลลัพธ์ดีมากนัก”“เพียงแต่จะทำให้สตรีลุ่มหลง กลายเป็นรีบร้อนอยากได้ผลลัพธ์ จากนั้นยากจะถอนตัวขึ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 993
วังหลังวันนี้ซ่งรั่วเจินและฉู่จวินถิงเข้าวังไปขอบพระทัยความเมตตาด้วยกัน คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เห็นความครึกครื้นทั้งภายในภายนอกตำหนักของฮองเฮายังไม่ทันเข้าไปก็ได้ยินเสียงตวนเฟยดังออกมาจากภายใน“ระยะนี้น้องหญิงจงเฟยงดงามมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว คนเองก็สดใสมีชีวิตชีวามากเป็นพิเศษ ผิวพรรณขาวเปล่งปลั่ง ข้าถามนางว่าใช้เคล็ดลับอะไร นางก็ไม่ยอมบอกข้า ต่อมาข้ายังเห็นด้วยตนเอง”ตวนเฟยมองเซียนโบตั๋นข้างห้องบรรทมของฮองเฮาแวบหนึ่ง สายตาสะท้อนแววละโมบ“ที่แท้นางก็ตั้งใจขอเซียนโบตั๋นจากพระผู้ทรงศีล เพื่อรักษาความเยาว์วัยของสตรี ทำให้งดงามมีเสน่ห์!”เพียงถ้อยคำนี้พูดออกมา สนมคนอื่นก็ตาร้อนผ่าว ความเปลี่ยนแปลงของจงเฟยในระยะนี้ พวกนางล้วนเห็นอยู่ในสายตา ฝ่าบาทเองก็ประทับค้างแรมกับจงเฟยที่นั่นติดต่อกันหลายคืน ใครจะไม่อิจฉากันเล่า?สนมภายในวังมีไม่น้อย พวกเขาทำเพื่อให้ได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาท ปกติทำทุกวิธี ก็ไม่แน่ว่าจะได้ผลบัดนี้ได้เห็นจงเฟยได้รับความโปรดปรานมากขึ้นทุกที แต่ละคนร้อนใจจนแทบทนไม่ไหว“เดิมทีคิดว่าจงเฟยจะซ่อนไว้ คิดไม่ถึงเลยว่ายังมอบให้ฮองเฮาอีกด้วย น้องหญิงจงเฟยจริงใจต่อฮองเอาจริงๆ!
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 992
“บัดนี้ข้าและองค์หญิงเพียงแต่มีปัญหากันเล็กน้อยเท่านั้น รอข้าไปอธิบายให้ชัดเจน ทั้งหมดย่อมกลับมาเป็นเหมือนเดิม”เสิ่นหวยอันพูดอย่างมีเหตุผล ชนิดที่ว่าหน้าตายังเผยแววลำพองใจ “เจ้าคิดดูให้ดี หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น ก่อเรื่องพรรค์นี้ขึ้นมา ป่านนี้คงไม่มีชีวิตอยู่แล้ว”“ส่วนข้า ก็แค่ถูกโบย สามารถฟื้นฟูกลับมาได้อย่างว่องไว หรือเจ้าไม่เข้าใจความหมายกันเล่า?”“ตกลงเจ้าจะพูดอะไร?” เสิ่นจวินเจ๋อหรี่ตาลง สังเกตเห็นปัญหาแล้ว เสิ่นหวยอันมั่นใจในตนเองเกินไป“เหตุที่องค์หญิงทำเช่นนี้ ก็เพราะหึงหวงเท่านั้น” เสิ่นหวยอันหัวเราะเบาๆ ลูบแต่งผมและพูด “องค์หญิงมีจิตปฏิพัทธ์ต่อข้า เพียงแต่เห็นซ่งปี้อวิ๋นอยู่ข้างกายข้ามาโดยตลอด เข้าใจผิดคิดว่าข้าและนางมีความสัมพันธ์กัน นี่ถึงเป็นเช่นนี้”“ระหว่างสตรีย่อมหนีไม่พ้นความหึงหวง นี่คือเรื่องธรรมดาอย่างมาก เพียงแต่องค์หญิงอารมณ์รุนแรงอยู่บ้าง นี่ถึงโบยข้า”“หากไม่รัก นางก็คงไม่โมโหถึงเพียงนี้ เจ้าเข้าใจหรือไม่?”เสิ่นจวินเจ๋อชะงักไปในทันใด ครู่ต่อมาคิดว่าสายตาของฉู่มู่เหยาไม่น่าจะแย่ถึงเพียงนี้ เพียงแต่ลองคิดดูแล้วเขาก็เริ่มไม่มั่นใจเพราะเสิ่นหวยอันมั่นใจในตน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 991
ได้ยินคำพูดของอวิ๋นเฉิงเจ๋อ ภายในสายตาอวิ๋นเนี่ยนชูเปี่ยมความแปลกใจ มากที่สุดคือต้องการรู้เหตุผลทั้งหมดตกลงเป็นเพราะอะไร?เพราะเหตุใดหลายปีมานี้ ทั้งๆ ที่นางแสดงความชอบของตนออกมาไม่ใช่เพียงครั้งเดียว ทว่าญาติผู้พี่กลับหลบเลี่ยงนางมาโดยตลอด นางต้องการคำตอบหนึ่ง กลับไม่ได้รับทั้งๆ ที่ดีต่อนางถึงเพียงนี้ ทั้งๆ ที่ภายในใจมีนางมาโดยตลอด เพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?อวิ๋นเฉิงเจ๋อเอ่ยปากพูดเสียงขมปร่า นี่ถึงพูดความคิดที่เก็บซ่อนไว้ภายในใจตลอดหลายปีมานี้ออกมา...อวิ๋นเนี่ยนชูได้ยินทั้งหมดนี้ สายตาสะท้อนแววเหลือจะเชื่อ ยากจะเชื่อได้ว่าทั้งหมดนี้ถึงขั้นยังมีเรื่องที่นางไม่รู้มากถึงเพียงนี้“ดังนั้น...พวกเราไม่ใช่ญาติพี่น้องแท้ๆ?”อวิ๋นเนี่ยนชูเผยสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริด นี่คือเรื่องที่นางไม่เคยรู้ หลายปีมานี้ญาติผู้พี่ก็ไม่เคยพูดมาก่อนอวิ๋นเฉิงเจ๋อพยักหน้า “ปีนั้นข้าถูกทิ้งไว้ที่ประตูเรือนด้านหลัง หากไม่ใช่ท่านแม่ใจดีรับเลี้ยงข้า ข้าคงตายไปตั้งนานแล้ว...”หลายปีมานี้เขาเคยคิดอยู่หลายค่ำคืน บิดามารดาแท้ๆ ของเขาเป็นใคร เหตุใดต้องทิ้งเขา บางครั้งก็เกลี้ยกล่อมตนเอง คิดถึงปัญหาเหล่านี้ไปล้วนไ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 990
เพียงเอ่ยปาก โทสะทั้งหมดก็พรั่งพรูออกมาแล้วความเจ็บปวดและอึดอัดใจที่สั่งสมอยู่ภายในใจล้วนระเบิดออกมาในเวลานี้อวิ๋นเฉิงเจ๋อได้ยินอวิ๋นเนี่ยนชูพูดเช่นนี้เป็นครั้งแรก มองนางตวาดถามไล่เรียงตนเอง ภายในใจเปี่ยมความรู้สึกผิด“ขอโทษ ล้วนเป็นความผิดของข้า”เห็นสายตาเปี่ยมความรู้สึกผิดของฝ่ายชาย อวิ๋นเนี่ยนชูตาแดงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว “เดิมทีทั้งหมดนี้ก็เป็นความผิดของท่านอยู่แล้ว! เหตุใดท่านไม่บอกข้าเร็วสักหน่อย ท่านรู้ว่าหลายปีมานี้ข้าฝืนได้ลำบากมากเพียงใดหรือไม่?”“ในเมื่อท่านไม่พูดมาโดยตลอด เหตุใดไม่เก็บเอาไว้ชั่วชีวิตเล่า?”น้ำตานางไหลลงมา ตลอดหลายปีมานี้ไม่ตอบรับความรู้สึกนาง นี่ทุกข์ใจมากเพียงใด?นางอยากบริภาษเขาแรงๆ อยากทุบตีเขา ชนิดที่ว่าอยากไม่สนใจเขาอีก ทำให้เขาเสียใจภายหลังไปชั่วชีวิตเพียงแต่ ยามได้เห็นของเหล่านั้นที่เขาซ่อนไว้ภายในห้อง รวมถึงภาพเหมือนของนางที่วาดไว้นับไม่ถ้วนยามค่ำคืน นางก็อยากร้องให้อย่างอดไม่ได้...“เป็นความผิดของข้าเอง ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของข้า เจ้าตีข้าด่าข้าโทษข้า ล้วนสมควรทั้งสิ้น”อวิ๋นเฉิงเจ๋อสืบเท้าขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ภายในสายตาเปี่ยมความเอ็
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 989
“อะไรนะ?” อวิ๋นเนี่ยนชูชะงัก ภายในสายตาสะท้อนความตกตะลึงทั้งๆ ที่ตลอดมาล้วนเป็นนางตอแยญาติผู้พี่หากไม่ใช่เพราะหลายปีมานี้นางทำเช่นนี้มาโดยตลอด คาดว่าญาติผู้พี่ก็คงไม่ชอบนาง ทว่าได้ยินคำพูดของมารดาแล้ว เหตุใดญาติผู้พี่ถึงผลักทั้งหมดนี้ลงบนศีรษะของเขาเล่า?“เฉิงเจ๋อพูดว่าเขาพยายามสอบสร้างผลงานก็เพื่อจะได้คู่ควรกับเจ้า จะได้มีโอกาสสู่ขอเจ้า”“หากเปลี่ยนเป็นในอดีต ข้าจะต้องไม่เห็นด้วยที่พวกเจ้าคบหากัน บัดนี้ผ่านเรื่องมามากถึงเพียงนี้ ความคิดของแม่ก็เปลี่ยนไปไม่น้อย”“หากเจ้าชอบเฉิงเจ๋อจริง ข้าเองก็ไม่คัดค้าน แต่หากเจ้าไม่ชอบ...”สีหน้าจางเหวินสับสน ก่อนหน้านี้เคยเห็นท่าทางของเด็กทั้งสอง ไม่ว่ามองอย่างไรเนี่ยนชูก็ไม่คล้ายไม่ชอบเฉิงเจ๋อ“ข้าชอบญาติผู้พี่เจ้าค่ะ” อวิ๋นเนี่ยนชูตอบอย่างไม่ลังเล “ข้าชอบญาติผู้พี่มาโดยตลอด”มองเห็นท่าทางมุ่งมั่นของลูกสาว จางเหวินรู้สึกเอือมระอาระคนโชคดีอยู่บ้าง “ช่างแล้วๆ น้ากู้ของเจ้าพูดถูกแล้ว ลูกหลานมีความสุขของลูกหลาน พวกเจ้าคบหากันก็เป็นพวกเจ้าสร้างขึ้น”“แม้ว่าปีนั้นเฉิงเจ๋อทำไม่ถูก ไม่สมควรเกิดความคิดต่อเจ้า แต่ข้าล้วนเห็นความพยายามของเขาตลอดหลา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 988
ยิ่งไปกว่านั้น ขอเพียงเขาพยายาม เขาเชื่อว่าตนเองจะต้องมีอนาคตแน่ตระกูลตกต่ำ บิดามารดาจากไปก่อนวัยอันควร เดิมทีเขาก็เป็นเด็กกำพร้าคนหนึ่ง ไม่แน่ว่าอาจตายที่ข้างถนนตั้งนานแล้ว บัดนี้ไม่เพียงมีข้าวกิน มีเสื้อผ้าสวมใส่ ท่านน้ายังเชิญอาจารย์มาสอนหนังสือเขา เขาไม่มีวันอกตัญญูเขาคิด...รออีกหน่อย รอจนเขามีความสามารถ รอจนเขาฉายแววโดดเด่น บางทีอาจมีโอกาสขอท่านน้าแต่งงานกับเนี่ยนชูทว่า ขณะเขากำลังตรากตรำร่ำเรียนอยู่นั้น ในที่สุดก็ได้รับคำชมจากอาจารย์ ได้เข้าเรียนที่สำนักศึกษาหลวง อาจารย์ของสำนักศึกษาหลวงเองก็ชื่นชมว่าเขาจะต้องมีโอกาสสอบผ่านขุนนางแน่ ตอนเขาคิดว่าตนเองอาจจะสามารถตอบรับความรู้สึกของเนี่ยนชูได้ กลับได้ยินท่านน้าและแม่นมพูดสนทนากันที่แท้...เขาไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของบิดามารดาลูกของมารดาตายไปตั้งนานแล้ว ส่วนเขาคือเด็กที่วันนั้นถูกทิ้งไว้หน้าประตูเรือนด้านหลังของมารดาเดิมทีมารดาก็ยากจะยอมรับความเจ็บปวดได้ อีกทั้งยังสงสารเขา หมอพูดว่าร่างกายนางเสียหาย ภายภาคหน้ายากจะมีลูกได้อีก นี่ถึงรับอุปการะเขา ประกาศต่อโลกภายนอกว่าเขาเป็นลูกของตนเขาเป็นแค่เด็กถูกทิ้งคนหนึ่ง เศษสวะที่ไม่ยอมหนาว
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 987
ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “ข้าเคยไม่สนับสนุนเจ้าตั้งแต่ยามใด? แต่ไหนแต่ไรมาข้าล้วนสนับสนุนการตัดสินใจของเจ้า”ก่อนหน้านี้นางทำนายมาก่อนแล้ว ภายในเรื่องนี้มีเงื่อนงำซ่อนอยู่มากมาย อวิ๋นเฉิงเจ๋ออ่อนแอเกินไปสำหรับเรื่องนี้ ไม่มีความรับผิดชอบมากเพียงพอเพียงแต่ หากไม่เคยผ่านความทุกข์ของผู้อื่น ก็ไม่สามารถตัดสินตามใจได้อวิ๋นเฉิงเจ๋อกลายเป็นเช่นนี้ ย่อมหนีไม่พ้นประสบการณ์ที่เขาเคยเจอมาในช่วงหลายปีมานี้เรื่องเดียวกัน บางคนมีความรับผิดชอบที่แข็งแกร่งมาก ไม่ได้รับผลกระทบใด แต่บางคนคิดอ่านอย่างละเอียด ยากจะสามารถรับได้ใต้หล้ากว้างใหญ่ รวมทุกสรรพสิ่งไว้แล้ว ทั้งหมดล้วนเกิดขึ้นเพราะตนเอง นางย่อมไม่วู่วามสอดมือเข้าไปอวิ๋นเนี่ยนชูยิ้มกว้าง “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าผลลัพธ์เป็นเช่นไรข้าก็ไม่ใส่ใจแล้ว หากไม่พูดเรื่องนี้ออกมา ข้าจะต้องเสียใจภายหลังแน่”“ตอนนี้ท่านป้าจ้างกำลังอยู่กับท่านแม่ข้า รอกลับไปแล้วค่อยหาโอกาสพูดเถอะ”ซ่งรั่วเจินจิกนิ้วทำนาย ภายในสายตาเผยแววประหลาดใจ เปลี่ยนคำพูด “ดูท่าแล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องพูดออกจากปากของตนแล้วล่ะ”อวิ๋นเนี่ยนชูสงสัย “หมายความว่าอะไร?”“ญาติผู้พี่เจ้าพูด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 986
ตอนนั้นสมองของนางขาวโพลน ชนิดที่ว่ายังเจือความขุ่นเคืองระคนเขินอายอีกด้วย คิดว่าญาติผู้พี่จำคนผิดไปจนกระทั่งได้ยินเขาพูดพึมพำชื่อของนางไม่หยุด ได้เห็นน้ำตาเจืออยู่ในสายตาของเขา ความรู้สึกของนางก็ซับซ้อนขึ้นมาจากนั้น นางประคองญาติผู้พี่เข้าห้อง ได้ยินเขาพูดพึมพำภายในความฝัน เรียกชื่อของนางเบาๆตอนจากมา นางชนเข้ากับหนังสือบนโต๊ะของเขาโดยไม่ทันระวัง ตอนหยิบของขึ้นมา จู่ๆ ก็ได้พบภาพวาดของตนถูกซ่อนไว้ด้านในบนภาพวาดนั้นเป็นนางสวมใส่ชุดที่ไปฟังเรื่องเล่านางเปิดลิ้นชักของโต๊ะเขียนหนังสือตัวนั้นออกดู พบว่าภายในล้วนเป็นภาพวาดของนางไม่เพียงแค่นางในตอนนี้ ยังมีนางในอดีต ทั้งหมดล้วนวาดเองกับมือของญาติผู้พี่คิดดูอย่างละเอียดแล้ว ตอนเด็กนางยังเคยไปที่ห้องของญาติผู้พี่ ต่อมาหลังความรักผลิบานในหัวใจก็ชอบไปหาญาติผู้พี่เพียงแต่จู่ๆ อยู่มาวันหนึ่ง ญาติผู้พี่บอกนางด้วยท่าทางเคร่งขรึมอย่างมาก นางเป็นหญิงสาวแล้ว ไม่สามารถเข้าห้องผู้ชายตามสะดวกได้ นางถึงเข้ามาน้อยครั้งทว่าชั่วขณะได้เห็นภาพวาดมากมายนี้ นางถึงเข้าใจอย่างชัดเจน เหตุใดญาติผู้พี่ไม่ให้นางเข้าห้องเพราะภายในห้องของเขามีของมากมายที
