ฮุ่ยฮูหยินที่จัดการให้รางวัลใหญ่แก่สามีจนพอใจจึงหยุดมือ และสั่งให้บ่าวร่างใหญ่คนนี้ปล่อยสามีจากนั้นเอาผ้าห่มมาห่อตัวเขา โดยมีบ่าวคนนี้แบกร่างใต้เท้าเติ้งไปวางไว้บนรถม้าหน้าจวน อีกอย่างที่นางไม่ลืมคือการสั่งให้เผาจวนแห่งนี้ทิ้งเสีย“ท่านจำเอาไว้ให้ดีอย่าคิดทำอะไรลับหลังอีกเป็นอันขาด หากยังมีครั้งต่อไ
ณ จวนขนาดกลางบริเวณเขตเมืองหลวงด้านนอก ใต้เท้าเติ้งกำลังมีความสุขกับบรรดาเด็กสาวที่เขาเลี้ยงเอาไว้ โดยไม่รู้ว่าตอนนี้เวลาแห่งความสุขกำลังจะกลายเป็นนรกของตนเอง ด้านนอกจวนฮุ่ยฮูหยินนำบ่าวชายร่างกายกำยำมานับสิบคนซึ่งบ่าวพวกนี้นางไปขอมาจากบ้านเดิมของนางเอง ฮุ่ยฮูหยินนั้นแต่งงานกับใต้เท้าเติ้งเพราะนางรั
เติ้งลี่จูที่ได้ยินว่าพวกเขาพาชายร่างท้วมคนที่รับนางเอาไว้มาที่จวน ถึงกับซวนเซจนเกือบล้มดีที่สาวใช้รีบประคองเอาไว้ก่อน นางเริ่มกังวลกลัวว่าฮูหยินเอกจะตัดสินใจให้นางแต่งกับชายคนนี้หรือไม่“คารวะฮุ่ยฮูหยินขอรับ”“เจ้ามีชื่อแซ่ว่าอะไร แล้ววันนี้เจ้าได้ถูกเนื้อต้องตัวคุณหนูคนนี้หรือไม่” ฮูหยินเอกไม่รอช้
“ฮูหยินเจ้าคะ ๆ เกิดเรื่องน่าอับอายขึ้นแล้วเจ้าค่ะและยังเป็นเรื่องใหญ่อีกด้วย ถ้าหากท่านไม่จัดการเรื่องนี้คงไม่มีคนในจวนกล้าออกไปด้านนอกเป็นแน่เจ้าค่ะ”“แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเจ้าไม่รีบพูดให้มันรู้เรื่องเสียที ข้าจะไปจัดการตามที่เจ้าบอกมาได้อย่างไร อย่ามัวเสียเวลารีบ ๆ พูดมาได้แล้วข้ายิ่งอารมณ์ไม
เฟยเทียนไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก วันนี้เขาอุตส่าห์ตั้งใจพาซินเยว่ออกมาเดินเที่ยวแท้ ๆ แต่กลับมีเรื่องของสตรีหน้าด้านคนนั้นทำเขาเสียเวลาไปไม่น้อย เมื่อวันก่อนบิดาของนางก็ค่อนแคะดูถูกเยว่เออร์ ของเขาไปครั้งนึงแล้ว มาวันนี้ยังไม่พ้นบุตรสาวผู้ที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง วางแผนสกปรกกับเขาต่อหน้าประชาชนมากม
“เจ้าจะขอบคุณข้าทำไม ในเมื่อข้ายืนอยู่กับคุณหนูหวงคู่หมั้นของข้าอยู่ตรงนี้” คิดแผนสกปรกดีนักเจ้าก็เอาแผนสกปรกคืนไปเถอะ“นั่นสิ แม่นางเจ้าลืมดวงตาไว้ที่จวนหรืออย่างไร ถึงได้คิดว่าคนที่กอดท่านอยู่เป็นคู่หมั้นของข้า” ซินเยว่ที่หันมามองตอนที่เฟยเทียนใช้เท้าถีบสตรีนางนี้จนหัวคะมำพอดี“อ้อ คุณชายเซี่ยบ่าว