ตอนที่ 26 หนีเสือมาเจอสิงห์

“ห้องท่านพี่กว้างใหญ่มากเลยนะคะ ราเนียโชคดีจังที่ได้เข้ามาเยี่ยมชมห้องของท่านพี่”

          “ราเนียอยากเข้ามาชมภาพถ่ายของพี่ไม่ใช่หรือ พี่ก็พาเจ้ามาดูแล้ว...อยู่ด้านในดูได้ตามสบายครับ”

ภารกิจพาสตรีสาวงามเยี่ยมชมรอบคฤหาสน์ สวนดอกไม้นานาพันธุ์ และสุดท้ายภายในห้องนอนของอิลยาสนั้นดำเนินมาเกือบทั้งวัน ถ้าไม่ติดว่าท่านพ่อนั้นมอบหมายให้เขาล่ะก็ ป่านนี้เขาคงไม่มาอยู่ตรงนี้แน่นอน

          “อุ้ย! สวยจริงๆ นะคะ พี่อิลยาสเป็นคนวาดเองทั้งหมดหรือคะ...มีเยอะมากเลยค่ะ ราเนียชอบวาดรูปนะคะ แต่ว่าฝีมือยังสู้ท่านพี่ไม่ได้...ราเนียอยากให้ท่านพี่สอนจังเลยค่ะ”

ราเนียพยายามใช้โอกาสนี้เพื่อหว่านเสน่ห์ของเธอกับชายหนุ่มรูปงามที่ราเนียนั้นหมายปองมาหลายปี ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสเหมาะที่เธอจะได้เผด็จศึกเสียทีหนุ่มรูปหล่อของเธอสักที

          “พี่ว่าการวาดรูปมันต้องใช้เวลานาน กว่าจะวาดได้ เอาไว้วันหลังแล้วกันนะครับ ช่วงนี้พี่ยังไม่ว่างเลยครับ”

อิลยาออกตัวเขาไม่รู้ว่าจะต้องปฏิเสธเธอคนนี้ได้อย่างไร ทำไมเธอจะต้องมาถูกใจเขาด้วย ท่านพี่คาริสเธอทำไมไม่ไปสนใจ

          “งั้นแสดงว่าพี่อิลยาสสัญญาแล้วนะคะ ว่าจะสอนราเนียวาดรูป อุ้ย...ดีใจจังเลยค่ะ ราเนียจะได้มาที่นี่บ่อยๆ”

          “ครับ” อิลยาสไม่รู้จะตอบกลับไปอย่างไรดี ความเป็นจริงถ้าเธอพูดน้อยกว่านี้สักนิดก็คงดี

          [อีกเหตุการณ์หนึ่ง...ภายในฮาเร็ม]

          เพล้ง!!! เสียงวัตถุคล้ายแก้วกระทบพื้นเสียงดังลั่น!

          “ไปหาตัวพวกนางมาเดี๋ยวนี้!!!”

เสียงทุ้มตวาดออกมาดังสนั่น ท่ามกลางเหล่าบรรดาสาวใช้นับสิบของฮาซีฟ สายตาคมดุจับจ้องไปที่หญิงสาวชาวไทย ที่เขาและเธอผ่านบทรักเร่าร้อนกันมาเมื่อครู่

          “โมนา...ไม่รู้ว่าทุกคนหนีไปตอนไหนเลยค่ะ”

อริสาเปิดฉากละครตอนใหม่ของเธอทันที

          “ข้าไม่ได้โทษเจ้า...โมนา แต่ข้าโทษนางพวกนี้ ที่ไม่คอยเฝ้า หน้าประตู ละเลยปล่อยให้เพื่อนของเจ้าหนีไปได้”

          “นายท่านเจ้าคะ ตอนนี้ถ้าจะค้นพวกนางในคฤหาสน์นี้ก็เห็นจะไม่ได้แล้วนะเจ้าคะ เพราะตอนนี้ท่านคาริส และท่านอิลยาสก็ต่างอยู่ในคฤหาสน์กันนะเจ้าคะ”

          “อืม...งั้นเจ้าคนเดียว...เซริ เจ้าไปเดินตามจุดต่างๆ อย่าให้ใครสงสัยเจ้าเป็นอันขาด พวกนางคงออกจากที่นี่ไปไม่ได้แน่นอน เจ้าไปจัดการ แล้วรีบมารายงานข้า”

ฮาซีฟสั่งการสาวใช้ เขารู้สึกเสียดายหญิงงามคนนั้นเป็นอย่างมาก นอกจากจะไม่ได้เชยชมแล้ว เขาก็กลัวว่าเธอจะหลุดไปเจอน้องชายของเขา ซึ่งก่อนหน้านี้เขาได้โกหกน้องชายไปแล้ว มันจึงทำให้เขาเหมือนกับกลืนน้ำลายตัวเอง

          “เจ้าค่ะนายท่าน”

เซริรับคำสั่ง แล้วเดินออกไป เธอหันไปมองหญิงสาวชาวไทยที่เหลือเพียงคนเดียวในห้องนี้ ‘นางผู้นี้ร้ายจริงๆ’

          “คุณฮาซีฟคะ...คุณอย่าโมโหเลยนะคะ ยังไงโมนาก็อยู่ทั้งคนนะคะ โมนาจะคอยปรนนิบัติมอบความสุขให้คุณเองนะคะ”

อริสาใช้จังหวะนี้ทำคะแนน

          “อืม...งั้นเจ้ามาอาบน้ำให้ข้าที”

ความเสียดายนั้นมีมากโข แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขานั้น ก็พอจะทดแทนกันได้

          [รินลดา]

          ความร้อนภายในร่างกายของเธอไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลย รินลดาค้นหายาแก้ปวด ที่จะช่วยบรรเทาอาการปวดหนึบเหล่านี้ได้  เธอกลับหาไม่เจอเลยสักเม็ด รินลดาพาร่างอันเจ็บปวดและอ่อนแรง เดินโซซัดโซเซเข้าไปด้านใน ซึ่งเป็นห้องอาบน้ำขนาดใหญ่คล้ายสระขนาดย่อม มีน้ำสีฟ้าใส มีมวลดอกไม้ลอยอยู่เต็มอ่างกลิ่นหอมอ่อนๆ ของเครื่องหอม และไอน้ำลอยฟุ้งกระจายเต็มห้อง ‘สงสัยสาวรับใช้คงเตรียมไว้ให้กับเจ้านายของเขาสินะ’

          หญิงสาวค่อยๆ ก้าวลงไปในอ่างน้ำ รินลดาต้องการให้ความเย็นของน้ำช่วยบรรเทาอาการของเธอตอนนี้ เธอหาทางออกไม่ได้อีกแล้วนอกจากเอาตัวรอดแบบนี้ไปก่อน ร่างอวบอิ่มอยู่ในลักษณะนอนราบ ศีรษะเล็กของเธอพิงไว้กับขอบอ่าง ดวงตากลมโตปิดลง เมื่อความเย็นนั้นแล่นไหลผ่านเรือนร่างของเธอ ความร้อนในร่างกายเริ่มแผ่วลง ความหอมของมวลดอกไม้ทำให้รินลดารู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก...

          เวลาผ่านไปราวสิบนาที...

          แกร๊ก! เสียงประตูบานใหญ่...

          ร่างสูงอยู่ในชุดสีดำสนิท ผ้าคลุมหัวสีเดียวกันที่ถูกรัดด้วยเชือกสีทอง กำลังเดินเข้ามา พร้อมกับปลดสัมภาระต่างๆ ออกจากกายกำยำ คาริสต้องการชำระร่างกาย สำหรับงานเลี้ยงใหญ่คืนนี้ นิ้วเรียวแกร่งแกะกระดุมเสื้อเผยให้เห็นอกกว้าง ไรขนอ่อนสีน้ำตาลเข้มปกคลุมทั่วแผ่นอกกว้างกำยำ กล้ามท้องเป็นลอนสวยแข็งแกร่ง ก่อนจะปลดผ้าคลุมหัวออกเผยให้เห็นเส้นผมสีดำเข้มหยักโศกหนานุ่มปกระต้นคอแกร่ง

          “อ่าร์...” เสียงครางอันแผ่วเบาของใครบางคน...

          “!!!” ชีคหนุ่มหันขวับไปตามที่มาของเสียงนั้นทันที พลางทำหน้าฉงน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน สายตาของเขาจับจ้องไปยังห้องอาบน้ำที่กำลังเปิดแง้มอยู่ เท้าไวเท่าความคิด คาริสก้าวพรวดไปยังจุดเกิดเสียงนั้นอย่างไม่รอช้า

          แต่! ภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้านั้น มันทำให้ชีคหนุ่มตกตะลึงดวงตาเบิกกว้าง ‘ใครกันที่กล้าบุกรุกเข้ามาในห้องส่วนตัวของเขาเช่นนี้’

          “...” คาริสเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ร่างสูงทรุดลงนั่งตรงขอบอ่างอาบน้ำ เพ่งพิศมองใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังนอนหลับตาและกระสับกระส่ายไปมาราวกับหวาดกลัวบางสิ่ง ชีคหนุ่มเอื้อมมือไปจับดวงหน้านั้นให้พลิกกลับให้เห็นใบหน้าอย่างชัดเจน ดวงตาคมดุเบิกกว้างทันที ‘นี่คือสาวชาวไทยที่หายตัวไปนี่!’

          คาริสกวาดสายตามองร่างอวบอิ่ม เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอผู้นี้ อยู่ดีๆ ทำไมถึงมาโผล่ในห้องนอนของเขา และซ้ำร้ายไปกว่านั้น เธอยังบังอาจเข้ามาแช่ในอ่างน้ำของเขาอีกด้วย

          “นะ-นับ ด-ดาว”

          ร่างเล็กสมส่วนหอบหายใจถี่รัว เสียงครางเบาๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากบางตลอดเวลา ราวกับเพ้อด้วยพิษไข้ ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอขึ้นโดยไม่รู้ตัว คำถามเกิดขึ้นมากมายในหัวของคาริส ‘ทำไมเธอถึงมาอยู่ตรงนี้ได้? เพราะอะไร?’ เขาตามหาเธอมาเกือบสี่วันแล้ว ภารกิจที่คาริสต้องรับผิดชอบ ในฐานะของเจ้าของงาน ‘แต่เธอกลับมาอยู่ที่ห้องเขาเนี่ยนะ...’

          “มะ-แม่จ๋า ชะ-ช่วยข้าว ดะ-ด้วย”

เสียงครางไม่ได้สติของเธอดังขึ้น ราวกับติดอยู่ในความฝันนั้นทำให้ชายหนุ่มฉงนทันทีกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ