Semua Bab ทะเลทรายเดือดรัก(20+): Bab 1 - Bab 10

แช๊ะ! แช๊ะ! แช๊ะ! เสียงกดชัตเตอร์รัวๆ“ดีครับ...โอเค...เยี่ยม!...อีกรูปนะครับ...หนึ่ง...สอง...สาม... ดีมากครับ...โอเคครับเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ...เยี่ยมครับ”“เป็นยังไงบ้างเติ้ล...นางแบบคนใหม่ของเจ้...เจ้พึ่งได้สดๆ ร้อนๆ เลยนะคะเนี่ย...ยังไงก็ช่วยดันน้องบ้างนะจ๊ะ...ข้าวฟ่างมานี่เร็วลูก...มารู้จักกับพี่เติ้ลช่างภาพมือทองหน่อยเร้ว...พี่เขาอยู่วงการนี้มานาน เผื่อจะได้ฝากกับผู้จัดช่องดังบ้าง...”“สวัสดีค่ะ...พี่เติ้ล”“สวัสดีครับ...อยู่กับเจ้มากี่เดือนแล้วครับ...พี่ก็พึ่งเคยเห็นน้องนี่แหละครับ...ครั้งแรกเลยนะเจ้...ที่ถ่ายได้เร็วและลงตัวแบบนี้ ทุ่นแรงผมไปเยอะเลยครับ ทั้งสวย หุ่นสูงเพรียว เจ้สอนมาดีล่ะสิ ถึงโพสต์ท่าเก่งขนาดนี้ ไม่ต้องจัดอะไรมากเลย อนาคตรุ่งนะครับเนี่ย”“ขอบคุณค่ะ” ดวงหน้าสวยยิ้มหวานละมุน ‘นี่คือก้าวแรกของ ‘รินลดา’ เธอจะต้องทำงานหาเงินให้ได้มากที่สุด’“พึ่งมายังไม่ถึงสามเดือนเลย...เจ้ฝากเติ้ลช่วยๆ หน่อยนะเผื่อมีงานอะไรเข้ามา เด็กคนนี้ยังไม่มีผู้จัดการส่วนตัวเลย เจ้ก็มีดารานางแบบในสังกัดหลายคน พักนี้ยุ่งเลยไม่มีเวลาที่จะมาดูแล” สาวสองวัย 35 ปีนามว่า ‘เจ้มีญ่า’ หรือ ‘กัญ

ท่านผู้หญิงซาเรียกังวลใจอย่างที่สุดถึงบุตรชายคนกลางของนาง ‘คาริส’ ไม่ได้ออกไปเที่ยวเตร็ดเตร่อย่างที่ผู้เป็นสามีของเธอพูดแต่อย่างใด บุตรชายของเธอมีความคิดที่จะแยกตัวออกไปทำธุรกิจของตัวเองคือธุรกิจการท่องเที่ยว บุตรชายคนกลางนั้นแตกต่างจากบุตรชายคนโตและคนเล็กอย่างสิ้นเชิง ถ้าสามีของซาเรียรู้เรื่องนี้ล่ะก็จะต้องร้อนเป็นไฟอย่างแน่นอน ซาเรียจะทำอย่างไรดี“แล้วเรื่องหาคู่ให้กับฮาซีฟไปถึงไหนแล้ว สนมเต็มฮาเร็มแล้วแต่ยังไม่มีใครถูกใจฮาซีฟเลยสักคนหรืออย่างไร”สุลต่านฮาซานรู้ว่าบุตรชายคนโตนั้นมักจะสนใจในเรื่องของอิสตรี มีสนมมากมายที่อยู่ในฮาเร็มแต่บุตรชายก็ยังไม่พึงพอใจสตรีนางใดสักคน ถึงแม้ฮาซีฟจะมีนิสัยเจ้าชู้ แต่ในเรื่องของการทำงานนั้น ‘ฮาซีฟ’ ไม่เคยที่จะบกพร่อง แต่ทว่าพักนี้รู้สึกว่าฮาซีฟจะหมกมุ่นกับเรื่องสตรีเพศเป็นพิเศษ จนฮาซานเริ่มเป็นกังวล“บุตรของสุลต่านอัยดารที่ข้าได้ติดต่อไปนั้น นางปฏิเสธฮาซีฟ แต่นางกลับสนใจอิลยาสแทนเจ้าค่ะท่านพี่”‘อิลยาส’ คือลูกชายคนเล็กของนาง บุตรคนนี้ตรงข้ามกับบุตรชายคนโตในเรื่องของอิสตรีโดยสิ้นเชิง ทำแต่งานไม่เคยมีสนมและหญิงใดในครอบครองเลยสักคน เท่าที่ซาเรียเลี้ยงบ

“เอาเถอะ...ถึงแม้จะไปด้วยกัน แต่ค่าตัวไม่เท่ากันนะ ของหนูโมนาค่าตัวแพงที่สุด ส่วนสองคนนี่ก็น่าจะน้อยสุดแล้ว แต่ว่าน้อยสุดนี่ก็ตั้งสามล้านเลยนะ คิดดูของหนูโมนาจะขนาดไหน”กัญญาวีร์พยายามเบี่ยงเบนความสนใจด้วยเงิน ซึ่งงานที่เธอรับมานี้ มันก็เยอะจริงๆ เยอะที่สุดตั้งแต่เธอจัดตั้งบริษัทมาเลยก็ว่าได้ เป็นเหมือนส้มหล่นมาที่บริษัทของเธอเลย“ว่าแต่งานที่เจ้จะให้ไปมันไกลหรือเปล่าคะ และคงไม่หักค่าเดินทางจากค่าตัวของพวกเราหรอกนะคะ”“ไม่หรอกจ้าหนูโมนา ค่าเดินทาง ที่พักต่างๆ ทางผู้จัดออกให้ทั้งหมด ส่วนแบ่งของเจ้ก็ไม่ต้องหักจากพวกเราหรอกค่ะ งานนี้เศรษฐีกระเป๋าหนักเปย์น่าดูเลยนะจ๊ะ ได้ข่าวว่าเขารวยเป็นอันดับหนึ่งของประเทศเชียวนะ เรื่องที่จะจ่ายให้พวกเรามันแค่เศษฝุ่นของเขาเท่านั้นจ้า...”“นี่ไงคะ...โมนาถึงบอกให้เลือกแต่มืออาชีพไป ทำไมเอาเด็กใหม่ไป...จะทำให้งานของเราเสียนะคะเจ้...เจ้ลองคิดดีๆ นะคะ”อริสาอยากให้พรรคพวกของเธอไป เลยพยายามที่จะกำจัดเด็กใหม่ทั้งคู่“ผู้จัดเขาเป็นคนเลือกค่ะ เจ้ไม่ได้เลือก”“แล้วทำไมเจ้ถึงเอารูปของเด็กใหม่ พึ่งจะมาแคสงานวันนี้ ไปให้เขาเลือกด้วยคะ เด็กคนนี้ยังแคสงานไม่ผ่านเลยนะค

“อืม...ถ้าลูกคิดมาดีแล้ว งั้นแม่ก็ตกลงจ่ะลูก ส่วนเรื่องของพ่อเลี้ยงลูก แม่ไม่ได้สนใจนานแล้ว แม่อยากหนีไปตั้งหลายครั้ง แต่ไม่มีเงิน ไม่มีที่อยู่ ไม่รู้จะไปอยู่ตรงไหนได้ ถ้าสิ่งที่ลูกกับนับดาวคิดมาอย่างรอบคอบแล้ว แม่ก็ตามใจลูกนะ”“ข้าวอยากจัดการเรื่องนี้ก่อนไปได้ไหมคะแม่...อย่างน้อยที่ข้าวไปทำงานเกือบยี่สิบวันนี้ข้าวจะได้สบายใจ ไม่ห่วงว่าแม่จะโดนทำร้ายอีกค่ะ และอีกอย่างถ้ากลับมาข้าวก็ไม่อยากมาเหยียบที่ตรงนี้อีกค่ะแม่...ข้าวอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ”รินลดามีความฝันมากมายที่เธอจะทำ สมัยนี้ทำงานหาเงินไม่ยากเลยถ้ารินลดาขยัน ไลฟ์สดขายของขายขนมเธอก็ทำได้ รินลดาวางแผนให้ตัวเองและแม่ไว้หมดแล้ว เธอไม่อยากให้ชีวิตของแม่ต้องลำบากอีกต่อไป“ได้จ่ะลูก...งั้นแม่ต้องเริ่มจากการลาออกจากงานก่อนนะ”“ค่ะแม่...”[บ้านเช่าขนาดกลาง]“ที่ลูกพูดมาทั้งหมดนี่มันคือเรื่องจริงใช่มั้ยนับดาว”อดุลย์มองหน้าลูกสาว สิ่งที่เขาได้ยินนั้นมันเหมือนกับการถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งสองใบเลยนะ“ใช่ค่ะพ่อ...เรื่องที่นับดาวบอกพ่อกับแม่คือเรื่องจริง และเกิดขึ้นจริง อีกไม่กี่วันทางเจ้มีญ่าเขาก็จะโอนค่าตอบแทนให้นับดาวกับข้าวฟ่างแล้ว

[สนามบินเมืองไบยาร์ ประเทศซาเลวีเนียร์...] อุณหภูมิร้อนจัดของเมืองไบยาร์ ผู้คนมากมายหลายภาษา เดินกันขวักไขว่ไปมาในย่านธุรกิจที่เติบโตที่สุดของประเทศ และติดอันดับต้นๆ ของโลก ความเจริญรุ่งเรืองและความหรูหราของเมืองหลวงผสมผสานกับการแต่งกายของชายหญิงชาวอาหรับที่มี หน้าตาช่างละม้ายคล้ายคลึงกันไปหมด การแต่งกายที่เป็นเอกลักษณ์ของประเทศ ทั้งบุรุษเพศนั้นสวมชุดยาวสีขาว เสื้อแขนยาว สวมหมวกทรงกลมใบเล็ก ทับด้วยผ้าคลุมศีรษะ เหมือนกันไม่ต่างจากสตรีที่ยังคลุมฮิญาบ (ผ้าคลุมศรีษะ) ซึ่งเหลือไว้เพียงนัยน์ตาคมกริบที่ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร“รถโรงแรมจะมาคอยรับพวกเรานะคะ ทุกคนรออยู่ตรงนี้นะอย่าออกไปไหน เดี๋ยวเจ้มาค่ะ...”เสียงของกัญญาวีร์คอยนัดแนะจัดแจงทุกอย่างให้เหล่าบรรดานางแบบทีมงานของเธอตามแผนงานที่วางไว้ การเดินทางอันแสนยาวนาน กว่าจะถึงจุดหมายเกือบเข้าวันที่สามเลยทีเดียว“อุ้ย! ดูแล้วก็น่าเที่ยวเหมือนกันเนี่ย ฉันคิดว่าเป็นเมืองแห้งแล้งกันดารซะอีก...ตึกราบ้านช่องก็ได้อยู่นะ...ค่อยยังชั่วหน่อยต่างจากที่ฉันคิดไว้เยอะเลย...ดูสิ...เพียงขวัญแต่ละคนใส่เครื่องเพชรแพรวพราวไปหมด”อริสาดูจะตื่นเต้นกับสิ่งที่เธอเ