“ค่ะ” เธอตอบรับเสียงกระเส่า เธอเองก็ทั้งตื่นเต้นทั้งกังวล
“อย่าไปรบกวนคุณเขื่อนเขาเลยค่ะน้าแข เดี๋ยวเขาก็โกรธให้อีกหรอก”
สะโพกที่กำลังขยับชะงักเล็กน้อย เมื่อหูที่ไวต่อเสียงเป็นพิเศษได้ยินเสียงใครบางคนดังแว่วเข้ามา เขารีบขยับสะโพกรัวถี่ ทะยานไปยังจุดหมายพร้อม ๆ กับหญิงสาว
“เดี๋ยวฉันมา รออยู่ตรงนี้นะอย่าเพิ่งไปไหน” เขากระซิบบอกเมื่อจบเกมรัก จำใจต้องปล่อยเธอในทันที ขึ้นจากสระไปคว้าผ้าขนหนูมาพันกายท่อนล่างลวก ๆ แล้วเดินไปทางหน้าบ้าน
ลลิตารีบเอาตัวรอดด้วยการแอบข้างหลังของน้าสาว เมื่อเห็นเจ้าของเรือนเดินหน้าบูดบึ้งมาจากทางสระว่ายน้ำ ทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่างไว้
“อยากมานักก็รับหน้าไปเลยนะคะคุณน้า” เธอกระซิบอยู่ด้านหลัง
“ก็เพราะแกนั่นแหละยายกิ๊ง ถ้าแกมาดูแลพัดวีเขาในยามป่วยไข้ ฉันก็คงไม่ต้องเสนอหน้ามาที่นี่” แขไขโยนความผิดให้เป็นของหลานสาว
หญิงสาวได้แต่ทอดถอนใจด้วยความเซ็ง จะมาทำไม ในเมื่อรู้อยู่ว่าเขามีคนคอยดูแล วันก่อนที่โดนบังคับให้มาเธอก็มาให้แล้ว และเห็นกับ
“ค่ะ” เธอตอบรับเสียงกระเส่า เธอเองก็ทั้งตื่นเต้นทั้งกังวล“อย่าไปรบกวนคุณเขื่อนเขาเลยค่ะน้าแข เดี๋ยวเขาก็โกรธให้อีกหรอก”สะโพกที่กำลังขยับชะงักเล็กน้อย เมื่อหูที่ไวต่อเสียงเป็นพิเศษได้ยินเสียงใครบางคนดังแว่วเข้ามา เขารีบขยับสะโพกรัวถี่ ทะยานไปยังจุดหมายพร้อม ๆ กับหญิงสาว“เดี๋ยวฉันมา รออยู่ตรงนี้นะอย่าเพิ่งไปไหน” เขากระซิบบอกเมื่อจบเกมรัก จำใจต้องปล่อยเธอในทันที ขึ้นจากสระไปคว้าผ้าขนหนูมาพันกายท่อนล่างลวก ๆ แล้วเดินไปทางหน้าบ้านลลิตารีบเอาตัวรอดด้วยการแอบข้างหลังของน้าสาว เมื่อเห็นเจ้าของเรือนเดินหน้าบูดบึ้งมาจากทางสระว่ายน้ำ ทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่างไว้“อยากมานักก็รับหน้าไปเลยนะคะคุณน้า” เธอกระซิบอยู่ด้านหลัง“ก็เพราะแกนั่นแหละยายกิ๊ง ถ้าแกมาดูแลพัดวีเขาในยามป่วยไข้ ฉันก็คงไม่ต้องเสนอหน้ามาที่นี่” แขไขโยนความผิดให้เป็นของหลานสาวหญิงสาวได้แต่ทอดถอนใจด้วยความเซ็ง จะมาทำไม ในเมื่อรู้อยู่ว่าเขามีคนคอยดูแล วันก่อนที่โดนบังคับให้มาเธอก็มาให้แล้ว และเห็นกับ
“คุณยังป่วยอยู่นะคะ” ตุลฏารีบเตือนผู้ชายตัวโตที่ทิ้งตัวทับเธอเอาไว้“สร่างไข้แล้วจ้ะ ตอนนี้อยากออกกำลังเป็นบ้า”“แต่..” เธอเปล่งเสียงไปได้แค่ครึ่งคำ ก็ถูกเขาปิดปากด้วยจูบ จูบที่อ่อนโยนค่อย ๆ ดูดดื่มเรียกร้อง จากนั้นเธอก็กลายเป็นทาสอารมณ์ของเขา ยอมปล่อยตัวปล่อยใจกับบทรักที่เร่าร้อนจนเหนื่อยหอบ..ธีรทัศน์ทิ้งตัวลงไปนอนเคียงข้างกับหญิงสาวเมื่อสิ้นสุดบทรักอันร้อนแรง มองใบหน้าสวยที่ชื้นเหงื่ออยู่ใกล้ ๆ ด้วยความเอ็นดู ใช้มือเช็ดให้อย่างไม่นึกรังเกียจ“ร้อน ๆ แบบนี้ไปเล่นน้ำกันดีกว่า” เขาบอกกับเธอแล้วยันกายลุกขึ้น ฉวยผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัวของเธอแบบลวก ๆ ก่อนอุ้มขึ้นแนบอก เดินออกไปจากห้องโดยเร็ว“ไม่เอานะคะคุณเขื่อน ถ้าคนอื่นมาจะทำยังไงคะ”“เวลานี้ไม่มีใครกล้าขึ้นมาหรอก” เธอจะรู้ดีไปกว่าเจ้าของบ้านอย่างเขาได้ยังไง เขาไม่เคยรับแขกที่นี่ หลังเที่ยงไปแล้วห้ามใครขึ้นมาวุ่นวายเด็ดขาด ถ้ามีธุระกับเขาก็ไปพบได้ที่สำนักงานเท่านั้น“แล้วถ้ามีขึ้นมาล่ะคะ” คนที่ได้รับความอับ
“หนูจะเอาอะไรบ้างล่ะ ดอกแค มะรุม มะยม มะม่วง บวบ ฟัก ฟักทอง พริก มะระ มะเขือ มะละกอ โหระพา กะเพรา มะพร้าวก็พอมีนะ” บุญเพิ่มชี้ไปตามสิ่งที่ตนเอ่ยชื่อออกมา“ลุงเพิ่มคะหนูรบกวนให้ลุงช่วยหาต้นใต้ใบ ต้นย่านางให้หน่อยนะคะ เพราะหนูไม่รู้ว่าต้นมันเป็นยังไง ส่วนอย่างอื่นเดี๋ยวหนูจัดการเอง”“เดี๋ยวลุงไปเก็บมาให้นะ” บุญเพิ่มไม่ถามให้มากความ รีบจัดการตามที่หญิงสาวต้องการ...เรือนพญาธีรทัศน์มองอาหารที่วางอยู่ตรงหน้า แล้วหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ“ทำไมมีแต่เมนูเดิม ๆ สองวันแล้วนะที่ฉันต้องกินอาหารเหมือนอยู่ในคอร์สลดน้ำหนักอย่างนี้ บะช่อตำลึง แกงส้มดอกแค ใบอ่อนดอกแคลวก ใบอ่อนมะยม ดอกแคต้มจิ้มน้ำพริก แกงผักรวมมิตรใบย่านาง ไข่เจียวใส่พริกใส่หอมแดง แล้วยังต้องดื่มน้ำรสชาติแปลก ๆ เฝื่อน ๆ ต่างน้ำอีกทุกมื้อ”“ทำไมต้องถามล่ะคะ มีหน้าที่ทานก็ทานไปเถอะ ในเมื่อคุณไม่ยอมไปหาหมอคุณก็ต้องทานแบบนี้แหละค่ะ” เพิ่งจะเข้าสู่มื้อที่สี่ก็บ่นแล้ว เธอก็ไม่ได้ให้กินเหมือน ๆ กันทุกมื้อซะหน่อย คอยหม
ชายหนุ่มตักข้าวต้มใส่ปากได้แค่สามคำก็วางช้อน ดื่มน้ำไปครึ่งแก้วก็พาตัวเองกลับไปยังห้องนอน..ดวงตาที่หลับสนิทเปิดกว้างขึ้นอย่างงัวเงีย เมื่อรับรู้ถึงความเย็นที่กระทบลงบนใบหน้า“หนูเกล” เขาเรียกเธอด้วยเสียงแหบแห้ง“คุณตัวร้อนมาก น่าจะไปหาหมอนะคะ” เธอบอกกับเขาขณะยังเช็ดตัวให้“ไม่! ฉันไม่ชอบหมอ”“ทำไมคะ หมอเขาจะฆ่าคุณหรือไง”“ฉันกลัวเข็มฉีดยา เกลียดการกินยาที่สุด ฉันไม่ชอบเลย”เธอแปลกใจไม่น้อยที่ผู้ชายตัวโตและเผด็จการแบบเขา จะมีมุมที่คาดไม่ถึงแบบนี้“แล้วคุณจะปล่อยให้เป็นแบบนี้เหรอคะ ขืนปล่อยทิ้งไว้แบบนี้อาการจะเรื้อรังได้นะคะ ป่วยก็ต้องกินยาถึงจะหาย”“นอนพักผ่อนให้เพียงพอ ดื่มน้ำอุ่น กินมะนาวกับเกลือเดี๋ยวก็ดีขึ้น”“คุณน่าจะบอกหนูตั้งแต่เริ่มมีอาการ หนูจะได้หายาให้คุณกินกันไว้ก่อน”“ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นมากขนาดนี้”“ไม่มีโรคที่ไหนหายเองได้หรอกค่ะ ถ้าไม่อยากป่วยหนักก็ต้องรักษาแต่เนิ่น
“แล้วมันจะได้ผลหรือวะเจ้าไกร เพราะนายท่านก็ไม่ใช่คนเรื่องมากเรื่องการกินอยู่แล้ว”“ถ้าอาหารไม่ได้ผล ความใกล้ชิดก็น่าจะได้ผลนะแม่”“แต่คุณท่านไม่ชอบให้ใครไปวุ่นวายที่เรือนเอ็งก็รู้”“แม่เชื่อผมซิ ผมกับคุณเขื่อนโตมาด้วยกัน ทำงานมาด้วยกัน ทำไมผมจะไม่รู้นิสัยของเขา ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะโดนถีบออกมา แต่กับเจ้าเกลนี่ตรงกันข้ามแน่” เพราะเขาเคยเห็นกับตา ตอนที่เจ้านายง้อหญิงสาวด้วยการแบกขึ้นบ่าพาเข้าห้องเขานึกถึงเหตุการณ์ที่โรงแรมในคืนนั้น พลันนึกไปถึงคนรักที่ห่างเหินกันมาเป็นอาทิตย์แล้ว วันนี้ชวนเธอไปกินข้าวข้างนอกด้วยกันดีกว่า“แม่จะเชื่อเอ็งก็แล้วกัน เพราะแม่อยากให้หนูเกลเป็นคุณนายของฟาร์มอุดมสุขจริง ๆ” ละม่อมกล่าวอย่างมุ่งมั่น“แล้วแม่รู้ได้ยังไงว่าเจ้านายเรา..” เกรียงไกรพยักหน้าสื่อความหมาย“ก็เมื่อคืนแม่ตื่นมาเข้าห้องน้ำ แล้วได้ยินเสียงคนไออยู่ข้างนอก แม่ก็เลยแอบดูเพราะกลัวจะเป็นขโมย แต่กลายเป็นคุณท่านเฉยเลย ตอนแรกแม่ก็นึกว่าท่านมาตรวจดูความเรียบร้อย ก็ยังสงสัยว่า
ลลิตารีบผละจากอ้อมกอดของคนรักทันทีที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น“ปล่อยให้มันดังอยู่อย่างนั้นแหละ” เกรียงไกรไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ ตามจูบเธอไม่เลิก“แป๊บเดียวค่ะ” เธอยอมให้เขาจูบอีกครั้งเมื่อพูดจบ แต่เขาเล่นจูบไม่ปล่อยเธอจึงต้องใช้ฝ่ามือยันเขาออก รีบเดินไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า “น้องเกลโทรมาค่ะ” เธอบอกกับคนรักแล้วจึงกดรับสาย “จ้ะน้องเกล..”(พี่กิ๊งถึงไหนแล้วคะ ออกมาหรือยัง)“..เพิ่งจะออกจากฟาร์มจ้ะ ทำไมเหรอ” ลลิตาจำใจต้องโกหก เพื่อทำตามที่คนรักบอก(เกลจะบอกว่าไม่ต้องออกมาแล้วค่ะ คุณเขื่อนเขาทำธุระเสร็จแล้ว อีกสักพักก็จะกลับแล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่รบกวนเวลาพักผ่อนของพี่กิ๊ง)“ไม่เป็นไร ๆ ไหน ๆ ก็ออกมาแล้ว พี่กับพี่ไกรก็จะแอบไปสวีตกันสักหน่อย เอาไว้คราวหน้าเราค่อยออกมาหาอะไรอร่อย ๆ ในเมืองกินกันเนอะ” เธอไม่อายที่จะพูดเรื่องความสัมพันธ์ของตัวเองกับคนรัก เพราะความรักไม่ใช่เรื่องที่น่าอาย(ค่ะพี่กิ๊ง พรุ่งนี้เจอกันค่ะ)“จ้ะ บายจ้ะ”วางสายจากตุลฎาแล้วล