บทที่ 12

เจียงสวินเดินชมรอบหนึ่งก่อนกลับไปที่ห้องครัว เห็นเจียงหลันกำลังยุ่ง อดไม่ได้ที่จะถาม “พี่สาว พี่กับพี่เขยเดตกันตั้งแต่เมื่อไรเหรอ?”

“ทำไมนายถามแบบนี้ล่ะ?” เจียงหลันพูด โดยที่ไม่ได้หันศีรษะกลับไป “เพื่อนแนะนำให้รู้จักกันตอนกินข้าวเมื่อสองปีก่อน”

“งั้นพวกพี่มีแผนจะแต่งงานกันไหม?”

ร่างของเจียงหลันราวกับแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง ไม่ได้ตอบกลับ

เจียงสวินเดินเข้าครัวไปตรง ๆ ยืนพูดอยู่ข้างเจียงหลัน “ผมดูแล้วพี่เขยคงไม่ค่อยได้อยู่ที่นี่ ชุดในตู้เสื้อผ้ามีน้อยเกินไป พี่บอกผมมาตามตรงเถอะ พี่กับพี่เขยไม่ค่อยมีความสุขใช่ไหม?”

“ใช่ที่ไหน พี่เขยนายยุ่งเกินไป บางครั้งก็ไปประชุมที่ต่างประเทศเกินครึ่งปี” เจียงหลันไม่คิดว่าเขาจะมีการสังเกตที่ฉับไวขนาดนี้ รู้สึกยืนอยู่ไม่สุขเล็กน้อย “ไม่เชื่อรอเขากลับมานายก็ถามดูสิ”

“จริงเหรอ?” เจียงสวินเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

“จริงสิ ถ้าพวกเราไม่รักกัน คงไม่มีลูกหรอก!” เจียงหลันกลัวพูดมากแล้วจะถูกเปิดโปง จึงผลักเขาออกไป “นายออกไปดูทีวีเถอะ ในห้องครัวกลิ่นน้ำมันแรงจะตาย”

เจียงสวินเบ้ปาก ไปนั่งในห้องนั่งเล่นอย่างไม่เต็มใจ ก้นเพิ่งจะสัมผัสโซฟา กริ่งประตูก็ดังขึ้น

“เสี่ยวสวิน นายไปดูหน่อยว่าเป็นพี่เขยนายกลับมาแล้วใช่หรือเปล่า”

เจียงสวินจัดเน็กไท เดินไปเปิดประตู

ประตูเปิดออก ด้านนอกมีชายวัยกลางคนที่มาพร้อมแว่นตากรอบทองคนหนึ่งยืนอยู่ เขาสวมชุดสูทสีดำ ให้ความรู้สึกเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก เขาตัวไม่สูง เจียงสวินต้องก้มศีรษะของเขา

เจียงสวินพิจารณาชายวัยกลางคนอย่างถี่ถ้วน รู้สึกว่าคนคนนี้เหมือนจำพวกเลขานุการ

นี่คงไม่ใช่พี่เขยของเขาหรอกนะ?

เจียงสวินใคร่ครวญ คิดว่าจะพูดอย่างไรดี ผู้ช่วยฉินที่ประตูเห็นเขาก็ชะงัก หลังจากนั้นก็พูดอย่างเย็นชา “ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร? คุณเจียงหลันล่ะ?”

“พี่ผมทำอาหารอยู่” เจียงสวินพูด คาดเดาว่าคนนี้น่าจะเป็นผู้ช่วยของพี่เขยเขา

เจียงหลันได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวก็เช็ดมือ หลังจากนั้นก็ออกมาเห็นผู้ช่วยฉิน จึงพูดด้วยรอยยิ้ม “ผู้ช่วยฉิน นี่คือเจียงสวินน้องชายของฉัน คุณลู่บอกว่าคืนนี้ว่าง ฉันก็เลยพาเขามากินข้าวด้วย”

“คืนนี้ประธานลู่ไม่กลับมาแล้วครับ” ผู้ช่วยฉินดันแว่นขึ้นไปบนสันจมูก ขณะที่เจียงหลันชะงัก ก็พูดด้วยน้ำเสียงเป็นทางการ “ผมมาที่นี่เพื่อรับคุณเจียงไปเมืองหนานโดยเฉพาะ”

“ตอนนี้เหรอ?” เจียงหลันไม่เข้าใจ มีใครที่ไหนให้ไปตรวจร่างกายตอนค่ำแบบนี้

ผู้ช่วยฉันพยักหน้า

เจียงหลันรู้ว่าคืนนี้ลู่สิงโจวกลับมาไม่ได้แล้ว อีกทั้งด้วยนิสัยของผู้ชายคนนี้ ถ้าเธอไม่ไป เขาต้องไม่พอใจมากแน่

ได้แต่บอกเจียงสวิน “พี่จะไปหาพี่เขยของนาย นายกินข้าวแล้วกลับไปก่อนเถอะ”

“เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่พี่เขยบอกว่าจะกลับมากินข้าวเหรอ?” เจียงสวินรู้สึกไม่พอใจ “ไม่กลับมาก็แล้วไปเถอะ แต่ทำไมพี่ต้องไปด้วย?”

เจียงหลันจัดเสื้อผ้าให้เขา พูดด้วยรอยยิ้ม “พี่เขยนายรู้ว่าร่างกายพี่ไม่ค่อยดี เพื่อนคนหนึ่งของเขาที่เรียนหมอกลับมาพอดี ก็เลยจะให้เพื่อนคนนั้นตรวจให้พี่ นายวางใจเถอะ มะรืนนี้พี่ก็กลับมาแล้ว”

เจียงสวินได้แต่เลิกพูด และส่งเจียงหลันกับผู้ช่วยฉินออกไป

เมืองหนานไม่ไกลจากที่นี่ ขับรถไปห้าสิบนาทีก็ถึงแล้ว เจียงหลันมาถึงโรงพยาบาลภายใต้การนำทางของผู้ช่วยฉิน

จากระยะไกล เธอเห็นลู่สิงโจวยืนอยู่ที่ทางเดิน ตรงข้ามมีหมอคนหนึ่งยืนอยู่ด้วย

เจียงหลันได้ยินหมอผู้ชายพูดกับลู่สิงโจวว่าไม่อาจล่าช้าไปกว่านี้แล้ว ไม่อย่างนั้นการผ่าตัดคงทำได้ยาก สีหน้าลู่สิงโจวมืดครึ้มอยู่ตลอด ทำให้เธอรู้มึนงง

อะไรไม่อาจล่าช้าได้อีกแล้ว?

ลู่สิงโจวเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นการมาถึงของเจียงหลัน หันหน้ามามองเธอ ดูเหมือนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก สีหน้าดีขึ้นไม่น้อย

“มาแล้วเหรอ?”

เจียงหลันพยักหน้า “ทำการตรวจตอนนี้เลยเหรอ?”

“อืม นี่คือเพื่อนคนนั้นของฉัน หมอจ้าว” ลู่สิงโจวแนะนำหมอผู้ชายคนนั้นให้เจียงหลัน

“สวัสดีค่ะ” เจียงหลันจับมือหมอจ้าว ดวงตาที่มองมาตรง ๆ ของหมอจ้าวทำให้เธอขนลุกอยู่ในใจ รู้สึกว่าเขาไม่ได้คิดจะตรวจร่างกายให้ตน แต่เหมือนมองสิ่งของชิ้นหนึ่ง

“ไปกับหมอเถอะ” ลู่สิงโจวตบไหล่เธอ น้ำเสียงทุ้มต่ำ “ฉันจะรออยู่ที่นี่”

“อืม”

เจียงหลันไปทำการตรวจกับหมอจ้าว

แต่สิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจคือ มันไม่เหมือนการตรวจร่างกายปกติ เธอแค่ถูกตรวจเลือดกับไตเท่านั้น หมอจ้าวดูผลตรวจแผ่นนั้น บนใบหน้าเผยรอยยิ้มสบายใจออกมา

เกิดอะไรขึ้น?

เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยก็ออกมา ขณะที่เดินผ่านห้องทำงาน ก็ได้ยินคำพูดของพยาบาล

“คิดไม่ถึงว่าคุณลู่จะหากรุ๊ปเลือดหายากชนิด RH เจอจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้นไตของอีกฝ่ายยังมีความเข้ากันกับคุณกู้สูงถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ด้วย นี่มันจะโชคดีเกินไปไหม?”

“นั่นสิ! แต่ฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับคุณลู่ทีเดียว คุณลู่จะยอมให้เธอต้องทรมานเหรอ?”

“เผลอ ๆ มีความเป็นไปได้แปดสิบเปอร์เซ็นต์เลยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่คั่วแบบไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ! ใครก็รู้ว่าคุณกู้เป็นสมบัติล้ำค่าของคุณลู่ เธอดูสิพอคุณกู้ร้องไห้หน่อยเขาก็เจ็บปวดขนาดนั้น พอรู้ว่าคุณกู้ป่วยอยู่ที่ต่างประเทศ ก็พาเธอกลับมารักษาก่อนเลย ทั้งยังหาผู้บริจาคไตไปทุกที่ เห็นได้ชัดว่ารักคุณกู้มาก”

“โอ้โฮ! น่าอิจฉาคุณกู้จริง ๆ ที่มีคู่หมั้นดี ๆ แบบคุณลู่”

“...”

เจียงหลันยืนฟันอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง นึกถึงท่าทีของหมอ และคำพูดเหล่านั้นของลู่สิงโจว ก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว ทั้งร่างราวกับจมลงไปในบ่อน้ำแข็ง เย็นยะเยือกเป็นอย่างมาก