ที่รัก อย่าคิดหนีนะ

วันนี้เป็นวันปิดกล้องของละครเรื่อง “ราชวงศ์ถัง ยุคแห่งความรุ่งเรือง” กองถ่ายจองโต๊ะจัดงานเลี้ยงไว้ที่โรงแรมชื่อดังไว้หลายโต๊ะ

ในฐานะที่เจียงหลันเป็นนางเอกของละครเรื่องนี้ แน่นอนว่าอยู่ในงานนี้เช่นกัน

หลังดื่มลงท้องไปหลายแก้ว เจียงหลันมึน ๆ จึงหามุมนั่งลง เธอควานโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าถือ ในใจคิดว่าลู่สิงโจวไปดูงานเกือบหนึ่งเดือนแล้ว วันนี้น่าจะกลับมาแล้วมั้ง?

เพียงแต่เธอเพิ่งจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา พลันมีเงาสีดับวูบไหวอยู่ตรงหน้า จากนั้นผู้ชายคนหนึ่งก็นั่งลงข้างเธอ

เป็นผู้กำกับจ้าวละครเรื่องนี้

“เจียงหลัน เธอแสดงละครเรื่องนี้ได้ยอดเยี่ยมมากเลยนะ” ผู้กำกับจ้าววัยสี่สิบกว่าปีที่ปกติแล้วจะออกกำลังกายบ่อยครั้ง ท่าทางดูดีมีความสุภาพ ทว่าในดวงตากลับมีแววประหลาด เขาพูดพลางเขยิบเข้าใกล้เจียงหลัน

“ขอบคุณค่ะผู้กำกับจ้าว” เจียงหลันยิ้มน้อย ๆ เขยิบไปข้าง ๆ อย่างไม่ให้เป็นที่สังเกต

ทว่าผู้กำกับจ้าวกลับพยายามประชิดตัวเธอ เขาพูดเบา ๆ ว่า “เดี๋ยวอีกไม่กี่เดือนฉันจะถ่ายหนังเรื่องใหม่ อยากให้เธอมาเป็นนางเอกต่อ เธอว่ายังไง?”

“...”

เจียงหลันได้กลิ่นเหล้าและเหงื่อบนตัวเขาแล้วพาลรู้สึกอึดอัด เธอเขยิบออกข้าง พลางพูดออกไปว่า “ผู้กำกับจ้าวคะ ถือเป็นเกียรติมากที่ได้รับความรักและเอ็นดูจากคุณ แต่ฉันเพิ่งจบจากวิทยาลัยศิลปะ ฝีมือการแสดงยังไม่ถึงขั้นแสดงหนังได้แน่ ๆ ค่ะ”

แล้วก็ถือโอกาสสอดส่องสายตามองไปรอบ ๆ

คนพวกนั้นแสร้งทำทีเป็นพูดคุยกัน ทว่ากลับส่งสายตามองมาทางเธอกับผู้กำกับจ้าวอยู่บ่อยครั้งด้วยความเหยียดหยามและดูแคลน

ใช่แล้ว เจียงหลันไม่มีผลงานอะไรเลยตอนอยู่วิทยาลัยศิลปะ พอเดบิวต์ก็ได้รับบทนางเอกของละครที่ใช้ทุนสร้างถึงสี่ร้อยล้านบาทเรื่องนี้ทันที เปล่งประกายเป็นอย่างยิ่ง ทุกคนต่างคาดเดาได้ว่าเธอถูกผู้ชายเลี้ยง

“ที่ไหนกัน ฉันว่าเธอแสดงได้โดดเด่นมากเลยนะ” ผู้กำกับจ้าวใช้มือบีบตัวเธอสองที แล้วจึงกดเสียงต่ำถามว่า “ฉันเห็นว่าช่วงนี้เธอเอาแต่นั่งรถตู้ไปกองถ่ายตลอด อาเสี่ยทิ้งเธอแล้วเหรอ?”

เจียงหลัน “...”

เธออยากให้ผู้ชายคนนั้นปาเช็กหลายร้อยล้านใส่หน้าเธอสักใบ แล้วทิ้งเธอสักที

สุดท้ายเธอคิดมาหลายปีดีดัก ทว่าความปรารถนานี้กลับไม่เป็นความจริง

ฝ่ายผู้กำกับจ้าวเห็นเจียงหลันไม่พูดอะไร ก็คิดว่าตัวเองเดาถูก จึงยิ่งมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นหลายส่วน “เจียงหลัน ฉันชื่นชมมากเธอนะ ไม่ว่าจะการแสดงหรือว่าตัวเธอ ถ้าเธออยู่กับฉันสักอาทิตย์หนึ่ง ไม่ใช่แค่บทนางเอกในหนังเรื่องนั้นของฉันจะเป็นของเธอเท่านั้นนะ ฉันยังจะแนะนำเธอให้ลู่สิงโจวด้วย!”

“ลู่สิงโจว?” ในที่สุดเจียงหลันก็เริ่มหวั่นไหวขึ้นมาบ้างแล้ว เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ทำท่าทางราวกับอยากรู้มาก

“ใช่แล้ว ก็ประธานของเฟิงสิงนั่นไง เขาก็เป็นเพื่อนของฉันเหมือนกัน! ” ผู้กำกับจ้าวคิดว่าเด็กสาวที่เพิ่งเรียนจบจากวิทยาลัยศิลปะอย่างเจียงหลัน มีคนเลี้ยงได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว ต้องไม่รู้จักคนใหญ่คนโตประเภทนี้แน่

ดังนั้นเขาเลยยิ่งคุยโว “หนังเรื่องนั้นของฉันได้ฮวนสี่ฟิล์มที่อยู่ใต้สังกัดเฟิงสิงลงทุน ลู่สิงโจวยังเชิญฉันไปกินข้าวด้วยบ่อย ๆ ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่เขาเคยคั่วด้วยก็เป็นคนที่ฉันส่งไปให้ทั้งนั้น”

“ถ้าเธอยอมตามใจฉัน ไว้ถึงตอนนั้นฉันจะพาเธอไปพบเขา เธออยู่กับเขา ชาตินี้จะได้ทั้งเกียรติยศเงินทอง แล้วยังไม่แน่ว่าในอนาคตฉันอาจต้องทำงานให้เธอด้วยซ้ำ!”

ตอนนี้เองที่โทรศัพท์มือถือของเจียงหลันดังขึ้น

ตอนที่เจียงหลันหยิบโทรศัพท์ออกมา ผู้กำกับจ้าวเหลือบตาไปเห็นว่าบนหน้าเจอปรากฏคำว่า “ลู่สิงโจว”

ขณะที่ยังอึ้งอยู่นั้น เจียงหลันก็รับสายโทรศัพท์เสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอลุกขึ้นอย่างคล่องแคล่ว คว้ากระเป๋าถือขึ้น แล้วยิ้มให้ผู้กำกับจ้าว “ขอโทษนะคะผู้กำกับจ้าว ฉันมีธุระ ต้องขอตัวก่อน”

“ดะ...ได้”

ผู้กำกับจ้าวมองเจียงหลันเดินออกไปจากห้องส่วนตัว ทว่าความรู้สึกนึกคิดยังคงหยุดอยู่กับเบอร์โทรศัพท์ที่ตัวเองเห็นเบอร์นั้น

ตอนเปิดกล้องละคร มีคนส่งข้อมูลของเจียงหลันมาให้ ผู้กำกับจ้าวรู้สึกได้ว่าเด็กสาวคนนี้ต้องมีเจ้าของแล้วแน่นอน ทว่าเนิ่นนานขนาดนี้แล้วเขาก็ยังไม่เคยเห็นเจียงหลันถูกรถหรูมารับไปสักคัน เอาแต่นั่งรถตู้มาตลอด

วันนี้เห็นเจียงหลันแต่งตัวสวยสดงดงาม มันยับยั้งใจไม่อยู่จริง ๆ บังเกิดความกล้าขึ้นในจิตใจ อดเข้าไปก้อร่อก้อติกด้วยไม่ได้ สุดท้ายโทรศัพท์ของเจียงหลันสายนั้นทำให้เขาแทบตกใจจนขวัญเตลิดเปิดเปิง

ลู่สิงโจวคนนี้ คงไม่ใช่ลู่สิงโจวที่อยู่ในข่าวธุรกิจคนนั้นหรอกมั้ง?

ทว่าเจียงหลันกลับไม่สนใจความคิดในใจของผู้กำกับจ้าว หลังจากนั่งรถตู้กลับมาถึงย่านคอนโดหรู เธอก็ขึ้นลิฟต์ไปด้านบน รูดบัตรเปิดประตูห้อง ด้านในมืดสนิท

ค่อยยังชั่ว ๆ ผู้ชายคนนั้นยังมาไม่ถึง

เจียงหลันรีบเปลี่ยนรองเท้า วิ่งเข้าไปทางห้องครัวแล้วเปิดตู้เย็นหยิบของสดออกมา ตั้งหม้อต้มน้ำร้อน หั่นผัก เรียกว่ายุ่งมือระวิงเลยทีเดียว

ชั่ววินาทีถัดมา เธอก็ถูกสวมกอด