หลังจากท้องฟ้ามืดลง ตะเกียงในจวนอ๋องพลันสว่างไสวขึ้น เรียงรายเป็นแถว ตะเกียงเงินเอียงเล็กน้อย คบไฟดอกบัวชูชัน เปลวไฟวูบไหวแสงสีแดงถูกผ้าโปร่งสีเขียวคลุม ปลิวไสวตามสายลม เงาเยียบเย็นสีแดงสั่นคลอนฉินเหยี่ยนเย่ว์และตงฟางหลีเดินเคียงข้างกันท่ามกลางแสงไฟ แสงเทียนดุจสายรุ้ง เพิ่มสีสันสดใสให้กับค่ำคืนอัน
คนสองคนพูดคุยกัน ทว่าเขากลับเอาแต่ใจลอย นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกัน?นางสะบัดเขาออก แล้วเร่งฝีเท้าก้าวไปข้างหน้าสองก้าว “หากท่านไม่อยากฟัง หม่อมฉันก็จะไม่พูดแล้ว ที่นี่มีแค่พวกเราสองคนนะเพคะ ท่านยังคิดฟุ้งซ่านอยู่ได้ มิใช่ว่าไม่ให้เกียรติกันเกินไปหรือ?”ตงฟางหลีรีบดึงนางกลับมา พลางแย้มรอยยิ้มไปจนถึงดวง
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มุ่งความคิดทั้งหมดไปที่หมอก กระทั่งจู่ ๆ ร่างลอยขึ้นไปบนอากาศจึงสะดุ้งตัว เกี่ยวแขนไว้รอบคอของเขาเหมือนเป็นปฏิกิริยาสะท้อนกลับ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธเคือง “ตงฟางหลี ท่านเป็นบ้าอะไร?”ก่อนหน้านี้มักจะอยู่ดี ๆ ก็อุ้มนางขึ้นพาดบ่าหลังจากที่นางคัดค้านอย่างต่อเนื่อง เขาก็เปลี่ยนจริง ๆ
“พวกท่านกลับมาเมื่อใดหรือ?” เขารีบก้มลงหยิบตัวหมากมือเป็นระวิง “ไยถึงไม่ส่งเสียงเลยพ่ะย่ะค่ะ?”“พวกเราเรียกเจ้าหลายครั้งแล้ว แต่เจ้าดูเหมือนคนโง่งมเลย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้นอย่างไร้คำพูด “เจ้าคิดอะไรอยู่น่ะ ถึงได้ใจลอยอย่างนี้? กำลังฝันว่าตบแต่งภรรยาหรือ?”ใบหน้าของตู้เหิงพลันเปลี่ยนเป็นสีแดง “พระน
อีกด้านหนึ่งณ จวนอ๋องสามฉินเสวี่ยเย่ว์สลบไม่ได้สติอยู่ในห้องโถงใหญ่ของตำหนักเป่าหยวนกำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าซีดเซียว และยังนอนหลับลึกมากอีกด้วยนางนอนตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ก่อนจะตื่นขึ้นมาอย่างงุนงงนางปวดหัวแทบแตกเป็นเสี่ยง ๆ และท้องก็ปวดจนทนไม่ไหวฉินเสวี่ยเย่ว์อยากจะลุกขึ้นนั่ง ทว่าร่างกายอ่อน
นางหยิกตัวเองอย่างแรงมันเจ็บทีเดียวความเจ็บพิสูจน์ว่านางไม่ได้ฝันไป และทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องจริง“ฮ่าฮ่า” ฉินเสวี่ยเย่ว์ยกมือกุมท้อง “ฟ้าประทานพรให้ข้าแล้ว”สวรรค์ไม่ทอดทิ้งนาง และให้นางมีชีวิตอยู่ต่อไปเมื่อไม่มีการลงโทษนางจึงโล่งใจขึ้นมา หลังจากดื่มยาสมุนไพรที่เสาเย่าต้มแล้ว ก็เอนตัวนอนคว่ำล
ครั้นฉินเสวี่ยเย่ว์พูดถึงตรงนี้ เสี้ยวใบหน้าที่ซีดเซียวกลับโหดร้ายขึ้นแผนการของนางสมบูรณ์แบบมากตราบใดที่นางปีนขึ้นไปบนภูเขาเทียมและอุ้มแมวตัวนั้นลงมา จากนั้นก็แกล้งตกลงมา แผนการก็จักสำเร็จเป็นเรื่องที่ง่ายมาก แต่เพราะมีฉินเหยี่ยนเย่ว์อยู่ด้วย จึงทำให้นางกลายเป็นอย่างเช่นในตอนนี้ไม่เพียงแต่ต้องอั
“หม่อมฉันพูดอะไรน่ะหรือ? ฮ่าฮ่า” ฉินเสวี่ยเย่ว์หัวเราะอย่างบ้าคลั่งเล็กน้อย “ท่านคิดว่าหม่อมฉันกำลังพูดอะไรอยู่ละเพคะ? ตงฟางลั่ว ท่านตลกเกินไปแล้ว ท่านตลกเกินไปแล้วจริง ๆ หม่อมฉันไม่ควรวางแผนใช้ประโยชน์จากพระพันปีก็จริง ทว่า หม่อมฉันทำเรื่องเหล่านี้เพื่อผู้ใดเล่าเพคะ? ท่านเคยคิดบ้างไหม?”“หม่อมฉันทำ
หลังจากที่ได้พบนางนั้น โดยเฉพาะยามที่นางวิ่งโร่เข้ามากอดเขา ราวกับเมฆหมอกที่เคยบดบังได้จางหาย ภูเขาน้ำแข็งได้หลอมละลายลงมา คล้ายกับว่าบุปผากำลังเบ่งบานตงฟางหลีโอบกอดนางเอาไว้ พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ข้าอยู่ที่นี่แล้ว”“อื้ม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จับใบหน้าของเขาเอาไว้ ก่อนจะเอา
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์จะฝ่าเข้าไปโดยใช้กำลังเช่นนี้ ระวังอาวุธลับ...” เฟยอิ่งรีบร้อนกล่าวออกมาสายเกินไปที่จะเอ่ยออกมาแล้วดาบของตงฟางหลีเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารมากมายที่ล้อมรอบเอาไว้ ก่อนจะพุ่งตรงไปยังหินอ่อนขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงทางเข้าดาบเล่มนี้สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการตัดหินหา
ตงฟางหลีจึงยื่นมือไปสัมผัสหินที่อยู่บนรูปปั้นภายในเรือนมีบรรยากาศแห้ง ๆ เย็น ๆ ทว่า ด้านบนก้อนหินกลับมีความชื้น มือที่เอื้อมไปสัมผัสนั้นพลันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำเปียก ๆ ขึ้นมาสายตาของตงฟางหลีจ้องมองไปที่รูปปั้นหินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่จุดเชื่อมต่อระหว่างรูปปั้นหินกับกำแพงรอยต่อระ
ผู้ที่ตอบเขากลับมาจากห้องลับที่อยู่ด้านล่างนั้น หาใช่ใครอื่นใดไม่ เว้นเสียแต่เหยี่ยนเย่ว์ตงฟางหลีพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก“เฟยอิ่ง หาทางเข้าต่อไปเถอะ หากภายในระยะเวลาหนึ่งก้านธูปยังไม่อาจหาทางเข้าเจอละก็ ทุบช่องระบายอากาศนี้ทิ้งเสีย” ตงฟางหลีกำแขนเสื้อเอาไว้แน่นตำแหน่งของห้องลับนั้น ตั้งอยู
บุรุษผู้นั้น ไม่เพียงแต่พบสถานที่แห่งนี้ แต่ยังพบตำแหน่งของห้องลับอีกด้วยหากว่าเขาทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้แล้ว นั่นหมายความว่าเขาได้ค้นพบการมีอยู่ของห้องลับห้องนี้อย่างแน่นอนต่อจากนี้ นางเพียงแค่ต้องส่งข่าวว่าตนเองอยู่ด้านล่างไปหาเขาเท่านั้นทั้งนางและเซียวเซี่ยงหว่านจะต้องรอดออกไปแน่นอน!ฉินเหย
ภายในใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกลิงโลดยิ่งนักหากการพบเจอเหรียญทองแดงหนึ่งเหรียญเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนั้นแล้วการที่เจอเหรียญทองแดงสี่เหรียญในคราเดียวเล่า ย่อมมิใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนมีคนอยู่ข้างบน!มีคนโยนเหรียญทองแดงลงมาจากช่องระบายอากาศทั้งสี่ช่องการปรากฏตัวที่นี่ในยามนี้ ทั้งยังพยา
เขาต้องหาตัวพวกนางเจอให้เร็วที่สุด!“ท่านอ๋อง” หลังจากเฟยอิ่งค้นหาไปแล้วหนึ่งรอบ “หาอะไรไม่เจอเลยพ่ะย่ะค่ะ นี่ออกจะแปลกเกินไปแล้ว ตามหลักแล้วไม่ว่าจะเป็นกลไกหรือว่าห้องลับ ล้วนจะต้องเหลือร่องรอยไว้บ้าง”“ตามผนังในห้องนี้ล้วนเป็นกำแพงตัน ไม่มีกลไก แล้วก็ไม่มีช่องกั้น ด้านล่างของห้องนี้ก็คือทะเลสาบ แล
นกการเขนเงาเป็นนกที่เงามีโดยเฉพาะ เป็นช่องทางการสื่อสารระหว่างเงาด้วยกันพวกมันอยู่ไปทั่วทุกหนแห่ง และสามารถส่งข่าวสารไปทั่วทุกที่นกกางเขนเงาทุกตัวล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และระหว่างพวกมันเองจะมีรูปแบบวิธีการแยกแยะตัวตนหนึ่งชุดไม่เพียงเท่านี้ ช่องทางการสื่อสารข้อมูลระหว่างเงาจะมีระบบรหัสที
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู