เจ้าสาวมังกร

เจ้าสาวมังกร

last updateLast Updated : 2025-09-02
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
5Chapters
8views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

“ท่านชายเหมือนคนที่ยืนอยู่บนยอดเขาเหลียงซาน ส่วนข้านั้นเหมือนน้ำค้างที่อยู่บนยอดหญ้า.. มันต่างกันเกินไป” “มีอะไรที่นางมีแล้วเจ้าไม่มี” “นางเป็นคุณหนู รูปร่างหน้าตาก็งามสง่า ดูดีกว่าข้าเป็นไหนๆ” “อย่างนั้นเหรอ” คิ้วเข้มพาดเฉียงย่นเข้าหากันเล็กน้อยขณะมองหน้านาง เพ่งมองใบหน้างามที่ไม่ค่อยกล้าสู้สายตาสักเท่าไหร่ แล้วคลี่ยิ้มกว้างส่งให้เมื่อนางยอมสบตาสู้ “ทำไมข้าไม่รู้สึกแบบที่เจ้าว่าเลย” คำพูดของเขาทำให้เธอเขินจนหน้าร้อนระอุ ถ้าเอาน้ำแข็งมาวางคงละลายเป็นน้ำในพริบตา “สายตาท่านคงจะมีปัญหาอย่างหนัก” “คงจะใช่ หัวใจของข้าก็เช่นกัน” “ไปกินข้าวเถอะเจ้าค่ะ อาหารเย็นหมดแล้ว” ถ้ายังไม่เปลี่ยนเรื่องเธอคงเสียตัวให้เขาแน่

View More

Chapter 1

1

高橋悠綾(たかはし ゆあ)はウィ音楽大学への研修枠の申請を終えたばかり、婚約者である早川時紀(はやかわ ときのり)から電話がきた。

「ロイヤルクラブ、888号室、10分で来い」

窓の外は、しんしんと雪が舞っていた。彼女は一瞬、はっとしたが、それでも言われた時間通りに時紀の指定した場所に着いた。

「お義姉さん、本当に来たんだね!さっき早川社長とゲームしてたんだけど、『悠綾は俺にはベタ惚れだから、10分以内に絶対来る』って言うんだ」

「信じられなかったけど、今は信じるよ」

「お義姉さん」という言葉は、本来は敬称だが、今の悠綾の耳には、露骨な侮辱にしか聞こえなかった。

彼女は唇をぎゅっと結んで返事もせず、人々の真ん中に座る時紀を見つめた。彼の腕の中には、愛くるしい女性が寄り添っていた。

その女性は悠綾も知っている小林莉奈(こばやし りな)だった。

時紀が経営する芸能プロダクションに最近入ったばかりのインターンで、彼らと同じ大学の後輩だった。

「だから言っただろ、悠綾は俺にベタ惚れだから、絶対来るって。彼女は俺と結婚するためなら、何でも言うことを聞くんだぜ」

時紀は自慢げに語りながら、エビをむいて莉奈の口に運んだ。

莉奈もまた、はばかることなく時紀の頬にチュッとキスをした。

この光景に、悠綾の胸の奥がちくちく疼いた。

莉奈のキスのせいでも、時紀が彼女のことを「自分にベタ惚れ」といったせいでもなかった。

ただ彼が莉奈のためにエビをむいた、それだけの理由だった。

彼女と時紀は二人とも音楽大学の出身で、作詞作曲が彼女の得意分野であるのに対し、ピアノやベースなど様々な楽器は時紀の十八番だった。

だから、時紀を追いかけ始めてから、彼女は彼のその手を宝物のように思うあまり、どんなことでも彼自身にさせることは決してなかった。

恋心が最も熱かった頃は、顔を洗うためのタオルさえも絞って、彼に渡していたほどだった。

そんなにまで大切に思い、気遣っていたあの手が、今、他の女のために硬いエビの皮をむいていた。

なんて皮肉なんだろう。

次の瞬間、莉奈の言葉が彼女の考えを遮った。

「時紀先輩、あなたの手は楽器を弾くための手ですよ。私のためにエビなんて、むかなくていいんです。ちょうど悠綾先輩がここにいるじゃないですか。彼女は、いつも時紀先輩のお世話してるんでしょ?残りのエビ、全部むいてもらいましょうよ。私たちから彼女へのお誕生日プレゼントってことで」

そう言われて初めて、悠綾は今日が自分の誕生日だったことを思い出した。自分ですら忘れていた。

「君の言う通りだ」

時紀は莉奈を愛情あふれる眼差しで見ると、足を組み、軽い口調で悠綾に命令した。

「じゃあ、君、残りのエビ、全部むいてくれ。ついでに、ここにいる全員のグラスに酒をついで回れ。終わったら、さっさと失せろ」

個室内は、ほんの数秒、静まり返った。

みんなが悠綾が反抗するのではないかと思ったその時、彼女はしゃがみ込み、エビをむき始めた。

一つ、また一つ。終わった頃には、悠綾の手は腫れ上がり、指先から血が滲んで、痛みで全身の震えが止まらなかった。

彼女は服の端で血をさっと拭い、痛みをこらえながらも震える手で、その場にいた全員のグラスに酒をつぎ終えると、最後は振り返ることなく去っていった。

背中の後ろからは、どっと湧き上がる笑い声と、時紀の誇らしげな自慢話が聞こえてきた。

「ほら見たか?俺にベタ惚れなんだよ、言うことはなんでも聞くんだ」

「さすが早川社長!メッチャすげー!」

悠綾はケーキ屋に寄り、自分のために割引した誕生日ケーキを一つ買って帰った。

ろうそくに火をともし、23歳の誕生日を祝い、これからの人生が平穏無事に過ごせますようにと願いを込めた。

そして、ノートを取り出すと、今回、時紀が自分に与えた傷を書き記した。

時紀、あなたは知らないでしょうけど。

私は、あなたを許すのは十回までと決めていたの。今日で八回目。

あと二回だけ。それで私は、あなたのもとを離れる……
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
5 Chapters
1
แนะนำตัวละครสุวิมล (ซูวี่) หุ้นส่วนสถาบันสอนทำอาหารและเครื่องดื่มขนาดเล็กๆ ถ้าเรื่องอาหารต้องยกนิ้วให้เธอเฟ่ยต้าเสิน รัชทายาทของลั่วอาน ชอบแสดงออกอย่างหยิ่งทระนง เอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่ แต่ส่วนลึกของจิตใจนั้นเป็นคนมีความเมตตา ซ่อนความฉลาดปราดเปรื่องเอาไว้เต็มเปี่ยม น้อยคนนักที่จะเข้ามาอยู่ในจิตใจของเขาได้เถียนเถียน นิสัยอ่อนโยนแต่แฝงความทะเยอะทะยาน เป็นนางกำนัลชั้นสูงในตำหนักขององค์รัชทายาทลี่ชุน ลูกจ้างก้นครัวของร้านอาหารไหมทอง แม้จะยากจนแต่ก็เป็นคนจิตใจดี เมื่อรู้ว่าซูวี่ตกยากก็ยื่นมือเข้าช่วยเหลือเสี่ยวหมาน พ่อครัวที่มีนิสัยหยิ่งผยองของร้านอาหารไหมทอง ไม่ค่อยชอบซูวี่ตั้งแต่แรกพบ จึงมักหาเรื่องแกล้งอยู่บ่อยๆอวี่กง ขันทีและเพื่อนสนิทของรัชทายาท ติดตามรับใช้ใกล้ชิด แค่มองตาก็รู้ใจตู้จี้เฟิง องครักษ์และเพื่อนสนิทของรัชทายาท เคร่งขรึม ทระนงองอาจ นางกำนัลน้อยใหญ่ต่างก็ลุ่มหลงชุยหัง หลงจู๊ที่เป็นมากกว่าหลงจู๊ของร้านอาหารไหมทองร้านอาหารไหมทอง สามเดือนแล้วที่สุวิมลต้องติดอยู่ในยุคจีนโบราณ ที่ย้อนยุคกลับมาประมาณสี่ร้อยปีโดยที่ไม่รู้ว่าเข้ามาอยู่ได้อย่างไร แ
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more
2
หนึ่งเดือนต่อมาที่ร้านไหมทอง“ถ้าท่านยังทำตัวเป็นเด็กแบบนี้ข้าจะขอย้ายไปอยู่ตำหนักอื่น” อวี่กงบ่นกับรัชทายาทผู้เอาแต่ใจ เพราะเดือนนี้พระองค์แอบหนีออกจากวังหลวงเป็นครั้งที่สามแล้ว“จะไปอยู่ตำหนักไหน ข้าจะได้แจ้งให้น้าของเจ้ารู้” รัชทายาทถามอย่างไม่ทุกข์ร้อน เอ่ยถึงหัวหน้าขันทีที่เป็นน้าชายแท้ ๆ ของสหายรัก“องค์ชาย!” อวี่กงชักสีหน้าไม่พอใจเมื่ออีกฝ่ายกล่าวอย่างไม่อนาทร“เลิกทำตัวไร้สาระได้แล้ว”อวี่กงไม่พูดต่อเมื่อเห็นสายตาของอีกฝ่ายบอกใบ้ว่ามีคนอื่นใกล้เข้ามา เมื่อหันไปมองก็เห็นว่าเป็นเสี่ยวเอ้อร์“กินสิอวี่กง” องค์รัชทายาทบอกคนสนิทขณะหยิบตะเกียบขึ้นมารอท่า“ขอรับ” ขันทีหนุ่มหยิบตะเกียบแล้วคีบอาหารสี่จานบนโต๊ะชิมก่อนอย่างละคำ และผัดผักบุ้งจานสุดท้ายก็ทำให้เขาต้องนิ่วหน้า“ทำไมเหรอ” รัชทายาทสงสัยอาการของอีกฝ่าย“ท่านต้องชิมเอง” กล่าวจบอวี่กงก็คีบผัดผักบุ้งใส่ในถ้วยของอีกฝ่าย“ข้าอายุยี่สิบแปดแล้วอวี่กง เลิกยุ่งกับข้าแล้วจัดการท้องตัวเองให้อิ่มเถอะ” บุรุษที่ถูกดูแลเอาใจใส่เยี่ยงเด็กพูดอย่างไม่พอใจ“ก็มันเป็นหน้าที่ของกระหม่อม” ตอบกลับไปเสียงเบา หน้าตามีแง่งอน“หน้าที่ของเจ้าแค่ชิมอาหารให
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more
3
ด้วยสายตาที่เฉียบแหลมเพราะทำงานบริการมายี่สิบกว่าปี เจอลูกค้ามากหน้าหลายนิสัย ทำให้หลงจู๊เข้าใจความหมายข่มขู่กลาย ๆ ของอีกฝ่ายทันที และเพราะบุคลิกลักษณะที่ดูสูงส่งเกินอาจเอื้อมของบุรุษผู้นี้ ทำให้เขาไม่กล้าโต้แย้ง“ท่านชายได้โปรดรอสักครู่ ข้าจะรีบจัดการให้เดี๋ยวนี้”หลงจู๊รับคำแล้วเดินกลับไปที่หลังร้านอีกครั้ง ไปถึงครัวโดยไม่ให้ซุ่มเสียงใด ๆ และความเงียบของเขาก็ทำให้เขาได้เห็นกับตาว่าเกิดอะไรขึ้น“แบบนี้นี่เอง”“หลงจู๊!” เสี่ยวหมานตกใจ รีบลุกจากเก้าอี้แล้วผลักหญิงสาวที่กำลังถือตะหลิวอยู่หน้ากระทะจนเซไปอีกเตา“โอ๊ย!”“ซูวี่!” อาเกอรีบจับมือหญิงสาวที่นาบโดนกระทะร้อน ๆ ไปแช่ในถังน้ำเย็น“เป็นอย่างไรบ้าง” หลงจู๊รีบเดินเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นไรมากเจ้าค่ะ” เธอรู้สึกปวดแสบปวดร้อนแต่ก็ไม่ได้มากมายเพราะชักมือออกได้ทันท่วงที“ไม่เป็นได้อย่างไร ดูสิ มือเจ้าแดงเลย” อาเล้งจับมือของหญิงสาวแล้วเอายาที่พกติดตัวเอาไว้ตลอดทาลงบนฝ่ามือให้นาง“ขอบใจนะอาเล้ง”หลงจู๊มองหญิงสาวและเพื่อนร่วมงานอีกสองคนที่ท่าทางเข้ากันได้ดี แล้วมองไปที่หัวหน้าพ่อครัวที่ดูไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย“ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more
4
สุวิมลยืนกุมมือทำตัวสงบเสงี่ยมต่อแขกคนสำคัญของร้านตามที่หลงจู๊กระซิบบอก นางพอจะเดาได้ว่าทำไมถึงถูกเรียกตัวออกมาจากครัว ก็คงไม่ต่างจากยุคของเธอ คืออาหารรสชาติห่วยแตก แขกไม่พอใจในคุณภาพ จึงต้องเรียกเชฟมาตำหนิหรือมาถามด้วยความข้องใจองค์รัชทายาทมองสตรีรูปร่างบอบบาง.. ไม่ถูก ๆ จะเรียกว่าบอบบางเสียทีเดียวก็ไม่ถูก นางไม่ได้บอบบางแต่โปร่งระหงดูสมส่วนไปทุกส่วนสัดน่าจะถูกต้องกว่า มองการแต่งตัวรัดกุมแบบบุรุษแล้วก็อยากจะหัวเราะออกมา เพราะมันไม่ได้ช่วยพรางสัดส่วนหรือความงดงามของเครื่องหน้าเลยสักนิดและตอนนี้ก็พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมนางถึงชื่อซูวี่ เพราะมองปราดเดียวก็รู้ว่านางไม่ใช่ชาวลู่อานโดยแท้ นางอาจจะเป็นลูกผสมเหมือนญาติ ๆ อ๋องของเขา หรืออาจจะเป็นชนชาติอื่นโดยไม่มีสายเลือดลู่อานอยู่ในตัวเลยก็ได้ใบหน้าเรียวรูปไข่ ปากบางเป็นกระจับสีแดงระเรื่อ คิ้วเรียวโก่งโค้งดำขลับ รับกับแพขนตาหนาที่ประดับรอบดวงตากลมโตที่เหมือนกับดวงตาของแมว“บุรุษท่านนี้เองเหรอที่ทำอาหารมาให้ข้า” เขารู้ว่านางเป็นสตรีแต่นึกอยากจะแกล้งเพื่อดูปฏิกิริยาของนางก็เท่านั้นคนถูกทักเงยหน้าขึ้นมองเขา ก่อนจะรีบหลบสายตาที่มองจ้องพร้อมอากา
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more
5
หนึ่งเค่อต่อมาสุวิมลหรือซูวี่ในยุคนี้กลับมาถึงบ้านพักที่ทางร้านจัดหาเอาไว้ให้คนงานได้พักอาศัย “วันนี้เจ้ากลับดึกนะซูวี่”“อือ ข้าไปหาซื้อยาให้ลี่ชุนแต่ร้านยาปิด ก็เลยซื้อโจ๊กมาให้นางแทน” เธอตอบเพื่อนร่วมงานที่พักอยู่ห้องติดกัน“ตัวนางร้อนมาก ข้าเพิ่งไปช่วยเช็ดตัวให้นางมา”“ขอบใจนะ” ซูวี่กล่าวอย่างซาบซึ้งน้ำใจแล้วเดินเข้าห้องพัก “ข้ากลับมาแล้วลี่ชุน”“กลับมาแล้ว.. ปากเจ้าไปโดนอะไรมาซูวี่!” ลี่ชุนพยายามประคองตัวเองจากที่นอน“ไม่ต้องลุก นอนพักไป” ซูวี่รีบวางของแล้วประคองให้หญิงสาวนอนลง“หน้าเจ้าไปโดนอะไรมา”“ข้าแค่ซุ่มซ่ามนิดหน่อย” นางตอบแล้วแตะมือกับหน้าผากของลี่ชุนด้วยความเป็นห่วง “ตัวเจ้าร้อนมากเลย มีอาการอื่นด้วยไหม” หญิงสาวใบหน้าซีดเซียวคลี่ยิ้มเนือย ๆ นางรู้สึกเวียนหัว เริ่มปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ บางครั้งร้อนบางครั้งหนาวสั่น แต่ก็ไม่อยากให้คนอื่นต้องวิตกกังวล“ข้าไม่เป็นไร”“แน่ใจนะ”ลี่ชุนจับมือของสตรีที่นางเคยให้ความช่วยเหลือเอาไว้เพียงเล็กน้อย แต่นางกลับตอบแทนบุญคุณมาให้จนรู้สึกว่ามันมากเกินไป “ไม่ต้องห่วงข้านักหรอก ข้ารู้จักร่างกายของข้าดีกว่าเจ้านะพี่สาว”“
last updateLast Updated : 2025-09-02
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status