LOGINShare
บทที่ 107
Latest chapter
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 163
“จะเป็นไปได้ยังไง! นี่ไม่ใช่ว่าฉันก็ทะเลาะกันจนไม่แม้แต่จะกลับบ้านเลยเหรอ” หลีโย่วพูด“งั้นมาอยู่กับฉันก่อนก็ได้ ถึงในมุมการแต่งงานทางธุรกิจจะพูดได้ว่าตระกูลฟู่กับตระกูลหลีเป็นการร่วมมือที่แข็งแกร่งก็เถอะ แต่...” ซูมั่วพูด“ฟู่อี้ชวนชอบแค่เย่ซินหย่า เธอเข้าไปแทรกไม่ได้หรอก ถ้าแต่งไปก็จะทุกข์ทรมานไปทั้งชีวิต”เธอแต่งงานมาสองปีก็ได้รับความทุกข์ทรมาน จนเกือบเอาชีวิตไปทิ้ง ส่วนหลีโย่วที่แต่งงานเพื่อครอบครัวก็ต้องอดทนไปทั้งชีวิต ยิ่งน่าสงสารกว่าอีก“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่มีวันกระโดดลงกองไฟเองแน่นอน” หลีโย่วพูดพลางตบไหล่เธอซูมั่วพยักหน้า กลัวว่าหลีโย่วจะถูกบีบให้แต่งงาน แต่คิดว่าตระกูลหลียังไม่น่าจะถึงขั้นต้องขายลูกสาว“ว่าแต่เธอรู้ชื่อยัยมือที่สามเกรดต่ำคนนั้นได้ยังไงน่ะ? อย่างมากฉันก็รู้แค่ว่าเธอแซ่เย่เอง” หลีโย่วพูดออกมาอย่างไม่ได้ใส่ใจ แล้วก็มองไปรอบ ๆซูมั่วพลันรู้สึกตื่นตระหนกชั่วขณะ จากนั้นก็อธิบายโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า“ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าเธอเคยส่งข่าวซุบซิบพวกนั้นให้ฉันเหรอ ฉันก็เลยไปหาดู แล้วเจอโพสต์อื่นที่มีบอกชื่อ”หลีโย่วหันกลับมามองเธอ แล้วพูด “เธอไปตั้งใจค้นหาเลยเหรอ?
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 162
“พอเถอะ ฉันไม่อยากฟังเธอแก้ตัวแล้ว และฉันก็ไม่มีเวลามาเสียกับเธอด้วย” ชายคนนั้นพูดขัดขึ้นมาอย่างไร้มารยาท“ถึงเธอจะหน้าตาดีอยู่บ้าง แต่การเสนอตัวให้ถึงที่มันดูไร้ศักดิ์ศรีเกินไป ฉันไม่สนใจหรอก” เขาพูดอย่างเย็นชาต่อ และหมุนตัวจะเดินจากไปตรงที่เดิม ซูมั่วหันไปมองแผ่นหลังนั้น และกำหมัดแน่นด้วยความโมโหนี่เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร? ผู้หญิงที่จงใจสร้างสถานการณ์เพื่อเรียกร้องความสนใจผู้ชายเหรอ??ปัญหาคือไม่แม้แต่จะถามก่อนสักคำก็ตัดสินเธอแบบนี้ ภาพลักษณ์สง่างามเสียเปล่าจริง ๆ!เห็นรถหรูข้างถนนเปิดประตูออก ชายคนนั้นกำลังจะขึ้นรถ สุดท้ายซูมั่วก็ทนไม่ไหวและตะโกนใส่อีกฝ่าย“ฟ้ายังไม่มืดเลย ก็เพ้อฝันแล้วเหรอ??”“คนมีความมั่นใจก็ดีอยู่หรอก แต่มั่นใจเกินไปมันคือการคิดไปเอง!”ได้ยินสองประโยคนี้ ชายคนนั้นก็หันหน้าไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่บนขั้นบันไดตามสัญชาตญาณ เห็นเพียงอีกฝ่ายกำลังจ้องเขาอย่างโกรธจัด ราวกับกระต่ายขนฟูตัวหนึ่งที่กำลังโกรธเขาไม่ได้หยุดอยู่ต่อ ขึ้นรถไป จากนั้นรถก็เคลื่อนออกไปทันทีซูมั่วที่อยู่ที่เดิม “???”“เข้าใจฉันผิดแล้วไม่แม้แต่จะขอโทษเลยเหรอ? มารยาทอยู่ไหนเนี่ย!” ซูมั่วพูดอย่
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 161
ในห้องวีไอพีเห็นทุกคนมีท่าทางหัวเราะสนุกสนาน ซูมั่วก็ไม่ได้รู้สึกวุ่นวาย กลับรู้สึกถึงความเป็นจริงอย่างหนึ่ง ราวกับตัวเองเชื่อมต่อกับโลก และยืนอยู่บนความเป็นจริงตลอดสองปีที่แต่งงาน เธอปิดกั้นวงสังคมทั้งหมด อยู่แค่รอบตัวฟู่อี้ชวน ไม่ได้สัมผัสกับชีวิตที่มีชีวิตชีวาแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วยกแก้วเหล้าจิบเล็ก ๆ หนึ่งอึก ยิ้มจาง ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความสุขจากการผ่อนคลายเธออาศัยจังหวะไปเข้าห้องน้ำจ่ายค่าอาหาร เมื่อทุกคนรู้เข้าก็พากันจะหารเงินกับเธอ แต่ซูมั่วกลับยิ้มและบอกว่าไม่เป็นไร“พวกเราชวนคุณมากินข้าวไม่ได้อยากให้คุณเลี้ยงข้าวนะ ทุกคนหารกันดีกว่า” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งพูด“ฉันรู้ ครั้งหน้าค่อยหารกันเถอะ พวกคุณคงจะไม่ชวนฉันกินแค่ครั้งเดียวหรอกใช่ไหม?” ซูมั่วยิ้มพูดสุดท้ายทุกคนก็ไม่สามารถขัดเธอได้ ซูมั่วยังช่วยเรียกรถแท็กซี่ให้เพื่อนร่วมงานที่ดื่มหนักอีกด้วย ทุกอย่างจัดการอย่างเรียบร้อย“ว้าว ซูมั่ว ก่อนจะได้รู้จักคุณฉันคิดว่าคุณดูเย็นชาอยู่บ้าง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะอ่อนโยนแบบนี้ ดูแลคนอื่นเก่งมากเลยนะ” เพื่อนร่วมงานพูดชมซูมั่วยิ้ม แล้วพูด “ฉันแค่ทำเรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเอง”“แต่ค
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 160
ฟู่อี้ชวนกัดฟัน เพราะกำหมัดแน่น เอ็นเขียวที่หลังมือจึงปูดโปน รู้สึกทรมานขมขื่น ปวดหัวตุบ ๆหลี่หยวนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเห็นแล้วก็ไม่รู้จะปลอบใจอย่างไรดี รู้สึกเพียงการกลับตาลปัตรในวันนี้ช่างเป็นกงเกวียนกำเกวียนแท้ ๆก่อนหน้านี้คนที่ไม่ยอมเปิดเผยคุณนายคือประธานฟู่ แม้แต่สถานะการแต่งงานก็ยังไม่ให้คนนอกรู้ตอนนี้กลับแทบอยากให้รู้กันถ้วนหน้า ขนาดคุณนายเบลอชื่อของเขาก็ยังหัวเสีย แถมยังหึงประธานโจวอีกเขาออกจากห้อง ให้พื้นที่ส่วนตัวกับประธานฟู่ หลังจากปิดประตูห้องทำงานท่านประธานแล้วก็ส่ายหน้าถอนหายใจห้องทำงานเงียบลงแล้ว แต่ฟู่อี้ชวนยังโกรธอยู่ แน่นในอก กระทั่งแทบกลั้นไม่อยู่อยากวิ่งไปหาซูมั่วที่ติ่งเซิ่งยิ่งอยากตัดสัมพันธ์กับเขา งั้นเขาก็จะยิ่งไม่ให้เธอสมหวัง!เขาเปิดลิ้นชักแบบไม่รู้ตัว แต่ในนั้นมีเพียงเอกสาร ฟู่อี้ชวนนึกได้ว่าทะเบียนสมรสอยู่ที่บ้าน จึงได้แต่รอกลับไปในตอนเย็นเขากดโทรศัพท์สำนักงานหาผู้จัดการฝ่ายแรง ๆ อีกครั้ง แล้วพูดน้ำเสียงอึมครึม“ไม่ใช่แค่ดักความร่วมมือทางธุรกิจของติ่งเซิ่ง ฉันต้องการให้ทั้งบริษัทกลายเป็นของฟู่ซื่อ!”สั่งจบก็วางสาย มองหน้าจอคอมพิวเตอร์สะท้อนใบหน
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 159
ซูมั่วดันมีข่าวกับประธานโจว ทั้งสองคนสนิทกัน ถ้าอีกฝ่ายจะกลั่นแกล้งเธอล่ะ?พอนึกถึงว่าอาจถูกแก้แค้นเรื่องงาน เธอก็ลอบกัดฟัน เริ่มเสียใจที่ตัวเองหุนหันพลันแล่นทำไมโดยเฉพาะเวลานี้ บรรดาเพื่อนร่วมงานที่อยู่รอบเธอยังวิพากษ์วิจารณ์“ฉันว่าแล้ว ทำไมซูมั่วต้องเจาะจงแนะนำตัวเองด้วย ที่แท้ก็ชี้แจงให้ตัวเองนี่เอง”“ฉันไม่รู้เลยนะว่าเธอเก่งขนาดนี้ มิน่าผู้อำนวยการถึงให้เธอเป็นหัวหน้าทีมรักษาการเลย”“คนเขาเป็นนักศึกษาดีเด่นจากมหาวิทยาลัยเอ มาก็ต้องฝึกฝนระยะหนึ่งอยู่แล้ว การเลื่อนขั้นจะกำหนดภายใน ก่อนหน้านี้ยังมีบางคนในทีมสามที่ไม่ยอมรับ ตอนนี้คงพูดไม่ออกแล้วละ”“เอ๊ะ ใครร้องเรียนเธอกัน? ซูมั่วพูดในที่ประชุมแล้ว รู้สึกเหมือนจะเป็นคนในฝ่ายเราเลย”……ทุกคนกระซิบกระซิบ ในใจพอจะคาดเดาได้ เป็นไปได้มากว่าจะเป็นฝั่งทีมสาม เพราะคนอื่น ๆ ในทีมก็ไม่มีความแค้นฝังลึกอะไรกับซูมั่วอีกด้านหนึ่ง ผู้ร้องเรียนที่อยู่กับพวกเขากำหมัดแน่น ในใจตึงเครียดตุ้ม ๆ ต่อม ๆ พยายามคงสีหน้าใจเย็น เร่งเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานไม่นานสถานการณ์ด้านนี้ก็ส่งไปถึงทางหลี่หยวน ช่วงเช้าเขายุ่งกับการติดต่อทนาย วางแผนว่าตอนบ่ายจะให
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 158
เดิมนึกว่าพาวเวอร์พอยต์สิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ ปรากฏว่าทุกคนเห็นว่าเปลี่ยนหน้าอีกเมื่อเห็นภาพบนนั้นก็พากันตกตะลึง นั่นคือ...หนังสือข้อตกลงการหย่า?จะว่าไปซูมั่วแนะนำตัวเองต้องโชว์เจ้านี่ด้วยเหรอ? เธอไม่เห็นพวกเขาเป็นคนนอกเสียจริง ๆ“อาทิตย์ที่แล้วทำโอทีถึงสี่ทุ่ม คุยโทรศัพท์ถูกคนอัดเสียงไว้ได้ คิดว่าทุกคนคงพอทราบมาบ้างนะคะ” ซูมั่วเอ่ยปากพอทุกคนได้ยินสายตาก็ลอยไปลอยมา อีหลักอีเหลื่อเหมือนกำลังซุบซิบข่าวแล้วดังถูกเจ้าตัวจับได้“สองวันต่อมาก็มีคนร้องเรียนกับฝ่ายบุคคลว่าเรซูเม่ฉันโกหกเรื่องสถานะการแต่งงาน ที่ฉันอยากจะพูดคือ ฉันไม่ได้โกหก แต่ใช้คำพูดไม่เหมาะสม” ซูมั่วพูดสำทับพอทุกคนได้ยินก็ตะลึงงัน เบิกตาโพลงเป็นแถว มองซ้ายแลขวามีคนร้องเรียนซูมั่วเหรอ? ใครกัน? กล้าจริง ๆ!ยังไม่ต้องพูดถึงว่าการที่เธอจะแต่งงานหรือไม่ไม่เกี่ยวข้องอันใดกับพวกเขา แต่พวกเขาเผือกเพื่อหาความหรรษาเท่านั้นอีกอย่าง การที่ซูมั่วสนิทสนมกับประธานโจวก็เห็น ๆ กันอยู่ ใครมันกล้าอย่างนี้ ร้องเรียนเลยเหรอ“ตอนที่ฉันเข้าทำงานได้เซ็นข้อตกลงการหย่าแล้ว นิยามโดยกว้างคือหย่าแล้ว ชีวิตคู่ล้มเหลว จะยังเขียนว่าสมรสก็ไ
