LOGINShare
บทที่ 345
Latest chapter
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 345
สั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว พนักงานเสิร์ฟออกไป หลีโย่วพูดกับซูมั่วว่า“มั่วมั่ว วันนี้ต้องให้เธอเปลืองเงินแล้ว จริง ๆ แล้วเลี้ยงพี่ชายฉันที่ร้านอาหารธรรมดาทั่วไปก็ได้นะ”ซูมั่วคิดในใจ ‘ร้านอาหารเล็ก ๆ คง ‘ไม่คู่ควร’ กับฐานะของประธานหลี...’หลีเชินเป็นใคร ประธานบริษัทหลีกรุ๊ป เขาช่วยเรื่องใหญ่ของเธอไว้ ถ้าเธอเลี้ยงข้าวแบบขี้เหนียว คงไม่วายโดนเขา ‘ตำหนิ’ เอาได้ปกติพระพุทธรูปองค์ใหญ่องค์นี้ เธอก็เคารพแต่ไม่เข้าใกล้อยู่แล้ว ดังนั้นเวลาพูดคุยหรือทำอะไรจึงพยายามไม่ให้อีกฝ่ายจับผิดได้ แสดงความเคารพอย่างสูงสุด เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกแกล้งอีก“ประธานหลีช่วยฉันไว้ ก็ต้องขอบคุณอย่างจริงจัง อย่างน้อยการเลือกสถานที่ก็ต้องแสดงความจริงใจหน่อย” ซูมั่วตอบเพื่อนหลีโย่วได้ยินดังนั้นจึงพูดว่า “เธอนี่นะ รอบคอบไปซะทุกเรื่องจริง ๆ”ด้านข้างหลีเชินเอนกายนั่งสบาย ๆ บนโซฟาหนัง มือขวาวางพาดอยู่บนพนักพิงขณะที่พวกเธอคุยกัน สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ซูมั่วอย่างเป็นธรรมชาติ“ปากก็บอกว่าขอบคุณ แต่ก็ไม่เห็นคุณพูดขอบคุณสักคำ” หลีเชินเอ่ยขึ้นซูมั่วหันไปมองชายหนุ่ม นั่งตัวตรง แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“ขอบคุณประ
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 344
เขาเลื่อนเมาส์ดูรูปภาพ แต่เมื่อเห็นว่าผู้ชายในรูปไม่ใช่โจวจิ่งอันก็ถึงกับอึ้งไปมุมนี้แอบถ่ายคนที่กำลังขับรถอยู่ ใบหน้าด้านข้างดูคุ้น ๆ แต่ก็ไม่คุ้นเคยเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงมีผู้ชายโผล่มาอีกคน??เขายังคงเลื่อนลงไปดูรูปหน้าตรง แต่ไม่ต้องพูดถึงหน้าตรงเลย แม้แต่แผ่นหลังก็ยังไม่มี ทำให้ไม่สามารถระบุตัวตนได้ทันใดนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกไปทันที เมื่ออีกฝ่ายรับสาย เขาก็พูดด้วยความโกรธว่า“พวกนายไม่อยากทำงานกันแล้วใช่ไหม? นี่ส่งรูปอะไรมา? แม้แต่หน้าคนก็ยังไม่มี เงินที่ฉันจ่ายไปนี่เพื่อให้พวกแกทำงานลวก ๆ แบบนี้เหรอ??”เมื่อเผชิญกับความโกรธของผู้ว่าจ้าง อีกฝ่ายตอบกลับมาว่า“นี่เป็นการแจ้งให้คุณทราบเบื้องต้นก่อนครับ เพราะผู้ชายที่ปรากฏตัวข้าง ๆ เป้าหมายในวันนี้ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน เขาขับรถไปรับเป้าหมายที่นอกคอนโด”“พวกเขาไปที่ร้านอาหารแวสป์ซึ่งหรูหรามากและรับเฉพาะลูกค้าที่จองล่วงหน้าเท่านั้น ดังนั้นพวกเราจึงเข้าไปไม่ได้ครับ”“ที่จอดรถอยู่ใต้ดิน แถมยังเป็นที่จอดรถส่วนตัวเฉพาะลูกค้าที่จองร้านอาหารเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้ ดังนั้นการจะเข้าไปจากทางนี้ก็ทำไม่ได้เช่นกันครับ”เมื่อฟังค
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 343
“ขาวจริง ๆ นั่นแหละ” หลีเชินตอบขาวจนสะท้อนแสง เหมือนเครื่องกระเบื้อง เหมือนปุยเมฆ เขาเอ่ยเสริมในใจ“เห็นไหมล่ะ แม้แต่พี่ชายฉันยังเห็นด้วยเลย” หลีโย่วพูดขึ้นเมื่อได้ยินซูมั่วส่งยิ้มให้ หลีโย่วคุยกับเธอต่อไป ไม่นานก็ถึงร้านอาหารรถจอดที่ลานจอดรถส่วนตัว ทั้งสามคนขึ้นลิฟต์เข้าไปในร้านอาหาร พนักงานนำทางพวกเขาไปยังห้องส่วนตัวที่จองไว้ในขณะเดียวกัน ที่ริมถนนด้านนอกชายสองคนที่แต่งตัวธรรมดาเหลือบมองไปที่ประตูร้านอาหารอย่างไม่ตั้งใจ แวบแรกก็ดูออกว่าร้านอาหารนี้หรูหรามาก พวกเขาจึงไม่ผลีผลามเข้าไปเปิดมือถือค้นหาดู ก็เป็นไปตามคาดร้านอาหารแห่งนี้รับเฉพาะลูกค้าที่จองล่วงหน้าเท่านั้น ไม่รับลูกค้าที่ไม่ได้จอง นั่นหมายความว่าวันนี้พวกเขาเข้าไปไม่ได้ช่วยไม่ได้ที่ไม่สามารถสืบสวนในระยะใกล้ได้ พวกเขาทำได้เพียงดูรูปถ่ายในมือถือที่ถ่ายไว้ตรงหน้าคอนโดและตอนที่รถเข้าไปในลานจอดรถใต้ดินพวกเขารวบรวมข้อมูลทั้งหมดนี้ส่งไปยังอีเมลของผู้ว่าจ้างก่อน แล้วจึงเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ข้างนอกต่อไปในขณะนี้ อีกด้านหนึ่งเพราะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ภารกิจหลักของฟู่อี้ชวนคือรอภาพจากกล้องวงจรปิด ซึ่งตอนนี้ยังไม่ส่
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 342
หลีโย่วทนฟังต่อไปไม่ไหว พี่ชายของนางนี่มันเจ้าเล่ห์เอาแต่แกล้ง คิดจะรังแกผู้หญิง มันนับว่าเก่งกาจตรงไหนกัน?เพียงวินาทีเดียว ซูมั่วก็คิดคำตอบที่สมบูรณ์แบบที่สุดออกแล้ว เธอยิ้มแล้วพูดว่า“ความหล่อของประธานหลีคือความหล่อที่ตัวตนของคุณ ดังนั้นไม่ว่าจะวันธรรมดาหรือวันนี้ก็ไม่ต่างกันค่ะ”พอได้ยินประโยคนี้ มุมปากของหลีเชินก็ยกขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่บางครั้งเขาก็ไม่ได้รังเกียจคำเยินยอของคนอื่นเสียทีเดียว อย่างเช่นตอนนี้ อารมณ์ก็ค่อนข้างดีทีเดียว“ตอบได้คะแนนเต็มร้อยเลย เป็นคำตอบที่ฉลาดมาก” หลีโย่วยกนิ้วโป้งให้ซูมั่วด้วยความชื่นชม“ขึ้นรถสิ แดดไม่ร้อนหรือไง?” หลีเชินพูดกับซูมั่วเมื่อเห็นว่าในที่สุดเขาก็ปล่อยเธอไป ซูมั่วจึงเปิดประตูหลังรถแล้วเข้าไปนั่งรถสตาร์ต แอร์ในรถเปิดแรงมาก สักพักซูมั่วก็รู้สึกเย็นสบายขึ้นตอนนี้หลีโย่วหันหน้าไปด้านหลัง แล้วคุยกับเธอว่า“มั่วมั่ว ทำไมเธอออกจากบ้านไม่กางร่มล่ะ? ผิวคล้ำยังเป็นเรื่องเล็ก แต่ถ้าผิวไหม้แดดขึ้นมาจะไม่ดีนะ”“ฉันคิดว่าระยะทางที่ต้องโดนแดดมันสั้น ก็เลยไม่ได้พกร่มมาน่ะ” ซูมั่วยิ้มตอบ“สั้นก็ต้องกางสิ ผิวผู้หญิงน่ะบอบบางที่สุดแล้ว” หลีโย่
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 341
ขณะนั้น บนถนนนอกวิลล่า“ทีตัวเองล่ะเร่งฉันยิก ๆ พอถึงตาเธอบ้าง กลับมาสายไปสิบนาที” กระจกรถเลื่อนลง หลีเชินวางมือทั้งสองข้างบนพวงมาลัยแล้วพูดขึ้น“คุยกับแม่มาน่ะเลยช้า ไปกันเถอะ เราไปรับมั่วมั่วกัน” หลีโย่วเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วเข้าไปนั่งหลีเชินสตาร์ตรถ มุ่งหน้าไปยังคอนโดหยางกวงอีกด้านหนึ่งซูมั่วได้รับข้อความจากหลีโย่วและเตรียมตัวออกจากบ้านวันนี้เธอสวมเดรสแขนกุดสีฟ้าเนื้อผ้านุ่ม ที่หัวไหล่ผูกโบสีเดียวกัน ตรงกลางเอวคาดด้วยเชือกผ้าไหมเส้นเล็ก โดยรวมแล้วดูหลวมสบายเธอไม่ได้สวมส้นสูง แต่เลือกเป็นรองเท้าผ้าใบสีขาว ส่วนกระเป๋าที่สะพายนั้นเป็นกระเป๋าทรงเปลือกหอยใบเล็ก ๆ ซึ่งเข้ากับชุดเดรสของเธอเป็นอย่างดีเวลาสิบเอ็ดโมงสิบห้านาที เธอมาปรากฏตัวที่หน้าประตูคอนโดตรงเวลา ในมือถือยังไม่ได้รับข้อความจากหลีโย่วอีกครั้ง เธอจึงยืนรออยู่ข้างป้อมยามไม่นานนัก รถไมบัคสีดำคันหนึ่งก็แล่นเข้ามาจอดที่ถนนหน้าประตูคอนโด จากนั้นเธอก็เห็นหลีโย่วโบกมือให้เธอซูมั่วเดินเข้าไป เพราะแค่จะไปกินข้าวกลางวัน ไม่ได้ไปเดินเที่ยว เธอจึงไม่ได้กางร่มตอนนี้แดดกำลังดี ส่องกระทบลงบนตัวเธอทำให้ผิวพรรณของเธอดูข
นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ บทที่ 340
หลีเชินไม่ตอบสนองต่อการประจบของน้องสาว พูดแค่ว่า“ไปบอกพ่อกับแม่ให้รู้สักหน่อย ฉันจะไปขับรถ”หลีโย่วพยักหน้า แล้วลงไปชั้นล่าง หลีเชินหยิบกุญแจรถแล้วไปที่โรงรถวันสุดสัปดาห์ คนขับรถหยุดงาน ดังนั้นวันนี้เขาเลยได้ขับรถเองภายในห้องรับแขกหลีโย่วบอกแม่ของเธอเรื่องที่จะออกไปกินข้าวกับพี่ชาย แม่หลีถาม“แค่พวกลูกสองคน?”“ไม่ใช่ค่ะ เพื่อนหนูเลี้ยงข้าว เป็นคนที่หนูเคยพูดถึงก่อนหน้านี้ค่ะ ชื่อซูมั่ว” หลีโย่วตอบ“คดีฟ้องหย่าระหว่างเธอกับฟู่อี้ชวนตัดสินแล้วว่าเธอชนะ เลยชวนหนูกับพี่ไปเลี้ยงข้าว”คุณแม่หลีเข้าใจแจ่มแจ้ง นึกเชื่อมโยงไปถึงการสนทนาที่ได้ยินจากลูกทั้งสองของเธอเมื่อคืนวันศุกร์“ถ้าเพื่อนของลูกกับฟู่อี้ชวนมีปัญหากันภายหลัง อย่างเช่นเรื่องการแบ่งทรัพย์สินอะไรพวกนั้น อย่าลืมช่วยเหลือเธอนะ” คุณแม่หลีพูด“ไม่ต้องให้ถึงมือหนูหรอกค่ะ พี่เจิ้งเซวียนเป็นทนายของเธอ เขาน่าจะช่วยจัดการได้” หลีโย่วพูดได้ยินชื่อของเจิ้งเซวียน แม่หลีก็ชะงักไปเล็กน้อย เมื่อก่อนเด็กคนนั้นกับลูกชายของเธอเป็นเพื่อนสนิทกัน จากนั้นก็ได้ยินว่าออกไปทำธุรกิจของตัวเอง“อีกอย่างแค่เงินสดห้าร้อยล้านกับบ้านตากอากาศอี
You may also like
ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ34.1K viewsพ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ121.4K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์58.3K viewsเมียในสมรส
ลำเจียก21.0K viewsเกี้ยวรักคืนใจ
บ้านเขมปัณณ์298 viewsถ้าจะร้าย สุดท้ายก็อย่ามารัก
dexnarak22 viewsซ่อนรักซาตานเถื่อน
Baby’J462 viewsเที่ยวบินร้อนรัก
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ238 views
