บทที่ 378

วันต่อมา วันจันทร์

ฟู่อี้ชวนตื่นมาล้างหน้าล้างตาแต่เช้า จัดการใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ตอนเดินออกมาก็ยังคงหันไปมองทางห้องครัว โดยไม่รู้ตัว

ความเคยชินตลอดระยะเวลาสองปีนี้ใช่ว่าบอกให้เปลี่ยนก็จะเปลี่ยนได้ทันที เขายังคงปรับตัวให้เข้ากับความจริงที่ว่าซูมั่วจากไปแล้วไม่ได้

ไม่มีอีกแล้วคนที่คอยล้างมือมาทำซุปให้เขา ไม่มีอีกแล้วคนที่ไม่ว่าเมื่อไรก็รอเขากลับบ้านอยู่เสมอ

เขาเก็บงำอารมณ์เศร้าสร้อยแล้วออกจากบ้าน บอดี้การ์ดรออยู่ในโรงจอดรถ ทั้งยังซื้อมื้อเช้าจากร้านน้ำชามาให้เป็นที่เรียบร้อย

ฟู่อี้ชวนกินมันเข้าไปด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ รสชาติไม่ต่างอะไรกับเคี้ยวเทียน แต่ก็พอจะประคองชีวิตและร่างกายเท่านั้น

เขาดูโทรศัพท์ คนที่เขาส่งไปช่างทำงานได้ดียิ่ง ตอนนี้ก็ส่งรูปซูมั่วตอนไปทำงานมาให้เขาแล้ว

วันนี้หญิงสาวอยู่ในชุดสูทกับกระโปรงทำงานสีดำ ช่วงบนสวมใส่เสื้อคลุมกับเสื้อเชิ้ตสีขาว ช่วงล่าง...

เป็นกระโปรงแนบตัวที่ยาวปิดบั้นท้าย ทั้งยังใส่ถุงน่องสีดำ

ฟู่อี้ชวนที่กำลังกินข้าวถึงกับสำลักไปชั่วขณะ การแต่งตัวแบบนี้ของซูมั่วออกจะ...

โป๊เกินไปแล้ว

กระโปรงสั้นเกิน ยาวยังไม่ถึงหัวเข่าเลยด้วยซ้ำ ไหนจะถุงน่อ