Share

Chapter 5

last update Last Updated: 2025-06-16 00:11:19

Chapter 5

น้ำหนักในการอ้าอมเม็ดเชอรี่ลดลง เมฆาไล้เลียช้าๆ ตวัดลิ้นไปมา ก่อนดูดกลืนเข้าไปในปากเบาๆ มือใหญ่ผ่อนแรงขยำทรวงอกสาวเป็นคลึงเคล้น ทักทายยอดถันสีหวานด้วยปลายนิ้วหมุนไปมา ไม่ใช่ว่าเมฆาจะใจอ่อน แต่เขาต้องการให้ณัฐรวีพร้อมสำหรับการลงทัณฑ์ หากนำตัวตนของเขาเข้าไปในร่างกายหล่อนในสภาวะยังไม่พร้อม เขาก็จะเจ็บปวดไปด้วย อีกทั้งเมฆายังต้องการให้ตนพร้อมมากกว่านี้ ให้เมฆาน้อยลุกโชนให้เต็มที่ เพื่อปฏิบัติการแก้แค้นเอาคืนจะได้สนุกตามต้องการ

         เมฆาไม่ได้อ่อนโยนเพียงแค่ส่วนบน ส่วนล่างเขาก็กำลังทำให้หล่อนรู้สึกบ้าคลั่งในพายุอารมณ์ ชายหนุ่มขยับตัวที่คร่อมร่างเล็กมาตะแคงกายข้างหล่อน ทันทีที่ณัฐรวีรู้ว่า เขาขยับตัวออกจากร่างตน หล่อนใช้ความพยายามอีกครั้งที่จะให้ต้นได้รับอิสระ

         “อย่าดิ้น อย่าขัดขืน เธอต้องยอมฉัน ไม่งั้นฉันจะตามล่าแม่เธอ พอได้ตัวฉันจะฆ่าแม่เธอ แล้วเอาศพไปทิ้งในป่า ให้เป็นอาหารสัตว์เดรัจฉาน พวกเดียวกันคงกินกันอร่อย”

         เมฆาเริ่มรำคาญอาการดิ้นรนของณัฐรวี เขาจึงข่มขู่เพื่อให้หล่อนสมยอม แล้วดูเหมือนได้ผล ร่างกึ่งเปลือยสงบลง หยุดดิ้น หลุบตามองเมฆา น้ำตาไหลเป็นทาง เขาขู่อย่างนี้มีหรือณัฐรวีจะไม่ยอม แม้ว่ามารดาตนเป็นคนไม่ดี ถูกตราหน้าว่าหญิงแพศยา ทว่ารุ่งรดีก็เป็นแม่ แม่ที่ตนต้องกตัญญู

         “พูดง่ายๆ อย่างนี้จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว” สิ้นเสียงใหญ่กางเกงนอนลายการ์ตูนก็ถูกดึงให้พ้นเอวคอดกิ่ว ก่อนที่เขาใช้ปลายเท้าดึงมันให้หลุดออกจากเรียวขาสวย ท่อนล่างหล่อนไร้อาภรณ์ เขาจึงเริ่มทำตามอำเภอใจ

         เมฆาวางนิ้วลงบนเกสรเม็ดน้อยที่ซ่อนตัวอยู่ในกลีบดอกไม้ เขากระตุ้นอารมณ์หล่อนด้วยการสะกิดจุดกระสันเบาๆ ก่อนเพิ่มน้ำหนักเป็นบดบี้ ในขณะที่ปากหนายังคงเชยชมดอกอุบลสองดอกอย่างเพลิดเพลิน ในห้วงความคิดส่วนดี หากสาวใต้ร่างไม่ใช่ลูกสาวคนที่เขาเกลียดชังและทำให้บิดาเสียชีวิต เขาคงอ่อนโยนและหลงใหลเรือนร่างสาวสวยงามไม่น้อย เมฆารีบปัดความคิดส่วนดีออกไปจากสมอง แทนที่ด้วยแรงโทสะโหมไหม้ใจ

         ความเจ็บปวดเริ่มทุเลา ณัฐรวีรู้สึกถึงกระแสสวาทไหลเวียนในกาย ช่องท้องเสมือนมีพายุก่อตัว เป็นพายุความร้อนวูบวาบแผ่กระจายไปทั้งกาย ภายในกล้ามเนื้อสาวเต้นระริก ราวกับกำลังตื่นเต้นกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่กำลังบังเกิด

         ณัฐรวีไม่รู้เลยว่า เมฆาต้องการให้ตนผ่อนคลายความเจ็บปวด เขากำลังให้หล่อนตายใจ ให้คิดว่า เขาไม่ทำรุนแรง หล่อนคิดผิด ความเจ็บปวดหลายเท่ากำลังเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

         เมฆาสัมผัสน้ำเสน่หาที่ไหลออกจากพวงกุหลาบ นั่นหมายความว่า หล่อนมีความพร้อมขึ้นมาระดับหนึ่ง ทว่าเขากลับยังไม่พร้อมเท่าไหร่นัก ความเป็นเอกบุรุษตื่นตัวเพียงครึ่งหนึ่ง เขาจึงต้องหาตัวช่วยให้มันลุกเต็มที่  

         เมฆาก้าวลงมายืนข้างเตียง จัดการถอดเสื้อผ้าของตนออกหมดทุกชิ้น ก้าวขึ้นไปบนเตียงคร่อมช่วงทรวงอกณัฐวดี มือใหญ่ดึงเศษผ้าที่ยัดในปากหล่อนออก ขยับตัวไปใกล้อีกนิด จดจ่อแก่นกายชายตรงริมฝีปากบาง

         “อ้าปาก ทำให้มันลุก” ณัฐวดีตัวสั่น หัวใจเต้นถี่แรง มองความเป็นตัวตนชายที่แม้ว่ายังไม่เติบใหญ่เต็มที่ แต่ก็พอคาดเดาได้ว่า หากโตเต็มวัยขนาดของมันจะใหญ่เท่ากับข้อมือของตน สาวน้อยไร้เดียงสาเรื่องเกมกามลอบกลืนน้ำลายลงคอ ความกลัวแน่นจิตใจ “อ้าปาก”

         เมฆาสั่งอีกรอบ น้ำเสียงที่ตะเบ็งออกมาทำให้สาวสวยหวาดกลัว และทำตามคำสั่ง ค่อยๆ อ้าปากทีละน้อย ราวกับว่าเขาไม่ได้ดังใจที่เห็นความเชื่องช้าของณัฐวดี เมฆาดันกายแกร่งที่ผงาดเพียงครึ่งหนึ่งเข้าไปในโพรงปากสาวพรวดเดียว ดันไปจนถึงคอหอยสาวก็ว่าได้ ณัฐรวีสำลักจนหน้าดำหน้าแดง ทำท่าจะอาเจียนออกมา

         “เสือกอ้าปากช้าเอง ช่วยไม่ได้” เมฆากล่าวคำไม่สุภาพ ยิ้มเยาะสะใจ “อ้าปากค้างไว้ อย่าหุบปาก แล้วก็อย่ากัดของฉันด้วย”

         เป็นคำสั่งที่ณัฐวดีต้องปฏิบัติตาม เพราะเกรงว่าหากขัดคำสั่ง เขาจะทำตามคำขู่ เมฆาได้ทีขยับแก่นกายใหญ่เข้าออกปากนุ่มนิ่มที่มีความอุ่นร้อน ความเชื่องช้าในนาทีแรก เพิ่มความเร็วและแรงในเวลาต่อมา ณัฐวดีเป็นฝ่ายตั้งรับ หน้ายิ่งแดงมากขึ้น อาการสำลักจากการกระแทกความเป็นชายมาควบคู่ ทว่าหล่อนก็ต้องทน ทนทุกอย่าง ทุกการกระทำของเมฆา

         เมฆารู้สึกร้อนไปทั่วตัว ความกระสันที่มาพร้อมกับอารมณ์เสน่หาไหลเวียนทั่วกาย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรที่เห็นหน้าตาทรมานของสาวใต้ร่าง เขารู้สึกพอใจด้วยซ้ำไป

         “เลียมันสิ” เขาดึงท่อนเอ็นใหญ่ที่เวลานี้ผองขยายเต็มอัตราศึกออกมาจากปากสาว นำมาตีปากหล่อนเบาๆ หลายครั้ง ประหนึ่งย้ำบอกให้ทำตาม “ฉันบอกให้เลียไง”

         ลิ้นเล็กค่อยๆ ยื่นออกมาจากปากณัฐรวี เพราะรู้ดีว่า ไม่อาจขัดคำสั่งเขาได้ ทว่าความไม่เป็นงาน ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ ส่งผลให้ณัฐรวีเกิดความประหม่า ไม่กล้าทำเท่าไหร่นัก

         “ใช้ลิ้นเลียมันสิ มันรออยู่ตรงปากเธอแล้วไง เลียไปรอบๆ เหมือนเธอดูดไอติมไงล่ะ แล้วอมๆ ดูดๆ” เมฆาสั่ง หล่อนทำตาม ลิ้นเล็กไล้วนไปรอบๆ ส่วนโคน ทำตามที่เมฆาบอกทุกอย่าง เริ่มต้นไล้เลีย ก่อนจะดูดเม้มส่วนปลาย อ้าอมเข้าปาก ขยับเข้าออกโดยมีเขาคอยช่วยเรื่องจังหวะ “อย่างนั้นแหละ...ดี”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 10

    Chapter 10“ผมก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น” พูดจบเมฆาก็ลุกขึ้นยืน “ผมเข้าไปดูงานในไร่ก่อนนะครับ เดี๋ยวจะมีบริษัทมารับเมล็ดชากับกาแฟ”เนาวรัตน์พยักหน้ารับรู้ มองตามร่างบุตรชายที่เดินออกไปจากบ้าน ก่อนหันมองรูปถ่ายของเชษฐาที่ติดอยู่บนฝาผนังบ้าน“เพราะคุณคนเดียว หลายคนต้องเจ็บปวด ถ้าคุณไม่พามันเข้ามาในบ้าน คงไม่มีใครต้องทุกข์ทรมาน”เนาวรัตน์ปรารถนาให้เชษฐาได้ยินประโยคนี้ เขาจะได้รู้ว่า ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดคือเขา ที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ คิดไตร่ตรองไม่รอบคอบ นำผู้หญิงที่ชื่อรุ่งรดีเข้าในชีวิต นำความสุขมาให้เชษฐาเพียงคนเดียว ส่วนคนรอบข้างมีแต่ความทุกข์และปวดร้าวใจ ราวสองทุ่มเศษ เสียงทีวีในห้องรับแขกดังเข้ามาในหูณัฐรวีที่กำลังเดินเข้าไปในบ้าน หล่อนแปลกใจไม่น้อยเพราะปกติเวลานี้เนาวรัตน์ เมฆาจะอยู่ในห้องนอน จะว่าคนรับใช้เปิดทีวีดูก็ไม่น่าใช่ เนื่องจากในห้องพักคนรับใช้จะมีทีวีหนึ่งเครื่องไว้ดูหลังเลิกงาน แล้วใครกันที่เปิดทีวีในห้องรับแขก “กลับมาแล้วเหรอรวี แก้วตาคอยตั้งนาน”ณัฐรวีหายสงสัยเมื่อเห็นเมฆานั่งดูทีวีอยู่กับแก้วตา และเมื่อได้ยินและเห็นหน้าเจ้าของเสียง ทำให้หล่อ

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 9

    Chapter 9หญิงสาววัยย่างยี่สิบสองปีโปรยยิ้มหวานให้คนงานและสาวใช้ที่ทำงานอยู่หน้าบ้าน แก้วตาแวะทักทายตามประสาคนเพิ่งกลับมาบ้าน ก่อนเดินเข้าไปในบ้านเพื่อหาเจ้าของบ้านที่รอการกลับมาของตน “คุณป้าขา” แก้วตาคือเจ้าของเสียง หล่อนโผกอดร่างเนาวรัตน์ที่กอดตอบร่างเล็กด้วยความรักและคิดถึง “คิดถึงคุณป้าที่สุดเลยค่ะ” คำคิดถึงมาพร้อมกับปลายจมูกกดลงบนแก้มของเนาวรัตน์ทั้งซ้ายและขวา “ปากหวานเหมือนเดิมนะเราเนี่ย” “ปากหวานที่ไหนกันคะ คิดถึงคุณป้าจริงๆ ค่ะ พอว่างปุ๊บก็รีบมาหาคุณป้าเลยค่ะ” ตอนนี้แก้วตากำลังศึกษาแพทยศาสตร์ชั้นปีที่สาม หล่อนจึงไม่ได้กลับบ้านบ่อยนัก เนื่องจากเรียนหนักและต้องทำกิจกรรมกับทางมหาวิทยาลัยอีกด้วย ซึ่งเนาวรัตน์ก็รู้ถึงเหตุผล “คิดถึงแต่แม่ ไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอ พี่น้อยใจนะ”เมฆาที่เดินถือกระเป๋าเดินทางแก้วตาเข้ามาในบ้านพูดขึ้น ก่อนไปทรุดกายนั่งข้างมารดา แก้วตารีบลุกมานั่งข้างพี่ชายนอกสายเลือด กอดและหอมพี่ชายอย่างเอาใจ “คิดถึงพี่เมฆเหมือนกันค่ะ รักพี่เมฆด้วยค่ะ”เมฆามองหน้าสาวสวยตรงหน้าที่ตนปักใจรักมานานหลายปีด้วยรอย

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 8

    Chapter 8ขยับต่ำลงมาถึงพวงสวรรค์“อา...อูว์” เป็นความเสียวที่เขารู้ดีว่า มันมากกว่าแก่นกายชายตกเป็นของเล่นของณัฐรวี หล่อนรู้จุดว่า เขาชอบหรือไม่ชอบสิ่งใด ลูกตุ้มสองลูกกลายเป็นของเล่น ถูกปากดูดเข้าไปทั้งลูก ดูดกลืนข้างซ้ายก็ย้ายมาข้างขวา ลิ้นหล่อนก็ไม่ใช่ว่าจะนิ่งเฉยเลียไล้ไปด้วย ท่อนเนื้อชายอยู่ในมือเรียวสวยที่รูดขึ้นรูดลง นิ้วโป้งหล่อนก็เขี่ยเบาๆ ตรงร่องเห็ดโคน“โอ้ว...เสียวดีจัง” เมฆาครางเสียงสั่น อารมณ์เขาตอนนี้คุกรุ่น เม็ดเลือดไหลเวียนพร้อมกระแสสวาทเชี่ยวกราก หล่อนทั้งอม ดูดและเลียครบสูตรเวลาผ่านไปสักพัก ร่างกายณัฐรวีเริ่มขยับตัว หล่อนปล่อยอวัยวะกลางตัวเมฆาให้เป็นอิสระ ขยับใบหน้าไต่ไปตามหน้าท้องแข็งแรงเป็นลอนคลื่น จูบแผ่วเบาไปทั่ว ลิ้นตวัดไล้เรื่อยสูงจนมาถึงอกแข็งแรง แน่นอนว่าหล่อนต้องแวะเย้ายอดอกเขา ดูดและเลียตามสไตล์เหมือนเมฆาเป็นฝ่ายทนกับความเสียวสยิวไม่ไหว เขาจับร่างเล็กให้ยืนเต็มความสูง ทรวงอกสล้างเบ่งบานตรงหน้าเขาพอดิบพอดี มันจึงเป็นอาหารอันโอชะของเมฆาทันที“อา...อา...คุณเมฆ” คราวนี้เสียงครางรัญจวนเปล่งออกจากปากหล่อนบ้าง ยอดถันทั้งสองข้างถูกเมฆาเชยชม ดูดกลืน สลับกับขบเม้ม

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 7

    Chapter 7จับร่างสาวให้นอนหงาย ขยับตัวคร่อมช่วงอกของณัฐรวี มือใหญ่จับสิ่งนั้นรูดขึ้นรูดลงตรงหน้าหล่อน“อ้าปาก” เขาสั่งขณะชักความเป็นชาย ณัฐรวีทำตามอย่างว่าง่ายและอ่อนแรงทั้งกายใจ ไม่รู้ด้วยว่าเขาสั่งทำไม แล้วในที่สุดหล่อนก็รู้ว่า เขาต้องการอะไร เมฆาพ่นความสุขใส่ปากเล็กที่แทบจะหุบปากทันทีที่น้ำข้นๆ กระเด็นใส่ปากตน แต่ช้ากว่ามือใหญ่อีกข้างที่บีบแก้มหล่อนไว้ ให้ปากจิ้มลิ้มอ้ารับน้ำสวาทที่ระเบิดเข้าไปในลำคอ ณัฐรวีพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนกับกลิ่นและรสชาติของน้ำเสน่หานั้น แต่ก็ไม่อาจคายมันออก ปล่อยให้มันไหลลงไปในท้อง เนื่องจากเมฆาเหมือนรู้ทัน นำความแข็งแรงของเรือนกายสอดเข้าไปในโพรงปากสาวความทรงจำในวันเสียสาวไม่ประทับใจเอาเสียเลย ตรงกันข้ามมันคือความทรงจำเลวร้ายที่สุดของณัฐรวี เป็นบทเรียนที่หล่อนจำฝังใจ “นี่แค่เริ่มต้น เธอต้องเจออีกเยอะ” เมฆาทำตามที่เอ่ยไว้ เขากระทำต่อหล่อนเสมือนสิ่งไม่มีชีวิต ไม่รู้สึกรู้สา ไม่รู้จักความเจ็บปวดและเสียใจ เขากระทำย่ำยีณัฐรวียิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ย เป็นทาสอารมณ์ที่ไม่รู้ว่า ชาตินี้จะมีวันหลุดพ้นหรือไม่ “ฉันเรียกตั้งนานแล้ว ทำไมเพิ่งมา”ณัฐรวีดึงตัวเองออกจาก

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 6

    Chapter 6 เขาเคยเจอแต่ผู้หญิงมากประสบการณ์ ไม่ต้องสอน ไม่ต้องสั่งก็ปรนนิบัติเขาอย่างดีทั้งปากและลิ้น รวมถึงมือที่เข้ามาช่วยร่วมด้วย พอมาเจอณัฐรวีที่ไม่เป็นงาน ทำอะไรไม่ได้ดังใจ เขาอาจรำคาญในตอนแรก ทว่าตอนนี้เขาเสียวไปทั้งท่อนลำ อยากจะฝังกายผสานเป็นหนึ่งเดียวกับณัฐรวีเสียตอนนี้ ซึ่งเขาก็ทำตามความคิด ดึงเอ็นใหญ่ออกจากปากสาว ขยับตัวมานั่งกลางร่างเล็ก จับเรียวขาสวยแยกไปด้านข้าง ก้มมองดอกไม้งามสีชมพูแรกแย้มที่เห็นแล้วใจเต้นรัว แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความตั้งใจเขาลดลง “เธอเตรียมตัวได้รับบทเรียนจากฉันได้เลย” ไม่มีความปรานีในน้ำเสียง ใบหน้าเขาดูเรียบทว่ากลับแฝงไว้ซึ่งความร้ายกาจ โหดเหี้ยม ณัฐรวีที่ไม่ทันตั้งตัวส่งเสียงกรีดร้องเจ็บปวด เมื่อเขานำท่อนเนื้อใหญ่แทรกเข้ามาในกลีบกุหลาบงาม แม้ว่าจะมีน้ำหวานอาบอยู่ทั่ว ความที่ไม่เคยผ่านมือชาย แล้วยังถูกกระทำรุนแรง ดันความเป็นเอกบุรุษเข้าไปทีเดียวจนสุดทาง อัดกระแทกจนหล่อนรู้สึกร้าวระบม ราวกับว่าของสงวนสาวฉีกขาด“กรี๊ด!” เสียงของหล่อนดังเข้าหูเมฆา ทว่าเขาเมินเฉยกับเสียงร้องเจ็บปวด เมฆาขยับเคลื่อนกายหนักหน่วง แรงทุกจังหวะการเข้าออก ไม่สนใจว่

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 5

    Chapter 5น้ำหนักในการอ้าอมเม็ดเชอรี่ลดลง เมฆาไล้เลียช้าๆ ตวัดลิ้นไปมา ก่อนดูดกลืนเข้าไปในปากเบาๆ มือใหญ่ผ่อนแรงขยำทรวงอกสาวเป็นคลึงเคล้น ทักทายยอดถันสีหวานด้วยปลายนิ้วหมุนไปมา ไม่ใช่ว่าเมฆาจะใจอ่อน แต่เขาต้องการให้ณัฐรวีพร้อมสำหรับการลงทัณฑ์ หากนำตัวตนของเขาเข้าไปในร่างกายหล่อนในสภาวะยังไม่พร้อม เขาก็จะเจ็บปวดไปด้วย อีกทั้งเมฆายังต้องการให้ตนพร้อมมากกว่านี้ ให้เมฆาน้อยลุกโชนให้เต็มที่ เพื่อปฏิบัติการแก้แค้นเอาคืนจะได้สนุกตามต้องการ เมฆาไม่ได้อ่อนโยนเพียงแค่ส่วนบน ส่วนล่างเขาก็กำลังทำให้หล่อนรู้สึกบ้าคลั่งในพายุอารมณ์ ชายหนุ่มขยับตัวที่คร่อมร่างเล็กมาตะแคงกายข้างหล่อน ทันทีที่ณัฐรวีรู้ว่า เขาขยับตัวออกจากร่างตน หล่อนใช้ความพยายามอีกครั้งที่จะให้ต้นได้รับอิสระ “อย่าดิ้น อย่าขัดขืน เธอต้องยอมฉัน ไม่งั้นฉันจะตามล่าแม่เธอ พอได้ตัวฉันจะฆ่าแม่เธอ แล้วเอาศพไปทิ้งในป่า ให้เป็นอาหารสัตว์เดรัจฉาน พวกเดียวกันคงกินกันอร่อย” เมฆาเริ่มรำคาญอาการดิ้นรนของณัฐรวี เขาจึงข่มขู่เพื่อให้หล่อนสมยอม แล้วดูเหมือนได้ผล ร่างกึ่งเปลือยสงบลง หยุดดิ้น หลุบตามองเมฆา น้ำตาไหลเป็นทาง เขา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status