Share

Chapter 5

last update Last Updated: 2025-06-16 00:11:19

Chapter 5

น้ำหนักในการอ้าอมเม็ดเชอรี่ลดลง เมฆาไล้เลียช้าๆ ตวัดลิ้นไปมา ก่อนดูดกลืนเข้าไปในปากเบาๆ มือใหญ่ผ่อนแรงขยำทรวงอกสาวเป็นคลึงเคล้น ทักทายยอดถันสีหวานด้วยปลายนิ้วหมุนไปมา ไม่ใช่ว่าเมฆาจะใจอ่อน แต่เขาต้องการให้ณัฐรวีพร้อมสำหรับการลงทัณฑ์ หากนำตัวตนของเขาเข้าไปในร่างกายหล่อนในสภาวะยังไม่พร้อม เขาก็จะเจ็บปวดไปด้วย อีกทั้งเมฆายังต้องการให้ตนพร้อมมากกว่านี้ ให้เมฆาน้อยลุกโชนให้เต็มที่ เพื่อปฏิบัติการแก้แค้นเอาคืนจะได้สนุกตามต้องการ

         เมฆาไม่ได้อ่อนโยนเพียงแค่ส่วนบน ส่วนล่างเขาก็กำลังทำให้หล่อนรู้สึกบ้าคลั่งในพายุอารมณ์ ชายหนุ่มขยับตัวที่คร่อมร่างเล็กมาตะแคงกายข้างหล่อน ทันทีที่ณัฐรวีรู้ว่า เขาขยับตัวออกจากร่างตน หล่อนใช้ความพยายามอีกครั้งที่จะให้ต้นได้รับอิสระ

         “อย่าดิ้น อย่าขัดขืน เธอต้องยอมฉัน ไม่งั้นฉันจะตามล่าแม่เธอ พอได้ตัวฉันจะฆ่าแม่เธอ แล้วเอาศพไปทิ้งในป่า ให้เป็นอาหารสัตว์เดรัจฉาน พวกเดียวกันคงกินกันอร่อย”

         เมฆาเริ่มรำคาญอาการดิ้นรนของณัฐรวี เขาจึงข่มขู่เพื่อให้หล่อนสมยอม แล้วดูเหมือนได้ผล ร่างกึ่งเปลือยสงบลง หยุดดิ้น หลุบตามองเมฆา น้ำตาไหลเป็นทาง เขาขู่อย่างนี้มีหรือณัฐรวีจะไม่ยอม แม้ว่ามารดาตนเป็นคนไม่ดี ถูกตราหน้าว่าหญิงแพศยา ทว่ารุ่งรดีก็เป็นแม่ แม่ที่ตนต้องกตัญญู

         “พูดง่ายๆ อย่างนี้จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว” สิ้นเสียงใหญ่กางเกงนอนลายการ์ตูนก็ถูกดึงให้พ้นเอวคอดกิ่ว ก่อนที่เขาใช้ปลายเท้าดึงมันให้หลุดออกจากเรียวขาสวย ท่อนล่างหล่อนไร้อาภรณ์ เขาจึงเริ่มทำตามอำเภอใจ

         เมฆาวางนิ้วลงบนเกสรเม็ดน้อยที่ซ่อนตัวอยู่ในกลีบดอกไม้ เขากระตุ้นอารมณ์หล่อนด้วยการสะกิดจุดกระสันเบาๆ ก่อนเพิ่มน้ำหนักเป็นบดบี้ ในขณะที่ปากหนายังคงเชยชมดอกอุบลสองดอกอย่างเพลิดเพลิน ในห้วงความคิดส่วนดี หากสาวใต้ร่างไม่ใช่ลูกสาวคนที่เขาเกลียดชังและทำให้บิดาเสียชีวิต เขาคงอ่อนโยนและหลงใหลเรือนร่างสาวสวยงามไม่น้อย เมฆารีบปัดความคิดส่วนดีออกไปจากสมอง แทนที่ด้วยแรงโทสะโหมไหม้ใจ

         ความเจ็บปวดเริ่มทุเลา ณัฐรวีรู้สึกถึงกระแสสวาทไหลเวียนในกาย ช่องท้องเสมือนมีพายุก่อตัว เป็นพายุความร้อนวูบวาบแผ่กระจายไปทั้งกาย ภายในกล้ามเนื้อสาวเต้นระริก ราวกับกำลังตื่นเต้นกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่กำลังบังเกิด

         ณัฐรวีไม่รู้เลยว่า เมฆาต้องการให้ตนผ่อนคลายความเจ็บปวด เขากำลังให้หล่อนตายใจ ให้คิดว่า เขาไม่ทำรุนแรง หล่อนคิดผิด ความเจ็บปวดหลายเท่ากำลังเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

         เมฆาสัมผัสน้ำเสน่หาที่ไหลออกจากพวงกุหลาบ นั่นหมายความว่า หล่อนมีความพร้อมขึ้นมาระดับหนึ่ง ทว่าเขากลับยังไม่พร้อมเท่าไหร่นัก ความเป็นเอกบุรุษตื่นตัวเพียงครึ่งหนึ่ง เขาจึงต้องหาตัวช่วยให้มันลุกเต็มที่  

         เมฆาก้าวลงมายืนข้างเตียง จัดการถอดเสื้อผ้าของตนออกหมดทุกชิ้น ก้าวขึ้นไปบนเตียงคร่อมช่วงทรวงอกณัฐวดี มือใหญ่ดึงเศษผ้าที่ยัดในปากหล่อนออก ขยับตัวไปใกล้อีกนิด จดจ่อแก่นกายชายตรงริมฝีปากบาง

         “อ้าปาก ทำให้มันลุก” ณัฐวดีตัวสั่น หัวใจเต้นถี่แรง มองความเป็นตัวตนชายที่แม้ว่ายังไม่เติบใหญ่เต็มที่ แต่ก็พอคาดเดาได้ว่า หากโตเต็มวัยขนาดของมันจะใหญ่เท่ากับข้อมือของตน สาวน้อยไร้เดียงสาเรื่องเกมกามลอบกลืนน้ำลายลงคอ ความกลัวแน่นจิตใจ “อ้าปาก”

         เมฆาสั่งอีกรอบ น้ำเสียงที่ตะเบ็งออกมาทำให้สาวสวยหวาดกลัว และทำตามคำสั่ง ค่อยๆ อ้าปากทีละน้อย ราวกับว่าเขาไม่ได้ดังใจที่เห็นความเชื่องช้าของณัฐวดี เมฆาดันกายแกร่งที่ผงาดเพียงครึ่งหนึ่งเข้าไปในโพรงปากสาวพรวดเดียว ดันไปจนถึงคอหอยสาวก็ว่าได้ ณัฐรวีสำลักจนหน้าดำหน้าแดง ทำท่าจะอาเจียนออกมา

         “เสือกอ้าปากช้าเอง ช่วยไม่ได้” เมฆากล่าวคำไม่สุภาพ ยิ้มเยาะสะใจ “อ้าปากค้างไว้ อย่าหุบปาก แล้วก็อย่ากัดของฉันด้วย”

         เป็นคำสั่งที่ณัฐวดีต้องปฏิบัติตาม เพราะเกรงว่าหากขัดคำสั่ง เขาจะทำตามคำขู่ เมฆาได้ทีขยับแก่นกายใหญ่เข้าออกปากนุ่มนิ่มที่มีความอุ่นร้อน ความเชื่องช้าในนาทีแรก เพิ่มความเร็วและแรงในเวลาต่อมา ณัฐวดีเป็นฝ่ายตั้งรับ หน้ายิ่งแดงมากขึ้น อาการสำลักจากการกระแทกความเป็นชายมาควบคู่ ทว่าหล่อนก็ต้องทน ทนทุกอย่าง ทุกการกระทำของเมฆา

         เมฆารู้สึกร้อนไปทั่วตัว ความกระสันที่มาพร้อมกับอารมณ์เสน่หาไหลเวียนทั่วกาย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรที่เห็นหน้าตาทรมานของสาวใต้ร่าง เขารู้สึกพอใจด้วยซ้ำไป

         “เลียมันสิ” เขาดึงท่อนเอ็นใหญ่ที่เวลานี้ผองขยายเต็มอัตราศึกออกมาจากปากสาว นำมาตีปากหล่อนเบาๆ หลายครั้ง ประหนึ่งย้ำบอกให้ทำตาม “ฉันบอกให้เลียไง”

         ลิ้นเล็กค่อยๆ ยื่นออกมาจากปากณัฐรวี เพราะรู้ดีว่า ไม่อาจขัดคำสั่งเขาได้ ทว่าความไม่เป็นงาน ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ ส่งผลให้ณัฐรวีเกิดความประหม่า ไม่กล้าทำเท่าไหร่นัก

         “ใช้ลิ้นเลียมันสิ มันรออยู่ตรงปากเธอแล้วไง เลียไปรอบๆ เหมือนเธอดูดไอติมไงล่ะ แล้วอมๆ ดูดๆ” เมฆาสั่ง หล่อนทำตาม ลิ้นเล็กไล้วนไปรอบๆ ส่วนโคน ทำตามที่เมฆาบอกทุกอย่าง เริ่มต้นไล้เลีย ก่อนจะดูดเม้มส่วนปลาย อ้าอมเข้าปาก ขยับเข้าออกโดยมีเขาคอยช่วยเรื่องจังหวะ “อย่างนั้นแหละ...ดี”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 110

    Chapter 110“อ๊า...พี่เมฆ...อา...อืม...พี่เมฆ”ท่วงท่านี้ทำให้ณัฐรวีทั้งเสียวและเกิดความมันไปพร้อมกัน ไม่เพียงแค่กายแกร่งที่ขับเคลื่อนไม่หยุด มือเขาก็ทำงานร่วมด้วย สอดไปเคล้นคลึงดอกบัวงามกวัดแกว่งตามจังหวะอารมณ์ ก่อนจะเลื่อนมายังพงไพรควานหาเกสรน้อยกลางกลีบดอก สะกิดเร้าอารมณ์สวาทจากเบาเป็นเร็วรี่ ณัฐรวีถูกกระตุ้นเพลิงพิศวาสอย่างหนักมีหรือจะไม่ถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด จะว่าไปหล่อนเดินทางไปถึงสถานที่แห่งนั้นหลายครั้งแล้ว“โอ้...รวีจ๋า...เสียวจัง...ดีที่สุด...อา”ช่องทางสวรรค์ตอดรัดกายชายอีกครั้ง ครั้งนี้ดูเหมือนความอดทนของเมฆาจะเหลือน้อยนิด ชายหนุ่มกระแทกกระชั้นกายใหญ่เข้าหาดอกผกาแก้วชุดใหญ่ ก่อนแช่นิ่งระเบิดความสุขที่อัดอั้นเป็นเวลานานใส่รวงผึ้งหวานทุกหยาดหยด แล้วทรุดตัวลงบนแผ่นหลังชื้นเหงื่อของณัฐรวี“สุดยอดมาก...อา” เมฆาระบายเสียงต่ำออกมา ลมหายใจถี่แรง “ยังเร้าใจเหมือนเดิม”“ใช่ค่ะ ยังเร้าใจเหมือนเดิม” สัมผัสเสน่หาในอดีตเป็นอย่างไร ความรู้สึกตอนนี้มีมากกว่า เพราะเซ็กซ์เกิดจากความรัก มันสวยงามและมีความสุขมากกว่าครั้งไหน “รวีมีความสุขจังค่ะ”ชายหนุ่มถอนกายแกร่งออกจากร่องสวาท พลิกตัวหล่อนให้นอน

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 109

    Chapter 109 “พี่เมฆพอก่อน...รวีเสียวค่ะ...อ๊า...รวี...รวีไม่ไหวแล้ว...อ๊า” ณัฐรวีร้องครางเสียงหวานจากความกระสันเสียวที่เล่นงานทุกรูขุมขน ทว่าชายหนุ่มที่ฝังใบหน้าอยู่บนกลีบมณฑาได้หยุดการกระทำของตน เขาใช้ลิ้นและนิ้วมืออย่างช่ำชอง มอบความสุขระคนซาบซ่านให้หล่อนต่อเนื่อง ดื่มชิมน้ำสวาทหวานล้ำด้วยความกระหายหลังจากที่เมฆินทร์หลับสนิท เมฆาอุ้มลูกชายมานอนที่ห้อง ก่อนที่เขาจะรีบกลับมาห้องนอนของณัฐรวี เพื่อสานต่อความคิดถึงที่ค้างคา“ยังไม่หายคิดถึงเลย ขอชื่นใจอีกนิดนะ”เมฆาใช้ลิ้นและปากไม่หยุด ปรนเปรอความเสียวเต็มที่ ณัฐรวีก็คิดถึง โหยหาเขาเช่นกัน เขาและหล่อนร่วมหลับนอนกันหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่มีครั้งใดที่เขาจะโอ้โลมน้องสาวหล่อน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกทำให้ณัฐรวีรู้ซึ้งถึงคำว่า เสียวปานขาดใจ“โอ้...พี่เมฆ...รวี...รวีใจจะขาดแล้ว...อา...อ๊า”ณัฐรวีรู้สึกคล้ายกับว่า มีพายุหมุนกลางมหาสมุทร ก่อให้เกิดคลื่นสูง เกลียวคลื่นนำน้ำจำนวนมากเข้าหาชายฝั่ง ก่อนกวาดทุกอย่างที่ขวางหน้า ตอนนี้คลื่นนั้นกำลังเหมือนมีคลื่นน้ำมหาศาลซัดกระหน่ำภายในกาย หล่อหลอมกับเม็ดเลือดที่สูบฉีด ความสุขจากการโอ้โลมของเมฆา

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 108

    Chapter 108“กูไม่ได้ทำเพื่อมึง กูทำเพื่อรวี” ก้องเกียรติตอบ “มึงอย่าลืมรถกูนะ” “ไหนมึงบอกว่าทำเพื่อรวีไง รถไม่ต้องเอาก็ได้มั้ง” รถที่ว่านี้คือ รถลัมโบกินี่รุ่นใหม่ล่าสุดที่ก้องเกียรติขอเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่เขาจัดการเรื่องแหวนและเรื่องดอกไม้ให้ “กูทำเพื่อรถกูด้วย” “เออ คืนนี้กูจองรถให้” “ดีมากไอ้ว่าที่น้องเขย ถ้ามึงขัดใจกูล่ะก็ มึงอดได้รวีเป็นเมียแน่” “มึงนี่ดีแต่ขู่กูจริงๆ” เมฆาอยากตะบันหน้ากวนๆ ของ ก้องเกียรติเหลือเกิน “ไปกันได้แล้ว” สองหนุ่มพากันเดินออกจากห้องนั่งเล่น ตรงไปยังห้องทานอาหาร และทั้งทีที่เมฆากับก้องเกียรติเข้ามาในห้อง ทั้งหมดก็มองไปยังเมฆาเป็นตาเดียว เพราะเขาเดินเข้ามาพร้อมดอกไม้ช่อโต เมฆาเดินมานั่งคุกเข่าตรงเก้าอี้ที่ณัฐรวีนั่งอยู่ เขาส่งช่อดอกไม้ให้สาวคนรัก และเปิดกล่องสีแดงในมือ “เรื่องที่ผ่านมาปล่อยให้มันเป็นอดีต ต่อจากนี้เราจะอยู่กับปัจจุบันและอนาคต อนาคตที่ฉันอยากมีเธอเดินไปด้วยกัน” เมฆาพูดเสียงหวาน เงยหน้ายิ้มให้ณัฐรวี “แต่งงานกับเมฆนะ เมฆรักรวี อยากใช้ชีวิตคู่กับรวีจนแก่เฒ่า” ณัฐร

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 107

    Chapter 107ก้องภพ ประภาพร เนาวรัตน์และก้องเกียรติที่เดินทางมารับเมฆาเห็นภาพสามพ่อแม่ลูกกอดกันก็พากันยิ้ม เนาวรัตน์ไม่เพียงแค่ยิ้ม นางตื้นตันดีใจจนร้องไห้ นางภาวนาขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกวัน ขอให้คุ้มครองเมฆาแคล้วคลาดปลอดภัยกลับมา บททดสอบของณัฐรวีไม่ได้ส่งผลต่อเมฆาคนเดียว เนาวรัตน์ได้รับผลกระทบนั้นด้วย สามปีที่ผ่านมาเนาวรัตน์ทรมานใจเช่นกัน กินไม่ค่อยได้ นอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงบุตรชาย คืนนี้คงเป็นคนแรกที่เนาวรัตน์หลับได้เต็มตา ไม่ใช่หลับๆ ตื่นๆ เช่นทุกคืนที่ผ่านมาพวกเขารอคอยเห็นภาพนี้มานานแล้ว อยากเห็นครอบครัวเมฆาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา โยนความโกรธแค้น เจ็บปวดและความทรงจำอันเลวร้ายทิ้งไป แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยความรัก ความปรารถนาดีที่เมฆากับณัฐรวีที่มีต่อกัน งานเลี้ยงต้อนรับเมฆากลับบ้านจัดขึ้นภายในบ้าน ก้องภพ แขกที่ถูกเชิญมาร่วมงานเป็นคนในครอบครัวและเพื่อนสนิทของเมฆาที่มากันยกก๊วน อาหารมื้อพิเศษโดยแม่ครัวสาวนามว่าณัฐรวีถูกลำเลียงไว้บนโต๊ะอาหาร โดยแบ่งเป็นสองชุดเพื่อสะดวกในการตักกิน ขณะที่ณัฐรวีกำลังจัดเตรียมอาหาร เมฆานั่งเล่นกับลูกชายในห้อง เมฆินทร์มีเรื่องเล่

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 106

    Chapter 106สามปีต่อมา เมฆาเดินออกมาจากห้องพักในค่ายทหาร สถานที่ที่เขาใช้พักพิงมาเป็นเวลาสามปี สามปีที่เขาได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ได้ฝึกฝนทั้งร่างกายและจิตใจ การที่เขามาเป็นทหารอาสา เมฆาได้เรียนรู้และได้เห็นอะไรมากมาย คนในพื้นที่ล้วนแล้วแต่เป็นมิตร มีบางกลุ่มที่คอยสร้างความปั่นป่วนให้เกิดขึ้นในพื้นที่แบบรายวันทหารที่บาดเจ็บจากการลอบโจมตี ไม่ว่าจะเป็นการวางระเบิดคาร์บอม หรือซุ่มยิงก็มีไม่น้อย เสียชีวิตก็มีให้เห็น พวกเขาแม้รู้ว่าเสี่ยงอันตราย แต่ด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบ ทหารกล้าทุกนายจึงปฏิบัติหน้าที่ด้วยใจแข็งแกร่ง อดทน เมฆาเข้าใจความรู้สึกคนจากบ้านไกล ความคิดถึงรุมเร้าใจทุกวัน ไม่ใช่สิ ต้องพูดว่าทั้งวันทั้งคืน แม้แต่ยามนอน ในความฝันก็ยังมีณัฐรวีกับเมฆินทร์ เมฆาทรมานใจมากที่ไม่ได้เจอหน้าสองแม่ลูก เฝ้ารอที่จะได้ยินเสียงของเมฆินทร์ทุกเดือนๆ ละหนึ่งครั้งแบบใจจดใจจ่อ เพราะไม่รู้ว่า ณัฐรวีจะโทรมาตอนไหน วันใด เป็นการรอที่เจ็บปวดรวดร้าวใจ เมฆาคล้ายคนไม่มีญาติพี่น้อง ไม่มีเพื่อนฝูง เพราะเขาไม่สามารถติดต่อใครได้เลย นอกจากคนในค่ายทหารประจำการหรือทหารอาสานายอื่นยังได้กลั

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 105

    Chapter 105 สามคนพ่อแม่ลูกมองหน้าคนพูด พวกเขาไม่คิดว่าณัฐรวีจะแกร่งและแข็งเช่นนี้ แบบทดสอบนี้โหดมากสำหรับชีวิตคนคนหนึ่งที่ไม่เคยถือปืนปกป้องชาติบ้านเมือง แล้วต้องอยู่ในพื้นที่สามปีเต็ม นั่นเท่ากับว่าอยู่ในดงอันตรายเสี่ยงกับชีวิต ที่แย่ที่สุดคือ การติดต่อกับเมฆินทร์เดือนละหนึ่งครั้ง มันดูน้อยเกินไปกับความรักและความคิดถึงที่สองพ่อลูกมีต่อกัน ต่างฝ่ายต่างคิดถึงกันปานขาดใจแน่นอน “ได้ ตกลงตามนี้” เมฆารับคำอย่างรวดเร็ว ไม่คิดไม่ตรองใดใดทั้งสิ้น “ฉันติดต่อผู้ใหญ่ให้จัดการเรื่องรับคุณเป็นทหารอาสาไว้แล้ว วันจันทร์หน้าคุณไปรายงานตัวกับเขาได้เลย” ณัฐรวีจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ เพราะมั่นใจว่าเขาทำตามข้อตกลงของตนแน่นอน “เหลือเวลาอีกสองวันคุณถึงจะไปรายงานตัว สองวันนี้ฉันจะให้คุณอยู่กับลูกให้เต็มที่ เก็บความทรงจำเอาไว้ตอนที่คุณไปอยู่ที่นั่น และรอคอยจะได้คุยกับลูกอีกครั้งในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า” คำพูดของณัฐรวีราบเรียบ หล่อนกำลังทรมานเมฆาทางอ้อม อยู่ในพื้นที่นานสามปีไม่เท่าไหร่ เป็นการทรมานกายที่พอทนไหว แต่การรอคอยได้พูดคุยกับเมฆินทร์นี่สิ คือการทรมานใจอย่างแสนสา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status