Masukออโต้อุ้มคนตัวเล็กในท่าเจ้าสาว แต่ไม่ลืมที่จะหันมาบอกจิ๋วจิ๋ว “เดี๋ยวพ่อกลับมาเล่นด้วยนะ พาแม่ไปทำน้องก่อน”เหมี่ยว!“พี่ออโต้พูดอะไร” ตีแขนเขาเบาๆ อย่างหมั่นไส้“ก็บอกจิ๋วจิ๋วไว้จะได้เตรียมตัวจะได้รู้ว่ากำลังจะมีน้อง”“ถ้ามีขึ้นมาจะตามใจขนาดไหนก็ไม่รู้” นามิโอบแขนเรียวที่ลำคอแกร่ง มองสบตาคมกริบของเขา “ตามใจสุดๆ แน่นอนครับ”“จะกลายเป็นทั้งบ้านมีหนูดุอยู่คนเดียว”ออโต้หัวเราะ วางคนตัวเล็กลงบนเตียงนุ่ม “ลูกคนแรกจะเอาผู้หญิงรึผู้ชายว่ามาครับ” นามิหัวเราะ “พี่จะเก่งอะไรเบอร์นั้นค่ะเลือกเพศลูกได้ด้วย”เขายิ้ม ล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง นามิตามไปนอนหนุนแขนสามี แล้วกอดเขาแนบชิดไม่ห่าง “แล้วพี่ละคะ อยากมีลูกสาวรึลูกชาย” มือเรียวปลดกระดุมเสื้อเขาลูบไล้ไปตามลอนsixpackเล่นไปตามประสา“จริงๆ พี่อยากมีลูกสาวเอาไว้บ่นน้องชายสักคนนะ มีพี่สาวน่าจะดี จะได้ช่วยดูแลน้อง แม่สวยขนาดนี้ ถ้ามีลูกสาวแสนสวยเอาไว้อ้อนสักคนก็คงดี”“ไม่หวงแย่เหรอคะ”“หวงสิ ใครมาจีบตามถึงบ้านแน่”“น่ากลัวชะมัด ตัวเองยังเอาลูกสาวคนอื่นมานอนกอดได้เลย” ฉันพูดแกล้งหยอกเขา และจุ๊บ! “พี่เอามาทำเมีย ไม่ได้มานอนเกิดเฉยๆ ซะหน่อย พี่ให้
“พี่ๆ น่ารักกันจังเลยนะคะ ดูสนิทกันมากเลย มีพี่น้องนี่ดีไปอีกแบบนะคะ เป็นลูกคนเดียวเหมือนหนูบางทีก็เหงาเหมือนกัน” “เห็นแบบนี้ก็ดีแล้วเพราะฉะนั้นตอนเรามีลูก ควรจะมีลูกแฝดนะดีไหม” ออโต้หันมามองสบตาพูดกับแฟนคนสวยของเขา “ดีครับพี่ผมเห็นด้วยอยากอุ้มหลานแล้วอะ ขอหลานชายนะครับ หลานสาวผมเป็นห่วงต้องตามรับตามส่งอีกเดี๋ยวมีหนุ่มมาจีบ” อาร์เดลพูดยิ้มแย้มอารมณ์ดี “เนี่ยนิสัยคนเจ้าชู้นามิดูไว้ เอาไปสอนลูกอย่าให้เข้าใกล้ หวงขึ้นมาเชียว” ออสตินพูด“พี่ออสตินผมไม่เคยเจ้าชู้เลยครับ ไม่เคยนอกใจใครเลยนะครับ เพราะไม่เคยมีแฟน” “นามิอย่าไปฟังสองคนนี้เจ้าชู้สุดๆ มีแต่พี่นี่แหละที่คอยห้ามตลอด” ออโต้พูดยิ้มๆ “โห!” อาร์เดลหัวเราะ ส่ายหัว“อะไรอาร์เดล ฉันพูดอะไรผิด นายกับออสตินที่สุดแล้ว”“พี่ก็ที่สุดเหมือนกันรึเปล่าคะ” นามิถามออโต้ขึ้นมาบ้าง“พี่ที่สุดมานานแล้วครับ แต่มาหยุดที่หนูไง”“กูตาย กลับเถอะพี่ออสติน ไม่ไหวแล้วพี่ออโต้มีมุมนี้ได้ไง”ออสตินกับอาร์เดลพากันหัวเราะ ออโต้ยักคิ้วให้น้องทั้งคู่ แล้วหันมายิ้มให้นามิ เขาเปลี่ยนไปเพราะเธอคนนี้จริงๆ สามปีต่อมา ออโต้กับนามิแต่งงานกันและใช้ชีวิตกันอย่างมีค
“ฉันว่าพี่เคเดนพร้อมกว่านะ มาโน่นละ อยู่ด้วยกัน มหาลัยก็เดียวกัน แค่เรียนกันคนละคณะคิดถึงเก่ง หมั่นใส่ว่ะ” นามิปากคว่ำใส่เพื่อนแกล้งหยอกเล่น “พี่เคเดนสวัสดีค่ะ” นามิเอ่ยทักทาย“นามิเป็นไงบ้างทุกอย่างโอเคแล้วใช่ไหม” เคเดนเป็นห่วงเพราะรับรู้เรื่องราวมาจากเดลล่าตลอด“เรียบร้อยดีแล้วค่ะพี่ คุณพ่อก็กลับมาจำทุกอย่างได้เหมือนเดิมแล้วค่ะ น่าจะพักผ่อนอีกสักเดือนก็กลับไปดูแลร้านได้เหมือนเดิมแล้วค่ะ”“เออ! นามิแล้วสาขาที่ดีซีล่ะ ยังจะทำต่อไหม” เดลล่าถาม“ไม่ทำดีกว่าคุณพ่อจะขายน่ะ แล้วก็ย้ายมาอยู่ที่ไทยเป็นหลัก ญี่ปุ่นก็ค่อยบินไปดูบ้าง ท่านอยากอยู่ใกล้ฉันกับคุณแม่ด้วย”“ดีแล้วแบบนี้แกจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” “อืมแล้วพี่มาหาเดลมีอะไรคะ” เดลล่าหันไปถามเคเดน “เปล่าพี่มาหาเฉยๆ จะมาถาม นามิเรื่องคุณพ่อด้วย”“ขอบคุณพี่เคเดนที่เป็นห่วงนะคะ งั้นจีบกันไปก่อนนะคะ นามิขอตัวไปห้องน้ำก่อน” เคเดนยิ้มให้เธอ ตอนเย็นนามิเลิกเรียนแล้วรีบกลับไปที่บ้านออโต้ ตามที่นัดกันไว้ คนตัวเล็กรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปกับเขา สองคนมาถึงร้านที่ออโต้จองไว้ พี่ออสตินกับพี่อาร์เดลมาถึงแล้ว “สวัสดีค่ะพี่ๆ” นามิเอ่ยทักทายทั้งคู่ ออ
เช้าวันต่อมา นามิ คุณพ่อคุณแม่ของเธอ ได้ยื่นคำร้องต่อศาลผ่านทนายและศาลได้เรียกไต่สวน คุณหมอมายืนยันต่อหน้าศาลให้คุณพ่อถึงอาการป่วยของท่าน เรนนี่กับคุณแม่ของเธอยังยืนยันว่าคุณพ่อได้ยกทุกอย่างตามพินัยกรรมให้พวกเธอทั้งคู่ตอนที่ท่านยังมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนดี “คุณเออิกิ คุณพอจะจำได้บ้างไหมว่าคุณได้ทำพินัยกรรมไว้รึเปล่า” ศาลถามคุณพ่อของนามิ“ผม ไม่แน่ใจครับ”“คุณลองพยายามคิดดูหน่อย ว่าคุณได้ทำไว้ไหม ก่อนที่คุณจะป่วย”คุณเออิกิ พยายามคิดอย่างหนักจนเกิดอาการ ปวดหัวจี๊ดขึ้นมา ท่านเซนิดหนึ่งแล้วกุมขมับ “ปวดหัว”เรนนี่กับมินตรามองมาที่เออิกิ แล้วลอบยิ้มให้กัน คุณหมอรีบเข้าไปดูอาการของคุณพ่อของนามิทันที “คุณเออิกิรู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ” “ผม ผมปวดหัว”นามิกับคุณแม่ เดินไปหาคุณพ่อของเธอทันทีด้วยความเป็นห่วง“คุณพ่อคะ ไม่ต้องพยายามคิดแล้วนะคะ ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ ไม่เป็นไรแล้วนะคะ ใจเย็นๆ” นามิลูบหลังท่านอย่างปลอบโยน คุณนานาจับมือสามีแน่นอย่างต้องการให้กำลังใจ คุณพ่อมองสบตา นามิ แล้วภาพในหัวฉายความคิดออกมาเป็นฉากๆ มันย้อนกลับไปว่าก่อนหน้านี้เขาทำอะไรบ้าง คุณเออิกิมีท่าทีตื่นเต้น มีสีหน้าดีใจอ
ออโต้ยิ้มส่ายหัวให้กับความดื้อแล้วก็แสบเอาเรื่องของนามิ แต่เขาก็ตามใจเธอ ไม่เช็ดรอยลิปสติกออกนามิเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานเขา ทอดสายตามองลงไปด้านล่างเรื่อยเปื่อย และคอยมองคนตัวโตไปด้วยว่าเขาเดินไปตรงไหนทำอะไร นี่ฉันเป็นผู้หญิงขี้หึงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ยังกับแม่บ้านที่คอยตามเช็กสามี หวงเขาขนาดนี้ได้ยังไง คลั่งรักเขามากไปแล้วนะ นามิ เธอนั่งคิดแล้วเผลอยิ้มกับตัวเอง “แต่เอ๊ะ!” นั้นไงปล่อยไม่ได้เลยมีสาวเข้ามาวอแวเขาอีกแล้ว จะบ้าตาย นามิมองสาวสวยที่เดินเข้ามาชวนออโต้คุยแล้วก็กำลังพยายามเอาตัวเองเข้าไปเบียดแนบชิดกับเขา แต่ดูท่าทางออโต้ก็ขยับหนีตลอด แล้วก็รีบเดินผละออกมา “แล้วนั่นใครอีก” แฟนฉันลงไปสั่งงานลูกน้องแป๊บเดียว จะหิวอะไรกันขนาดนั้น นามิลงจากเก้าอี้มายืนเท้าสะเอวมองเขาผ่านกระจก เมื่อมีสาวสวยเดินเข้ามาหาเขาไม่หยุด ออโต้รีบผละออกมา เพราะถ้าอยู่นานกว่านี้คนข้างบนน่าจะเอาเรื่องเขาแน่ เขารีบสั่งงานลูกน้องแล้วโทรหานามิ บอกเธอว่าเสร็จงานแล้วอยากกลับบ้านเลยไหม นามิลงมาหาออโต้ที่รอเธออยู่แถวหน้าลิฟต์ “กลับเลยเนอะ ง่วงแล้วใช่ไหม” “ค่ะ”สองคนเดินออกมาจากคลับไปที่รถของออโต้ หมอกเปิด
“ข่าวเร็วดีนะครับ แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกครับผมเอาอยู่ เคลียร์เรียบร้อยแล้วครับ” “ผมมาก็แค่เป็นห่วง กังวลว่าถ้ามีปัญหาเกี่ยวกับลูกน้องบ่อยๆ เผื่อคุณออโต้จะเบื่อและไม่อยากบริหารแล้ว ก็เลยอยากมาเสนอตัวไว้ก่อน ขอให้คิดถึงผมเป็นคนแรกถ้าคุณออโต้อยากเปลี่ยนมือน่ะครับ”“ขอบคุณครับ แต่เรื่องที่จะทำอะไรแบบนั้นผมตัดสินใจคนเดียวไม่ได้แน่ๆ ครับเพราะอย่างที่คุณรู้ว่าเป็นธุรกิจของครอบครัว ต่อไปก็ต้องเป็นอาร์เดลที่จะเข้ามารับช่วงต่อ คุณเจียวโจวคงน่าจะพอคุ้นๆ หน้าอาร์เดลอยู่บ้างนะใช่ไหมครับ”“ยังเด็กมากไม่ใช่เหรอครับน้องชายคุณ”“ไม่หรอกครับอาร์เดลตามผมไปไหนมาไหนด้วยตลอดเรียนรู้ไปเรื่อยๆ เรียนจบก็พร้อมที่จะทำงานได้เลย ถ้าคุณเจียวโจวต้องการขยายกิจการ เรามาเกี่ยวดองกันไม่ดีไปกว่าหรอกเหรอครับ” ออโต้ดูท่าทีเขาแล้วรีบยื่นข้อเสนอทันทีให้น้องชาย เจียวโจวได้ยินแบบนั้นเขามีสีหน้าที่เรียบขรึมขึ้นเล็กน้อย “คุณมีลูกสาวคนเดียว ส่วนคุณลุงของผมก็มีลูกชายคนเดียวคืออาร์เดล สองตระกูลถ้าได้เกี่ยวดองกัน รวมกันเป็นหนึ่งยิ่งยากจะหาใครมาต้านทานได้นะครับต่อไปในอนาคต” ออโต้พูดให้เจียวโจวได้คิด “ผมเข้าใจสิ่งที่คุณออโต้







![DarkZ [I] MYZTERY HORO](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)