All Chapters of นายมาเฟียตัวร้ายกับยัยเด็กดื้อNC20++: Chapter 1 - Chapter 10

ฉันนามิ ใช่ฉันเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น คุณแม่ของฉันเป็นคนไทยท่านเป็นนักโภชนาการ และเป็นเจ้าของร้านอาหารเพื่อสุขภาพ ชื่อว่าร้านผักหวาน คุณพ่อของฉันเป็นคนญี่ปุ่น และท่านก็เป็นเชฟชื่อดัง เปิดร้านอาหารญี่ปุ่น มีสาขาอยู่หลายประเทศ ฉันเป็นลูกสาวคนเดียว และแน่นอนฉันเป็นที่รักของทุกคน คุณพ่อคุณแม่ตามใจฉันทุกอย่าง เลี้ยงฉันมาแบบสปอยล์สุดๆ ชีวิตฉันเลยค่อนข้างจะคุณหนู แต่ก็ไม่ได้เรื่องเยอะขนาดนั้น ไม่สิ ก็แค่นิดหน่อย เขาเรียกว่ารู้จักเลือกมากว่า ใช่ ต้องพูดว่าฉันช่างเลือก คำนี้แหละถูกต้องที่สุด ที่ฉันยังไม่มีแฟน ทั้งที่หนุ่มๆ มาตามจีบมากมาย และไม่เลือกที่จะคุยกับใครสักคน ก็เพราะฉันช่างเลือกนี่แหละ และเหตุการณ์ที่เกือบโดนวางยาปลุกเซ็กซ์ในร้านพี่ออโต้ ครั้งนั้นก็ยังฝังใจอยู่เหมือนกัน ฉันเลยกลัว และไม่ไว้ใจใครง่ายๆ อีก @ร้านผักหวาน“คุณแม่คะ”“ว่าไงคะ ลูกสาวคนสวยของแม่” คุณนานาสวมกอดลูกสาวคนเดียวหอมแก้มนุ่มอย่างชื่นใจ“หนูหิวจังเลยค่ะ”“นั่งก่อนสิลูก อยากทานอะไรคะ”“หนูทานสลัดก็ได้ค่ะ ช่วงนี้แก้มเยอะจังเลยค่ะคุณแม่ หน้ากลมไปหมดแล้ว” นามิพูดเสียงออดอ้อน“แม่ก็ว่าสวยดีนะ ผอมไปก็ไม่น่ารักหรอก ว่าแต่หน

ออโต้ หนุ่มหล่อ ลูกครึ่งไทยสเปน หลังจากที่คุณพ่อกับคุณแม่แยกทางกัน เขากับน้องชายออสตินก็ต้องอยู่กับคุณพ่อและกลับมาอยู่ที่เมืองไทยช่วยดูธุรกิจของครอบครัว คุณแม่แต่งงานใหม่ละใช้ชีวิตกับครอบครัวใหม่ของท่านที่สเปน ส่วนคุณพ่อท่านได้แต่งงานใหม่แล้วก็ย้ายไปอยู่กับภรรยาใหม่ที่เชียงราย คือคุณเจ้านาง คุณแม่ของเจ้าน้อย เขากับน้องชายก็ใช้ชีวิตกันในกรุงเทพ ชีวิตเขาดูภายนอกเหมือนจะไม่มีอะไรขาด เพราะเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะ แต่เพราะเขาเป็นลูกคนโตภาระหน้าที่ ที่เขาต้องแบกรับ บางครั้งมันก็เหนื่อยมากเกินไป เหมือนจะมีแต่ก็ขาดอะไรไปเสมอ คำนี้ใช้กับผมได้เสมอ ยิ่งตอนที่ผมเสียคุณพ่อไปด้วยอุบัติเหตุ มันเหมือนชีวิตเหลือแค่ความว่างเปล่า ไร้ที่พึ่ง ผมเหลือแค่น้องชาย ที่เป็นครอบครัวของผมจริงๆ ชีวิตสีเทาๆ ที่หน้าค้นหา เหล้าก็กิน บุหรี่ก็สูบแต่รักสุขภาพ สะอาดเนี้ยบไปทั้งตัว มีคลับและฟิตเนสเป็นของตัวเอง ส่วนธุรกิจสีเทา ที่คุณลุงมอบหมายให้เขาดูแล คือกาสิโนแถบชายแดน งานพวกนั้นเขาเลี่ยงไม่ได้ เพราะป๋าเขาเลี่ยงมาแล้ว เลยตกเป็นหน้าที่ของเขา ที่จะต้องสานต่อธุรกิจของครอบครัว @ บ้านออโต้ “พี่ออโต้ ทำไมในตู้เย็นบ้านพ

@ H TO O CLUB“ยัยเด็กแสบนั่นทำอะไร”ออโต้นั่งอยู่ที่ห้องทำงานของเขา มองลงไปด้านล่าง วันนี้ออสตินกับเพื่อนๆ ของเขามานั่งดื่ม แล้วยัยเด็กนามิเอาแก้วอะไรออกมาจากกระเป๋า ออโต้มองจ้องอยู่แบบนั้น ด้วยความสงสัย“หึ!” พอเขาเห็นชัดว่าเจ้าหล่อนทำอะไร ถึงกับหัวเราะในลำคอออกมา คงจะเข็ดสินะ ถึงขั้นพกแก้วเยติมาเองนามิเคยเกือบโดนวางยาปลุกเซ็กซ์ พร้อมกับเดลล่า เขาเองเป็นคนที่ลากไอ้เวรนั้นไปกระทืบจนเกือบตาย ข้อหาที่เอายาเข้ามาในคลับของเขาออโต้เดินลงไปชั้นล่างโซนVIP เพื่อไปทักทายออสตินกับเพื่อนๆ“พี่ออโต้ สวัสดีครับ” ทุกคนทักทายเขา“สวัสดีทุกคน ตามสบายนะ”“วันนี้คนเยอะมากเลยนะพี่” ออสตินคุยกับพี่ชาย“อืม พวกนายมาก็ดีแล้ว วันนี้พี่อยากได้คนชิมไวน์อยู่พอดี มีไวน์ตัวใหม่อยากให้ลอง ถ้าพวกนายว่าดี พี่จะสั่งมา”“ยินดีเลยครับพี่ออโต้ เรื่องนี้ผมถนัด” มาร์วินรีบพูดออโต้ยิ้ม กวักมือเรียกพนักงานให้ไปหยิบไวน์มาให้เขา“เดลล่าดื่มได้ไหม เคเดนอนุญาตไหม” ออโต้หันไปถามเคเดน“ได้ครับพี่” เคเดนตอบหันไปยิ้มกับเดลล่า“เราละ จะดื่มด้วยไหม จะให้เทไวน์ในแก้วเยติก็ได้นะ” ออโต้พูดกับนามิทุกคนพากันหัวเราะ“พี่ๆ จะขำอะไรกัน

ออโต้นั่งมองเจ้าตัวจิ๋วที่วิ่งเล่นกระโดดไปมาตั้งแต่ลูกน้องเขาเอามาส่งให้ที่บ้าน ยังไม่ยอมหยุดเลย“นี่เจ้าจิ๋วนายนั่งเรียบร้อยเป็นไหม ไม่เหนื่อยบ้างรึไง กระโดดเป็นจิงโจ้เลย” เขารู้แล้วว่าเจ้าจิ๋วเป็นตัวผู้เพราะคุณหมอที่ฉีดวัคซีนบอกมา ยังอีกยังไม่เห็นหน้าคนช่วยเลี้ยงเลย ออโต้นั่งรอนามิ วันนี้วันอาทิตย์เธอควรจะมาได้แล้ว สักพักคนตัวเล็กขับรถเข้ามาในบ้านเขา นามิโผล่หน้ามาพร้อมกับหอบข้าวของที่ซื้อมาให้ลูกแมว แล้วก็มีแม่บ้านของออโต้ที่ออกไปช่วยถือของตามเข้ามาอีกหลายอย่าง นามิวางของลงมองเจ้าแมวตัวเล็กที่หยุดวิ่งเล่นมองมาที่เธอเหมือนกัน เหมี่ยว!“แหม! อย่ามาอ้อนจำฉันได้ด้วยเหรอ ไม่มอมแมมก็น่ารักดีนะ มานี่มาจะใส่ชุดให้ จะได้ไม่โป๊ะ” เธอหยิบชุดแมวสีชมพูออกมา แล้วก็ปลอกคออันเล็กสีชมพูเข้ากับชุด จัดการใส่ให้เจ้าแมวจิ๋วเรียบร้อย “ว้าว! ดูดีมีสกุลขึ้นมาเลยนะเรา”“นามิ”“ค่ะ”“เจ้านี้เป็นตัวผู้ หมอบอกตอนพาไปฉีดวัคซีน” ออโต้บอกเธอสีหน้านิ่งๆ “อ้าว! แล้วพี่ก็ไม่บอกก่อน”ออโต้ถึงกับแอบยิ้ม มองคนหน้างอ แล้วก็มองไอ้แมวตุ๊ด ที่วิ่งไปวิ่งมาไม่เกรงใจชุดกระโปรงเล้ย “ตั้งชื่อให้มันสิ เราเห็นมันก่อนพี่ใ

@มหาลัย“นามิ ทำไมช่วงนี้แกหายตลอดเลย ไปไหนกับใครบอกมา” เดลล่าถามคาดคั้นเมื่ออยู่ด้วยกันสองคน “หายตอนไหน ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”“นามิฉันเพื่อนแก ฉันรู้แกไม่ปกติ” เดลล่าจ้องหน้าเพื่อนอย่างรอฟังคำตอบ “ก็ไม่มีอะไร ก็แค่อยู่กับพี่ออโต้”“ห๊ะ! นามิถามจริง” เดลล่าถึงกับตกใจอุทานเสียงดัง“แล้วแกจะเสียงดังทำไม ตกใจอะไรขนาดนั้น” “ก็นั้นพี่ออโต้นะ แกเอาจริงดิ นามิ”“ก็คิดว่าจะเล่นๆ หยอกๆ ขำๆ ไม่จริงจังอะไรหรอก” “แกเล่นได้เหรอนามิ พี่ออโต้ ไม่ใช้พี่ออสตินนะ”เดลล่าพูดแย้งเพื่อนขึ้นมา “ก็เขาหาเรื่องฉันก่อน ก็แค่อยากแกล้งคืน” “เขาทำอะไรแก”“ก็ไปบอกคนอื่นที่ฟิตเนสว่าฉันเป็นแฟน พอฉันไปถามก็บอกว่า พูดเพราะแค่สงสารได้ยินผู้ชายมาพูดถึงฉัน เหมือนพูดให้แบบนั้นก็บุญแล้วไงแกประมาณนั้น ถ้าให้ฉันเป็นแฟนจริงๆ เขาไม่เอาหรอกเพราะเขาเลือก ชิ! ฉันไม่ทนหรอกกล้าดียังไง” “นามิใจเย็น กล้าดียังไง ก็ยุ่งไม่ได้พี่ออโต้เลยนะ แกไม่กลัวเขาบ้างรึไง ฮะนามิ”“ไม่กลัว กะอีแค่พี่ออโต้ทำไมฉันต้องกลัว แกคอยดูนะเดลล่า ฉันจะทำให้เขามาสยบแทบเท้าฉันให้ได้”“แรงเกินยัยบ้านามิ แกไม่สนใจผู้ชายคนไหนเลยที่เข้ามา แต่ไปเล่นกับพี่ออโต้