“เอ่อ...ให้ติ๊บช่วยไหมคะ” แม่กระแตบอกว่าเธอต้องเอาใจใส่สามี ต้องดูแลเขาในฐานะภรรยา ถ้าเธอไม่ทำ ก็อาจจะมีคนอื่นมาเสนอตัวทำให้เขาก็ได้ พลอยชมพูจึงตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่า เธอจะอาบน้ำให้สามีเอง
นัยน์ตาคมวาววาบ เมื่อได้ยินเมียเสนอตัวว่าจะอาบน้ำให้
“แต่กระติ๊บเหนื่อยไม่ใช่หรือ” ใจแกร่งเต้นโครมคราม สั่นระริกไปทั้งตัวเพราะดีใจที่เมียจะอาบน้ำให้ แต่คนมากชั้นเชิงก็ยังทำเป็นเล่นตัว
“ไม่เป็นไรค่ะ ติ๊บไหว”
“อืม...ถ้ากระติ๊บไหว ผมก็ไหว” พบรักเออออ ตอบตกลงเสียงราบเรียบ เก็บอาการคึกคักลิงโลดไว้ได้อย่างแนบเนียน
“แล้วติ๊บต้องทำยังไงคะ”พลอยชมพูถามสามีกล้าๆกลัวๆ
“ก่อนอื่นเราต้องถอดเสื้อผ้ากันก่อน” พบรักแสร้งตีหน้าเคร่งขรึมเขาพูดด้วยน้ำเสียงโทนปกติ ไม่หลุดให้ภรรยาจับได้สักนิดว่า เขากำลังมีแผนการร้ายอยู่ในใจ
“เรา? หมายถึงคุณพบกับติ๊บหรือคะ”
“ใช่ครับ เราต้องถอดเสื้อผ้ากันทั้งสองคน”
“ก็ติ๊บไม่ได้อาบน้ำ คุณพบอาบคนเดียว ก็ถอดของคุณพบคนเดียวสิคะ”
“กระติ๊บจะใส่เสื้อผ้ามาอาบน้ำให้ผมได้ยังไง เวลากระติ๊บเข้าไปอาบน้ำให้ผมคุณก็ต้องเปียก ขืนใส่เสื้
“ทำไมใครๆก็ทำอย่างกับว่าเราเป็นเด็กอยู่เรื่อยนะ” หนูจ๋าว่าแล้วถอนหายใจอีกครั้ง หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนหงายมองเพดานห้อง เธอรับรู้ถึงความรักและปรารถนาดีอย่างจริงใจจากครอบครัว แต่บางทีเธอก็อยากทำอะไรนอกกรอบบ้าง การที่เธออยากหาเงินเอง เพื่อมาซื้อของขวัญวันเกิดให้ตาจ๋าออกจะเป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจ และเธอมั่นใจว่าตาจ๋าจะต้องดีใจและภูมิใจในตัวหลานสาวคนนี้แน่นอน แต่ทำไมใครๆถึงต้องพากีดกันไม่อยากให้เธอทำงานนักนะ “เฮ้อ! เพิ่งได้มาสามร้อยเอง อีกเดือนเดียวก็จะถึงวันเกิดตาจ๋าแล้ว จะหาเงินทันไหม หรือต้องเอาเงินเก็บออกมาซื้อให้ตาจ๋าเหมือนเคย แบบนั้นไม่เห็นน่าภูมิใจสักนิด” อาเหนือของเธอจ่ายค่าแรงตามที่รับปากไว้ สามร้อยบาทถ้วน ที่จริงแล้วอาเหนือถามเธอว่าของขวัญที่จะซื้อให้ตาจ๋าราคาเท่าไร อาเหนือจะจ่ายเป็นค่าแรงให้พอกับราคาของขวัญเลย แต่เธอไม่รับ เธอขอรับแค่ค่าแรงเท่าพนักงานคนอื่น ได้มาสามร้อยบาททั้งที่ทำงานยังไม่ทันครบชั่วโมงด้วยซ้ำ เท่านี้เธอก็รู
รายนั้นน่ะรักหลานสาวสุดจิตสุดใจ ไม่ยอมให้หลานหยิบจับอะไรให้ต้องลำบาก และใครก็ห้ามแตะต้องหนูจ๋าเป็นอันขาด หากมีอะไรเกิดขึ้นกับหลาน ป้าปรายจะออกโรงปกป้องเต็มที่ แล้วยิ่งถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูคนในครอบครัวทั้งสองฝ่ายล่ะก็ เขาต้องตายแน่ๆ ทั้งพ่อแม่เขาที่มีศักดิ์เป็นปู่ย่าก็ทั้งรักทั้งห่วงเพราะหนูจ๋าเป็นหลานคนแรก ไหนจะครอบครัวทางแม่ของหนูจ๋าอีก ทั้งตาจ๋า ยายจ๋า พ่อจ๋า และไอ้สี่กุมารน้องชายแฝดสี่วัยสิบหกของหนูจ๋าอีก มีแต่คนหวงและห่วงหนูจ๋าทั้งนั้น ปานดวงใจเป็นดวงใจของทุกคนในครอบครัวจริงๆ เขาไม่น่าใจอ่อนยอมให้หนูจ๋าทำงานเลยเพชรนิลหรี่ตามองผู้ชายร่างสูงดูภูมิฐานที่กำลังลากหญิงสาวสวมเครื่องแบบนักศึกษาให้เดินตามไปยังลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกล เขาจำได้ว่า ผู้ชายคนนั้นคือแสงเหนือเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ ส่วนนักศึกษาสาวหน้าตาน่ารัก รูปร่างอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอมที่ทำหน้าหงิก และเหมือนจะค่อยเต็มใจที่จะตามแสงเหนือไปเท่าไรนั้น ก็คงเป็นหญิงสาวที่แสงเหนือให้ทุนการศึกษาอยู่แน่ เพชรนิลยิ้มหยันที่มุมปาก น้องคนนั้นคงทำไปเพื่อค่าเทอม อันนี้เขาเข้าใจ เพราะเขาเองก็รับอุปการะไว้หลายคน แต่แสงเหนือแต่งงานมีครอบครัวแล้ว แ
เพชรนิลยกมือไหว้ผู้สูงวัยทั้งสี่คน ส่วนสุภาพสตรีคนสวยสะดุดตาเขาถูกแนะนำว่าเป็นลูกสาวของท่านรองของหน่วยงานรัฐอะไรสักอย่าง เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่เขาตั้งใจรับไหว้น้อง ตั้งใจยิ้มให้อย่างเป็นมิตร และเต็มใจอย่างยิ่งที่ได้รู้จักน้องเป็นไปตามคาด เมื่อผู้ใหญ่แนะนำให้เขากับน้องได้รู้จักกันแล้วก็คะยั้นคะยอให้เขาดูแลน้อง บอกให้พาไปหาอะไรรับประทาน เพชรนิลไม่ขัดใจความต้องการของผู้ใหญ่ เขาขยับเข้าไปใกล้ให้น้องควงแขนเขาแทนมารดา น้องยิ้มเอียงอาย แต่สายตาของน้องที่เขาสานสบด้วยนั้นกลับเป็นประกายเร่าร้อน เสือหนุ่มในคราบกระต่ายน้อยจึงยิ้มมุมปาก ไอ้รายการสรรเสริญเยินยอถึงความเป็นกุลสตรีของน้องที่แม่ของเธออวดอ้างมาเมื่อครู่ ก็คงเป็นแค่เพียงคุณสมบัติจอมปลอมเอาไว้นำเสนอให้ลูกสาวดูเลอค่าขึ้นมาเท่านั้นเอง แต่ในความเป็นจริงแล้วยายนี่ร้อนแรงอย่างกับไฟก็ดูสิ...คล้องแขนเขาเดินห่างออกมาจากลุ่มผู้ใหญ่ไม่เท่าไร เธอก็เอานมซิลิโลนมาเบียดต้นแขนเขาซะแล้ว กระต่ายน้อยผู้รับบทลูกที่ดีของแม่กระแตลอบถอนหายใจ แม่นะแม่จะแนะนำใครให้รู้จักก็ไม่สืบประวัติคัดกรองให้ดีก่อนเลย“นะคะ อาเหนือ
“สงสัยหิมะจะตก วัวจะออกลูกเป็นนก จิ้งจกจะกลายร่างเป็นไดโนเสาร์” อยู่ดีๆแม่กระแตก็ว่าขึ้นมาลอยๆ มองค้อนลมค้อนแล้งไปทั่ว จนสามีที่นั่งร่วมโต๊ะจิบชายามบ่ายอยู่สวนหลังบ้านด้วยกันต้องวางหนังสือในมือลง พ่อเพชรขมวดคิ้วเล็กน้อย มองหน้าเมียรักด้วยความไม่เข้าใจ แต่เพียงครู่เดียวก็คลายปมบนคิ้วออก แล้วระบายยิ้มขบขัน เมื่อเห็นร่างสูงสมาร์ตของลูกชายคนโตเดินตรงมาหา รายนั้นเห็นอาการแม่แล้วก็ส่งยิ้มแต้มาแต่ไกล คงรู้ตัวว่าแม่งอนตัวเองอยู่“คิดถึงคุณแม่ที่สุดเลยครับ” พ่อคนช่างอ้อนนั่งคุกเข่าลงข้างเก้าอี้ที่มารดานั่งอยู่ เขาโอบกอดเอวท่าน แล้วแนบแก้มลงบนตักนุ่ม“คิดถึงอะไรกัน หายหน้าไปเป็นเดือนเป็นปี”“คุณแม่อย่าใส่ร้ายผมสิครับ แค่สองสัปดาห์เองนะครับ” เพชรนิลเกยคางกับตักมารดา เขาเหลือบตาขึ้นมองหน้าท่าน แล้วยิ้มอ้อนสุดชีวิตแม่กระแตมองค้อนลูกชาย ตีเบาๆที่ต้นแขนด้วยความหมั่นไส้“อ้าว! เพิ่งสองสัปดาห์เองหรือ แม่นึกว่าสองปีเสียอีก”“โธ่! คุณแม่ครับ อย่าทำให้ผมรู้สึกผิดแบบนี้สิครับ&rdq
พบรักถอนจูบ เขาเลื่อนใบหน้าไปกระซิบบอกชิดใบหูสาว“ขึ้นมานั่งบนตักผมนะครับ” ไฟราคะที่ถูกจุดขึ้นด้วยคนช่ำชอง ทำให้พลอยชมพูทำตามที่เขาบอกไม่อิดออด ส่วนหนึ่งก็เพราะเธอคิดถึงและห่วงหาเขาไม่ต่างกัน หญิงสาวค่อยๆปีนขึ้นไปนั่งบนตักแกร่ง หัวใจดวงน้อยสั่นไหวเพราะตื่นเต้นกับสิ่งที่ไม่เคยทำ เธอไม่เคยควบขี่เขา ทุกครั้งที่ผ่านมาพบรักเป็นคนทำเองทั้งหมด คราวนี้เขาบาดเจ็บก็คงจะต้องเป็นเธอที่ต้องทำทุกอย่าง“ยกก้นขึ้นนิดหนึ่งครับ” พลอยชมพูทำตามที่เขาบอก หญิงสาวจิกกำบ่าสองข้างของเขาไว้แน่น ใบหน้าสาวแดงก่ำ เธอร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง ภายใต้น้ำอุ่นเธอรับรู้ได้ว่าส่วนหัวมนทู่ของเขา กำลังรุกล้ำเข้ามาในร่างกายเธอช้าๆ“อืม…คุณพบ” พลอยชมพูหลับตาพริ้ม หญิงสาวขานเรียกเขาด้วยน้ำเสียงแว่วหวาน เธอขยับสะโพกค่อยๆกดน้ำหนักลงไป“กระแทกลงมาเลยครับ” พบรักผู้ใจร้อนบอกเสียงกระเส่า ภรรยาผู้แสนน่ารักของเขาทำตามที่เขาบอกโดยไม่อิดออด พลอยชมพูกระแทกสะโพกลงดูดกลืนลำกายเขาจนสุดทาง สองหนุ่มสาวเงยหน้าขึ้นครางโหยหวน ซึมซับห้วงเวลาที่เติมเต็มกันและกันด้วยความสุขล้นปรี่ ผ่านไปเพียงครู่เดียวพบรักก็เร่งเร้ากระซิบ
พลอยชมพูก้าวเท้าลงอ่างไปนั่งอยู่ข้างหลังสามี หญิงสาวหยิบฟองน้ำขึ้นมาถือไว้ในมือ เธอสูดลมหายใจลึกเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนลงมือถูหลังให้สามีด้วยความระมัดระวัง เมื่อถูด้านหลังเสร็จแล้วเธอก็ขยับไปถูไหล่ให้เขา กระทั่งแน่ใจว่าทำความสะอาดด้านหลังเรียบร้อยแล้ว เธอจึงบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่โล่งอก“เรียบร้อยแล้วค่ะ ติ๊บขอขึ้นจากอ่างนะคะ”“แล้วด้านหน้าครับ” คนที่คาดหวังอะไรต่างๆนานาจากภรรยาไม่ยอมง่ายๆ พบรักรีบทักท้วงก่อนที่เธอจะขึ้นจากอ่าง“เอ่อ...ด้านหน้าคุณพบถูเองได้ไม่ใช่หรือคะ”“ถ้ากระติ๊บไม่อยากทำให้ผมก็ไม่เป็นไร วันหลังผมไม่รบกวนคุณแล้ว” พบรักรู้สึกว่าตัวเองเข้าใกล้คำว่าตาแก่หลอกเด็กไปทุกที แต่เขาสาบานเลยว่าไม่เคยหลอกใครนอกจากเธอน้ำเสียงน้อยอกน้อยใจของผู้เป็นสามีทำให้พลอยชมพูรู้สึกผิด หญิงสาวตัดสินใจค่อยๆขยับตัวเลื่อนไปนั่งด้านหน้าเขา คนรอให้ภรรยาเคลื่อนตัวมาด้านหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องในใจ เขานั่งนิ่งรอจนเรือนร่างงดงามที่อวบอิ่มขึ้นกว่าในวันวานมานั่งอยู่ตรงหน้าเรียบร้อย“ทีนี้ก็เลิกพูดประชดประชันติ๊บได้แล้วนะคะ ติ๊บเต็มใจอาบน้ำให้คุณพบค่ะ” พลอยชมพู
“เอ่อ...ให้ติ๊บช่วยไหมคะ” แม่กระแตบอกว่าเธอต้องเอาใจใส่สามี ต้องดูแลเขาในฐานะภรรยา ถ้าเธอไม่ทำ ก็อาจจะมีคนอื่นมาเสนอตัวทำให้เขาก็ได้ พลอยชมพูจึงตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่า เธอจะอาบน้ำให้สามีเองนัยน์ตาคมวาววาบ เมื่อได้ยินเมียเสนอตัวว่าจะอาบน้ำให้“แต่กระติ๊บเหนื่อยไม่ใช่หรือ” ใจแกร่งเต้นโครมคราม สั่นระริกไปทั้งตัวเพราะดีใจที่เมียจะอาบน้ำให้ แต่คนมากชั้นเชิงก็ยังทำเป็นเล่นตัว“ไม่เป็นไรค่ะ ติ๊บไหว”“อืม...ถ้ากระติ๊บไหว ผมก็ไหว” พบรักเออออ ตอบตกลงเสียงราบเรียบ เก็บอาการคึกคักลิงโลดไว้ได้อย่างแนบเนียน“แล้วติ๊บต้องทำยังไงคะ”พลอยชมพูถามสามีกล้าๆกลัวๆ“ก่อนอื่นเราต้องถอดเสื้อผ้ากันก่อน” พบรักแสร้งตีหน้าเคร่งขรึมเขาพูดด้วยน้ำเสียงโทนปกติ ไม่หลุดให้ภรรยาจับได้สักนิดว่า เขากำลังมีแผนการร้ายอยู่ในใจ“เรา? หมายถึงคุณพบกับติ๊บหรือคะ”“ใช่ครับ เราต้องถอดเสื้อผ้ากันทั้งสองคน”“ก็ติ๊บไม่ได้อาบน้ำ คุณพบอาบคนเดียว ก็ถอดของคุณพบคนเดียวสิคะ”“กระติ๊บจะใส่เสื้อผ้ามาอาบน้ำให้ผมได้ยังไง เวลากระติ๊บเข้าไปอาบน้ำให้ผมคุณก็ต้องเปียก ขืนใส่เสื้
พลอยไพลินและหยาดพิรุณเดินเข้าไปโอบกอดแม่กระแตและพลอยชมพูที่ยังคงกอดกันอยู่คนละข้าง“มีลูกสาวตั้งสามคนก็ออกแล้วออกเรือนกันไปหมดแล้ว ต่อไปบ้านคงเหงาน่าดู” คิดแล้วแม่กระแตก็อดใจหายไม่ได้ ต่อไปนี้ที่บ้านคงเหงาเพราะลูกสาวออกเรือนกันไปหมด ส่วนลูกชายก็ยังคงเป็นพ่อพวงมาลัยลอยไปลอยมา ไม่รู้เมื่อไหร่จะพาศรีสะใภ้เข้าบ้าน จะมีหลานมาให้ชื่นใจเสียที“ติ๊บจะไปเยี่ยมคุณแม่บ่อยๆนะคะ” พลอยชมพูพูดเอาใจมารดา“ช่วงท้องตัวเล็กอยู่แม่ไม่อยากให้เดินทางบ่อย เอาไว้แม่จะชวนพ่อมาหาติ๊บเองดีกว่า”“ติ๊บรักคุณแม่จังเลย” คุณแม่และลูกสาวสามคนยืนกอดกันอยู่กลางห้อง บรรยากาศอบอุ่นเต็มไปด้วยความรักความห่วงใย แต่บรรยากาศดีๆก็ถูกขัดจังหวะโดยคนไร้มารยาท“เสร็จกันหรือยังครับสาวๆ หนุ่มๆรอแย่แล้วครับ อ้าว…” เพลิงตะวันเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ให้สุ้มให้เสียงก่อน เขาหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพชวนซึ้ง แต่ภาพนั้นกลับถูกทำลายด้วยความกระโชกโฮกฮากของตัวเอง หยาดพิรุณจิกตามองสามีด้วยสายตาดุ แม่กระแตเห็นลูกสาวมองสามีแล้วจึงเอ่ยปรามเบาๆ“แน่ะ…น้ำฝน แม่เพิ่งบอกเพิ่งสอนไปเมื่อกี้เองนะ”หยาดพ
“แต่งงานกับผมนะครับกระติ๊บ”พลอยชมพูยืนอึ้งไปครู่หนึ่ง กระทั่งได้ยินเสียงปรบมือดังขึ้น หญิงสาวเงยหน้ากวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ บริเวณนี้เป็นสถานที่ที่ลูกค้าเคยใช้จัดงานแต่งงาน ต้นไม้ที่เคยถูกประดับประดาด้วยนกกระดาษ ตอนนี้มีดาวกระดาษหลายร้อยหลายพันดวง ประดับประดาอยู่ตามต้นไม้เต็มไปหมด ดอกคัทลียาสีขาวถูกนำมาประดับตกแต่งอยู่บน แบ็กดรอปตรงที่เดิม ทุกอย่างเป็นอย่างที่เธอเคยบอกเขา ทั้งครอบครัวญาติพี่น้องของเธอ ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลต่างส่งยิ้มมาให้กำลังใจ พลอยชมพูหันไปสบตาบิดาและมารดา ท่านพยักหน้าให้เธอ ราวกับจะบอกว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอ พี่กระต่ายน้อยของเธอมองมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยน พี่กระเต็นส่งยิ้มให้กำลังใจ ทั้งคนอื่นๆต่างก็มองมาอย่างให้กำลังใจ และร่วมลุ้นไปกับเธอ จู่ๆน้ำตาเจ้ากรรมก็เอ่อคลอเต็มหน่วยตา เธอตื้นตัน ความรู้สึกหลากหลายล้นปรี่อยู่ในอก หญิงสาวตั้งสติ สูดลมหายใจลึก ก่อนก้มมองคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า เขารอคอยคำตอบจากเธออยู่“ค่ะ”คำตอบหนักแน่นไม่ลังเล ทำให้พบรักรีบล้วงเอากล่องกำมะหยี่ที่ใส่แหวนไว้ในกระเป๋ากางเกงออกมา เขาทำมันด้วยมือเดียวเพร