3 วันผ่านไปหลายวันผ่านไปภาคินใช้เวลาเทียวไปเทียวมาอยู่คอนโดของเฌอเบลล์และโรงพยาบาลเขาทำแบบนี้อยู่ตลอด โดยที่ตลอดระยะเวลาเขาจะคอยไปหาเธออยู่เป็นประจำ ซึ่งทุกๆครั้งที่เขาไปเขาก็มักจะไม่เจอกับใครเลย ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของเธอพี่ชายเธอหรือแม้กระทั่งไอ้คนที่ชื่อเพทาย หลังจากวันนั้นนี่ก็เป็นระยะเวลากว่า 3 วันแล้วที่เธอเอาแต่นอนอยู่ในห้องนั้นเธอยังไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นและก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอถึงจะฟื้น ตั้งแต่วันนั้นเขาก็โดนคาราเมลด่าชุดใหญ่เรียกได้ว่าเธอตบตีเขาเป็นว่าเล่น เพราะเฌอเบลล์เป็นเพื่อนรักกับคาราเมลซึ่งทุกการกระทำเขาก็น้อมรับเป็นอย่างดี ทุกสิ่งทุกอย่างเขาเป็นคนผิดเองและตั้งแต่วันนั้นเขาก็เคลียร์กับเธอเรื่องที่บอกว่าคบกันเรียบร้อยแล้ว ตัวเขาตอนนี้รู้ใจตัวเองแล้วว่าเขาไม่ได้ชอบคาราเมลเหมือนอย่างที่เคยคิดเอาไว้ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขารักใครเขารักเฌอเบลล์และหลังจากนี้เขาก็จะเดินหน้าจีบเธอเต็มที่รอแค่เธอหายดี ซึ่งข้อนี้คาราเมลก็รับรู้เพราะเธอก็ไม่ได้ชอบภาคินตั้งแต่แรกเหมือนกัน เธอก็แค่ตั้งใจที่จะประชดใครบางคนก็เท่านั้น ถือว่าทุกสิ่งทุกอย่างปลดล็อคจะเหลือก็แต่รอให้เฌอเบลล์ฟื้น เขาจะข
“ นะ นี่มัน “ ภาคินเพ่งมองตัวอักษรภายใต้กระดาษสี่เหลี่ยมใบเล็กอยู่ๆเขาก็ชะงัก เพราะเนื้อหาในกระดาษนั้นมันปรากฏเป็นตัวอักษรบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เขาถึงกับตาลุกวาว และใช่กระดาษใบนี้มันคือใบเสร็จที่ประทับตราร้านค้ามันเป็นร้านนาฬิกาที่ครั้งหนึ่งเขาเคยบอกว่าอยากได้มันก่อนที่สมองจะประมวลผลเขาจำได้แล้วเขานึกออกแล้วว่าก่อนหน้านี้เขาเคยพูดเรื่องนี้กับใคร เขาเคยพูดกับเฌอเบลล์ในตอนที่เขาเมาว่าเขาอยากได้นาฬิการุ่นนี้มากแต่เป็นเพราะว่าเขาไม่มีเวลาไปสั่งจอง หนำซ้ำเขาขี้เกียจมารอสินค้าเป็นเดือนๆและสีที่เขาอยากได้มันก็คือสีเงินเขาจำมันได้ทั้งหมดและก่อนหน้านี้ก่อนที่เธอจะถูกรถชนเธอบอกกับเขาว่าเธอซื้อนาฬิกาเป็นของขวัญวันเกิดให้กับเขา รุ่นนี้สีนี้ตามที่เขาต้องการแต่แล้วยังไงเขากลับดันไม่ใส่และไปให้ใครคนอื่น ซึ่งในตอนนั้นคาราเมลก็ซื้อแบบนี้ให้เขาเหมือนกันแต่เป็นสีดำ เขาจำมันได้แล้วเขาจำมันได้ทั้งหมดเป็นเธอเองเป็นเธอที่คอยอยู่เคียงข้างคอยทำอะไรให้เขาทุกสิ่งทุกอย่างมาโดยตลอดที่ผ่านมาเธอคอยอยู่เบื้องหลังคอยดูแลในยามที่เขาทุกข์ใจหรือแม้กระทั่งในยามที่สุขใจเขาก็มีเธออยู่ๆหัวใจมันก็เจ็บเจ็บแปล๊บๆเหมือนมี
“ หึ เพราะมึงเลยเพราะมึงคนเดียวที่ทำให้เฌอเบลล์เป็นแบบนี้คอยดูเถอะถ้าพี่ชายของเบลมาถึงเมื่อไหร่มึงไม่รอดแน่ “(เพทาย) เพทายพูดจบก็สาวเท้าออกไปจากตรงนี้ทันที เป็นภาคินเองเป็นภาคินทุกอย่างที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ และคอยดูเถอะว่าถ้าบาสลงเครื่องมาเมื่อไหร่แล้วเจอเข้ากับภาคินเมื่อไหร่มีหวังผู้ชายคนนี้ไม่รอดแน่ เพื่อนของเขาคงไม่ปล่อยเอาไว้อย่างแน่นอนขนาดเขายังโมโหขนาดนี้ แล้วนี่เพื่อนของเขาจะโมโหขนาดไหน บาสรักน้องสาวมากกว่าอะไรรับรองได้เลยว่าภาคินน่วม “ เหี้ย พี่ชายเฌอเบลล์มันโหดจริงเปล่าวะพูดซะกูเสียวสันหลังเลยไอ้สัด “ (โรม) “ กลัวเหี้ยไรวะ มึงอย่าลืมว่าไอ้คินมันมีเฮียกร เฮียภากรช่วยได้ทุกอย่างนั่นแหละ เฮียคงไม่ปล่อยให้น้องชายโดนกระทืบตายหรอก ถึงแม้ว่าแม่งก็สมควรโดน ไปเหอะมึงควรกลับไปพักผ่อน ไว้เฌอเบลล์ฟื้นแล้วค่อยมาเยี่ยมทีหลัง “ (ชีวิน) ชีวินพูดจบทุกคนต่างก็แยกย้ายโดยที่คิริวคิรันทำหน้าที่คอยพยุงร่างของภาคิน เพราะสภาพของเพื่อนตอนนี้ดูไม่ได้เลยอ่อนเรี่ยวอ่อนแรงปลวกเปียกไปหมด สองขาเรียวเดินตรงเข้ามาภายในห้องมืดก่อนที่จะหย่อนก้นนั่งลงหัวสมองก็คิดอะไรไปต่างๆนาๆ หลังจากที่คิริวและคิร
“ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นวะไอ้คินมึงจะเล่าให้พวกกูฟังได้หรือยัง “ (ชีวิน)เป็นชีวินที่เอ่ยถามภาคินอีกครั้งหนึ่งหลังจากที่พวกเขาเงียบกันมาสักพัก เขาอยากรู้ว่าทำไมอยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ หนำซ้ำสภาพร่างกายของเฌอเบลล์ตามที่โรมกับข้าวหอมเล่าให้เขาฟังมันยังดูย่ำแย่ ซึ่งมันเป็นรอยแดงจ้ำๆและไม่ได้เกิดจากการถูกรถชนแน่นอน เขาอยากรู้ว่าภาคินทำอะไรกับเธอ “ กูไม่รู้วะ กูไม่รู้ว่ากูจะเล่ายังไง ตอนนี้กูสับสนกับตัวเอง “ ภาคินตอบได้เพียงคำสั้นๆก่อนที่สองมือจะยกขึ้นมาประสานกันและประกบเข้าไปบนศีรษะ สองแขนตั้งชันอยู่บนเข่าภายใต้การนั่งอยู่บนเก้าอี้ ตอนนี้เขารู้สึกสับสนเขาไม่รู้ว่าควรจะเล่ายังไงให้เพื่อนๆฟังดีถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตัวเขาเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าเขาจะทำแบบนั้นกับเฌอเบลล์ไปได้ เขารู้แค่ว่า ณ ตอนนั้นเขาโครตที่จะไม่พอใจเธอรวมไปถึงไอ้ผู้ชายคนนั้นไอ้ผู้ชายที่ชื่อเพทาย เขาไม่พอใจที่เธอออกไปข้างนอกกับมันและกลับมาจนดึกๆค่ำมืด “ มึงจะสับสนอะไรวะจุดมุ่งหมายสำคัญของมึงในตอนแรกก็คือคาราเมล ตอนนี้มึงอย่าลืมนะว่ามึงได้คบกับคาราเมลสมใจแล้วมึงกับเธอเป็นแฟนกันแล้ว ส่วนเฌอเบลล์ก็เป็นเพื่อนคนห
“ เกิดอะไรขึ้นวะไอ้คินทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้ “ (โรม) เป็นเสียงของโรมที่เอ่ยถามภาคินหลังจากที่ทุกคนส่งตัวเฌอเบลล์มาโรงพยาบาล ก่อนหน้านี้เขาพาข้าวหอมมาหาเฌอเบลล์เพราะรายนั้นคิดว่าเพื่อนน่าจะหยุดเรียนอาจเป็นเพราะไม่สบายหรือว่าอะไร เธอรู้สึกเป็นห่วงจึงได้ให้โรมพามาแต่ก็ไม่คิดว่าพอมาถึงจะมาเจอเข้ากับอะไรแบบนี้ ภาพที่เฌอเบลล์โดนรถหรูพุ่งลงมาจากชั้นบนชนร่างเข้าอย่างจัง มันยังติดตาต้องใจของพวกเขาอยู่เลย ก่อนที่เขาจะเป็นคนโทรให้เพื่อนๆคนอื่นๆมา “ เออนั่นดิเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงวะ ทำไมเบลถึงมีสภาพบอบช้ำแบบนั้น “ (ชีวิน) “ กู กู….. “ “ มึงไอ้สัด ถ้าเบลเป็นอะไรขึ้นมามึงต้องรับผิดชอบ “ (เพทาย) ยังไม่ทันที่ภาคินจะได้พูดอะไรเพทายก็พุ่งตรงมากระชากคอเสื้อของเขาซะก่อน หลังจากที่ได้ฟังเฌอเบลล์พูดเขาก็พอจะปะติดปะต่ออะไรเข้ากันได้บ้าง เขารู้สึกไม่พอใจที่อยู่ๆก็มีใครมากระทำกับน้องสาวของเพื่อนเขาแบบนี้ และนั่นก็ทำให้ทั้งโรม ชีวิน คิริว คิรัน ต่างก็ห้ามปราม แน่นอนแหละว่าเพื่อนๆทั้ง 4 พร้อมที่จะช่วยภาคินอยู่แล้วแต่แค่ต้องจับแยกตัวกันก่อน เพราะสถานที่แห่งนี้มันไม่ใช่ที่ที่ควรจะมาทะเลาะกัน “ แล้ว
“ หูยดูสิมีผู้ชาย 2 คนต่อยกันเพื่อแย่งแม่หนูคนนั้นนะ “ “ ว้ายยย หน้าตาก็ดีสะสวยนะแต่ทำไมถึงได้เป็นคนแบบนี้ก็ไม่รู้เนอะ “ “ นั่นน่ะสิเห็นออกจะเรียบร้อยฟาดเรียบทุกคนไม่เหลือ “ “ แล้วดูสิเนื้อตัวน่าสมเพศจริงๆอย่างกับคนพึ่งโดนรุมโทรมมา “ เสียงผู้คนมากมายต่างก็ซุบซิบนินทากันไปมาในจังหวะที่ออกมาดูเหตุการณ์ ก็เสียงของภาคินและเพทายที่กำลังทะเลาะวิวาทมันดังไปทั่วทั้งชั้น ส่งผลให้ผู้คนแต่ละห้องต่างก็ออกมาดู นี่มันอะไร ฮึก ฮือ ฮือ นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับฉัน บอกฉันทีว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นแค่ฝันไปมันไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ มันไม่จริง “ หยุด “ ผลั๊ว ผลั๊ว “ หยุด บอกให้หยุดไง หยุดเดี๋ยวนี้ “ เป็นเหมือนเสียงดั่งสวรรค์ที่ทำให้ทั้งเพทายและภาคินได้สติเมื่อเสียงอันทรงพลังของเฌอเบลล์ที่เปล่งออกมาอย่างสุดเสียงดังก้องไปทั่วทั้งห้อง ก่อนที่ทั้งคู่จะหันมามองภาพตรงหน้ามันทำให้คนทั้งคู่ต่างก็คิดกันไปคนละแบบ ตัวเพทายเองที่รู้สึกสงสารเฌอเบลล์เพราะเขาคิดว่าเธอไม่น่ามาเจอกับอะไรแบบนี้ ส่วนภาคินที่คิดไม่ตกกับการกระทำของตัวเองเขาไม่คิดว่าผู้คนมากมายจะแตกตื่นและแห่มาดูถึงขนาดนี้ ก