บทที่ 0022

วังโหรวกัดฟันแล้วพูดว่า "งั้นเธอก็รอหล่อนถูกฟ้องคดีเถอะ! ต่อให้สุดท้ายจะถูกปล่อยออกมา ต่อไปเธอก็จะมีคดีติดตัว และติดตามตัวเธอไปตลอดชีวิต กลายเป็นจุดด่างพร้อยของเธอไปตลอด!"

หัวใจของเย่เจียเหอจมลงอย่างรุนแรง

เซี่ยหลิงต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เพราะเธอเป็นต้นเหตุ

มาถึงตรงนี้แล้ว เธอยังจะมีทางเลือกอย่างอื่นอีกหรือไง?

เพื่อให้เซี่ยหลิงออกมาโดยเร็วที่สุด ในที่สุดเธอก็ยอมรับคําขอของวังโหรว

"แล้วฉันจะเชื่อเธอได้อย่างไร?" เย่เจียเหอมองเธออย่างสงสัย "ถ้าฉันหย่ากับลู่จิ่งโม่และยอมรับว่าฉันฆ่ายายของเธอ หากเธอกลับคําและไม่ยอมปล่อยคน งั้นฉันจะไม่เสียทั้งขึ้นทั้งล่องหรอกเหรอ?"

วังโหรวเหลิงครวญคราง เอียงเธอ "เย่เจียเหอ เธอยังมีทางออกอีกหรือเปล่าล่ะ? ตอนนี้ ฉันกำลังให้โอกาสเธออยู่ ไม่ใช่จะมาปรึกษาหารือกับเธอ! คิดให้มันชัดเจนหน่อยนะ!"

เย่เจียเหอก็รู้ว่าแม้ข้างหน้าจะเป็นเหวลึก เธอก็ต้องกระโดดลงไปเพื่อช่วยเซี่ยหลิงออกมาให้ได้

"โอเค ตกลง!"

เย่เจียเหอพูดคำต่อคำว่า "แต่เธออย่าลืมนะว่า หากเธอไม่รักษาคำพูด ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน! หากเธอยังอยากจะใช้ชีวิตที่สงบสุขกับลู่จิ่งโม่ ทางที่ดีเธอต้องรักษาส