บทที่ 0024

"เย่เจียเหอ?"

ลู่จิ่งโม่ตื่นตระหนก จากนั้นก็รีบเข้ามาอุ้มเธอขึ้น และวิ่งไปที่ห้องนอน

เขาวางเธอไว้บนเตียง โดยที่เธอก็ยังไม่ตื่นขึ้นมา

"เย่เจียเหอ หยุดแกล้งได้แล้ว ลุกขึ้น!"

ลู่จิ่งโม่ตําหนิอยู่ข้างๆ ว่า "เดี๋ยวก็ร้องไห้น้ำตาท่วมหน้า เดี๋ยวก็วางแผนหลอกล่อ คุณพูดมาเถอะว่า คุณจะมาไม้ไหนกันแน่?"

แต่น่าเสียดายที่ไม่มีการตอบรับใดๆกลับมา

เขาเอื้อมมือไปอังที่หน้าผากของเธอ ทำไมมันถึงร้อนขนาดนี้

เธอเป็นไข้งั้นเหรอ?

ลู่จิ่งโม่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาหมอส่วนตัวทันที

ระหว่างที่รอหมอมาที่นี่ เขาก็ไปรองน้ำเย็นในห้องน้ำ และใช้ผ้าขนหนูมาเช็ดให้เธอ

และเขาก็เหลือบไปเห็นชุดที่เปียกโชกของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ

เธอใส่มันเมื่อเช้านี้ ตอนที่เธอมาหาเขา

ดังนั้น ผู้หญิงคนนี้เดินต่างฝนกลับมาใช่ไหม?

"มันน่าเสียจริงๆ"

ลู่จิ่งโม่สบถคำด่าทอเบาๆออกมา ไม่รู้ว่ากำลังด่าตัวเอง หรือด่าเย่เจียเหอกันแน่

เขาออกไปพร้อมกับอ่างล้างหน้า และช่วยประคบหน้าผากให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า

จนกระทั่งหมอส่วนตัวมาถึง และฉีดยาลดไข้ให้เย่เจียเหอ ลู่จิ่งโม่จึงสบายใจขึ้นมาได้

เมื่อส่งหมอกลับไปแล้ว เขาก็กลับไปที่ห้องนอน

ข้าง