Share
บทที่ 0030
Related chapter
บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0001
"คุณนายคะ คืนนี้คุณชายคงจะไม่กลับมาตามเคยนะคะ คุณนายจะเข้านอนก่อนดีไหมคะ?"เมื่อป้าจางเห็นไฟในห้องนอนยังคงสว่างอยู่ จึงเข้ามาเตือนด้วยความหวังดีประกายความผิดหวังแวบเข้ามาในดวงตาของเย่เจียเหอและในเวลานั้นเอง ก็มีเสียงของเครื่องยนต์ดังแว่วมาจากลานบ้านเย่เจียเหอจึงรีบวิ่งไปที่หน้าต่างและชะโงกมองดู โดยที่ยังไม่ทันได้สวมรองเท้าแตะเสียด้วยซ้ำตามที่คาดเอาไว้ เบนท์ลีย์สีเงินของลู่จิ่งโม่ขับเข้าไปในโรงรถเธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และมองลงไปยังชุดนอนที่สุดแสนจะเซ็กซี่ของตัวเองด้วยหัวใจที่เต้นระรัวราวกับกลองตลอดระยะเวลาสองปีที่แต่งงานกันมา เขาก็นอนอยู่ในห้องรับแขกมาโดยตลอด และก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอแต่อย่างใดเย่เจียเหอรู้ดีว่า การแต่งงานของพวกเขาทั้งสองได้เกิดมาจากคุณปู่ลู่ ซึ่งไม่ใช่ความปรารถนาของลู่จิ่งโม่แต่อย่างใดแต่สองปีมาแล้วนะ พวกเขาจะต้องเป็นแบบนี้ต่อไปอย่างนั้นเหรอ?ลู่จิ่งโม่คิดว่าเธอเป็นแค่นักศึกษาที่ยังไม่จบการศึกษา และคิดว่าเธอไม่เข้าใจอะไรเลยใช่ไหม?หรือเป็นเพราะว่าเขารังเกียจที่เธอไม่ได้เป็นฝ่ายเสนออย่างนั้นใช่ไหม?เมื่อนึกได้ดังนี้ เย่เจียเหอก็สวมชุดกระโปรงนอนเซ็กซี่ท
บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0002
ลู่จิ่งโม่สูญเสียการควบคุมไปโดยสิ้นเชิงแล้วในเวลานี้วันนี้ในวงสังสรรค์ไม่รู้ว่าอาหารหรือเหล้าเบียร์กันแน่ที่มีปัญหาเขาในตอนนี้ถูกขับเคลื่อนด้วยแรงปรารถนา และยากที่จะควบคุมอารมณ์ส่วนนั้นเอาไว้ได้เมื่อสัมผัสไปโดนความนุ่มละมุนของหญิงสาวที่อยู่บนเตียงความปรารถนานั้นของเขาก็ราวกับลูกศรที่จำเป็นต้องพุ่งทะยานออกไปอย่างหยุดเอาไว้ไม่อยู่ด้วยการตอบสนองที่เขินอายและการร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสารแบบนั้น มันยิ่งทำให้เขาแทบจะบ้าคลั่งไปแล้วผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเต็มในที่สุดชายหนุ่มก็อิ่มหนำสำราญและผล็อยหลับไปเย่เจียเหอรู้สึกเหมือนกับผ่านการบดขยี้มา มันเจ็บปวดจนถึงกระดูกเลยทีเดียวเธอประคองร่างกายที่ปวดเมื่อย รีบสวมกระโปรง และออกไปจากห้องท่ามกลางความมืดมิดจากนั้นก็เข้าไปในลิฟต์อย่างลุกลี้ลุกลน แต่กลับชนกับหญิงสาวคนหนึ่งเข้าพอดี"ขอโทษค่ะ"เย่เจียเหอใบหน้าซีดเผือด รีบเดินเข้าไปในลิฟต์ และกดปุ่มปิดประตูทันทีวังโหรวออกจากลิฟต์ และหันกลับไปมองทันทีเธอไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ จึงแอบอยู่ซอกลิฟต์และมองไปที่เย่เจียเหอนี่ใช่ภรรยาของลู่จิ่งโม่หรือเปล่า? ผู้หญิงที่แย่งตำแหน่งของเธอไปคนนั
บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0003
เย่เจียเหอมองไปที่เขาอย่างประหม่า แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้นขึ้นมาว่า "คุณฟังฉันอธิบาย เมื่อวานฉัน...""พอได้แล้ว"ลู่จิ่งโม่พูดตัดบทเธอ และสายตาก็ตกไปที่รอยแดงบนลำคอของเธอเห็นได้ชัดว่า รอยแบบนี้จะทิ้งเอาไว้หลังจากที่ทำเรื่องแบบนั้นแล้วน้ำเสียงของเขาเย็นชาและโหดเหี้ยม "สองปีมานี้ให้คุณเดียวดายเพียงลำพัง ผมก็มีส่วนผิดอยู่ด้วย คุณทำเรื่องแบบนี้ลงไป ผมก็ไม่โทษคุณ แต่เจียเหอ ตระกูลลู่ไม่สามารถยอมรับผู้หญิงที่ไม่สะอาดแบบนี้มาเป็นแม่ใหญ่ของบ้านได้"สมองของเย่เจียเหอสับสนไปหมดแล้ว และคำอธิบายทั้งหมดในเวลานี้ มันก็ไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิงใช่สิ เรื่องแบบนี้พูดไปใครจะเชื่อล่ะ?ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้เธอจะพิสูจน์เรื่องนี้ได้จริงๆว่าเธอถูกสองแม่ลูกเย่เป่าจูนั่นใส่ร้าย แต่เธอก็ไม่สะอาดอีกต่อไปแล้วเย่เจียเหอกระตุกมุมปากอย่างขมขื่น จากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า "ดังนั้น ความหมายของคุณก็คือ หย่า?"ลู่จิ่งโม่พยักหน้าอย่างสงบ "ทางด้านของคุณปู่ หวังว่าคุณจะพูดอย่างชัดเจนว่า เป็นคุณเองที่จะขอหย่า ผมจะไว้หน้าคุณเป็นครั้งสุดท้าย อย่าให้คนแก่ท่านรู้ว่า คุณออกไปแอบกินของคาวมา"เย่เจียเหอรู้สึกเพียงว่าในเวลาน
บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0004
เมื่อลู่จิ่งโม่กลับถึงบ้าน มันก็เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้วภายในวิลล่าเงียบสงบอย่างน่าประหลาด ในห้องรับแขกก็เปิดไฟกลางคืนไว้แค่เพียงดวงเดียวเย่เจียเหอนั่งอยู่บนโซฟา ดูเหมือนจะรอเขาอยู่ลู่จิ่งโม่ถอดเสื้อโค้ตออก คลายเนกไท และพูดด้วยน้ำเสียงที่หมดความอดทนเล็กน้อย"หย่ากัน เราตกลงกันตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้วไม่ใช่เหรอ? ปัญหาเรื่องทรัพย์สิน ผมไม่ให้คุณขาดทุนแน่นอน เรื่องนี้ คุณวางใจได้"เขาคิดว่า เธออยากจะแบ่งทรัพย์สินให้มากหน่อยก็เท่านั้นเองเย่เจียเหอพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งว่า "ลู่จิ่งโม่ เพราะผู้หญิงคนนั้น คุณถึงจะหย่าร้างกับฉันไม่ใช่เหรอ?"สีหน้าของลู่จิ่งโม่เปลี่ยนไปเล็กน้อย และในไม่ช้าก็กลับมาสงบอีกครั้งเขาไม่อยากจะปิดบังเธออีกต่อไป และก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังอีกต่อไปด้วย"ใช่ ผมต้องรับผิดชอบต่อเธอ นี่เป็นสิ่งที่ผมติดค้างเธอเอาไว้"ลู่จิ่งโม่ยอมรับอย่างใจเย็นเย่เจียเหอหัวเราะเยาะตัวเอง "วันนี้ฉันเพิ่งจะพบว่า คุณเป็นคนหน้าซื่อใจคดได้ขนาดนั้น ตอนเที่ยงคุณยังทำตัวว่าเป็นเหยื่อ ทำให้ฉันรู้สึกผิด และบีบบังคับฉันให้หย่าอยู่เลย น่ากลัวว่าตอนนั้นคุณคงจะแอบดีใจอยู่ใช่ไหมล่ะ? ในที่สุ
บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0005
ใครเป็นคนอนุญาตให้เธอเรียกแบบนี้ด้วย?ขณะที่เขาคิดที่จะตำหนิเธอ แต่เย่เจียเหอก็ได้วางสายไปเสียแล้วเมื่อมองเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยดีของวังโหรว ในที่สุดเย่เจียเหอก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน"คุณวังคะ คุณเห็นแล้วหรือยัง?" เธอแกว่งโทรศัพท์มือถือต่อให้วังโหรว "สามีของฉันจะมารับฉันแล้วนะคะ ไม่ว่าคุณจะมาก่อน หรือฉันจะมาทีหลัง คนที่สามีของฉันจะพากลับไปที่วิลล่าเก่าได้นั้น ก็มีเพียงแค่เย่เจียเหอแบบฉันเท่านั้น!"เธอยืนขึ้น และหยิบธนบัตรหนึ่งร้อยจำนวนสองใบวางไว้บนโต๊ะ"คุณวังค่อยๆดื่มนะคะ ฉันคิดเงินแล้ว"พูดจบ เย่เจียเหอก็เดินออกจากร้านกาแฟแห่งนั้นไปหัวใจที่อึดอัดมาหลายวันแบบนั้น ในที่สุดก็ได้ถูกปลดปล่อยออกมาตั้งแต่วินาทีนี้แล้ว……ในไม่ช้า รถของลู่จิ่งโม่ก็มารับเธอที่ประตูมหาวิทยาลัยไห่เฉิงเพราะท้ายที่สุด คุณปู่ลู่ก็เป็นคนที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เล็กๆ เขาคงเคารพคุณปู่ลู่เป็นอย่างมากและก็เพราะเหตุนี้ เขาถึงมารับเย่เจียเหอให้กลับไปพร้อมกัน เพื่อหลีกเลี่ยงความไม่พอใจของคุณปู่ลู่เมื่อเห็นเธอขึ้นรถ ลู่จิ่งโม่ก็พูดอย่างเย็นชาว่า "เย่เจียเหอ ต่อไป อย่าเรียกผมแบบนี้อีก"
บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0006
เย่เจียเหอสามารถเข้าใจความหมายของเขาได้ และถอยไปที่มุมเตียงอย่างไม่รู้ตัววินาทีต่อมา ชายหนุ่มก็จับน่องของเธอเอาไว้อย่างง่ายดาย และลากตัวเข้าไปทันทีน้ำหนักของเขาทับไปบนตัวของเธอ และมันก็มากพอที่จะทําให้เธอขยับตัวไม่ได้เย่เจียเหอได้แต่เอื้อมมือผลักไหล่เขาออกไป แล้วถามอย่างประหม่าว่า "ลู่จิ่งโม่ คุณคิดจะทำอะไรน่ะ?""แล้วคุณคิดว่ายังไงล่ะ? ผู้ชายกับผู้หญิง ยังจะทำอะไรได้อีก?"ลมหายใจที่หนาวเย็นของชายหนุ่มปะทะเข้ามา และจูบที่โหดร้ายก็ได้ถาโถมเข้ามาที่ลำคอของเย่เจียเหอ"อย่า!"เย่เจียเหอตกใจ และพยายามดิ้นรนอย่างสุดความสามารถ "ลู่จิ่งโม่ อย่าทำแบบนี้ อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ!"ซึ่งมันทำให้เธอนึกถึงเหตุการณ์ในค่ำคืนนั้นขึ้นมา ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็ทำหยาบคายแบบนี้กับเธอเช่นกันเย่เจียเหอไม่อยากหวนคิดอีกต่อไป หากลู่จิ่งโม่ขืนยังทำแบบนี้ต่อไป เธอก็คงจะพังทลายอย่างแน่นอนหญิงสาวที่อยู่ใต้ตัวของเขาร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าเวทนา ไม่ว่าลู่จิ่งโม่จะมีจิตใจที่โหดเหี้ยมแค่ไหน ในเวลานี้เขาก็คงลงโทษเธอด้วยวิธีนี้ไม่ได้จริงๆเพราะท้ายที่สุดแล้ว หากเรื่องแบบนี้ทำไปโดยไม่มีความรักอยู่ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายใด
บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0007
ดูเหมือนว่ามุมปากของเขาจะมีรอยยิ้มที่คลุมเครือแฝงอยู่ พร้อมกับเดินเข้ามาหาเธอจากนั้น เขาก็ย่อตัวลง ก้มไปหยิบทิชชูเปียกที่มีแอลกอฮอล์อยู่ขึ้นมา และช่วยเธอเช็ดคราบสกปรกที่หัวเข่าเย่เจียเหอถึงมีสติกลับมาได้เมื่อครู่ที่ผ่านมาเธอได้คุกเข่าอยู่ที่พื้นเป็นเวลาสิบนาทีเต็มๆ เพราะเธอจดจ่อเกินไป จึงไม่ได้สังเกตรายละเอียดเหล่านี้เลยแม้แต่น้อยและในตอนนี้เธอถึงได้พบว่า หัวเข่าของเธอไม่เพียงแต่สกปรกเท่านั้น แต่ยังถลอกอีกด้วย"เจ็บ..."เธอพึมพําเบาๆ ว่า "คุณเบาหน่อยสิ"ลู่จิ่งโม่พูดอย่างอ่อนโยนว่า "อดทนหน่อย"เมื่อมองไปยังศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยผมดกดำของเขานั้น อารมณ์แปลกๆ ก็เกิดขึ้นมาจากก้นบึ้งหัวใจของเย่เจียเหอเธอรู้สึกเจ็บเข่ามากจริงๆ แต่ในใจกลับมีความอบอุ่นเกิดขึ้นมาเมื่อช่วยเธอเช็ดคราบสกปรกนั้นจนสะอาด ลู่จิ่งโม่ก็ได้ลุกขึ้นมา "คุณบาดเจ็บที่เขา ไปทำแผลที่โรงพยาบาลสักหน่อยไหม?"เย่เจียเหอยิ้มๆ และพูดว่า "ไม่ต้องหรอก แค่แผลเล็กๆแค่นี้ แปะพลาสเตอร์ก็พอแล้ว ไปกันเถอะ รีบกลับบ้านเถอะ คุณปู่กําลังรอเรากินข้าวอยู่นะ!"พูดจบ เธอก็ก้าวเท้าไปยังทิศทางที่รถได้จอดอยู่ทันทีลู่จิ่งโม่เดินตามหลั
บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0008
เธอลุกขึ้น และเดินไปที่ห้องทำงานของที่ปรึกษาทันที"เย่เจียเหอ เมื่อวานตอนเย็นที่หน้ามหาลัยเธอได้ช่วยคุณยายคนหนึ่งเอาไว้ ใช่ไหม?"อาจารย์ที่ปรึกษาถามเธออย่างจริงจังเย่เจียเหอตกตะลึงแม้ว่าเธอจะช่วยคนโดยไม่หวังคำชื่นชม แต่อาจารย์ที่ปรึกษาก็ไม่น่าจะมีท่าทีแบบนี้ใช่ไหม?เธอพยักหน้า "ฉันเป็นคนช่วยเองค่ะ"อาจารย์ที่ปรึกษาพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิว่า "ตอนนี้ คุณยายท่านนั้นได้เสียชีวิตแล้วนะ ญาติคนไข้ยังสงสัยว่าเธอที่ช่วยเหลือใช้ยาที่ไม่เหมาะสม ถึงได้พลาดโอกาสในการช่วยชีวิตไปด้วย อีกอย่าง เธอก็เป็นแค่นักศึกษา แม้แต่ใบอนุญาตของแพทย์ก็ยังไม่มีเลย"เย่เจียเหอตกใจและพูดว่า "คุณยายท่านั้นไปถึงโรงพยาบาลแล้วยังช่วยเอาไว้ไม่ได้หรือคะ? แต่ว่าอาจารย์คะ ตอนที่ฉันช่วยนั้นเธอฟื้นขึ้นมาแล้วนะคะ หากไม่ช่วย เธอก็คงจะเสียไปแล้วนะคะ""ตอนนี้เธอมาบอกเรื่องนี้กับฉันจะมีประโยชน์อะไร?" อาจารย์ที่ปรึกษาพูดอย่างไม่พอใจว่า "ผมย้ำนักย้ำหนากับพวกเธอว่า ตอนนี้พวกเธอยังอยู่ในช่วงของการศึกษาเท่านั้น อย่าใจกล้าเกินไป ตอนนี้เป็นไงล่ะ ไม่เพียงแค่ญาติคนตายจะฟ้องเธอเท่านั้น แต่ยังฟ้องมหาลัยเราอีกด้วยนะ! เธอรู้หรือเปล่า เธอไ
Latest chapter
- บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0030
- บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0029
- บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0028
- บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0027
- บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0026
- บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0025
- บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0024
- บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0023
- บอสลู่ คุณนายต่างหากถึงเป็นรักแรกแย้มราตีนั้น บทที่ 0022
