Chapter 4 คนของใจ

 เธอคงทำได้แค่แหงนมองตึกสูงนี้เหมือนดังหมาเห่าเรือบิน แต่เวลานี้มุขลินกำลังจะได้เข้าไปด้านใน พร้อมกับเรือนกายพร้อมจะบำเรอเจ้าของห้องหรู ด้านในคอนโด มุขลินใช้นามบัตร และคีย์การ์ดในการผ่านผู้รักษาความปลอดภัย และพนักงานเฝ้าอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ซึ่งทุกอย่างหมอหนุ่มได้เตรียมการเอาไว้หมดแล้ว ทุกคนรู้ดีว่าเธอจะมา มุขลินกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นที่เจ๊โรสได้บอกเอาไว้                                                   

ในขณะที่อยู่ในลิฟต์ หัวใจของมุขลินเริ่มเต้นโครมคราม ราวกับตึกกำลังจะถล่ม ผู้ชายคนนั้นหน้าตาจะเป็นอย่างไร การที่เธอต้องเสียเวอร์จิ้นนี้ให้กับเขาไป ผู้ชายคนนั้นเขาจะดีใจไหม ซึ่งเขาจะได้เป็นคนแรกของเธอ ประตูลิฟต์เปิดกว้างออก มุขลินเดินตรงไปยังห้องที่เจ๊โรสแจ้งเอาไว้ เธอใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไป แล้วต้องตกใจกับชายตรงหน้า

 เขาหล่อยังกับเทพบุตรในนิยาย อย่างน้อยครั้งแรกของเธอ มันก็พอจะทำให้หัวใจดวงน้อยนี้ กระชุ่มกระชวยได้บ้าง เพราะรูปลักษณ์หน้าตาของหนุ่มดูดี มันคงจะทำให้ใจของเธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง สักสิบเปอร์เซ็นต์ก็ยังดี และที่สำคัญมุขลินจำได้ เขาคือผู้ชายที่เคยช่วยเธอให้พ้นจากพวกเสี่ยหัวงู            

"เธอชื่ออะไร" หมอหนุ่มแกล้งถามออกไป ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเธอชื่ออะไรเป็นใครมาจากไหน          

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมุขลิน"                                                              

"โอเคฉันจะไม่อ้อมค้อม นี่คือสัญญาเซ็นลงไปซะ พร้อมกับเงินสิบล้าน หนึ่งปีกับการบำเรอฉัน เธอห้ามยุ่งกับชายไหนเด็ดขาด ถ้าเธอทำได้ก็เซ็นสัญญานั่นให้เรียบร้อย"                                                    

“ฮะ! สิบล้านเลยเหรอ” มุขลินตกใจจนอ้าปากค้าง เธอไม่ได้ตกใจเพราะสัญญา แต่ตกใจเพราะเงินสิบล้านนั่นต่างหาก ทำไมค่าตัวของเธอถึงได้แพงลิ่วขนาดนั้น แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอ เงินนั่นจะทำให้มารดาของเธอหายดี แถมชีวิตก็ไม่ต้องดิ้นรนอีก มุขลินไม่รีรอหยิบปากกามาเซ็นลงไปทันที โดยไม่ได้อ่านรายละเอียดใดๆ ทั้งสิ้น                                        

"จะไม่อ่านมันหน่อยเหรอ"                                                

"ฉันเซ็นเสร็จแล้ว จะให้ทำอะไรต่อ" มุขลินพูดขณะที่ยืนอยู่ต่อหน้าชายหนุ่ม หมอภาคินนั่งอยู่ที่โซฟาอย่างใจเย็น ความจริงวันนี้เขาต้องเข้าเวร แต่เพื่อแลกกับเธอแล้วเขายอมเปลี่ยนเวรกับเพื่อน เพื่อมาเช็กคุณภาพของสินค้า ที่พึ่งได้มาหมาดๆ อยู่ตรงหน้านี้                                        

"ฉันต้องการเช็กสินค้า! "                                                  

"หมายความว่ายังไง" มุขลินงงกับคำพูดของเขา ใช่สิเธอเป็นเพียงแค่สินค้าเท่านั้น ที่เขาใช้เงินตราซื้อเธอมา                                                        

"ถอดออกให้หมด" หมอหนุ่มพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย           

“ฮ๋า! คุณว่าอะไรนะ” มุขลินร้องอุทานออกมาเสียงหลงอยู่ๆ เขาจะให้เธอแก้ผ้า ชายตรงหน้านี้พิลึกคน    

"ถ้าไม่ถอดก็ออกจากห้องนี้ไป ถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะ สัญญานั่นฉันจะฉีกทิ้งเดี๋ยวนี้” หมอภาคินพูดพร้อมกับหยิบสัญญานั่นขึ้นมา เขาแกล้งทำเป็นว่าจะจะฉีกมัน แล้วทิ้งลงถังขยะ                               

“ก็ได้!” มุขลินพูดพร้อมกับถอดเสื้อยืดที่สวมมาออก ให้พ้นจากเรือนร่างของเธอ เวลานี้เหลือแค่บราสีแดงสด ห่อหุ้มเต้าตูมกลมโตเอาไว้ จากนั้นเธอค่อยๆ รูดซิปกางเกง ถลกออกจากขาเรียวทั้งสองข้าง เรือนกายท่อนล่างของเธอในเวลานี้ มันมีแค่กางเกงในตัวจิ๋ว ซึ่งปกปิดของสงวนแทบจะไม่มิด

ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอมีเพียงแค่ชุดชั้นในเท่านั้น หมอหนุ่มกวาดสายตาจับจ้อง มองมาที่ร่างกายของเธออย่างไม่วางตา เขายอมรับว่ามุขลินสวยสดใสปนเซ็กซี่ เอวคอดเข้ารูป นมตูดรับกันไปหมด สมแล้วที่เขารอคอยมาเนิ่นนาน                                                                          

"ถอดออกให้หมด แบบนี้เช็กไม่ได้"                                                 

"เอ่อ... คือว่าฉัน" มุขลินไม่รู้จะพูดยังไง เพราะเธอนั้นอายชายตรงหน้าแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว เขายังจะให้เธอถอดออกให้หมด นั่นหมายถึงว่าเธอต้องมายืนโชว์หรา ร่างกายเปลือยเปล่าให้เขาชม ก่อนจะเด็ดมาดมอย่างนั้นเหรอ                                                                     

"ทำไม่ได้ก็ออกไป"                                                           

คำพูดของหมอหนุ่มช่างเอาแต่ใจ จนทำให้มุขลินค่อยๆ ปลดตะขอบราชั้นในออกอย่างช้า ๆ ก่อนจะปล่อยมันลงไปกองกับพื้น สองเต้าตั้งตระหง่านชูชันขึ้นกลมแน่นเปรี๊ยะ ชวนให้น่ามอง อกตูมของเธออวบกลมขาวผ่องเป็นยองใย หมอหนุ่มจ้องมองออกไปอย่างพอใจ กับสิ่งที่ได้เห็น

 จากนั้นมุขลินค่อยๆ ถอดชุดชั้นในตัวจิ๋วออก ทำให้มองเห็นกลีบกุหลาบงาม ที่มันบานเบ่งสวยโดดเด่น จนหมอหนุ่มแทบจะคลั่ง เขาต้องอดกลั้น เพื่อรอให้ท่อนเอ็นนั่นมันพองขึ้น ร่างเปลือยเปล่าหญิงสาวอยู่ตรงหน้า ช่างเป็นภาพที่เจิดจ้า ดูแล้วไม่รู้เบื่อ หมอหนุ่มลุกขึ้นไปเดินสำรวจรอบๆ ราวกับว่าเธอนั้นเป็นหุ่น มีให้เขาไว้ทดลองในห้องแล็บ เพื่อใช้ในการเรียนรู้เรื่องเพศศึกษาโดยตรง    

มุขลินยืนตัวแข็งทื่อเกร็งไปหมด เมื่อสายตาของหมอหนุ่มจับจ้องมองมาที่ร่างของเธออย่างไม่วางตา เวลานี้เขามายืนอยู่ตรงหน้า จับจ้องมองมาที่อกนูนของเธอ ก่อนจะแตะลิ้นร้อนลงไปตวัดเลียที่เม็ดเล็กอมชมพูของปลายยอดปทุมถัน หญิงสาวรู้สึกวาบหวามไปทั้งตัว กับสัมผัสจากชายตรงหน้า                          

มือหนาจับลงที่ไหล่มนสองข้าง ก่อนจะดันร่างของเธอแนบชิดติดกับผนังของห้อง จากนั้นหมอหนุ่มได้ทำการปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเองออก ทำให้มองเห็นท่อนเอ็นหัวแดงบานเบ่งลำเขื่องแข็งขึง จนมุขลินใจเต้นแรง ไม่รู้ว่าเธอกลัวหรือว่าต้องการมันกันแน่ เพราะนี่คือครั้งแรก กับการได้เห็นมังกรยักษ์ของผู้ชา

หมอหนุ่มโน้มตัวเข้าไปกอดคลอเคลีย มือแกร่งลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังนุ่ม เรียวปากของเขาประกบจูบลงไปงับกับริมฝีปากล่างสีนู้ดอวบอิ่ม เขาหยุดอ้อยอิ่งสักพัก ก่อนจะตวัดลิ้นอุ่นเข้าไปสำรวจในโพรงปากของเธอทั่วทุกอณู เขาใช้ปลายลิ้นพัวพันกับลิ้นเล็กเรียวนั่นอีกครั้ง

เพื่อถ่ายทอดสัมผัสสวาทให้มันเสียวซ่านระอุขึ้นภายในกาย เวลานี้เปลวไฟพร้อมจะระอุขึ้น หล่อหลอมสองร่างให้กลายเป็นหนึ่งเดียว หมอหนุ่มผละออกจากจูบ ก่อนจะสั่งให้หญิงสาวตรงหน้า ก้มลงไปจัดการกับท่อนเอ็นของเขา ที่มันแข็งขึงตั้งลำใหญ่ตื่น      

"จัดการกับมันซะ"                                                                       

"ยังไง" มุขลินทำหน้างง ๆ กับท่อนเอ็น ที่มันตั้งลำหัวหยักแดงอยู่ตรงหว่างขาของหมอหนุ่ม       

"ย่อตัวลงไป แล้วใช้ปากจัดการกับมัน"