ตอนที่ 16 กล่อมนอน 1

ราตรียังเย็นเยียบ น้ำในอ่างยิ่งเย็นเยือก

ทว่าหลิวไท่หยางกลับไม่รู้สึกรู้สา เพราะหัวใจในอกรู้สึกเย็นจัดมากกว่านั้นหลายขุม

เขาลุกขึ้นเช็ดตัวลวกๆ มิได้เรียกใช้ใคร สวมชุดสีขาวแล้วเดินออกมาทางห้องปีกข้างซึ่งอยู่ติดกับห้องนอนของเขา

ห้องฝั่งนี้มีสตรีผู้หนึ่งซึ่งฝังอยู่ในห้วงคำนึงตลอดเวลา กำลังนั่งปักผ้าอยู่ที่เตียงคั่ง[1] ซึ่งห่างจากครัวของนางไม่มาก

“ซิงเอ๋อร์...”

กระแสเสียงของชายหนุ่มแหบพร่า แฝงแววสับสนไม่มั่นใจ ทำเจ้าของนามต้องเอียงคอมองฉงน

“นายน้อยมีสิ่งใดจะสั่งหรือไม่?”

ซิงเยว่ถามเสียงนุ่ม แต่เรียวคิ้วกลับขมวดมุ่นบ่งบอกว่าไม่ชอบใจเท่าใด

หลิวไท่หยางไม่สนใจสีหน้าขัดเคืองของนาง เขาเดินเข้ามานั่งบนเตียงเดียวกัน

“ข้าง่วง...”

กล่าวจบก็ล้มตัวลงนอน หนุนศีรษะบนตักนุ่มนิ่มอย่างถือสิทธิ์

ซิงเยว่พลันตัวแข็งทื่อ

เข็มปักผ้าที่คามืออยู่ถึงกับสั่น นางกำลังชั่งใจว่าจะนำมาทิ่มแทงบนเนื้อตัวบุรุษที่ตักสักแผลสองแผลดีหรือไม่

ยังมีที่แอบปักไว้ในเส้นผมอีก มีหลายเล่มเชียวล่ะ อาวุธลับของนางเอง...

แม้ใจคิดเช่นนั้น แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดร่างกายกลับไม่ใช่ ซิงเยว่ไม่เคยเข้าใจตัวเองเลยว่าไฉนนางถึงไร้ความคิดที่จะทำร้ายหลิว