ตอนที่ 27 ฝึกยิงธนู2

ซิงเยว่พลิกคันธนูไปมา คลึงลูกธนูในมืออีกครู่หนึ่ง เพื่อทำความรู้จัก เพราะนางไม่แน่ใจนักว่าเคยยิงธนูหรือไม่

หลิวไท่หยางขยับกายเบี่ยงออกด้านขวา เพื่อให้นางเห็นเป้าในระยะสายตาได้ชัดเจน “คุณหนู เป้าอยู่ทางนั้น”

หญิงสาวละสายตาจากลูกธนูมองตามคำ “อ้อ...”

จังหวะนั้นบุรุษผู้หนึ่งเดินเข้ามาหา กล่าวทักทายด้วยสุ้มเสียงทุ้มนุ่ม “คุณหนูใหญ่คงยังไม่คุ้นชินธนูกระมัง ให้ข้าคอยดูแลชี้แนะอย่างใกล้ชิดดีหรือไม่?”

เขาผู้นี้มีฐานะเป็นถึงรองหัวหน้าสำนักคุ้มภัย ใบหน้าหล่อเหลา รูปร่างสูงเพรียว บุคลิกท่วงท่าสง่างามนัก

หลิวไท่หยางขมวดคิ้ววูบ รีบเบี่ยงตัวมายืนบังร่างของซิงเยว่จนมิด แววตาดำจัดเย็นชามาก ดั่งกลัวใครมาพรากคนสำคัญไป

บุรุษผู้เดิมจ้องบ่าวชายด้วยสายตากังขา เขาคิดไม่ถึงว่าในจวนซ่งจะซื้อทาสได้ดี มีบุรุษที่ตัวโตโดดเด่นถึงเพียงนี้

ชายหนุ่มทั้งสองยืนตระหง่านจ้องหน้ากันเงียบงัน บดบังสตรีผู้หนึ่งจนคล้ายถูกปราการหินกลืนหาย

ซิงเยว่ยืนนิ่งไม่ว่าอะไร เพียงปล่อยให้เสี่ยวชางปกป้องได้เต็มที่

ร่างใหญ่ของหลิวไท่หยางจึงยืนตระหง่านดุจกำแพง มิให้ใครสั่นคลอนทะลวงเข้ามาในอาณาเขตหวงห้ามทั้งสิ้น เขามองผู้มาใหม่ประดุจพลเมืองดี