ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ

ข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ

last updateLast Updated : 2025-10-02
By:  ป่าดอกท้อUpdated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
10
6 ratings. 6 reviews
63Chapters
9.8Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เมื่อรวมรวมทุกอย่างเรียบร้อยก็ถึงเวลาสำรวจตัวเอง เธอตื่นขึ้นมาในร่างที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ร่างกายอ้วนฉุ ผิวพรรณหยาบกร้าน และใบหน้าที่เต็มไปด้วยจุดด่างดำ นี่คือร่างของ ซูหว่านหว่าน สตรีอัปลักษณ์และร้ายกาจแห่งหมู่บ้านชาวประมงในยุคจีนโบราณ! "นี่ไอ้คนแซ่หลี่ ข้าอยากตกลงกับเจ้าหน่อย บ้านเจ้ามีผู้ใหญ่มากมายแต่กลับให้ลูกข้าอายุแค่สีขวบไปรับจ้างหาเลี้ยง ข้าว่าเราหย่ากันเถอะ ลูกข้าจะเอาไปด้วย" "เจ้าไม่มีญาติที่ไหน เอาลุกไปลำบากกับเจ้าหรือ" "ถ้ามีญาติประสาแดกและเห็นแก่ตัวแบบบ้านหลี่เจ้า ข้ายอมโดดเดี่ยวดีกว่า" ซูหว่านหว่านเดินลงเขาไม่สนใจเขาอีก หลี่จื่อหานยืนงง เป็นนางที่วางยาเขาเพื่อได้แต่งงาน อยู่ๆบอกจะหย่าก็หย่าและยังจะเอาลูกไปเลี้ยงเอง นี่ท่านย่าทุบนางจนสติผิดเพี้ยนไปแล้วหรือ

View More

Chapter 1

ทะลุมิติมาเจอครอบครัวประสาท

如月透子(きさらぎ とうこ)が離婚を決めた日、二つの出来事があった。

一つ目は、新井蓮司(あらい れんじ)の初恋の人が海外から帰国したこと。

蓮司は億単位の金を注ぎ込んで、特注のクルーズ船で彼女を出迎え、二人きりで豪華な二日二晩を過ごした。

メディアはこぞって、二人がヨリを戻すと大騒ぎだった。

もう一つは、透子が大学時代の先輩の誘いを受けて、かつて二人で立ち上げた会社に戻ると決めたこと。

部長として、来月から新たなスタートを切る予定だった。

もちろん、彼女が何をしようと、誰も気にも留めない。

蓮司にとって、透子はただの「新井家に嫁いできた家政婦」に過ぎなかった。

彼女は誰にも知らせず、

ひっそりとこの二年間の痕跡をあらい家から消し去り、

密かに旅立ちのチケットを手に入れた。

30日後には、

ここでのすべてと、蓮司との関係は完全に終わる。

――もう、赤の他人になるのだ。

【迎え酒のスープを届けろ、二人分】

突然スマホに届いた命令口調のメッセージに、透子は目を伏せ、指先が震えた。

今は夜の九時四十分。

蓮司はちょうど朝比奈美月(あさひな みづき)の帰国パーティーに出席している最中。

かつて彼は、決して透子に外で酒のスープを持ってこさせなかった。

彼女の存在を世間に知られるのが恥ずかしいからだと、家の中だけで飲んでいた。

だからもし、前だったら――

「やっと自分を認めてくれたのかも」なんて、喜んでいたかもしれない。

でも今は違う。

視線は「二人分」の文字に留まる。

――そう、これは美月のためのスープだ。

本物の「愛」の前では、彼は堂々と「価値のない妻」を見下し、さらけ出すことを恐れなくなった。

透子は静かに手を下ろし、キッチンに向かってスープの準備を始めた。

蓮司の祖父との契約も、あと29日で終わる。

カウントダウンの画面を一瞥し、ため息が漏れる。

契約が切れたら、やっと自由になれる――

二年も傍にいたのに、愛は一片も手に入らなかった。

所詮、それが現実だった。

もう、愛する力すら残っていない。

最後の一ヶ月。

「妻」としての仕事だけは、きっちり終わらせるつもりだった。

鍋の中、ぐつぐつと煮立つスープは、彼女が最も得意とする料理。

なにせこの二年、何十回とその男のために煮込んできたのだから。

ふと目を奪われ、胸の奥がじんわりと冷えていく。

三十分後、きっちりと蓋を閉めた保温容器に、スープを二人分詰め、タクシーでホテルへ向かった。

車内で、透子は朝届いた見知らぬ番号からのメッセージを見返す。

【透子、覚えてる?私、美月だよ。帰国したの。また会えてうれしいな。蓮司を奪ったことは気にしてないよ。私たち、ずっと親友だったじゃない?今夜、ご飯でもどう?】

蓮司から歓迎会の話なんて一言もなかった。

透子がそれを知ったのは、美月からの「お誘い」があったからだった。

その文章の行間から滲む「寛大で気にしてないフリ」に、透子は皮肉に口元を歪めた。

奪った……?

違う。蓮司の祖父が反対したんだ。

美月は二億の慰謝料を受け取って、海外に行ったはずだ。どこが「奪った」?

確かに、彼に対する欲はあった。

でも自分から奪いにいったわけじゃない。流れに乗っただけ。

「寛大で善良な女」?ふん。

昔なら信じていたかもしれない。

でも高校に上がってから、全てが嘘だと知った。

遅すぎたけれど――

あのとき、自分はすべてを失った。

人間関係も、居場所も。孤立無援で、陰湿ないじめの標的だった。

……そしてその裏には、美月の影があった。

今日のパーティーには、当時の高校の「友達」も多数出席している。

当然、みんな美月の味方だ。

透子は、あのパーティーに出るつもりはなかった。

どうせ招かれた理由なんて、歓迎じゃなくて公開処刑。

あの頃の「同級生」と顔を合わせる気分にもなれない。胸の奥がざわつく、ただただ不快だった。

だから、スープだけ渡したらすぐ帰るつもりだった。

目的地に着き、個室の前で深呼吸。心を落ち着かせてから、扉をノックする。

数秒後――

扉が開くと、現れたのは蓮司じゃなく、純白のドレスを纏った美月だった。

「透子、来てくれたんだ!みんな待ってたよ〜」

満面の笑顔にきらびやかなメイク。まるでプリンセスのような装い。

首元には、あのネックレス――「ブルーオーシャン」。

一昨日、蓮司が落札したばかりのもの。やっぱり彼女に贈ったのね。

「いえ、スープを届けに来ただけ」

透子は感情のない声で、淡々と答えた。

「え〜、二年ぶりなのにそんなに他人行儀?私は蓮司を奪われたこと、もう気にしてないのに〜」

美月は唇を噛んで、先に「傷ついたフリ」を演じ始める。

……その猫かぶりな態度にはもう、うんざりだった。

透子はスープを置こうと身体をずらす。

だが、美月はさりげなく手を伸ばし、保温容器の蓋に指をかけた。

「来たくないなら、私が蓮司に渡しておくよ〜」

あくまで「優しげ」に申し出てくる。

透子は眉をひそめた。

すんなり引くような女じゃないのに、あまりに「親切」すぎる……

とはいえ、彼女自身もこれ以上関わりたくなかった。

だから、容器を渡そうと手を伸ばした――その瞬間。

「――っ!」

容器が受け止められず、真っ逆さまに床へ。

ガシャン!

蓋が外れ、熱々のスープが床にぶちまけられる。

そして美月はわざとらしく一歩後ろに下がりながら、甲高く叫んだ。

「きゃっ!痛っ……足が……!」

次の瞬間、個室の中からいっせいに視線が集まる。

蓮司がすでに立ち上がり、素早く駆け寄ってきた。

「透子、お前は……スープ一つもまともに持てないのか?」

彼は半身をかがめ、脱いだジャケットで美月の足を拭きながら、怒りに満ちた声で透子を叱りつけた。

「私……」

透子が言葉を紡ぐよりも早く、

「蓮司、透子を責めないで。私が受け取り損ねたの」

美月がしおらしく庇ってみせる。

蓮司は床に落ちた容器の蓋を拾い上げた。

割れてもいない、傷もない――完璧に無傷。

「これ、どう説明する?美月が手を滑らせた?それとも最初から蓋を開けて持ってきた?」

彼は鋭く睨みつける。

透子は驚きで言葉を失った。

この保温容器は頑丈そのもので、普通に落とした程度で蓋が外れるなんてありえない。

けれど、現に蓋は外れていて、しかも傷一つついていない。

「私は開けてない。じゃなきゃ道中こぼれてるはずでしょ」

必死に言い返す。

「言い訳は結構。やったことはやったことだろ」

蓮司の声は冷たく切り捨てるようだった。

彼にとって透子は――金目当てで祖父を丸め込み、

美月を追い出し、無理やり妻の座を奪った女。

信じる理由なんて、どこにもなかった。

蓋を放り捨て、蓮司は美月を抱き上げようと身を屈めた……

そのとき――

視線の端に、赤く腫れた透子の足が映る。

スープを浴びたのは、美月だけじゃなかった。

むしろ透子のほうが広い範囲をやられていた。

眉をわずかにひそめる。何かが一瞬、胸をよぎった。

……でも、それだけだった。

すぐに視線を逸らし、口をつぐんだまま立ち上がる。

透子がどれだけ火傷していようが、自業自得だ。

他人を傷つけようとした報いだと思えば、同情する理由なんてない。

美月を横抱きにすると、彼女は恥じらいながらも、心配そうに言った。

「蓮司、透子の足……」

「気にするな。死にゃしない。勝手に病院行くだろ」

吐き捨てるように答えた。

「お前はモデルなんだ。足が命だろ。そっちが優先だ」
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

user avatar
Kuntalee Tuntittav
อัพเดทไวๆนะคะ
2025-09-26 13:48:21
1
user avatar
Srisuda Keawraksa
เนื้อเรื่องดี
2025-09-25 16:51:39
1
user avatar
Kuntalee Tuntittav
สนุกมากค่ะ​ รออัพเดทอยู่นะคะ
2025-09-19 14:13:33
1
user avatar
Virat Ponrit
แล้วเปลี่ยนรูปเกือบหาไม่เจอตกใจหมดว่าหายไปไหน
2025-09-05 18:12:58
2
user avatar
Pitpimol Pitanilap
สมกับที่รอนะคะ แต่ ลงบทน้อยไปหน่อยค่า อิอิ
2025-08-20 12:27:51
1
user avatar
กัลปังหา สีชมพู
รออยู่ ยินดีที่มาค่า
2025-08-19 01:11:04
1
63 Chapters
ทะลุมิติมาเจอครอบครัวประสาท
แคว้นต้าเป่ยหมู่บ้านชาวประมงซูเว่ยหรานที่ตอนนี้พยายามลืมเปลือกตาที่หนักอึ้ง กำลังจะลุกก็รู้สึกแปลกไป ลุกไม่ไหวราวกับมีอะไรมาฉุดเอาไว้ ก่อนเอามือกุมขมับสองข้าง ความทรงจำบางอย่างไหลเข้ามาราวกับเธอกำลังดาวโหลดข้อมูลใส่เมมโมรี่การ์ดในความทรงจำภาพสตรีโบราณอ้วนฉุคนหนึ่งที่ถูกวางยาให้หลับนอนผู้ชายคนหนึ่งและหลับนอนกับเขา จากนั้นเขาก็แต่งงานกับเธอ ต่อมาไม่นานก็คลอดลูกฝาแฝดชายหญิงออกมา แต่ยายอ้วนนี่ร้ายกาจมากนัก ชอบตบตีขโมยของจนเป็นที่รังเกียจและเอือมระอาแก่ชาวบ้านในหมู่บ้าน แต่ว่าความร้ายกาจของยายนี่ก็มีสาเหตุมีที่มาเมื่อรวมรวมทุกอย่างเรียบร้อยก็ถึงเวลาสำรวจตัวเอง เธอหยิบกระจกทองเหลือที่เหลือเพียงเศษมาส่องดูใบหน้าถึงรู้ว่า เธอได้ตื่นขึ้นมาในร่างที่อ้วนฉุ ผิวพรรณหยาบกร้าน และใบหน้าที่เต็มไปด้วยจุดด่างดำของสตรีคนนั้นจากการประมวลผล นี่คือร่างของ ซูเว่ยหรานที่มีชื่อแซ่เดียวกับเธอ สตรีอ้วนอัปลักษณ์และร้ายกาจแห่งหมู่บ้านชาวประมง เธอทะลุมิติมายังโลกอดีต ซูเว่ยหรานหมดแรงจะถือกระจก แขนสองข้างทิ้งลงข้างลำตัวอย่างท้อแท้เอ่ยรำพึงรำพัน"ฮือๆ..พระเจ้าท่านทอดทิ้งลูกช้างหรือเจ้าคะ ทำไม
last updateLast Updated : 2025-08-13
Read more
ใครวางยาเขากันแน่ข้าว่าเจ้ารู้ดีนะ
คำพูดของซูเว่ยหรานทำให้บรรยากาศในห้องเงียบกริบลงทันที นางหลิวเบิกตากว้างด้วยความตกใจถึงนางหมูตอนจะร้ายกานขี้เกียจแต่ปกติก็ยังหวาดกลัวนางอยู่บ้าง แต่วันนี้นางหมูตอนนี้ไปเอาความกล้ามาจากไหนกัน ก่อนจะชี้หน้าหลานสะใภ้ที่กล้าต่อปากกับนาง"เจ้า เจ้า นางตัวดีกล้าดียังไงมาว่าข้า! นางแพศยาข้าเป็นผู้อาวุโสของเจ้านะ""ข้าพูดความจริงยายเฒ่า ข้าแต่งงานกับหลี่จื่อหานมาอย่างสมฐานะ ส่วนเจ้าก็แค่แม่หม้ายที่หวังเกาะแข้งเกาะขาสกุลหลี่ มีตรงไหนที่บ่งบอกว่าเจ้าแซ่เดียวกับข้า หรือว่าเจ้าคลอดข้าออกมา คลอดบิดาหรือมารดาข้าออกมากันล่ะ คำว่าผู้อาวุโสอย่ามาใช้กับข้า ลูกตัวเองหลานตัวเองอิ่มทุกมื้อขนกลับบ้านสามีอีกด้วย ลูกข้าเป็นหลานสายตรงกลับต้องไปหารับจ้างมาเลี้ยงพวกเจ้า ยายแก่ไม่ยอมตายมาทางไหนไสหัวไปทางนั้นเลยนะ"คำพูดของซูเว่ยหรานทำให้นายท่านแห่งบ้านหลี่ที่นั่งถักอวนเงียบๆอยู่ลานด้านนอก ถึงกับเลิกคิ้วมองหลานสะใภ้ที่อยู่ในเรือนอย่างประหลาดใจ แม้ว่าซูเว่ยหรานร้ายกาจมากนัก แต่ปกติมิใช่คนที่วาจาคมคายเช่นนี้ ส่วนนางหลิวยืนตัวแข็งทื่อ ปากอ้าค้างไม่สามารถเอ่ยคำใดออกมาได้ ความโกรธแค้นปนฉายชัดในแวว
last updateLast Updated : 2025-08-13
Read more
สั่งสอนเด็กเกเร
ซูเว่ยหรานเดินไปยังลานหน้าบ้าน นางเห็นชายชรานั่งถักอวนอยู่ ในมือของเขามีด้ายกุ่มใหญ่วางไว้ข้างๆ จากความทรงจำคนผู้นี้คือหลี่ต้าหยางท่านปู่ของหลี่จื่อหาน และเขาเป็นคนเดียวที่ดีกับร่างนี้เสมอมานับแต่นางแต่งเข้าสกุลหลี่ ไม่ว่านางจะร้ายกาจเพียงใด หลี่ต้าหยางก็ไม่เคยเอ่ยปาก และยายอ้วนนี่ก็ไม่เคยก้าวร้าวกับเขาสักครั้ง เขายังมีบุตรสาวคนเล็กอีกคน ตอนที่ภรรยาของเขาจากไปอาหญิงเล็กเพิ่งจะสองขวบ หลี่ต้าหยางจำต้องแต่งหลิวซื่อมา ยายแก่นั่นมีลูกติดสองคน ลูกคนโตเป็นผู้ชายที่วันๆไม่ทำงานแต่มาขอเงินอยู่ประจำ บิดาของหลี่จื่อหานออกทะเลแล้วไม่ได้กลับมาอีกเลยนี่ก็ผ่านไปสิบปีแล้วหลี่ต้าหยางยามนี้ไร้บุตรชายเหลือเพียงหลานชายคนเดียวและบุตรสาว หลี่เย่าฟางที่ตอนนี้นางอายุสิบหกยังไม่ออกเรือนเพราะยากจนไม่มีสินเดิม มิใช่ไม่มีแต่ยายแก่นั่นไม่ยอมให้ต่างหาก อีกทั้งขนให้แต่ลูกสามีเก่า ฮึยายแก่ไม่ยอมตายเอ๊ยหลี่ต้าหยางมีนิสัยอ่อนโยนไม่เคยต่อว่าร่างเดิม แต่กลับมีเมตตาส่วนบุตรสาวไม่มีปาก นางควรแต่งงานได้แล้วแต่นางหลิวกลับบอกว่าอายุยังน้อยไม่ควรรีบร้อน คงจะเอาไว้รับใช้ตัวเองนั่นแหละ เพราะหลานส
last updateLast Updated : 2025-08-13
Read more
ขยะไร้ค่าแม่ไม่เอาไว้หรอก
เมื่อแม่เฒ่าหลี่มาถึงชายหาดก็เห็นซูเว่ยหรานตีหลานชายนางอยู่ หญิงชราตรงเข้าไปเพื่อจะตบสั่งสอนแต่ซูเว่ยหรานมีหรือจะยอม ถึงร่างนี้จะอ้วนแต่เรื่องเสียเปรียบซูเว่ยหรานคนใหม่ไม่มีทางให้เกิดขึ้นแน่ๆ มือเหี่ยวย่นฟาดลงมาแต่ยังไม่ทันโดนมือหนาของหลี่จื่อหานก็คว้าข้อมือหญิงชราเอาไว้ก่อนจะเอ่ย"ท่านย่า มีอะไรก็พูดกันดีๆเถอะขอรับ""พูดดีๆหรือ เจ้าไม่มีตาหรือไม่ว่านางอ้วนนี้ตีหลานชายเจ้าน่ะจื่อหาน""ฮือๆๆท่านยายข้าเจ็บจังเลย"จูต้าเป่าชิงฟ้อง หลี่จื่อหานเองก็เอ่ยกับนางด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ"เจ้าเลิกก่อเรื่องได้แล้วซูเว่ยหราน พาลูกกลับบ้านเถอะสายมากแล้วเด็กๆแล้วยังไม่ได้กินข้าว"ซูเว่ยหรานพาเด็กทั้งสองมาไว้ด้านหลังก่อนจะเอ่ยกับแม่เฒ่าหลี่และหลี่จื่อหาน"ข้าตีเพราะอะไรหรือ วาจาหลานชายเจ้าที่สำรอกออกมาเหม็นเน่ายิ่งกว่าปลาตายในข้อง หลี่ถงวันๆเอาแต่ทำตัวสูงส่งคบหากับเหล่าคุณหนูคนชั้นสูง ข้าว่าเอาเวลาฝันเฟื่องของเจ้าไปสั่งสอนบุตรชายเสียบ้างจะมีประโยชน์กว่า ลูกข้าเพิ่งห้าขวบกลับต้องมารับจ้างหาเงินเลี้ยงพวกเจ้า ต้าเป่าอายุเท่ากันเจ้ายังล้างก้นให้อยู่เลย อีกย่างนะไอ้คนแซ่หลี่ เจ้าบอกว่าลูก
last updateLast Updated : 2025-08-13
Read more
ถ้าจะมีคนตายต้องไม่ใช่ข้า
เมื่อมาถึงบ้านก็ลากนางเข้าห้อง ห้องที่นางห็นแล้วอยากออกไปนอนกลางลานดินเสียงยังดีกว่า ทั้งสกปรกทั้งเหม็นอับ ยายอ้วนนี้อยู่ได้อย่างไรกัน เสียงทุ้มของหลี่จื่อหานดังมา"เจ้าเป็นอะไร วันนี้กล้าตบหน้าท่านย่า""ข้ามีอะไรต้องกลัวถึงไม่กล้า หลานสะใภ้ก็คน อีกอย่างนางไม่เกี่ยวข้องอันใดกับเจ้าด้วยซ้ำเป็นแค่หญิงหม้ายที่ท่านปู่เจ้าสมเพชแต่งเข้ามา ให้ข้าเรียกนางว่าท่านย่าข้าเรียกได้แต่ว่านางคู่ควรเป็นท่านย่าหรือ นี่ไอ้หน้าหล่อเจ้าแน่ใจนะถามจริงๆ หึๆๆ.....ยายแก่ไม่ยอมตายนั่นเอะอะก็ลงไม้ลงมือกับคนอื่น นางคิดว่าคนอื่นเขาไม่มีความรู้สึก เจ็บไม่เป็นหรืออย่างไร""ซูเว่ยหราน ไม่ว่าอย่างไรนางก็คือผู้อาวุโส""อาวุโสเพราะประสบการณ์และการวางตัวกับแก่เพราะเกิดก่อนมันแค่เส้นบางๆนะหลี่จื่อหาน ข้าทำได้มากกว่าตบหน้าสองแม่ลูกนั้นแน่ๆ ถ้ายังไม่กลัวตายก็เข้ามา เจ้าอยากนับญาติกับคนแบบนี้ข้าไม่ขัดใจ อย่างไรอีกไม่นานข้าก็หย่าเจ้าอยู่ดี ไอ้โย่ว..ส่วนเรื่องที่ว่าข้าวางยาเจ้า ลองทบทวนดูใหม่ไหม พ่อแมงกะพรุน"แมงกระพรุนหรือ นางกำลังด่าเขาว่าหัวใสเหมือนแมงกระพรุน หรือก็คือคนไม่มีสม
last updateLast Updated : 2025-08-13
Read more
ไม่อยากหย่าก็แยกบ้าน
หลี่เย่าฟางไปแล้ว ดูแล้วยายแก่นั่นคงหาเรื่องอาเล็กขอสามีอีกเพราะว่าวันนี้ขาดรายได้มาให้นาง ซูเว่ยหรานมองปลากว่าห้าสิบตัวที่เดิมคือรายได้ของบ้าน ถึงจะตายแต่ก็ยังสดเพราะวิญญาณเพิ่งจะออกจากร่าง ก่อนจะเอ่ยขำๆ "วิญญาณพวกเจ้าออกจากร่างแล้วไปสิงร่างปลาตัวอื่นไหม แบบทะลุมิติไปอยู่ในร่างของปลาที่อยู่ในกระชังหรือเปล่า หรืออยู่ในร่างตะพาบน้ำ เอ่อไม่ได้สิ ข้ามสายพันธ์ท่าว่ายน้ำก็ไม่เหมือนกันด้วย แต่ฉันนี่สิ ฉันเคยเป็นคนสวยนะ ทำไมต้องมาอยู่ในร่างยายอ้วนอัปลักษณ์ที่แสนร้ายกาจด้วย แปดสิบเก้าสิบโลเลยมั้ง ต้องอดข้าวกี่เดือนถึงจะผอมได้"หลี่จื่อหานเดินมาถึงพอดีที่นางบ่นงุ้งงิ้งๆ แต่เขาไม่เข้าใจอะไรก่อนจะเดินไปหาแล้วเอากะละมังไม้มาจากนางพร้อมกับเอ่ยปาก"ข้าทำเอง เจ้าไม่เคยทำหากกินไม่ได้ท่านย่าจะว่าเอาอีก ข้าสงสารท่านปู่น่ะ"ซูเว่ยหหรานมองหน้าเขาก่อนจะกระชากกะละมังกลับมาแล้วเอ่ยยียวน"โย่ว...สงสารท่านปู่ก็หัดสงสารลูกตัวเองเมียด้วย ดูสิห้าขวบตื่นแต่เช้าไปหารับจ้างได้เงินมาก็ถูกยายแก่นั่นเอาไปหมด หลี่จื่อหานเรื่องหย่ากับท่านข้าจริงจังนะ"หลี่จื่อหานมองหน้านางอย่างพินิจอีกที คำก็หย่าสอง
last updateLast Updated : 2025-08-14
Read more
สร้างเรื่องให้ถูกหย่า
ซูเว่ยหรานเดินกลับลงมาจากบนเขา นางได้ของดีมาพอสมควร เสียดายที่ร่างนี้อ้วนเกินไปและยังไม่ฟื้นดีจากการที่ถูกตีศีรษะ แวะเก็บกระเทียมป่ามากับหอมป่ามาได้กำใหญ่ ที่ดินของบ้านมีแต่ไม่ได้ทำประโยชน์ มีแต่หญ้าขึ้นรก บนเขายังเขียวชอุ่มแปลว่าดินที่นี่ก็น่าจะปลูกพืชได้ซูเว่ยหรานเอาปลาที่ขอดเกล็ดเสร็จแล้วมาหมักเกลือก่อนจะเดินไปหาหม้อดินเผามาล้างทำความสะอาด นางกำลังทาเกลือที่ตัวปลาและเอาต้นหอมยัดใส่ในท้องเพื่อดับกลิ่นคาว นางหลิวเห็นนางโรยเกลือก็กรีดร้องเสียงดังลั่น"กรี๊ดดด....นางตัวล้างผลาญ เกลือแพงขนาดไหนเจ้าไม่รู้หรือ เหตุใดถึงสิ้นเปลืองนัก ทำอาหารไม่เป็นก็อย่ามาทำให้เสียของ หลี่เย่าฟางนางคนใกล้ตาย วันนี้ของก็ขายไม่ได้ อาหารก็ยังไม่ทำปล่อยคนล้างผลาญเช่นนี้มาผลาญเสบียงข้าได้อย่างไร""ทะ ท่านแม่ คือข้า..โอ๊ย"เพี๊ยะ!! นางหลิวตบหน้าหลี่เย่าฟางเสียงดัง นางแน่ใจว่าสามีเอาอวนไปล่งแล้ว แต่นางไม่ทันตั้งตัวกลับถูกถีบจากด้านหลังอย่างจัง เป็นหลี่ต้าหยางที่ลืมของแล้วกลับมาทันเห็นบุตรสาวถูกตบหน้า ซูเว่ยหรานคนนี้จงใจให้เขากลับมาเพราะหลานชายวิ่งไปตามบอกกับเขาว่าท่านปู่เอาอวนไปผิดเขาจึงเดินกลับมาทันได้เห็น"น
last updateLast Updated : 2025-08-15
Read more
เก็บกวาดสำเร็จ
ชาวบ้านฮือฮา อะไรนะอย่างไรนางก็แต่งงานกับผู้เฒ่าหลี่ แต่จะให้บุตรชายไปเอาบุตรสาวเขาทำเมียน้อยหรือ ไม่ว่าอย่างไรนางก็คือน้องสาวนะ หลิวเหอที่ยังกระอักเลือดไม่หยุด เพราะหลี่ต้าหยางนั้นเท้าหนักไม่น้อย นางหลิวร้องไห้จะพาไปหาหมอ พอนางเดินเข้าบ้านเพื่อไปหยิบถุงเงินก็เจอกับหลิวเหยาเหยา เด็กน้อยหยิบถุงเงินวิ่งมาหามาให้หลี่ต้าหยางก่อนจะเอ่ย"ท่านปู่ เงิน เงินให้ท่านหมดเลย ไม่ให้ ไม่ให้นาง ทะ ท่านย่า ท่านย่า จะ จะ ใจร้ายข้าเกลียด ข้าเกลียด เกลียดนางกับ ทะ ทานพ่อ ฮือ ท่านย่า ท่านพ่อ ย่ะ อย่าตี อย่าตี อย่าตีข้า อย่าตีท่านแม่""ไอ้หยา...เหยาเหยาอย่าร้องนะ นี่ยายเฒ่าเจ้าทำอะไรสะใภ้กับหลานสาวหรือ ปกติเจ้าบอกว่าเว่ยหรานเป็นคนเลวข้าเชื่อเจ้านะเพราะนางชอบขโมย แต่หวังซื่อกับบุตรสาวเรียบร้อยนิสัยดีเจ้ายังหาเรื่องอีกหรือ""ใช่ๆๆ ยายเฒ่าเจ้าเป็นโจรแต่มาร้องจับโจรหรือ น่ารังเกียจจริง"ซูเว่ยหรานสะอึก แหม่โว้ยต้องมาเปรียบเทียบกับฉันด้วยหรือไงช่างเถอะๆ หิวจะตายอยู่แล้วตั้งแต่ฟื้นมายังไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องเลย ร่างนี้ก็กินเก่งเสียด้วยก่อนจะเอ่ย"ข้าไปทำมื้อเช้าก่อนนะหิวจะตายแล้ว คนจะกินอิ่มนอนหลับหน่อยก็ไม่ได
last updateLast Updated : 2025-08-16
Read more
กองไว้ตรงนั้นแหละ
ซูเว่ยหรานยิ้มให้กับน้องสามีตัวน้อยที่ผอมแห้งจนน่าสงสาร จะว่าไปก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกันเลยเพราะหลิวเหอเป็นลูกติดยายแก่หลิว แต่อย่างไรเล่าเด็กน่าสงสาร สะใภ้ใหญ่อย่านางหวังก็ถูกหลิวเหอทำให้มีมลทินจึงต้องแต่งเข้ามา ซูเว่ยหรานได้แค่ตำหนิร่างเดิม"ยายอ้วนซูเว่ยหราน หล่อนทนยายแก่น่าตายนี่มาได้ไงตั้งหกปี ดูค่ะดู หล่อนดูฉันวิญญาณหล่อนอยู่ที่ไหนเบิกตามองซะ นี่จร้า...เจ๊หรานนี่มาไม่ถึงวันทำซะบ้านแตกผัวทิ้งเมียไปเลย จะเก็บไว้ทำไมแค่ฉันตื่นมาต้องเจอกับเสียงแปดหลอดก็อยากจะเอาหมอนไม้ทุ่มให้หัวแตกตายตั้งแต่เจอหน้าแล้ว เหอะ... เหลือหลี่ถงนางโคมเขียวนั่นอีกคน เป็นคนวางยาหลี่จื่อหานเพื่อจะขึ้นเตียงเขาแท้ๆ สุดท้ายกรรมมาตกที่ฉัน ถ้าหล่อนไม่หยุด เจ๊จะทำให้ถูกใส่กรงหมูถ่วงน้ำเลย คบชู้แล้วยังปากดี หึ ถุ้ย"หลี่จื่อหานมาทันได้ยินคำว่าหลี่ถงวางยาเขาและคบชู้ก็ได้แต่สงสัย เรื่องคืนนนั้นนางไม่ได้เป็นคนทำจริงๆหรือ แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เสียชื่อเสียงไปแล้ว แต่วาจานางดูปะหลาดไปไม่น้อย ซูเว่ยหรานไม่สนใจนางเดินไปหลังบ้านจัดการย่างปลาที่ทาเกลือเอาไว้ ส่วนปลาที่หมักเกลือก็ใช้ตอกไม้ไผ่ที่หลี่ต้าห
last updateLast Updated : 2025-08-17
Read more
แม่ต้องเปลี่ยนแปลงตนเองมิเช่นนั้นจะอายุสั้น
หลังจากที่หลี่จื่อหานเดินไปแล้วซูเว่ยหรานก็นั่งลงย่างปลาตามเดิม สายตาของนางมองซาลาเปาในมือที่เขาเอาให้ จากความทรงจำร่างเดิมนับแต่คืนที่นางและเขามีสัมพันธ์กันจนร่างเดิมตั้งครรภ์เขาก็ไม่เคยมองหน้านางอีกเลย จนวันที่คู่แฝดคลอดออกมา หลี่จื่อหานคนนี้ก็ทำเพียงหาอาหารให้สำหรับคนอยู่เดือน ส่วนร่างเดิมแม้พ่อของลูกจะหาอาหารมาให้ แต่ว่านางไม่ได้กินอิ่มนักนางหลิวเจ้ากี้เจ้าการเรื่องในเรือน และยังแอบเอาเสบียงไปให้ไปให้บุตรสาวตนเองกับหลานชาย แม้แต่หลานสาวของนางซึ่งเป็นลูกของหลิวเหอ อย่างหลิวเหยาเหยายังไม่ได้แตะต้อง ซูเว่ยหรานกินซาลาเปาในมือ เห้อ..มินิมาร์ทของฉันป่านนี้จะเป็นยังไง แต่ตายก็ตายแล้วจะกลับไปคงไม่ได้หรอก คิดวิธีที่จะอยู่บนโลกแห่งนี้ให้รอดก่อนเถอะ "วันนี้แดดดีน่าจะตากแค่ไม่นานก็เอาเก็บได้ ทำปลาแดดเดียวคงไม่มีอะไรมากนัก กินมื้อเช้าแล้วไปเก็บห้องก่อนดีกว่า ไม่รู้ร่างเดิมนี่อยู่ไปได้ยังไง คนเขายิ่งดูถูกว่าเหมือนหมูก็ยังทำห้องตนเองสกปรกรกยังกับคอกหมูเสียจริงๆไปเลย เฮ้อ นางหนู..ฉันต้องมาแบกรับชื่อเสียงเน่าๆของหล่อน เช่นนั้นช่วยกันบ้างนะปาฏิหาริย์อะไรสักอย่างก็ได้" ซ
last updateLast Updated : 2025-08-17
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status