ตอนที่ 32 ยากเปลี่ยนแปลง3

หญิงสาวปรับเสียงให้นิ่งที่สุด “ขอเอ่ยตามตรงโดยไม่ปิดบัง ข้าอยู่ข้างกายท่านย่อมปลอดภัยแก่ตัวข้าเองและผู้อื่น หากยังฝืนอยู่จวนซ่งคงไม่แคล้วทำร้ายจูซิ่วกับหลันอวี้ รวมถึงบิดามากไปกว่านี้”

นางถอนหายใจแผ่วเบากล่าวต่อเสียงเครียดขรึม “คนที่เจ็บคงไม่ใช่พวกเขาทั้งสาม แต่เป็นเด็กน้อยจวิ้นเอ๋อร์ที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย”

ทั้งจวนซ่งคงมีเพียงซ่งหลันจวิ้นคนเดียวที่ซิงเยว่มองเป็นครอบครัว

หากบิดาผู้นั้น จูซิ่วและหลันอวี้ถูกฆ่าตาย เรื่องราวเลวร้ายย่อมเกิดขึ้นกับซ่งหลันจวิ้นนับจากนี้

ซึ่งซิงเยว่ไม่ยอมให้น้องชายต้องแบกรับความแค้นจากการที่ครอบครัวสังหารกันเอง เพราะผู้ฆ่าย่อมเป็นนาง และนางไม่ต้องการถูกน้องชายเกลียด

บุรุษมิได้เอ่ยวาจาใด เพียงใช้ดวงตาลุ่มลึกสีดำสนิทตรึงนางเอาไว้นิ่งๆ ใบหน้าหล่อเหลาฉาบรอยยิ้มประหลาดบันดาลให้ดูมีเสน่ห์ชวนลุ่มหลง ครู่หนึ่งค่อยเอ่ยยิ้มๆ

“เหตุผลเหล่านั้นข้าเชื่อหมดใจ แต่อีกเหตุผลหนึ่งคือใจเจ้ามีข้าแล้วใช่หรือไม่?”

คนบางคนได้ทีมักไม่ปล่อยผ่าน หลิวไท่หยางคือผู้นั้น เขาเห็นพวงแก้มซิงเยว่แดงเรื่อ ท่าทางเขินอายที่ปิดไม่มิดนี้ ทำคนลิงโลดนัก “เจ้าชอบข้าแล้วแน่ๆ”

ทว่าซิงเยว่ไหนเลยจะยอมร