Share
บทที่ 16 ความอัปยศอดสู ...
Related chapter
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 17 ขั้นกว่าของความอัปยศ
อีกฝั่งจากทางด้านนอกของห้อง อโลร่าหมุนตัวเดินกลับไปที่มุม ๆ หนึ่ง ในขณะที่เธอเงยหน้าของเธอขึ้น สายตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสายตาอันคมกริบ เธอค่อย ๆ ออกเดินอย่างช้า ๆ จนกระทั่งเธอออกมาจากห้อง ๆ นั้นได้อย่างสมบูรณ์ “เธอทำอะไรอยู่นะ ลูน่า?” น้ำเสียงเย็นเยือกดังขึ้นจากด้านหลัง ทำเอาลูน่าที่ยืนอยู่นอกห้องสะดุ้งโหยงและพลิกตัวกลับมา ทันทีที่เห็นว่าผู้ที่อยู่ด้านหลังของเธอคือใคร ใบหน้าแสนน่ารักของเธอก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ดูแปลกไป “มะ...ไม่มีอะไรค่ะ ฉันไม่ได้มองอะไรทั้งนั้นค่ะ...”ลูน่าเป็นพนักงานต้อนรับที่คอยดูแลห้องหมายเลข 606 แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เหล่าคุณชายทั้งหลายก็ไม่ได้เอ่ยขอบริการอะไรจากเธอ ส่วนอโลร่าก็ได้ส่งพนักงานทำความสะอาดคนใหม่เข้ามาแทนแน่นอนว่าลูน่ารู้สึกแย่กับการที่เธอถูกไล่ออกมาจากห้อง ในตอนที่ไม่มีใครอยู่ในบริเวณนั้น เธอจึงเลือกที่จะเปิดประตูออกเล็กน้อยอย่างลับ ๆ แอบส่องเข้าไปผ่านรอยแยกนั่น ในขณะที่เธอกำลังเย้ยหยันในความไร้ประโยชน์ของเจน สิ่งที่เธอเห็นก็ทำให้ดวงตาของเธอเบิกกว้าง อโลร่า หัวเราะเสียงเย็นให้กับตัวของเธอเอง เธอเลือกที่จะถามว่า “เธอกำลังทำอะไรอยู่” ไม่ใช่ “เธอกำลัง
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 18 เย็นชาหรือเร่าร้อน..
อโลร่าจะบอกณอนได้ยังไงว่าเขาทำผิดในเมื่อเขาเป็นเจ้านาย สิ่งที่เธอทำได้มีเพียงแค่เฝ้ามองเจน และรู้สึกสงสารหล่อนเท่านั้นผู้หญิงคนนี้ทำอะไรหนอเจ้านายเธอถึงได้ใจไม้ไส้ระกำกับหล่อนขนาดนี้สายตาของอโลร่าเต็มไปด้วยความสับสน ขณะที่เฝ้ามองเจนค่อยๆขโยกเขยกเดินเกาะผนัง ผ่านเธอไปบัตรธนาคารที่อยู่ในมือของอโลร่ารู้สึกร้อนฉ่าขึ้นมาทันที เมื่ออโลร่าหันหลังกลับ เธอรีบตรงดิ่งไปยังห้องทำงาน เพื่อรีบเอาเงิน และบัตรนั่นใส่ไว้ในตู้เซฟ เมื่อนั้นความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่มือของเธอจึงหมดลงอโลร่าย้อนกลับมาที่ห้อง606 หล่อนเปิดประตูเข้าไปได้นิดเดียวก็เกือบจะชนเข้ากับฌอน“คุณสจ๊วต” อโลร่าค้อมศีรษะทักทาย ฌอนตอบกลับเบาๆว่า “อืม” ก่อนจะเดินอ้อมผ่านอโลร่าออกจากห้องนั้นไปเมื่ออโลร่าเข้ามาในห้อง พวกเหล่าคุณชายยังคงคุยกันถึงเจน “ยัยผู้หญิงคนเมื่อกี้นี่ไม่ไหวจะดูจริงๆ นี่ผมก็ไปมาหลายที่ เห็นมาหลายแบบนะพวกหน้าเงินเนี่ย แต่ไม่เคยเจอใครไร้ยางอายหน้าเงินขนาดนี้เลย แบบ สุดอ่ะ”“นั่นสิ จำตอนที่ยัยนั่นคลานสี่ขาได้มั้ย น่าเตะชะมัด หน้าด้านมากอ่ะ นี่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเศษเงินจริงๆนะ เหนือระดับจริงๆ”อโลร่าอยากจะเถียง
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 19 ทุกคนรู้
วันถัดมาเจนที่เพิ่งมาถึงจอีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เธอเริ่มสังเกตเห็นบางอย่างที่แปลกไป ผู้คนที่อยู่รอบตัวเธอรวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อย และกระซิบขณะที่พวกเขาชี้มาที่เธอเจนไม่ใส่ใจกับสิ่งรอบข้าง บางทีอาจเป็นเพราะเธอถูกสั่งย้ายจากคนทำความสะอาดไปแผนกพีอาร์ นั่นเป็นเรื่องปกติที่เธอจะดึงดูดความสนใจจากพวกเขาถึงอย่างไรเมื่อเธอเข้ามายังห้องรับรองของแผนกพีอาร์ เธอพบคำตอบของความผิดปกติในวันนี้และเธอช่างไร้เดียงสาจริง ๆ “ ฮ่าฮ่าฮ่า มีหมาอยู่ที่นี่แล้ว” การเยาะเย้ยอย่างไม่ทันตั้งตัวได้เปลี่ยนใบหน้าเป็นสีขาว เธอจำผู้หญิงที่ชี้มาที่เธอได้ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพนักงานต้อนรับของห้อง 606 ลูน่า “ อย่าเสียงดังไป ลูน่า ตาของพวกเราไม่ได้บอด พวกเรามองเห็นหมากำลังเดินเข้ามา”ลูน่าหัวเราะอย่างเบิกบาน “ โอ้ แต่เธอไม่ได้เห็นมันกับตา! ผู้หญิงคนนี้สวมชุดตัวตลกพร้อมการแต่งหน้าที่อุบาทว์ขั้นสุด คุณชายลินช์ นั้นขอให้เธอคลานเข่าสี่ขาตอนหล่อนรับเงิน และเธอก็ทำตามอย่างว่าง่าย เขาสั่งให้เธอกระดิกหางและเธอก็ทำ ฉันสาบาน! ฉันกรู้สึกไม่ดีที่ได้เห็นมันเหมือนกัน!” ตูม! มันเหมือนราวกับว่าเลือดทั้งหมดของเธอกำลังหมุ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 20 คำพูดที่รุนแรงของซูซี่
โจเนสสัน ไม่เหลือจิตใจที่เคยมีเหตุผลของเขาอีกต่อไป ในเวลานี้เขาทำตามคำขอของเจนนี่อย่างว่าง่าย โดยไม่คำนึงถึงเจน “ได้เสมอ ไม่ว่าเธอต้องการอะไร” มือของเขาลูบไปตามต้นขาของเจนนี่ขณะพูด“เธอน่ะ! อย่าเที่ยวพูดว่าฉันไม่ใจกว้าง” โจเนสสันดึงเงินสดออกมาจำนวนหนึ่งจากกระเป๋าเอกสารของเขา จากการประมาณด้วยสายตาน่าจะมีห้าหมื่น “หนึ่งพันสำหรับทุกเพลงที่ร้อง ถ้าร้องเพลงได้สิบเพลงก็จะได้หนึ่งหมื่นถ้าสามารถร้องเพลงได้ถึงห้าสิบเพลงเธอสามารถเก็บเงินทั้งหมดตรงนี้ไปได้” ห้าสิบเพลงคงใช้เวลาอย่างน้อยสามชั่วโมง ~~~“อ๊ะ นายท่านโจเนสสันทำไมคุณถึงให้เธอมากขนาดนี้ ~~~?”“อย่าห่วงเลยที่รัก ฉันจะให้มากกว่านี้ในภายหลัง” เขามอบสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นรอยยิ้มที่มีทรงเสน่ห์ที่สุดของเขาให้เจนนี่“อ๊ะ ~ คุณใจร้ายมากค่ะ ท่านโจเนสสัน” เจนเดินส่ายเอวเลื่อนตัวลงจากตักของโจเนสสันขยับย้ายสะโพกขณะเดินไปที่เคาน์เตอร์คาราโอเกะเพื่อเลือกเพลง “ อย่าบอกว่าฉันไม่ได้ช่วยเธอนะเจน ฉันเลือกเพลงให้เธอทั้งหมดห้าสิบเพลง” เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอก็เคาะหน้าจอด้วยความบรรยากาศแห่งความคุ้นเคย จากเพลงที่หนึ่งไปสอง… สาม… เมื่อเธอทำเสร็จเธอก็ก
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 21 คุณได้ยินไหมฌอน?
เมื่อคนเรายอมอ่อนน้อมถ่อมตนเพียงเพราะผลสุดท้ายคือ—การต้องการมีชีวิตอยู่เธอมองไปที่ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์และไร้เดียงสาของซูซี่ ชีวิตที่สดใสและมีสีสันของเธอเป็นสิ่งที่เจนไม่เคยคาดหวังว่าจะได้สัมผัสมันอีกครั้ง"เธอ! เธอยังยิ้มได้ยังไงกัน?!” ซูซี่กระทืบเท้า “ เอาสิ่งนี้ไปจากฉันเจน มันไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะได้เงินเท่าไหร่เพราะใคร ๆ ก็ดูถูกเธอทั้งนั้น! แม้แต่เหล่านางแบบในแผนกต้อนรับลูกค้า ที่ขายร่างกายเพื่อเงินก็ยังดูมีศักดิ์ศรีมากกว่าเธอซะอีก! เธอโยนความภาคภูมิใจศักดิ์ศรีทั้งหมดทิ้งไป ในเมื่อเธอทำอะไรแบบนั้นแล้วตอนนี้ใครเขาจะเคารพเธอ?ด้วยเหตุนี้เธอจึงเก็บตัวอย่างเย็นชาและหันหน้าหนีเจน เจนยืนอยู่ตรงนั้นไม่นานก่อนที่เธอจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเธอ ความเหนื่อยล้าถูกแสดงขึ้นทั่วทั้งใบหน้าของเธอ และคำพูดของซูซี่ก็ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเธอ… “ฉันทำแค่นี้เพื่อหารายได้ส่วนหนึ่งสำหรับค่าเล่าเรียนและค่าครองชีพ ไม่เหมือนเธอ ฉันจะไม่ยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อเงิน”เจนหัวเราะ…เธอทำเพื่อหารายได้และค่าครองชีพ เพื่อที่เธอจะได้มีหลังคาคลุมศีรษะและอาหารกินประทังชีวิต เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องไปเป็นขอทานข้างถ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 22 เธอหลีกเลี่ยงเขา
พระอาทิตย์กำลังตกดินแสงระเรื่อของพระอาทิตย์สาดส่องเข้ามาภายในห้องอโลร่า ลุกขึ้นยืนจ้องมองอย่างอ่อนโยนไปที่เตียงในโรงพยาบาล ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงดูป่วยและหน้าซีดเธอนอนขดตัวหลับอยู่ใต้ผ้าห่ม ภายใต้แสงอุ่น ๆ ของพระอาทิตย์ยามเย็นที่สาดส่องมาที่เธอในขณะที่เธอกำลังจะเดินจากไป ทันใดนั้นเจนก็ลืมตาขึ้นมาบนเตียงและพึมพำว่า“ อโลร่า ฉันต้องการที่จะชำระหนี้ของฉัน แต่ฉันไม่มีอะไรอื่นนอกจากตัวของฉันเอง ฉันจะจ่ายคืนด้วยตัวเองได้ไหม?”ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็หลับตาและหลับไปอีกครั้งราวกับว่าหัวใจของ อโลร่า ถูกเข็มทิ่มแทง อารมณ์ของเธอค่อนข้างซับซ้อนและสับสนเจนเพ้อขณะนอนหลับ แม้กระทั่งยามหลับเธอก็ไม่สามารถลืมเรื่องหนี้ของเธอได้เลย…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อโลร่า ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าคนแบบนี้จะทำบางสิ่งบางอย่างที่เลวร้ายได้ลงเจนบอกว่าทุกคนด่าเธอเรียกเธอว่าน่ารังเกียจ…เจนน่ารังเกียจอย่างนั้นหรือ? ถ้าเจนน่ารังเกียจใครหลาย ๆ คยในโลกใบนี้จะมีความน่าเคารพในเรื่องการตอบแทนบุญคุณได้เท่าเธอกัน?ผู้หญิงโง่ ๆ คนนี้ภูมิใจมากที่ได้รับความเชื่อใจจาก อโลร่า!ถ้าเป็น อโลร่า เธอคงจะร้องไห้กับตัวเองเมื่อเธอต้องอย
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 23 เขาจูบเธอ
“ ไม่!” เจนพูดอย่างรีบร้อน “ ฉันไม่ได้หลบหน้าคุณนะคะ คุณชายสจ๊วต”เธอโกหก!เห็นได้ชัดว่าเธอหลีกเลี่ยงเขา!อย่างไรก็ตาม…“ เสียงของเธอเป็นอะไร?” ทำไมเสียงของเธอถึงแหบแห้งขนาดนี้?“ ฉันไม่สบายฉันเจ็บคอ” เจนลดเปลือกตาลงเพื่อปฏิเสธที่จะอธิบายอะไรเพิ่มเติม"เธอกลัวฉันไหม?"เปลือกตาของเจนกระตุกและครั้งนี้เธอไม่ปฏิเสธชายคนนั้นยืนอยู่ข้างเตียงของเธอเลิกคิ้วขึ้นช้า ๆ ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกอึดอัดทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้า ในขณะที่เจนจ้องมองเขาด้วยความสยดสยองฌอนวางมือข้างหนึ่งลงบนผ้าปูที่นอนและขยับตัวเข้าใกล้เจนเขาเอื้อมมืออีกข้างไปที่เจนและเขาก็ย่อตัวลง ฌอนพูดอย่างใจเย็น“อย่าขยับ”ตามที่คาดไว้เจนเชื่อฟังเขา ฌอนดันผมหน้าม้าของเธอออกไปโดยใช้นิ้ว ก่อนจะแตะที่รอยแผลเป็นบนหน้าผากของเธอ เจนรู้สึกตัวทันที เธอไม่สามารถเพิกเฉยต่อสัมผัสอันเย็นเฉียบของเขาได้ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนก็ตามนิ้วของฌอนปัดเข้ากับแผลเป็นของเจน ริมฝีปากของเขากระชับขึ้น น้ำเสียงของเขาตะกุกตะกักเล็กน้อยขณะที่เอ่ยถาม“เธอได้รอยแผลเป็นนี้มาได้อย่างไร?”เจนเหลือบมองเขา…ช่างเสแสร้งจริง ๆ !เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเธอได
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 24 คุณดูถูกเจน ดันน์ ใช่ไหม?
“ ฌอนสิ่งที่นายพูดกับเจนในตอนท้ายมันน่าเจ็บปวดมากนายรู้ไหม” เอลิออร์เดินตามหลังฌอนและแสดงความคิดเห็นของตัวเอง“ ฉันควรจะสนใจไหมว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร?”“ นายเอาแต่ใจตัวเองและดื้อรั้นขนาดนี้เลยหรอ จะเป็นอย่างไรถ้านายกลับมาเสียใจกับสิ่งที่นายปฏิบัติต่อเธออย่างนี้ในสักวันหนึ่ง”ฌอนยื่นบุหรี่ให้เอลิออร์พรางหัวเราะเบา ๆ อย่างไม่ไยดี “ สูบบุหรี่แล้วเลิกคิดเรื่องไร้สาระซะ”เสียใจงั้นหรอ?เขาเคยเสียใจไหมนะ?แน่นอนว่า ไม่เอลิออร์ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม พูดตามตรงเขาก็คิดเช่นกันเมื่อพิจารณาจากตัวของฌอนแล้วเขาคงจะไม่มีทางเสียใจกับอะไรเลย เอลิออร์ย้อนไปช่วงอุบัติเหตุของ โรซาลีน ก็ไม่เห็นฌอนจะแสดงออกถึงความเสียใจ “ อยากดื่มไหม?”“ ฉันมีธุระต้องไปที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์”เอลิออร์ได้ยินดังนั้นจึงเดินตามฌอนทันทีอย่างดื้อรั้นและยืนยันที่จะไปที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์พร้อมกับเขาณ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ อโลร่าเรียกซูซี่เข้าไปพบเธอในห้องทำงานเป็นการส่วนตัว“ เจน ดันน์เป็นเพื่อนร่วมห้องของคุณทำไมคุณถึงไม่สังเกตเห็นอะไรเลยตอนที่เธอป่วย” อโลร่าเอ่ยถามหญิงสาวก่อนที่เธอจะนั่งลงบนโซฟาอย่างเคร่งเครียดบอกตาม
Latest chapter
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 331 เรื่องราวพิเศษ: จุดจบ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 330 เขากักขังร่างกายของเธอ เธอกักขังหัวใจของเธอ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 329 เจน ดันน์ สิ่งที่เธอทำคือเอาแต่วิ่งหนี
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 328 บังคับเธอทีละขั้น
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 327 แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 326 ฉันเหนื่อยกับเกมนี้เต็มทนแล้ว
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 325 ฉันรักคุณ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 324 ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 323 เขาสร้างเรือนจำอีกแห่งให้กับเธอ
