บทที่ 19 ทุกคนรู้

วันถัดมา

เจนที่เพิ่งมาถึงจอีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เธอเริ่มสังเกตเห็นบางอย่างที่แปลกไป ผู้คนที่อยู่รอบตัวเธอรวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อย และกระซิบขณะที่พวกเขาชี้มาที่เธอ

เจนไม่ใส่ใจกับสิ่งรอบข้าง บางทีอาจเป็นเพราะเธอถูกสั่งย้ายจากคนทำความสะอาดไปแผนกพีอาร์ นั่นเป็นเรื่องปกติที่เธอจะดึงดูดความสนใจจากพวกเขา

ถึงอย่างไรเมื่อเธอเข้ามายังห้องรับรองของแผนกพีอาร์ เธอพบคำตอบของความผิดปกติในวันนี้และเธอช่างไร้เดียงสาจริง ๆ

“ ฮ่าฮ่าฮ่า มีหมาอยู่ที่นี่แล้ว” การเยาะเย้ยอย่างไม่ทันตั้งตัวได้เปลี่ยนใบหน้าเป็นสีขาว เธอจำผู้หญิงที่ชี้มาที่เธอได้ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากพนักงานต้อนรับของห้อง 606 ลูน่า

“ อย่าเสียงดังไป ลูน่า ตาของพวกเราไม่ได้บอด พวกเรามองเห็นหมากำลังเดินเข้ามา”

ลูน่าหัวเราะอย่างเบิกบาน “ โอ้ แต่เธอไม่ได้เห็นมันกับตา! ผู้หญิงคนนี้สวมชุดตัวตลกพร้อมการแต่งหน้าที่อุบาทว์ขั้นสุด คุณชายลินช์ นั้นขอให้เธอคลานเข่าสี่ขาตอนหล่อนรับเงิน และเธอก็ทำตามอย่างว่าง่าย เขาสั่งให้เธอกระดิกหางและเธอก็ทำ ฉันสาบาน! ฉันกรู้สึกไม่ดีที่ได้เห็นมันเหมือนกัน!”

ตูม! มันเหมือนราวกับว่าเลือดทั้งหมดของเธอกำลังหมุ