บทที่ 223 เจสันบอกว่าเขายังไม่อยากตาย

วันถัดไป

ณ โรงพยาบาล

"คุณดันน์ ลูกชายของคุณไม่จำเป็นต้องใช้ไตใหม่” หมออธิบายให้โจเซฟ

“ด้วยอาการของคุณเจสันเขาต้องการคนที่มีไขกระดูกเช่นเดียวกับเขา เขาไม่จำเป็นต้องใช้ไตใหม่”

เมื่อโยเซฟได้ยินเช่นนั้นเขาก็โบกมือ

“งั้นก็ไปหาที่อันที่เข้ากับลูกชายของฉันได้มาสิ”

มีนัยของความไม่อดทนในสายตาของแพทย์

"คุณดันน์ คุณยังไม่เข้าใจ คุณต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดบางประการก่อนจึงจะได้คู่ที่สมบูรณ์แบบท่ามกลางผู้คนนับล้านในโลกนี้ จะเป็นการดีที่สุดหากมันอยู่ระหว่างสมาชิกในครอบครัว มันจะง่ายกว่านั้น”

มาดามดันน์ไม่ได้พูดอะไร รอยร้าวในความสัมพันธ์ของเธอกับโจเซฟอาจไม่สามารถแก้ไขได้

“คุณและภรรยาของคุณไม่ใช่คู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับเขา” หมอกล่าว เขามองไปที่เจสันที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งอย่างลังเล "คุณมีพี่น้องไหม?"

การแสดงออกของเจสันเปลี่ยนไป เขาไม่ได้พูดอะไร เขายังคงเงียบ

ดวงตาของมาดามดันน์เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา นิ้วที่ตกแต่งอย่างสมบูรณ์แบบของเธอกดลงบนจมูกของเธอในขณะที่เธอก้มศีรษะลง เธอก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน

เมื่อมองไปที่พวกเขาสองคน โจเซฟเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ

“นี่ไม่ใช่โรคที่รักษาไม่หาย คุณกำลังร้องไห้เพื่ออะไร?”