บทที่ 30

ซานซานเห็นเธอล็อคกระเป๋าเดินทาง ก็รีบเข้าไปขวาง แต่ถูกเธอผลักออก

ซานซานถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย "หว่านหว่าน ทำไมถึงดื้อแบบนี้?"

เมื่อซูหว่านล็อคกระเป๋าเสร็จ ก็หันกลับไปกอดแขนซานซานอย่างออดอ้อน

"เธอดูแลฉันมาตั้งแต่เล็กๆ แต่ฉันไม่เคยให้อะไรเธอเลย ก็คิดซะว่ารับน้ำใจจากน้องสาวคนนี้แล้วกัน"

แต่ซานซานก็ยังไม่เห็นด้วย ปกติหว่านหว่านก็ใช้ชีวิตด้วยความลำบากมากพอแล้ว จะให้รับเงินเธอมาอีกได้ยังไง

แต่ซูหว่านก็ยังยืนยันจะให้เธอให้ได้ ซานซานจึงได้แต่รับบัตรเอทีเอ็มมาก่อน

คิดไว้ว่ารอวันที่เธอแต่งออกไป ค่อยเอาบัตรเอทีเอ็มไปวางคืนที่ห้องนอนหว่านหว่าน

เงินที่หว่านหว่านลำบากแทบตายกว่าจะหามาได้ ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่รับไว้เด็ดขาด

หลังจากทั้งสองคนเก็บของทุกอย่างเสร็จดี ก็นอนในห้องเดียวกัน บนเตียงเดียวกัน

เหมือนสมัยยังเป็นเด็กๆ ที่มาร์กหน้าไปด้วย แล้วจินตนาการถึงอนาคตตัวเองไปด้วย

ซานซานพูดถึงการแต่งงานของซูหว่าน บอกว่าเลิกกับจี้ซือหานก็ดีเหมือนกัน ผู้ชายคนนั้นสถานะทางสังคมสูงเกินไป เขาไม่มีทางเอาผู้หญิงธรรมดาไปเป็นภรรยาอยู่แล้ว เธอแนะนำให้ซูหว่านหาพนักงานออฟฟิศภูมิฐานสักคน ที่สถานะใกล้เคียงกัน หาเ