“ผู้ชายเลวๆ แบบนั้น ดีแล้วที่เขาไม่รู้ว่าแกมีลูก ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยแกเลี้ยงลูกเอง แต่ตอนนี้แกต้องกินข้าวนะจิน ถ้าไม่กินแกจะไม่แข็งแรงได้ แล้วลูกแกอีก ตอนนี้มีสองคนแล้วนะไม่ใช่ตัวแกคนเดียว” สุจิตบอกเพื่อนรัก
“ก็ฉันกินแกงเขียวหวานไม่ได้ ไข่เจียวก็ไม่ได้ แต่มีอย่างหนึ่งที่อยากกินคือผัดเผ็ดกบ” จินตนาบอกเพื่อนรัก และเธอก็ลืมด้วยว่าเธอไม่ทานกบ แต่ทำไมตอนนี้ถึงนึกอยากทานอยากลองสิ่งที่ไม่เคยทาน
“แน่ใจนะแก แกไม่กินกบนะจินเท่าที่ฉันจำได้”
“ก็ใช่ แต่ฉันอยากกินแก ตอนนี้เพิ่งจะหกโมงเย็นเอง แกไปตลาดสดหาซื้อมาผัดให้ฉันกินได้ไหมสุ”
“ฉันต้องขับรถไปตลาดใช่ไหมตอนนี้”
“อือ...นะสุนะ หลานอยากกิน”
“โอเค เดี๋ยวฉันออกไปหากบมาผัดเผ็ดให้กิน”
“ขอบคุณนะแก รักแกนะ”
“อือ...ฉันก็รักแกเหมือนกัน อ้อ...แล้วพ่อกับแม่แกล่ะ จะทำยังไงเรื่องท้องของแก” สุจิตเพิ่งนึกได้ว่าจินตนายังไม่ได้บอกที่บ้านเลยว่ามาทำงานอยู่กับเธอและกำลังมีหลานให้ท่านทั้งสอง
“ยังไม่รู้เลย รอโอกาสก่อน ตอนนี้คิดไม่ออกหิวอย่างเดียว เดี๋ยวตลาดวายหรอก ไปสิสุ”
“ได้ๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละว่าที่
“โอว์...เสียวดีเหลือเกินเมียพี่ อ่า...ดีมากทูนหัว โอว์...เสียว ซี้ดดดด” เสียงคำรามพร่าดังออกมาจากริมฝีปากหนาของปักษา พร้อมกับมือใหญ่กดหัวทุยน้อยของแม่ยอดสวาทของตัวเองให้เคลื่อนไหวขึ้นลงซุกไซ้กับหว่างขาแข็งแรงของตัวเอง ท่อนขาใหญ่ทั้งสองเหยียดเกร็งพร้อมกับเท้าจิกเกร็งตามแรงเสียวซ่านที่คนตัวเล็กกำลังทรมานซ่านตนเองอยู่ “อ่า...อือ ชอบไหมคะพี่ปัก อ่า...” มือน้อยจับหน้าขาแข็งแรงทั้งสองลูบไล้ไปมากับโคนขาบุรุษแข็งแรง เธอนั่งคุกเข่าแทรกอยู่กลางหว่างขาใหญ่ที่แยกกว้างของชายหนุ่ม สองมือลูบไล้เคลื่อนถูไถไปมากอบกุมพวงสวรรค์และเอ็นอุ่นร้อนที่ปากน้อยของหล่อนดูดรูดคลึงหยอกเย้าปลุกเสียว “โอว์...ชอบมากทูนหัว ผัวอยากให้ดูดแรงๆ อ่า...จะแตกแล้วจิน พี่ไม่ไหวแล้ว อืม...” แอ่นยกเร่าเอวสอบนำพาแก่นกายอุ่นร้อนสอดเสียดสีเข้าในปากน้อย ซึ่งปากน
ตลอดสองอาทิตย์ที่มาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ จินตนาก็พ่ายแพ้ต่อบทรักบทสวาทของคนมักมากในกามอย่างปักษา และเธอเองก็เป็นฝ่ายยอมเสียมากกว่าแม้จะปากแข็งไม่ต้องการ แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ยอมพร้อมตามไปกับเขา และในบางครั้งหล่อนก็ขึ้นขย่มเขาราวกับแม่เสือสาว จินตนาเริ่มใจอ่อนแล้ว แต่ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะปักษายังไม่พูดคำว่าขอโทษและบอกว่ารักเธอสักครั้ง หล่อนอยากได้ยิน อยากแน่ใจและมั่นใจว่าเขานั้นต้องการตัวเองกับลูกจริงๆ ส่วนสุจิต เพื่อนของเธอก็แวะมาเยี่ยม แต่พอมาแล้วมาเจอกับทินกรณ์ เพื่อนของปักษา เพื่อนก็รีบกลับเชียงรายทันทีโดยไม่พูดไม่บอกอะไรเธอสักคำ และไม่รู้ด้วยว่าทั้งสองมีเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงต้องทะเลาะเมื่อเจอกันเมื่อสามวันก่อนที่ทินกรณ์ก็มารับขวัญหลานแล้วพอเจอกันทั้งสองก็ฟาดฟันโต้เถียงใส่อารมณ์กัน จนทำให้เธอมึนงงและไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้เธออยู่ที่บ้านของปักษา แต่ตัวเขานั้นหายหัวไปไหนไม่รู้ สามวันแล้วที่ไม่เจอเขา ไม่รู้ไปไหน
ปักษาพูดอธิบายให้คนตัวเล็กที่ดิ้นแรงในอ้อมกอดของตัวเองให้รับรู้ถึงความรู้สึกของตัวเองตอนนั้นด้วย เขากลัวหลายๆ อย่าง เพราะเขามีส้มหวานเป็นครึ่งชีวิต ตั้งแต่หลานเสียพ่อกับแม่ไป เขาก็บอกกับตัวเองว่าจะดูแลส้มหวานให้ดีที่สุด จะไม่ทำให้หลานรู้สึกขาดหรือเกินและขาดความรัก เขาจึงทุ่มเททุกอย่างให้กับหลานสาวคนเดียวมาตลอด แต่พอวันนั้นจินตนาสมมติเรื่องที่ยังไม่รู้ว่าจริงหรือไม่จริง เขาจึงโกรธและพลั้งปากพูดแบบนั้นออกไปจินตนาหยุดดิ้นเมื่อคิดตามคำพูดของเขาและคิดถึงส้มหวาน ก็จริงอย่างที่เขาพูด เขาคงกลัวว่าส้มหวานจะมีปมด้อยและเป็นเด็กขี้อิจฉา แล้วเขา...แล้วเขาทำไมถึงได้บุกรุกห้องนอนของเธอที่เป็นลูกจ้างล่ะ เขาข่มขืนเธอ ข้อนี้มันยังค้างคาในใจและทำให้เธอเกลียดเขา เกลียดเหรอ? เธอเกลียดปักษาจริงๆ งั้นเหรอ?“แล้วทำไมคุณข่มขืนฉัน”“ก็คนมันอยากได้ เต๊าะตั้งนานไม่ยอมสักที และวันนั้นก็ไม่ไหว ความอดทนของผัวมันต่ำเลยเผด็จศึกอย่างที่โดนนั่นแหละ อีกอย่างไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงอยากได้จินมากขนาดนั้นช่วงนั้น และตอนนี้ก็ยังอยากได้ ตลอดเวลาที่จินไม่อยู่ ผัวก็อดอยากมากไม่เคยเอากับผู้หญิงที่ไหนเลย เอ
ปักษาเริงรักกับร่างกายของจินตนาจนถึงเช้าของวันถัดมา เขาไม่สนใจหรอกว่าเจ้าหล่อนจะยินยอมหรือไม่ รู้แต่ว่าทุกครั้งที่เขาขึ้นขย่มหล่อนก็อ้าถ่างขาตอบรับ และในบางยกหล่อนก็ยังเป็นผู้ขึ้นคร่อมขย่มร่างของเขา หล่อนเองก็ต้องการเขาไม่ต่างจากที่เขาปรารถนาตัวเธอนักหรอก จินตนาขยับตัวอ่อนแรงบนเตียงนุ่ม ค่อยๆ ลืมตาขึ้นเพื่อปรับระดับการมองเห็นของตัวเอง และเมื่อปรับการมองเห็นให้เข้ากับแสงในยามเช้าแล้ว เธอก็ขยับตัวจะลุกขึ้น แต่ก็ต้องครางออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บกลางกายที่ถูกรุกเร้าตลอดคืนที่ผ่านมา และเธอก็เพิ่งได้นอนไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องตื่นเมื่อสำนึกได้ว่าที่นี่คือที่ไหน เธอมองไปรอบๆ ห้องก็เห็นร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่ายืนอยู่ที่หน้าต่าง ในมือของเขามีบุหรี่ถือพร้อมกับควันสีเทาลอยออกจากปากและจมูกของเขา “คุณทำแบบนี้กับฉันทำไม” หล่อนกัดฟันถามเขาพร้อมกับกำผ้าห่มที่ห่มร่างตัวเองไว้แน่นและขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง 
“ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าเธอมาห้องฉันได้ยังไง เมื่อมาแล้วก็ต้องรับโทษ และตอนนี้ฉันก็อยากเอาเธอจนจะบ้าตายอยู่แล้ว ฉันต้องการได้ยินไหมจิน ฉันต้องการกระแทกแรงๆ ในความคับแน่นของเธอ” พูดจบก็ไม่รอช้าจึงกระชากเสื้อยืดสีขาวของหล่อนขาดครึ่ง แล้วดึงรั้งออกโยนทิ้ง โดยไม่สนใจมือเล็กที่ปัดป่ายผลักเขาออกห่าง“ไม่นะ! คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ ครั้งแรกคุณก็ข่มขืนฉันแล้ว คุณจะเลวไปถึงไหนคุณปัก” แม้ว่าปักษาจะกระชากเสื้อขาด เธอก็ไม่มีวันยอมแน่ เธอไม่ต้องการอีกแล้ว เธอไม่อยากเจ็บปวดเหมือนที่ผ่านมา“ทำไมฉันจะบังคับและข่มขืนเธอครั้งที่สองอีกไม่ได้ล่ะจิน อีกอย่างจะเรียกข่มขืนไม่ได้ เพราะเธอครวญครางตอบรับฉันและครางร้องเรียกให้ฉันช่วยเธอไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่เชื่อก็ตั้งกล้องอัดคลิปไว้ก็ได้” เขาพูดพร้อมกับแสยะยิ้มและรวบมือน้อยทั้งสองไว้ด้วยมือข้างเดียว จากนั้นเคลื่อนตัวเข้าไปแทรกกลางหว่างขาน้อยแล้วใช้ขาแข็งแรงข้างซ้ายกดขาของเธอแยกแนบไปกับอ่างล้างหน้า“ไม่จริง! ฉันไม่เคยต้องการ แต่เพราะคุณหลอกฉัน” เธอร้องปฏิเสธเสียงดังหึหึ“ฉันหลอกเธอตอนไหน เห็นทุกครั้งเธอก็อ้าขาให้ฉันเอา และบางวันก็ขึ
ความเครียด ความกดดัน ความโกรธตอนอยู่ข้างล่างทำให้เขาหงุดหงิดจนไม่อยากให้ลูกน้อยอยู่ใกล้และซึมซับพลังด้านลบของตัวเอง เขาจึงให้ดอกไม้นำวายุไปเลี้ยงที่ห้องของส้มหวาน คืนนี้เขาอยากอยู่คนเดียว อยากสงบสติอารมณ์ของตัวเอง จึงไม่ต้องการให้ใครมารบกวน และส้มหวานก็ดีใจที่วันนี้มีน้องชายและคุณยายไปนอนด้วยที่ห้องของตัวเอง ปักษาปลดเปลื้องชุดออกแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมเปิดน้ำอุ่นและน้ำเย็นผสมกันในอ่างอาบน้ำ และรอไม่นานระดับน้ำในอ่างก็พอดีนอนแช่ตัว เขาก้าวขาแข็งแรงเข้าไปในอ่างอาบน้ำแล้วเคลื่อนตัวนอนดับความร้อนของอารมณ์ที่กำลังลุกโชนอยู่ในอกของตัวเอง เขาหลับตาพิงหัวกับขอบอ่างอาบน้ำแล้วยกมือขึ้นนวดขมับตัวเองไปมาเพื่อไล่ความเครียด เขานอนแช่ในอ่างน้ำจนเผลอหลับไปในอ่างพร้อมกับเรื่องของจินตนา ด้วยความอ่อนเพลียที่ทำงานในเหมืองแร่มาทั้งวัน และวันนี้ก็มีดินถล่มอีก เขาจึงวุ่นวายแต่ก็ไม่ได้ยุ่งจนต้องลืมเวลาไปรับหลานสาวของตัวเอง ปักษาใส่ใจทุกอย่า