Ep.5 สองตระกูลอยากดองกัน 1/2

Ep.5 สองตระกูลอยากดองกัน 1/2

"คุณพ่อคะ คุณเเม่คะพอดีว่าจี๊ด...0_0" หลังจากที่ฉันไปเข้าห้องน้ำเสร็จเเล้วก็กลับมาหาคุณพ่อกับคุณเเม่ ทว่ายังไม่ทันจะพูดจบเลย ประโยคที่เหลือเหมือนถูกสาปให้หยุดพูดโดยอัตโนมัติ

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หัวใจดวงน้อยเเทบจะหยุดเต้นไปชั่วขณะ เพราะกำลังตกใจกับคนตรงหน้าที่ไม่คาดคิดว่าจะเห็น คนที่ฉันเเอบมีใจให้กำลังยืนมองหน้าฉันอยู่เงียบ ๆ

พี่เซนต์มางานประมูลด้วยเหรอเนี่ย! โลกกลมเกินไปหรือเปล่า! จังหวะโบ๊ะบ๊ะมาก!

สองสายตาของพี่เซนต์เเละฉันสบประสานกันพอดี ร่างกายเบาะบางเกิดอาการตัวเเข็งทื่อกำลังช็อกอยู่กับสิ่งที่เห็น

ทว่าพี่เซนต์กลับมองใบหน้าหวานของฉันเงียบ ๆ เขาดูไม่ตกใจบ้างเลยเหรอที่เห็นฉันที่นี่ เเต่ฉันนี่สิเเทบจะมุดเเผ่นดินหนี เพราะยังคงอายกับการกระทำของตัวเองเมื่อวันพฤหัสฯที่ผ่านมา เเละพี่เซนต์ก็คงยังไม่ลืมเเน่ ๆ ส่วนฉันคงจำไปจนถึงวันตายหรือไม่ก็ชาติหน้า

"....." ทางด้านพี่เซนต์เขาเพียงมองฉันด้วยสายตาที่ไม่สื่อความหมายก่อนจะไล่สายตาคมกริบมองฉันในชุดเดรสสีหวานโชว์ลาดไหล่เปลือยขาวเนียนอมชมพูเปล่งประกายจากครีมบำรุงผิว การกระทำของพี่เซนต์ทำเอาพวงเเก้มนวลทั้งสองข้างร้อนผะผ่าว ทำตัวไม่ถูกเลยเรา

"คุณศรัณย์ คุณนวินดา นี่หนูจี๊ดลูกสาวของผมเองครับ" ฉันหลุดออกจากภวังค์เมื่อคุณพ่อเริ่มเเนะนำให้ครอบครัวของพี่เซนต์ได้รู้จักลูกสาว ซึ่งก็คือฉันที่ยืนตัวเเข็งทื่อด้วยความประหม่า สงสัยครอบครัวของพี่เซนต์น่าจะเป็นเพื่อนร่วมธุรกิจกับครอบฉัน งืออ~ โลกกลมอีกเเล้ว

"จี๊ด นี่เพื่อนร่วมธุรกิจของพ่อเอง คุณศรัณย์ คุณนวินดา เเละลูกชาย ชื่อพี่เซนต์" ชื่อสุดท้ายที่คุณพ่อเเนะนำให้รู้จักกระตุ้นให้หัวใจดวงเล็ก ๆ กระหน่ำเต้นเเรงอย่างบ้าคลั่งจนร่างบางของฉันเริ่มสั่นเทา เหงื่อไคลซึมออกมาทั้งที่มีเเอร์ งืออ~ ทำตัวไม่ถูกเลยเมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับคนที่เเอบชอบอีกครั้งในสถานการณ์เเบบนี้

"สะ สะ...สวัสดีค่ะ" พอนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ทำความเคารพผู้ใหญ่ มือบางก็ยกขึ้นพนมไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยความนอบน้อมก่อนจะหันมาไหว้อีกคน ก็คือพี่เซนต์ รุ่นพี่ที่ฉันเเอบชอบตั้งเเต่เเรกสบสายตากัน

"โอ้โห! นี่ลูกสาวคุณจริง ๆ เหรอ สวยมาก สวยมากจริง ๆ สวยจนผมอยากสู่ขอมาเป็นลูกสะใภ้เลยครับ" คำพูดทุกคำของพ่อพี่เซนต์ยิ่งทำให้หัวใจที่ไม่รักดีของฉันเต้นเเรงขึ้นไปอีก มือบางทั้งสองข้างเผลอขยุ้มชายกระโปรงด้วยอาการประหม่า

ริมฝีปากล่างเม้มเข้าหากันเเน่น เพราะทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนชมเเละไม่ใช่เเค่คำชมธรรมดา เเต่ความหมายของพ่อพี่เซนต์เหมือนกับว่าอยากได้ฉันไปเป็นลูกสะใภ้>⁠.⁠<

"หึ ๆ ถ้าเราได้ดองกันคงดีนะคุณว่าไหม?" ประโยคนี้คือคุณพ่อของพี่เซนต์ที่เป็นคนพูด

"ผมก็อยากให้เป็นอย่างนั้น" ส่วนประโยคถัดมาเป็นคุณพ่อของฉันเองที่เป็นคนตอบกลับราวกับทั้งสองกำลังดีลกันไว้ว่าในอนาคตให้ลูกชายกับลูกสาวเเต่งงานกัน กรี๊ด!!! ฉันอยากออกไปจากตรงนี้เร็ว ๆ จังเลย เขินไม่ไหวเเล้วอ่ะ พี่เซนต์ก็มองไม่หยุดอีก กลัวตัวเองจะกลายเป็นสีชมพู

"เราไปเข้างานกันเลยไหมครับ? อีกไม่นานงานก็จะเริ่มเเล้ว" คุณพ่อพูด

"โอเคครับ"

เห้อ! กว่าจะได้เข้าไปข้างในงาน ทำเอาฉันเเทบบ้าเเถมพี่เซนต์ยังมองฉันไม่ละสายตา ฉันไม่รู้ว่าทำไมพี่เซนต์ถึงเอาเเต่มองฉันไม่เลิกอยู่เเบบนั้น ทว่าสายตาของพี่เขาเวลามองมาดูเย็นชามาก เเละพี่เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำเดียว

"เซนต์ไปนั่งข้างน้องสิลูก" คุณเเม่ของพี่เซนต์เอ่ยบอก เเต่ประโยคนั้นทำเอาฉันเลิกลั่กไม่รู้จะทำไงดี นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงจะดีใจมากที่ได้นั่งข้างกับคนที่ชอบ ทว่าฉันนี่สิหัวใจเต้นเเรงเเทบจะหลุดออกมาจากอกด้านซ้าย

"....." พี่เซนต์ไม่ได้ตอบคุณเเม่ของเขา ร่างสูงยังยืนนิ่งไม่ยอมขยับจนฉันบังเอิญเห็นคุณเเม่ของพี่เซนต์ใช้สายตาเชิงขอร้องลูกชาย

"เซนต์"

พี่เซนต์ไม่ได้ตอบคุณเเม่ของเขาอีกตามเคย พี่เขาเพียงเดินมาข้าง ๆ ฉัน เเล้วก็หย่อนสะโพกนั่งลงเงียบ ๆ

คุณพระช่วยหนูด้วย หัวใจหนูเต้นเเรงเหมือนกำลังจะระเบิดให้ได้เลยจนต้องเอามือมากุมเอาไว้ ทำไมพอได้นั่งใกล้พี่เซนต์เเล้วฉันยิ่งอยากออกไปจากตรงนี้ ออกไปกรี๊ดดัง ๆ ว่าฉันได้นั่งใกล้คนที่ชอบ

ผ่านไปไม่นาน งานประมูลก็เริ่ม มีเหล่าคนดังมากมายที่คุณเเม่จ้างมาให้เดินเเบบสวมใส่เครื่องเพชรหรูหราให้ ทว่าฉันเเทบไม่ได้มองการเดินเเบบเลย เพราะกลิ่นหอมสะอาดของคนข้างกายทำเอาฉันเผลอสูดดมเข้าปอดอยู่หลายครั้ง เเต่ต้องเเอบ เดี๋ยวพี่เซนต์จะรู้ตัว เเหะ ๆ ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะเป็นคนเเบบนี้ เหมือนคนโรคจิตยังไงก็ไม่รู้อ่ะ

"สวัสดีครับ" ผู้ชายหน้าตาดีจากที่ไหนไม่รู้ อยู่ ๆ ก็เดินมานั่งข้างฉันตรงที่มีเก้าอี้ว่างอยู่ พี่เซนต์ก็หันมามองผู้ชายคนนั้นเเวบหนึ่งก่อนจะเบือนหน้าไปมองการเดินเเบบเช่นเดิม