共有

บทที่ 1153

作者: กระจอก
ซี้ด ซี้ด!

เมื่ออู๋อิงเทียนได้ยินเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขนลุกซู่

ท้ายที่สุดแล้ว อู๋อิงฉยงก็ยุ่งอยู่กับบริษัททุกวัน ส่วนนายท่านใหญ่อู๋ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน มีเพียงอู๋เพ่ยเพ่ยเด็กสารเลวที่ขวางหูขวางตานี่แหละที่ทำให้อู๋อิงเทียนต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนขโมยอยู่เสมอ

ถ้าเป็นอย่างที่หลี่ซินหลานกล่าวจริงๆ และกุมจุดอ่อนของอู๋เพ่ยเพ่ยได้ งั้นวันดีๆ ของเขาก็จะมาถึงแล้วไม่ใช่เหรอ?

“ดี! ทำเลย!”

อู๋อิงเทียนรับยาเม็ดมา แต่ไม่นานก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขมวดคิ้วและถามกลับ “นี่คือยาอะไร? คงไม่ใช่ยาพรรค์นั้นหรอกใช่ไหม?”

“ถ้าให้เพ่ยเพ่ยกินจริง ไม่ใช่ว่าผมกับเธอจะต้อง...”

หลี่ซินหลานแค่นเสียงเบาแล้วกล่าวว่า “นั่นหลานสาวของคุณนะ คุณยังเป็นคนอยู่ไหม?”

อู๋อิงเทียนกลืนน้ำลายลงคอ แล้วยิ้มแหยๆ กล่าวว่า “ผมก็แค่ถามไปงั้น ทำไมคุณต้องจริงจังขนาดนั้นด้วย ในใจของผม แม้แต่ภรรยาของผมก็เทียบคุณไม่ได้ ผู้หญิงคนอื่นล้วนไม่ได้เข้าตาผมเลย!”

“หึ คุณรู้ก็ดี แค่หาวิธีป้อนยาให้เธอในสองวันนี้ เมื่อถึงเวลาฉันจะจัดการเอง คุณไม่ต้องห่วง”

หลี่ซินหลานกล่าวพลางส่งสายตาหวานให้อู๋อิงเทียน

อู๋อิงเทียนขมวดคิ้วมองสำรวจหลี่ซินหลา
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1154

    แม้กระทั่งมีอยู่แวบหนึ่งที่เธอหวังให้เวลาหยุดลง เพื่อที่เธอจะได้เพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่แสนวิเศษนั้นตลอดไปเมื่อเห็นซ่งหนิงซวงเงียบไป ฉู่เฉินก็กล่าวเปลี่ยนเรื่องทันที “ว่าแต่ หานอวี้ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง?”“อ๊ะ? อะไรเป็นยังไง?”ซ่งหนิงซวงถูกคำถามของฉู่เฉินทำให้ตกตะลึง“คุณคงไม่ได้ลืมข้อตกลงของเราไปเร็วขนาดนี้หรอกใช่ไหม เวลาสามเดือนพริบตาเดียวก็ครบแล้ว!”ฉู่เฉินหรี่ตาลงพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อฉู่เฉินเตือนเช่นนี้ ซ่งหนิงซวงก็พลันนึกถึงช่วงบ่ายวันนั้น ที่ฉู่เฉินขอให้เธอช่วยจัดการเรื่องของหานอวี้แต่ปัญหาคือฉู่เฉินไม่เร็วเกินไปหน่อยเหรอ?เพิ่งจะนอนกับตัวเองไป พลิกตัวอีกทีก็ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ศิษย์พี่หานอวี้แล้วเนี่ยนะ?!“คนแซ่ฉู่ คุณ... คุณทำเกินไปแล้ว ต่อหน้าฉัน กลับมาเร่งให้ฉันช่วยจัดการศิษย์พี่ให้เนี่ยนะ? คุณ...”เดิมทีซ่งหนิงซวงยังอยากจะเตือนฉู่เฉินสักหน่อยว่าวันนี้น่าจะมีสำนักไม่น้อยที่ส่งคนมา และขอให้ฉู่เฉินระวังตัว แต่ตอนนี้ ซ่งหนิงซวงไม่มีความคิดที่จะเตือนฉู่เฉินแม้แต่น้อยแล้วเมื่อเทียบกับฉู่เฉิน ซีเหมินต้ากวนเหรินก็ถือเป็นยอดบุรุษแล้ว!“แล้วยังไงล่ะ?”ฉู

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1153

    ซี้ด ซี้ด!เมื่ออู๋อิงเทียนได้ยินเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขนลุกซู่ท้ายที่สุดแล้ว อู๋อิงฉยงก็ยุ่งอยู่กับบริษัททุกวัน ส่วนนายท่านใหญ่อู๋ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน มีเพียงอู๋เพ่ยเพ่ยเด็กสารเลวที่ขวางหูขวางตานี่แหละที่ทำให้อู๋อิงเทียนต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนขโมยอยู่เสมอถ้าเป็นอย่างที่หลี่ซินหลานกล่าวจริงๆ และกุมจุดอ่อนของอู๋เพ่ยเพ่ยได้ งั้นวันดีๆ ของเขาก็จะมาถึงแล้วไม่ใช่เหรอ?“ดี! ทำเลย!”อู๋อิงเทียนรับยาเม็ดมา แต่ไม่นานก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขมวดคิ้วและถามกลับ “นี่คือยาอะไร? คงไม่ใช่ยาพรรค์นั้นหรอกใช่ไหม?”“ถ้าให้เพ่ยเพ่ยกินจริง ไม่ใช่ว่าผมกับเธอจะต้อง...”หลี่ซินหลานแค่นเสียงเบาแล้วกล่าวว่า “นั่นหลานสาวของคุณนะ คุณยังเป็นคนอยู่ไหม?”อู๋อิงเทียนกลืนน้ำลายลงคอ แล้วยิ้มแหยๆ กล่าวว่า “ผมก็แค่ถามไปงั้น ทำไมคุณต้องจริงจังขนาดนั้นด้วย ในใจของผม แม้แต่ภรรยาของผมก็เทียบคุณไม่ได้ ผู้หญิงคนอื่นล้วนไม่ได้เข้าตาผมเลย!”“หึ คุณรู้ก็ดี แค่หาวิธีป้อนยาให้เธอในสองวันนี้ เมื่อถึงเวลาฉันจะจัดการเอง คุณไม่ต้องห่วง”หลี่ซินหลานกล่าวพลางส่งสายตาหวานให้อู๋อิงเทียนอู๋อิงเทียนขมวดคิ้วมองสำรวจหลี่ซินหลา

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1152

    เมื่อนึกถึงน้ำเต้าหู้บนขาของหลี่ซินหลาน อู๋อิงเทียนโกรธจัดจนแทบระเบิด!ไอ้นี่แม่งสุดจะทนแล้วจริงๆ !หลี่ซินหลานเป็นพี่สะใภ้ของเขาก็จริง แต่ถึงยังไง เขาก็เป็นคนของตระกูลอู๋ อย่างที่ว่ากันว่าผลประโยชน์ไม่ตกอยู่กับคนนอก ยังไงซะหลี่ซินหลานก็ว่างอยู่ดี จะเล่นสนุกสักหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรแต่ถ้าผู้หญิงของตัวเองถูกคนนอกมาเล่นด้วย นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว!“คุณทำฉันเจ็บนะ!”หลี่ซินหลานสะบัดมือใหญ่ของอู๋อิงเทียนที่จับแขนเธอออก เม้มปากเล็กแล้วกล่าวอย่างขุ่นเคือง “ฉันมีอะไรกับฉู่เฉินแล้วยังไง!”“คุณรู้ไหมว่าฉันกำลังเสี่ยงจะถูกไล่ออกจากตระกูลอู๋ก็เพื่อช่วยคุณนะ!”อะไรนะ?เมื่ออู๋อิงเทียนได้ยินเช่นนี้ก็โกรธจนแทบบ้า!หลี่ซินหลานนางแพศยาคนนี้เกินไปแล้ว ลักลอบเป็นชู้แล้วยังจะพูดหน้าด้าน ๆ แบบนี้?“นางแพศยาตัวเหม็นอย่างคุณกล้าพูดออกมาได้ยังไง คุณ... คุณทำเรื่องพรรค์นั้นกับผู้ชายป่าเถื่อนในบ้าน แล้วยังหน้าด้านบอกว่ากำลังช่วยผมอยู่อีก?!”ในขณะอู๋อิงเทียนกล่าว ก็เงื้อฝ่ามือตบไปที่หน้าของหลี่ซินหลานบอกตามตรง อู๋อิงเทียนหลงใหลหลี่ซินหลานจนโงหัวไม่ขึ้น ตั้งแต่วันนั้นที่หลี่ซินหลานเพิ่งแต่ง

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1151

    ซ่งหนิงซวงได้ยินคำพูดนี้จึงกล่าวด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “ศิษย์พี่ คุณหมายความว่า... พวกเขาจะใช้โอกาสนี้ในการลอบฆ่าฉู่เฉินงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง วันนั้นลู่ชิงเฟิงไม่ได้พูดไว้ว่า...”หานอวี้แค่นเสียงเบาและกล่าวว่า “ลู่ชิงเฟิงเคยพูดอย่างนั้นจริง แต่ลู่ชิงเฟิงไม่ได้พูดว่าจะปกป้องฉู่เฉินให้ปลอดภัยนะ ครั้งนี้หลายสำนักใหญ่ร่วมมือกันเพื่อฆ่าฉู่เฉิน ไม่ใช่เพื่อแย่งชิงหยกโลหิตกิเลน!”“แม้แต่ลู่ชิงเฟิงก็หาเหตุผลในการทำลายสำนักอื่นไม่ได้ใช่ไหม?”เมื่อซ่งหนิงซวงได้ยินสิ่งนี้ก็ตัวแข็งทื่อ ถ้าฉู่เฉินตาย แล้วพิษที่ตกค้างในร่างกายของเธอจะทำยังไง?ในเวลานี้ หานอวี้สังเกตเห็นขวดยาขนาดเล็กที่ซ่งหนิงซวงวางไว้บนหัวเตียง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงหยิบมันขึ้นมา ก่อนเปิดฝาออกแล้วดม“หืม? นี่อะไรน่ะ?”หานอวี้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์เป็นอย่างดี แม้เพียงดมกลิ่นเล็กน้อย ก็สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของยาโลหิตวิญญาณที่แทรกซึมเข้าสู่ปอด และแม้แต่หานอวี้เองก็ยังรู้สึกสบายตัวขึ้นไม่น้อยเห็นได้ชัดว่ายาลูกกลอนในขวดยานี้มีประสิทธิภาพมากกว่ายาโลหิตวิญญาณที่สืบทอดกันมาในสำนักของพวกเธอนับร้อยเท่า สิ่งสำคัญที่สุดคือย

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1150

    ซ่งหนิงซวงได้ยินเสียงของหานอวี้ สมองพลันแจ่มใสขึ้นมา รีบคว้าชุดนอนขึ้นมาสวมบนตัว แล้วอธิบายโดยที่ดวงหน้าเล็กแดงก่ำว่า “คือว่า...มะ...เมื่อกี้ฉันแค่ลองปรับลมหายใจหน่อยน่ะ” ซ่งหนิงซวงพูดพลางเก็บกวาดสภาพยุ่งเหยิงบนเตียงให้เรียบร้อยอย่างคล่องแคล่วฉับไวหานอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยจ้องมองซ่งหนิงซวงอยู่พักใหญ่ แล้วค่อยเอ่ยถามอย่างครุ่นคิดว่า “น้องเจ็ด ฉู่เฉินคงไม่ได้แวะมาหรอกใช่ไหม?”ต่อให้ไม่เคยกินเนื้อหมู แต่เธอก็เคยเห็นหมูวิ่งนะ!อีกอย่าง การปรับลมหายใจจำเป็นถอดจนหมดตัวเลยหรือไง?นอกจากนี้ผ้าปูที่นอนยังเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นแล้วละมั้ง?“นี่...”ซ่งหนิงซวงโดนหานอวี้ถามจนดวงหน้าสวยแดงก่ำ เม้มปากแน่นแล้วเอ่ยว่า “เมื่อกี้...เมื่อกี้ฉู่เฉินแวะมาจริง ๆ แต่ว่า ไม่ได้เป็นแบบที่ศิษย์พี่คิดนะ ฉะ...ฉันแค่ปรึกษากับเขาเรื่องการประลองใหญ่ในกองทัพเท่านั้น หลังจากนั้น....หลังจากนั้นเขาก็ไปแล้ว” หานอวี้หรี่ตา ชี้ไปที่น้ำเต้าหู้หลายหยดบนต้นขาของซ่งหนิงซวงแล้วพูดว่า “เขาทิ้งเจ้านี่ไว้แล้วก็ไปเหรอ?”อ๊า!ซ่งหนิงซวงถึงค่อยสังเกตเห็นว่าบนขาและก้นของเธอยังเหลือร่องรอย

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1149

    “ต่อให้วัดกันที่คนหนุนหลัง คนหนุนหลังของพวกเราก็ไม่มีขุมกำลังอิทธิพลอะไรให้พึ่งพาได้เลยไม่ใช่เหรอ?”ซ่งหนิงซวงทำหน้าเคร่งเครียดเต็มที่ กล่าวพลางมองฉู่เฉินอย่างพิจารณาถึงแม้ครั้งก่อนฉู่เฉินสามารถรอดออกจากภูเขาคุนหลุนได้อย่างปลอดภัย แต่นั่นไม่ใช่เพราะคนหนุนหลังฉู่เฉินยิ่งใหญ่มากแค่ไหน แต่เป็นเพราะหยกโลหิตกิเลนช่วยชีวิตฉู่เฉินไว้ละครแบบเดียวกันไม่มีทางได้เล่นสองครั้ง!ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้เป็นการประลองของฝ่ายยุทธการทหาร ลู่ชิงเฟิงไม่มีทางออกตัวสนับสนุนฉู่เฉินเพราะเรื่องแบบนี้แน่นอน ความจริงแล้วตอนที่ซ่งหนิงซวงได้รับเอกสารฉบับนี้มา เธอก็หมดความมั่นใจไปโดยสิ้นเชิงแล้ว เมื่อไม่มีสำนักที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่หนุนหลัง เธอไม่มีทางคว้าตำแหน่งขุนพลเทพพิทักษ์ชาติมาได้เลย!“ยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ? ไม่เหมือนนิสัยของคุณเลยนะ!”ฉู่เฉินพูดพลางเอื้อมมือไปบีบคางของซ่งหนิงซวง“ถ้าไม่ยอมแพ้แล้วจะทำยังไงได้อีก? เว้นแต่ว่า...เว้นแต่ว่าคุณมีวิธีให้ฉันเลื่อนไปถึงขั้นควบแก่นแท้ได้ในเวลาสั้น ๆ!” นัยน์ตาของซ่งหนิงซวงส่องประกายความคาดหวังเธอสามารถมั่นใจเต็มเปี่ยมได้ว่าบนตัวฉู่เฉินจะต้องมีความลับยิ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status