Share

บทที่ 155

Author: กระจอก
“ปรมาจารย์ฉู่ ผมได้นัดเจ้าใหญ่นายโตไม่กี่ท่านไว้แล้วครับ วันนี้นัดพบเจอกันที่ภัตตาคารพาราเมาท์ตอนกลางวันครับ เมื่อถึงเวลานั้นคุณมอบยาบำรุงปราณให้ผม แล้วผมจะลองนำไปให้พวกเขาดูครับ”

“ผมเชื่อว่าพวกเขาก็จะเหมือนผมที่อยากจะแย่งชิงยาบำรุงปราณมา”

จงอาหู่พูดขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

แม้ว่าเขาจะกินไปแค่เม็ดเดียว แต่ว่าก็สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าพลังของตนเองนั้นมีการยกระดับขึ้น

ก็เหมือนกับที่ฉู่เฉินพูดว่าจำเป็นต้องกินให้ถึงสิบเม็ด ถึงจะสามารถยกระดับพลังได้ ตอนนี้กินไปแค่เม็ดเดียวก็เห็นผลลัพธ์ที่ชัดเจนแบบนี้ จงอาหู่ก็พอใจมากๆ แล้ว

ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกล่าวขึ้นมาว่า “อืม ก็ได้นะ เอาอย่างนั้นแหละ ฉันจะเขียนใบเสร็จให้หนึ่งใบ นายก็รีบซื้อวัตถุดิบยาตามจำนวนและชนิดที่เขียนไว้บนใบเสร็จกลับมาก็แล้วกัน”

“หลังจากนั้นก็ลองไปสืบดูว่าสามารถซื้อหญ้าเทียนเซียงได้จากที่ไหนบ้าง”

พูดจบฉู่เฉินก็ยกปากกาขึ้นมา เขียนวัตถุดิบและจำนวนที่ต้องใช้หลอมยาลงไปบนกระดาษ หลังจากนั้นจึงส่งมอบใบสั่งยานั้นให้จงอาหู่

น้ำหนักที่ฉู่เฉินเขียนลงไป ล้วนแต่มีหน่วยเป็นร้อยชั่ง อีกทั้งเขาก็ไม่ได้เขียนอั
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1184

    ทุกคนต่างมองออกว่าตราบใดที่ฉู่เฉินตาย เทพสังหารและหลินเจี้ยนเฟิงจะไม่มีวันนั่งเฉย เมื่อถึงเวลานั้น สำนักชิงอวิ๋นจะต้องนองเลือดเป็นแน่!“ฉู่เฉิน!”ซ่งหนิงซวงได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากคนรอบข้าง ก็แทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความร้อนใจ“ฉู่เฉินจะต้องไม่ตาย!”ถานอวี้ซานก้าวเข้าไปกอดซ่งหนิงซวงพร้อมกระซิบปลอบโยนหนึ่งประโยคความจริงแล้ว ในใจเธอก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน เพียงแต่ไม่อยากเห็นฉู่เฉินที่เพิ่งจะเริ่มมีชื่อเสียง ต้องมาตายอย่างอนาถตรงหน้าเท่านั้นเองผู้อาวุโสรองเอาสองมือไพล่หลังพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็น “ฉู่เฉิน แกได้ตายในค่ายกลที่ปรมาจารย์ของเราสร้างขึ้น ก็ถือเป็นเกียรติของแกแล้ว!”“ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ก็ไม่เป็นไรที่จะให้แกได้เห็นชัดๆ ว่ารากฐานของสำนักชิงอวิ๋นของฉันมีมากแค่ไหน!”เมื่อสิ้นเสียงของผู้อาวุโสรอง ผู้อาวุโสทั้งเจ็ดคนก็ร่ายกระบวนท่ากระบี่และท่องในใจแทบจะในเวลาเดียวกันตูม!ด้วยเสียงดังกึกก้องราวกับแผ่นดินไหว โคลนบนพื้นดินโดยรอบปั่นป่วน จากนั้นกระบี่ยักษ์ยาวสามจั้งและหนาสามนิ้วก็พุ่งออกมาจากใต้ดิน!“คือ... คือกระบี่ชิงอวิ๋น!”เมื่อเห็นกระบี่โบราณที่มีคราบสนิมจับ แทบทุก

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1183

    หลินเจี้ยนเฟิงถอนหายใจเบา ๆ แล้วกล่าวว่า “ผมก็เพิ่งจะสังเกตเห็นเบาะแส อันที่จริงเมื่อคุณฉู่ก้าวเข้าสู่ค่ายกลในตอนนั้น เราก็ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้แล้ว!”กล่าวจบ หลินเจี้ยนเฟิงก็หรี่ตาลงเล็กน้อย มองไปยังผู้อาวุโสทั้งเจ็ดของสำนักชิงอวิ๋นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!ตราบใดที่ฉู่เฉินพลาดท่า วันนี้เขาจะต้องฉีกร่างทุกคนในสำนักชิงอวิ๋นออกเป็นชิ้นๆ!ในขณะนี้ ภายในภูเขาสือว่าน สำนักจำนวนมากที่ทราบข่าวต่างก็ส่งตัวแทนมาร่วมชมการต่อสู้เช่นกันท้ายที่สุด เรื่องนี้ก็ชวนให้ตกตะลึงเกินไป!ไม่ว่าใครก็อยากเห็นว่าฉู่เฉินจะสามารถกวาดล้างสำนักชิงอวิ๋นได้จริงอย่างที่เขาโอ้อวดไว้หรือไม่!แต่เมื่อทุกคนเห็นว่ามีแค่ฉู่เฉินที่เข้าร่วมเกมเพียงลำพัง ก็อดไม่ได้ที่จะลอบชื่นชมในความกล้าหาญของฉู่เฉิน!“สำนักชิงอวิ๋นเป็นสำนักใหญ่ที่มีรากฐานลึกซึ้งนะ ฉู่เฉินคนนี้ช่างกล้าบ้าบิ่นเกินไปแล้ว!”“หึ ในความคิดของฉัน เขาแค่ไม่เห็นหัวใครต่างหาก!”“เมื่อครั้งที่สำนักชิงอวิ๋นก่อตั้งขึ้น เคยถูกหกสำนักใหญ่ร่วมกันโจมตี สุดท้ายหกสำนักใหญ่นั้นก็ต้องพ่ายแพ้กลับไป นั่นก็เพราะอาศัยค่ายกลสังหารชิงอวิ๋น!”ซี้ด ซี้ด!เมื่อได้

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1182

    “แม้แต่ยอดฝีมือระดับควบแก่นแท้ก็ไม่กล้าบุกรุกสำนักชิงอวิ๋นของฉันโดยพลการ! แกอยู่แค่ระดับสร้างรากฐานขั้นที่เจ็ด ยังกล้ามาโอ้อวด ช่างไม่เจียมตัวซะจริง!”เมื่อเสียงชราเมื่อครู่สิ้นลง หมอกหนาทึบโดยรอบก็จางหายไปฉู่เฉินกวาดตามอง เห็นเพียงเบื้องหน้าเป็นหุบเขาลึกสุดหยั่งถึง รอบด้านเกือบทั้งหมดล้วนเป็นหน้าผาสูงชันและรอบตัวเขา มีเนินเขาเล็กๆ เจ็ดลูกที่สูงเกือบสิบเมตร แต่ละลูกมีชายชราผมขาวนั่งขัดสมาธิอยู่ชายชราผมขาวที่อยู่ตรงข้ามเขากำลังใช้มือข้างหนึ่งลูบเคราพร้อมกับยิ้มเยาะฉู่เฉินอย่างได้ใจพลังของคนทั้งเจ็ดนี้ เกือบทั้งหมดต่างอยู่ในระดับสร้างรากฐานขั้นสูงสุด และรอบตัวพวกเขายังมีศิษย์สำนักชิงอวิ๋นอีกกว่าร้อยคนที่อยู่ในระดับสร้างรากฐานขั้นที่สองถึงระดับสร้างรากฐานขั้นที่สี่อยู่ฉู่เฉินยิ้มจางและกล่าวว่า “ไม่แปลกใจเลยที่กล้าตะโกนโวยวายต่อหน้าสาธารณชน ที่แท้ก็เตรียมตัวมาดีนี่เอง!”ในขณะนี้ เทพสังหารและหลินเจี้ยนเฟิงทั้งสองต่างยืนอยู่กลางอากาศ มองเห็นทุกสิ่งในหุบเขาได้อย่างชัดเจน!เมื่อเห็นฉู่เฉินเข้าไปในวงล้อมของสำนักชิงอวิ๋นเพียงลำพัง ก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อตกแทนฉู่เฉิน!แต่ฉู่เฉินเคยบอก

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1181

    เมื่อฉู่เฉินและกลุ่มคนมาถึงประตูภูเขาของสำนักชิงอวิ๋น ชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีดำได้นำศิษย์สำนักชิงอวิ๋นสิบกว่าคนมารออยู่ที่หน้าประตูภูเขาแล้วเมื่อเห็นฉู่เฉินและคนอื่นๆ เดินมาถึงหน้าประตู ชายวัยกลางคนก็ชี้ไปที่ฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “ไอ้คนแซ่ฉู่ ถ้าแกเป็นลูกผู้ชายจริงๆ อย่าพึ่งพาพลังภายนอกมาต่อสู้กับสำนักชิงอวิ๋นของฉัน!”หลังจากตะโกนคำเหล่านี้ออกไป แม้แต่ชายวัยกลางคนเองก็รู้สึกไม่มั่นใจ จึงถอยกลับไปสิบกว่าก้าว เตรียมพร้อมที่จะหนีได้ทุกเมื่อฉู่เฉินมองชายวัยกลางคนด้วยรอยยิ้มเย็นและกล่าวว่า “สำนักชิงอวิ๋นของพวกคุณช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี สำนักที่มีคนหลายร้อยคน คิดไม่ถึงว่าจะมาล่อลวงผมเข้าสู่เกมเพียงลำพัง?”“ช่างเถอะ ต่อให้สำนักชิงอวิ๋นของคุณจะมียอดฝีมือมากมายแล้วไง? ผมก็จะแสดงให้พวกขยะอย่างพวกคุณเห็นเองว่าอะไรคือลูกผู้ชายตัวจริง!”สิ้นเสียง ฉู่เฉินก็กำลังจะก้าวไปข้างหน้า“คุณฉู่ ไม่นะ!”“คุณฉู่ ระวังจะติดกับนะครับ!”เทพสังหารและหลินเจี้ยนเฟิงก้าวออกมาพร้อมกัน และขวางฉู่เฉินไว้นี่เป็นกับดักที่สำนักชิงอวิ๋นวางไว้อย่างชัดเจน ตราบใดที่ฉู่เฉินเข้าไปในสำนักชิงอวิ๋น โอกาสรอดคงริบหรี่!ฉู่เฉ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1180

    พูดก็พูดเถอะ ฉู่เฉินลอบชื่นชมสายตาของตัวเองแล้ว หน้าอกเล็ก ๆ คู่นั้นแนบชิดกับต้นข้า เด้งดึ๋งมากจริง ๆ ด้วย! “คุณชื่ออะไร?”ฉู่เฉินบีบคางของลู่เชี่ยน แล้วถามอย่างเรียบนิ่ง“ฉะ...ฉันชื่อลู่เชี่ยนค่ะ!”ลู่เชี่ยนพูดเสียงสั่นระริก“คุณมีสายเลือดปราชญ์เต๋าเหรอ?”ดวงตาของฉู่เฉินมองลู่เชี่ยนราวกับมองทะลุเนื้อหนังของลู่เชี่ยนได้ก็ไม่ปานสายเลือดพูดได้ว่าเป็นตัวตนที่ไม่เป็นรองคุณสมบัติร่างกายเลย เพียงแต่ว่าผู้หญิงที่มีสายเลือดแตกต่างกัน เวลาบำเพ็ญคู่ก็จะเสริมสร้างคุณประโยชน์ต่อฉู่เฉินที่แตกต่างกันออกไปด้วย!อย่างเช่นสายเลือดปราชญ์เต๋าของลู่เชี่ยน ถึงแม้ไม่สามารถเสริมพลังของฉู่เนได้ แต่ทำให้ความสามารถในการเข้าใจมหาธรรมวิถีฟ้าดินของฉู่เฉินรวดเร็วมากยิ่งขึ้นจนถึงขั้นที่ทำให้ผู้คนแหงนหน้ามอง!“ฉะ...ฉันไม่รู้...” ลู่เชี่ยนไหนเลยจะรู้ว่าสายเลือดอะไรคุณสมบติร่างกายอะไร ตอนนี้เธอแค่อยากมีชีวิตรอดเท่านั้น! ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “คุณอยากมีชีวิตอยู่หรืออยากตายล่ะ?” “ฉะ...ฉันอยากมีชีวิตอยู่!”ลู่เชี่ยนแทบจะด่าคนแล้ว ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะอ้อนวอนขอมีชีวิตอยู่ เธอจะคุกเข่าโขกศีรษะเหรอ?

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1179

    “เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?!”สวีเฟิงเงยหน้ามองฉู่เฉินทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ“คุณหูหนวกหรือโง่กันแน่? ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง?”ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดด้วยสีหน้าดูแคลน“ฉู่เฉิน! ผมขอเตือนคุณไว้เลยนะ ถ้าคุณกล้าลงมือกับสำนักชิงอวิ๋น สำนักหลายร้อยในภูเขาคุนหลุนไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่นอน!” สวีเฟิงถลึงตาแทบถลน กัดฟันตวาดเสียงดังตอนนี้เขาไม่สนใจอาการบาดเจ็บบนหน้าแล้ว ถ้าเกิดฉู่เฉินถล่มสำนักชิงอวิ๋นให้ราบเป็นหน้ากลองจริง ๆ เขากับลู่เชี่ยนกลับไปที่สำนักเทียนไถแล้วจะอธิบายกับจวงชิงหยางอย่างไร? ด้วยนิสัยของจวงชิงหยาง จะฆ่าฉู่เฉินเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่พวกเขาสองคนจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่นอน! “จริงเหรอ?”ฉู่เฉินกวาดตามองสวีเฟิงอย่างเย็นชา ก่อนจะเอ่ยปากพูดอย่างเฉยชาว่า “ไหน ๆ พวกคุณก็ไม่คิดจะปล่อยผมไปอยู่แล้ว งั้นคุณก็เดินทางไปด้วยเลยละกัน!”อะไรนะ?!เมื่อคำพูดนี้ออกมา ซ่งหนิงซวงกับถานอวี้ซานก็ตกใจจนอึ้งค้างไปแล้ว!ขวานยักษ์ในมือของเทพสังหารแทบจะร่วงลงพื้น หลินเจี้ยนเฟิงก็อ้าปากกว้างนี่ฉู่เฉินตั้งใจจะฆ่าลูกศิษย์ของจวงชิงหยางไปด้วยเหรอ?!สวีเฟิงก็มองไปทางฉู่เฉินด้วยส

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status