LOGINShare
บทที่ 384
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 385
ฉู่เฉินเหลือบมองกวนเหล่ย ดวงตาของเขามีความเกลียดชังปรากฏขึ้นมาชั่วครู่เมื่อกี้ที่เขาทำลงไปนั่นก็เป็นเพราะสวี่เจี๋ยไม่ควรลงไม้ลงมือกับผู้หญิง แต่ว่ากวนเหล่ยก็ทำเกินไปไหม?หากไม่เห็นแก่หน้าอกอวบอั๋นนั้น ฉู่เฉินคงบอกให้เธอเก็บข้าวของออกไปนานแล้ว“ปัญหาของเธอ เธอจัดการเองแล้วกัน”พูดจบฉู่เฉินก็จัดการสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วเดินออกจากห้องทำงานไป“แกหยุดนะ!”สวี่เจี๋ยลุกขึ้นมาจากพื้น มุ่งหน้าไปทางฉู่เฉินเขาไม่เคยแตะต้องกวนเหล่ยเลย แต่กลับถูกฉู่เฉินมาตัดหน้าไปซะได้ เขาไม่สามารถกลืนความอับอายนี้ลงไปได้จริงๆ!ฉู่เฉินเหลือบสายตาเยือกเย็นมองไปที่สวี่เจี๋ย พูดขึ้นมาอย่างเฉยเมยว่า “จำไว้ให้ดี ยอมเข้าไป ยอมจนทุกท้ายไม่เหลืออะไร! ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่แกสมควรได้รับแล้ว!”พูดจบ เขาก็เดินไปที่ลิฟต์โดยไม่ได้สนใจสวี่เจี๋ยที่ยืนตัวแข็งทื่อ ในขณะที่ฉู่เฉินเดินออกมาจากประตูใหญ่ของบริษัท สายเรียกเข้าจากถานหลิงก็ดังขึ้นมา“คุณฉู่คะ ลูกชายของฉันไข้ขึ้นสูงอีกแล้วค่ะ ทำไมเป็นแบบนี้ได้ล่ะคะ? เขาไม่ได้ดีขึ้นแล้วเหรอคะ?”ปลายสายโทรศัพท์มีเสียงวิตกกังวลของถานหลิงดังขึ้นฉู่เฉินหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 386
หลิ่วชิงเหอถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนซี้ดๆ !เมื่อได้ยินประโยคนี้ ซุนเซี่ยวเหรินก็สูดลมหายใจเย็นเข้าไป!เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น มีความเป็นไปได้เพียงแค่อย่างเดียวนั่นก็คือซุปถอนพิษของเขาไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย“ประธานหลิ่ว หากเป็นแบบที่คุณพูดนั่นก็แสดงว่าซุปถอนพิษของผมไม่มีผลต่อพิษที่อยู่ในร่างกายของคุณหนูหลิ่ว”ซุนเซี่ยวเหรินเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อว่า “แทนที่จะยืดเยื้อต่อไปอีก ผมว่ารีบไปเชิญคุณฉู่มาจะไม่ดีกว่าเหรอครับ ไม่ว่าระหว่างพวกคุณจะมีความแค้นใดๆ แต่ชีวิตคนสำคัญที่สุดนะครับ” “หากผมคาดเดาไม่ผิด คุณหนูหลิ่วอาจจะมีชีวิตไม่พ้นคืนนี้แล้ว”อะไรนะ?!เมื่อได้ยินคำพูดของซุนเซี่ยวเหริน ร่างกายของหลิ่วชิงเหอแข็งทื่อ โทรศัพท์ร่วงหล่นลงบนพื้นทันทีตึก!หลิ่วชิงเหอล้มลงบนเตียงอย่างแรง หันหน้าไปมองหลิ่วหรูเยียนที่หายใจรวยริน เธอกัดฟันก้มตัวลงไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จับโทรศัพท์ในมืออย่างแน่นเธอไม่ยอมหรอกนะ!เธอไม่ยอมที่ถูกไอ้สัตว์เดรัจฉานฉู่เฉินนั่นควบคุมได้ทุกเมื่อหรอก“คุณผู้หญิงคะ โทรหาคุณฉู่ดีไหมคะ คุณคงไม่ปล่อยให้คุณหนูเป็นแบบนี้...”ป้าอู๋อดไม่ได้ที่จะพูดเกลี้ยกล่อมเธอ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 387
“แกว่าอะไรนะ?!”หลิ่วชิงเหอได้ยินเงื่อนไขนี้ของฉู่เฉิน เธอก็บ้าคลั่งทันทีลูกสาวของเธอยังบริสุทธิ์อยู่เลย เธอจะปล่อยให้สัตว์เดรัจฉานแบบฉู่เฉินทำลายหลิ่วหรูเยียนได้อย่างไรอีกอย่างเธอก็ถูกฉู่เฉินย่ำยีมานับทั้งไม่ถ้วน ถ้าแม้แต่หลิ่วหรูเยียนก็...เหตุการณ์สองแม่ลูกใช้ผู้ชายร่วมกัน หลิ่วชิงเหอแทบไม่อยากจะคิดเลย!“ฉันบอกว่านอกจากเธอจะให้ฉันมีอะไรกับหลิ่วหรูเยียน ไม่อย่างนั้นเธอก็รอจัดงานศพได้เลย”น้ำเสียงของฉู่เฉินเย็นเฉียบ ไม่มีความเห็นใจแม้แต่น้อย!ถึงอย่างนั้น มันก็เป็นเพียงการเก็บดอกเบี้ยจากพวกเธอสองแม่ลูกเท่านั้น เมื่อเทียบกับความทรมานทางร่างกายและจิตใจสามปีที่หลิ่วชิงเหอสองลูกแม่ลูกกระทำกับฉู่เฉิน นี่มันนับประสาอะไรได้?“ฉู่เฉิน แกยังมีความเป็นคนอยู่ไหม!”หลิ่วชิงเหอแทบจะกัดฟันแตกแล้ว เธอกำหมัดสีชมพูไว้แน่น ตะโกนด้วยความโมโหว่า “ในชีวิตนี้แกอย่างคิดว่าจะได้แตะต้องแม้แต่เส้นผมของลูกสาวฉัน!”“ตู๊ด!”เสียงที่ตอบกลับหลิ่วชิงเหอมาเป็นเพียงแค่วางสายจากฉู่เฉินเท่านั้นหลิ่วชิงเหอได้ยินเสียงไม่ว่างจากปลายสาย เธอก็ตกอยู่ในความสิ้นหวังไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็ไม่สามารถพูดเกลี้ยกล่อมตัว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 388
ในโถงทางเดิน ฉินอวี่ซานที่เพิ่งเดินมาได้ครึ่งทางก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ เสียงนี้ช่างไพเราะเหลือเกิน แต่ทำไมมันถึงฟังดูคุ้นหูนักนะวินาทีต่อมา ในหัวของเธอก็ปรากฏใบหน้าที่เธอไม่สามารถยอมรับได้ขึ้นมา——ถานหลิงแม่คู่หมั้นของเธอ?!เมื่อคิดได้อย่างนั้น ฉินอวี่ซานก็รีบเพิ่มความเร็วของฝีเท้า ในขณะที่เธอกำลังผลักประตูห้องผู้ป่วยนั้น ภาพที่เธอเห็นก็ทำให้เธอแทบจะเกือบลืมหายใจ!“ทำไม... ทำไมเป็นอย่างนี้?”ฉินอวี่ซานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งผู้หญิงที่กำลังปิดปากและต่อต้านอย่างสุดกำลังไม่ใช่ถานหลิงเหรอ?เธอจะใจกล้าบ้าบิ่นไปแล้วนะ ที่นี่โรงพยาบาลเชียวนะอีกทั้งจางปินก็อยู่ห่างออกไปห้องผู้ป่วยอีกห้องที่ห่างเพียงแค่ไม่กี่ก้าว เธอกล้าทำได้อย่างไรเมื่อดวงตาของเธอค่อยๆ เคลื่อนไปทางฉู่เฉิน เธอก็ตกใจมากยิ่งขึ้นคนนี้ไม่ใช่คนที่มารักษาจางไห่หยางเหรอ?ฉินอวี่ซานที่ตกใจอยู่ก็รีบถอยออกมาจากห้องผู้ป่วย ค่อยๆ ปิดประตู เธอที่ได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าดที่ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หัวใจของเธอเกือบจะทะลักออกมาจากคอหอยแล้ว“คนที่แอบฟังอยู่ข้างหน้าประตูน่าจะเป็นลูกสะใภ้ในอนาคตของเธอใช่ไหม?”ฉู่เฉินพ่นลมหายใจร้อนออกมา พร้อมเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 389
ฉู่เฉินหัวเราะออกมาเบาๆ “ขอโทษด้วย พอดีฉันเปลี่ยนใจแล้ว”“อะไรนะ?!”หลิ่วชิงเหอรู้สึกเหมือนมีสัตว์ร้ายอยู่ในร่างกายของเธอ และพลังของมันก็พร้อมจะปะทุออกมาแล้ว!“ฉันต้องการปากของเธอ และส่วนล่างนั่นของหลิ่วหรูเยียนเพื่อทำให้ฉันพอใจ”ฉู่เฉินพูดขึ้นมาอย่างเรียบนิ่ง“ฉู่เฉิน แกจะเอาเปรียบคนอื่นเกินไปแล้วนะ!”หลิ่วชิงเหอโกรธจนริมฝีปากเธอคล้ำไปหมด!ฉู่เฉินไอ้สารเลวนี่ หลับนอนกับสองแม่ลูกคงมีแต่มันนั่นแหละที่คิดออกมาได้ฉู่เฉินก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือ แล้วเอ่ยปากว่า “ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่ม ตอนนี้เธอมีเวลาให้พิจารณาอย่างมากก็สี่ชั่วโมง”พูดจบเขาก็ตัดสายไปครั้งนี้หลิ่วชิงเหอระเบิดแล้วจริงๆ เธอขว้างแก้วชาในบ้านแตกจนเหลือเพียงแค่ใบเดียวเมื่อเห็นเหตุการณ์เป็นแบบนี้ ป้าอู๋ก็รีบเข้ามาเกลี้ยกล่อมว่า “คุณผู้หญิง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาโมโหนะคะ คุณหนูจะตายอยู่แล้วนะคะ”“ไม่ว่าฉู่เฉินจะแสดงเงื่อนไขอะไรก็ต้องตอบรับนะคะ รอให้เขาช่วยคุณหนูได้แล้ว เราค่อยคิดบัญชีกับเขาก็ยังไม่สายค่ะ”เมื่อได้ยินดังนั้น หลิ่วชิงเหอก็ยิ่งโมโห ชี้ไปที่ป้าอู๋แล้วตะคอกว่า “แกรู้ไหมว่าไอ้สัตว์เดรัจฉานนั่นต้องการอะไร?”
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 390
“แกพูดมา!”หลิ่วชิงเหอกัดฟันแน่น!เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอไม่มีทางจะขัดขืนเขาได้แล้ว เธอทำได้แค่เชื่อฟังสิ่งที่ฉู่เฉินต้องการ“เงื่อนไขนี้ง่ายมาก ก็คือเธอต้องประคองให้ฉันเข้าไปเองกับมือ”เมื่อได้ยินดังนี้ หลิ่วชิงเหอก็แทบจะเลือดขึ้นหน้า!มันเหมือนกับการฆ่าใครสักคนและทำลายจิตวิญญาณของเขาด้วย!แค่ยกลูกสาวให้เธอกระทำชำเราแล้วเขายังไม่พอใจ ยังต้องใช้มือประคองช่วยให้เขาเข้าไปอีก!หลิ่วชิงเหอคิดแค่เพียงแค่ตอนนี้ เธอใกล้จะขาดอากาศหายใจแล้ว!“ได้... ฉัน... รับปากแก!”หลิ่วชิงเหอโกรธจนระหว่างที่พูดก็น้ำเสียงขาดๆ หายๆ ร่างกายของเธอสั่นเทาไปหมดแล้ว!หากตอนนี้เธอมีระเบิดนิวเคลียร์อยู่ในมือ เธอคงไม่ลังเลเลยที่จะเลือกที่จะตายไปพร้อมกับฉู่เฉิน“ถ้าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก ทำไมเธอต้องดันทุรังด้วยล่ะ?” ฉู่เฉินหัวเราะออกมาเบาๆ “ล้างตัวให้สะอาดแล้วรอฉันอยู่ที่บ้าน อ้อ อีกอย่างล้างให้หลิ่วหรูเยียนด้วยล่ะ”พูดจบ ฉู่เฉินก็วางสายไป เขารีบกลับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลหลิ่วหลิ่วชิงเหอที่วางโทรศัพท์ลงราวกับร่างไร้วิญญาณ เธอมองไปที่หลิ่วหรูเยียนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ร่างกายของเธอไร้เรี่ยวแรงกะ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 391
หลิ่วชิงเหอสูดหายใจลึกๆ ข่มกลั้นความโกรธไม่ให้หลุดปากด่าออกไป ก่อนจะฝืนฉีกยิ้มให้ฉู่เฉินฉู่เฉินจ้องพิจารณาหลิ่วชิงเหอ ก่อนจะยิ้มและเอ่ยเสียงเรียบว่า “ทำอย่างนี้แต่แรกก็ดีแล้ว ไม่เห็นต้องขัดขืนเลย สำหรับพวกเธอสองแม่ลูกขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์”พูดจบ เขาก็สาวเท้าเดินเข้าไปในห้องรับแขกป้าอู๋รีบรินน้ำอุ่นๆ ให้ฉู่เฉิน ก่อนจะยกยิ้มเต็มใบหน้า “คุณฉู่ ดื่มน้ำก่อนค่ะ” ฉู่เฉินยิ้มรับน้ำไปจากมือของป้าอู๋ ก่อนจะหันไปพูดกับหลิ่วชิงเหอว่า “เห็นหรือยัง? ต่อไปก็หัดเรียนรู้ไว้ซะบ้าง!”หลิ่วชิงเหอโมโหจนแทบระเบิด ตอนนี้ลูกสาวของเธอเป็นตายร้ายดีอย่างไรยังไม่รู้ ฉู่เฉินกลับมานั่งดื่มน้ำอย่างสบายอารมณ์อยู่ตรงนี้ อยากเร่งก็ไม่กล้าเร่ง อยากตวาดก็ไม่กล้าตวาดความรู้สึกอย่างนี้ ทำให้เธอใกล้คลั่งเต็มทีกระทั่งผ่านไปสิบนาที ฉู่เฉินจึงค่อยลุกขึ้นยืนอย่างเนิบช้า “หลิ่วหรูเยียนเช็ดตัวสะอาดแล้วใช่ไหม?”หลิ่วชิงเหอพยักหน้ารัวๆ และรับคำอย่างอดทน “ฉันอาบน้ำให้เธอตามที่คุณบอกแล้ว ถ้าไม่เชื่อ คุณไปตรวจสอบดูเองก็ได้”ฉู่เฉินเห็นหลิ่วชิงเหอถึงขั้นใช้สรรพนามกับเขาอย่างให้เกียรติ ก็อดแหงนหน้าหัวเราะไม่ได้ถ้าหากสา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 392
ฉู่เฉินยิ้มเย็น “ฉันกำลังช่วยขับเลือดเสียให้เธออยู่ ไม่งั้นเธออาจหายใจไม่ออกแล้วตายไปเลยก็ได้”หลิ่วชิงเหอได้ยินก็รีบยื่นนิ้วไปอังที่จมูกของหลิ่วหรูเยียนซี้ด!เป็นอย่างที่หรูเยียนพูดจริงๆ หลังจากกระอักเลือดเสียออกไป ลมหายใจของหลิ่วหรูเยียนก็เป็นจังหวะสม่ำเสมอขึ้นมากหลิ่วชิงเหอยังไม่ทันได้สติ ฉู่เฉินก็ใช้เข็มเงินอีกเล่มหนึ่งแทงไปที่จุดไป่ฮุ่ยของหลิ่วหรูเยียนเมื่อเข็มเล่มที่สามแทงเข้าไป หลิ่วหรูเยียนที่หมดสติไปหนึ่งวันหนึ่งคืนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ก่อนที่นัยน์ตางามจะเบิกกว้างในวินาทีถัดมา“คุณผู้หญิง คุณหนูฟื้นแล้วค่ะ!”ป้าอู๋พูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นหลิ่วชิงเหอจึงเผยรอยยิ้มโล่งใจออกมาในที่สุดหลิ่วหรูเยียนหันไปมองหลิ่วชิงเหออย่างยากลำบาก “แม่… หนู… หนูเป็นไปอะไรไปคะ รู้สึกหนักไปทั้งตัวเลย เหมือน…”เธอยังพูดไม่ทันจบ เงาร่างอันคุ้นเคยร่างหนึ่งก็ปรากฏสู่สายตาฉู่เฉิน?!หลิ่วหรูเยียนเบิกตากว้าง จ้องฉู่เฉินด้วยหน้าตาถมึงทึง “ใครให้แกเข้ามาในบ้านเรา ไสหัวออกไปเลยนะ!”ฉู่เฉินหัวเราะหยัน ก่อนจะชี้ไปที่หลิ่วชิงเหอ แล้วบอกว่า “แม่เธอเชิญฉันมา ไม่เชื่อก็ถามเองสิ”“หรูเยียน เรื่องนี้แม
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1054
แม้แต่ฉู่เฉินเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมืองเล็กๆ ในโลกแห่งการหยั่งรู้ใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอ?งั้นจะยังเดินเที่ยวทำไม มันเดินให้ทั่วไม่ได้อยู่แล้ว“หัวหน้าจ้าว ศูนย์กระจายวัตถุดิบยาของเมืองชิงหลงอยู่ที่ไหนครับ พาผมไปดูหน่อย”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบแม้จะค้นหาในคลังวัตถุดิบยาของสำนักชิงอวิ๋นและคลังยาของวังเทียนเจี้ยนแล้ว ฉู่เฉินก็ยังคงไม่พบหญ้าเทียนเซียง สถานการณ์ของอวี้ลู่เริ่มไม่มั่นคงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว จำเป็นต้องหาวิธีโดยเร็วที่สุดและเอาหญ้าเทียนเซียงอีกสองต้นมาให้ได้“ไม่ทราบว่าคุณฉู่ต้องการซื้อวัตถุดิบยาอะไรครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะมอบมันให้กับคุณฉู่ครับ”จ้าวเต๋อฉวนกล่าวด้วยสีหน้าประจบสอพลอตราบใดที่ฉู่เฉินพอใจ บางทีอาจจะไล่เขาออกไปได้เร็วขึ้น“หญ้าเทียนเซียง”ฉู่เฉินกล่าวเสียงเรียบออกมาสามคำ ทั้งจ้าวเต๋อฉวนและหลินเจิ้งไท่ต่างก็ชะงักไป แต่ในวินาทีต่อมา สีหน้าของทั้งสองก็กลับมาเป็นปกติในทันที“คุณฉู่ครับ วัตถุดิบยาแบบนี้ ในเมืองชิงหลงเราก็ไม่มีเช่นกัน ถ้าไม่เชื่อ คุณสามารถตามผมไปที่ตรวจสอบที่ถนนขายวัตถุดิบยาด้วยตนเองได้เลยครับ!”เมื่อฉู่เฉินได้ยินก็หรี่ตาลง สายตาพิจารณาของ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1053
“กลับเหรอ? ไม่ต้องรีบ ผมกำลังอยากไปเดินเล่นในเมืองพอดี”ฉู่เฉินเอามือข้างหนึ่งไพล่หลังและชี้ไปที่เมืองชิงหลงซึ่งอยู่ไม่ไกลอะไรนะ?หยาดเหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ขมับของจ้าวเต๋อฉวนทันที มองไปทางฉู่เฉินแล้วกล่าวว่า “คุณฉู่ครับ เมืองชิงหลงทรุดโทรมมาก เกรงว่ามันจะไม่เข้าตาของคุณฉู่หรอกครับ”ฉู่เฉินแค่นเสียงเย็น มองสำรวจจ้าวเต๋อฉวนและกล่าวว่า “นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่สำนักชิงอวิ๋นของคุณเป็นฝ่ายยั่วยุผม คุณคิดว่าผมฉู่เฉินเป็นคนยังไง? ที่พวกคุณเรียกมาก็มา ไล่ไปก็ไปงั้นเหรอ?”หลังจากที่กล่าวคำนี้ออกมา แม้แต่จ้าวเต๋อฉวนก็ยังยืนตะลึงอยู่กับที่“ฉู่เฉิน แกอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไปนัก”หลินฮ่าวกัดฟันจ้องฉู่เฉินด้วยความโกรธฉู่เฉินคนนี้ไม่ใช่แค่คำว่าเกินไปสองคำจะมาอธิบายได้แล้ว แทบจะไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลยในเมืองชิงหลง ไม่ต้องพูดถึงการตบคนตระกูลหลินของพวกเขา และยังข่มขู่ครั้งแล้วครั้งเล่า นี่มันอวดดีเกินไปแล้วในขณะนี้ จู่ๆ จ้าวเต๋อฉวนก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวหลายสายกำลังสอดส่องมาทางนี้ ในใจพลันหนักอึ้ง ก่อนจะยกเท้าเตะหลินฮ่าวลงไปกองกับพื้น“นี่แกมีสิทธิ์อะไรมาพูด?”ตอนนี้ใน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1052
สิ้นเสียงของฉู่เฉิน ก็ตบใบหน้าอีกด้านของหลินฮ่าว ตบซ้ำไปสองครั้งเสียงดังสนั่น“ไอ้คนแซ่ฉู่!”หลินฮ่าวโกรธจัดจนแทบคลั่ง!เห็นชัดว่าเขาพาคนมาดักฆ่าฉู่เฉิน แต่ผลลัพธ์ล่ะ?ฉู่เฉินไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แต่เขากลับโดนตบหน้าไปหกเจ็ดครั้งติดต่อกันจนแก้มบวมเป่งแล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?“ฉู่เฉิน ฉันแนะนำให้แกทำแต่พอดี ไม่งั้น...”เมื่อหลินเจิ้งไท่กล่าวไปได้เพียงครึ่งประโยค ฉู่เฉินก็หันขวับมามองหลินเจิ้งไท่และกล่าวแทรกด้วยรอยยิ้มเยาะ “ถ้าคุณไม่พูด ผมคงเกือบลืมคุณไปแล้ว”“เมื่อกี้คุณเพิ่งพูดว่าอะไรนะ? ฆ่าผม?”เพียะ เพียะ!ตบที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดลงบนใบหน้าชราของหลินเจิ้งไท่อย่างจังเสียงตบดังสนั่นสองครั้งติดต่อกัน หลินเจิ้งไท่ตกตะลึง และทุกคนในตระกูลหลินต่างก็ตกตะลึงเช่นกันหลินเจิ้งไท่ลูบใบหน้าชราที่ถูกตบจนแดงก่ำด้วยความไม่เชื่อ ราวกับตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะเขาเป็นใคร?เขาอยู่ไหน?นี่คือในเมืองชิงหลง และตระกูลหลินก็เป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ของเมืองชิงหลง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นผู้นำตระกูลหลินไม่ต้องพูดถึงการโดนตบเลย ปกติแล้วใครจะกล้าแม้แต่มาขึ้นเสียงกับเขา?แล้ววันนี้
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1051
เมื่อเห็นว่าคนในตระกูลหลินกำลังจะลงมือกับฉู่เฉินจริงๆ จ้าวเต๋อฉวนก็แทบจะกระอักเลือดออกมาสมองของกลุ่มคนนี้ช่างไม่เหมือนใครจริงๆ ฆ่าฉู่เฉิน นี่พวกเขาต้องการจะทำลายสำนักชิงอวิ๋นงั้นเหรอ?“พวกคุณตระกูลหลินอยากให้สำนักชิงอวิ๋นของผมจะถูกล้างบางมากนักใช่ไหม?”ครั้งนี้จ้าวเต๋อฉวนโกรธจัด คนอื่นมองสถานการณ์ไม่ออก เขายังพอเข้าใจได้ แต่หลินเจิ้งไท่อายุมากแล้ว ยังจะไร้เดียงสาเหมือนเด็กอีกงั้นเหรอ?เมื่อหลินเจิ้งไท่ได้ยินคำพูดนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่จ้าวเต๋อฉวนแล้วกล่าวว่า “หัวหน้าจ้าว คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงครับ?”ในสายตาของเขา การฆ่าฉู่เฉินจะเป็นยังไง?อย่างไรก็ตาม ว่านโซ่วเซียนเวิงและคนอื่นๆ ต้องการหยกโลหิตกิเลน และไม่เคยบอกว่าจะปกป้อง ฉู่เฉินถ้าพวกเขาไม่แตะหยกโลหิตกิเลนเรื่องก็จบไม่ใช่เหรอ?“พูดแบบนี้ได้ยังไงน่ะเหรอ? ตราบใดที่เกิดเรื่องไม่คาดฝันกับคุณฉู่ในเมืองชิงหลง ในไม่ช้าทางสำนักว่านเซียนก็จะได้รับข่าว เมื่อถึงเวลานั้นคนที่จะมาก็ไม่ใช่แค่สำนักว่านเซียนแล้ว”“สำนักเสวียนปิง รวมถึงบรรดาสำนักใหญ่ที่โด่งดังพอๆ กับสำนักว่านเซียนต่างจะส่งคนมาที่นี่ ผมขอถามคุณว่าเมื่อถึงเวลานั้นใครจะส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1050
สิ้นเสียง คนในตระกูลหลินต่างก้าวเท้าไปข้างหน้าและล้อมจ้าวเต๋อฉวนไว้ดูเหมือนว่าถ้าพูดไม่ถูกใจก็จะลงมือทันทีจ้าวเต๋อฉวนโกรธจนหัวเราะกับคนตระกูลหลิน มองสำรวจหลินเจิ้งไท่และกล่าวอย่างเย็นชา “ให้คำอธิบายกับคุณน่ะเหรอ? ผมจะอธิบายอะไรให้คุณล่ะ”หลินเจิ้งไท่สีหน้ามืดมน กัดฟันกล่าวว่า “พวกเราดักฆ่าฉู่เฉินที่นี่แล้วผิดอะไร? เจ้าสำนักก็เคยกล่าวไว้ ถ้าได้หยกโลหิตกิเลนมาก็เป็นประโยชน์ต่อสำนักชิงอวิ๋นของเราอย่างยิ่ง หัวหน้าจ้าวไม่รู้เหรอครับ?”“หึ ดักฆ่าฉู่เฉิน?”จ้าวเต๋อฉวนกัดฟันกรอดจนฟันแทบแตก มองหลินเจิ้งไท่อย่างเย็นชาและกล่าวว่า “พวกคุณคิดว่ามีแค่พวกคุณที่ได้รับข่าวว่าฉู่เฉินนำหยกโลหิตกิเลนเข้าสู่โลกแห่งการหยั่งรู้งั้นเหรอ?”“จนถึงตอนนี้ ฉู่เฉินยังคงปลอดภัยดี พวกคุณไม่คิดบ้างเหรอว่าทำไม?”หมายความว่ายังไง?เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเจิ้งไท่ก็มองไปที่จ้าวเต๋อฉวนด้วยความไม่เข้าใจ“ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าสำนักดูถูกพวกคุณตระกูลหลิน พวกคุณสร้างปัญหาให้เจ้าสำนักเก่งจริงๆ”ตอนนี้จ้าวเต๋อฉวนโกรธจนอยากจะด่าคน ไม่เคยเจอใครโง่งมขนาดนี้มาก่อน“หัวหน้าจ้าว หวังว่าคุณจะอธิบายให้ชัดเจนครับ”หลินเจิ้งไท่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1049
ในขณะนี้ หลิงเสวี่ยก็รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยเช่นกันเพราะไม่ใช่แค่หลินเจิ้งไท่เท่านั้น รวมถึงยอดฝีมือของตระกูลหลินทั้งสามที่อยู่เบื้องหลังเขาต่างก็ก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าวแม้ว่าตอนนี้หลิงเสวี่ยจะอยู่ระดับสร้างรากฐานขั้นแปด แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเจิ้งไท่อย่างแน่นอนยิ่งกว่านั้น เหล่าคนที่อยู่เบื้องหลังหลินเจิ้งไท่ก็ล้วนมีพลังระดับสร้างรากฐานขั้นสูงสุด ถ้าลงมือขึ้นมาจริงๆ เธอและฉู่เฉินก็ไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่น้อย“ฉู่เฉิน ฉันบอกคุณนานแล้วว่าอย่าอยู่ในโลกแห่งการหยั่งรู้นานเกินไป คุณก็ไม่ฟัง”หลิงเสวี่ยกระซิบตำหนิฉู่เฉินไปพลาง มองไปรอบๆ อย่างกระวนกระวายไปพลางเมื่อเห็นว่าหลิงเสวี่ยเริ่มลนลานแล้ว หลินฮ่าวที่กำลังเอามือกุมหน้าก็ปาดเลือดที่มุมปากออก ก้าวไปข้างหน้าและมองสำรวจฉู่เฉินด้วยความดูถูกพลางกล่าวว่า “ไอ้คนแซ่ฉู่ ตอนนี้รู้แล้วหรือยังล่ะ?”ขณะกล่าว ก็กวาดตามองไปยังเหล่ายอดฝีมือของตระกูลหลินและกล่าวอย่างเย็นชา “ตอนนี้ จงส่งหยกโลหิตกิเลนมาซะ และทิ้งผู้หญิงข้างๆ แกไว้ ไม่งั้น ตาย!”ทันทีที่คำว่าตายหลุดออกมา คนในตระกูลหลินแทบจะก้าวเท้าไปข้างหน้าพร้อมกันแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1048
ในขณะที่คนในตระกูลหลินกำลังหัวเราะเยาะอยู่ในใจ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ คนแซ่ฉู่คนนี้ช่างมีดวงผู้หญิงของผู้หญิงจริงๆ“ผมเอง มีอะไรเหรอครับ?”ฉู่เฉินเหลือบมองหลินฮ่าวและคนอื่นๆ แล้วพยักหน้าเล็กน้อย“เหอะๆ มีอะไรงั้นเหรอ?”หลินฮ่าวหัวเราะอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ฉู่เฉิน แกคงไม่รู้ตัวว่าใกล้ถึงวาระสุดท้ายของแกแล้วสินะ?”ฉู่เฉินขมวดคิ้ว มองสำรวจหลินฮ่าวและคนอื่นๆ พร้อมกับสงสัยว่า “ใกล้ถึงวาระสุดท้าย? ดูเหมือนว่าเราจะไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันนะครับ?”ขณะกล่าว ฉู่เฉินและหลิงเสวี่ยต่างก็มองไปที่สมาชิกตระกูลหลินด้วยความระแวดระวังแม้ว่าคนเหล่านี้จะอยู่ในระดับสร้างรากฐานขั้นหกเท่านั้น แต่ฉู่เฉินกลับรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ายอดฝีมือจำนวนมากกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้เมื่อหลินฮ่าวได้ยินเช่นนี้ ก็แค่นเสียงเย็นและกล่าวว่า “คนแซ่ฉู่ แกจะแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องไปทำไม เจ้าสำนักให้เวลาแกสามวันเพื่อไปรับโทษตายที่สำนักชิงอวิ๋น แกคิดว่าแกซ่อนตัวอยู่ในโลกแห่งการหยั่งรู้แล้วจะไม่มีใครหาแกเจองั้นเหรอ?”“ฉันแนะนำให้แกส่งหยกโลหิตกิเลนมาจะดีที่สุด แล้วทิ้งผู้หญิงข้างๆ แกไว้ ไม่งั้นฉันจะฆ่าแกให้ตายอย่างไม่เหลือซาก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1047
ในความเป็นจริงทั้งเมืองชิงหลง แทบจะอยู่ภายใต้อิทธิพลของสำนักชิงอวิ๋นตระกูลจ้าวและตระกูลสวี่ก็ล้วนเป็นศิษย์ของสำนักชิงอวิ๋นเช่นกันถ้าตระกูลหลินเป็นฝ่ายเริ่มเสนอการสังหารฉู่เฉินพื่อแย่งชิงสมบัติ จากนั้นนำหยกโลหิตกิเลนไปมอบให้กับธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋น ดูเหมือนว่าตระกูลหลินของพวกเขาก็คงจะได้ความดีความชอบเป็นอันดับแรกสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือจ้าวเต๋อฉวนเป็นทายาทรุ่นที่สองของตระกูลจ้าวและยังเป็นเจ้าสำนักชิงอวิ๋นอีกด้วยถ้าใจร้อนอยากได้ความดีความชอบโดยปกปิดตระกูลจ้าว ทันทีที่เป็นศัตรูกับตระกูลจ้าว ก็ยากที่จะรับประกันได้ว่าในอนาคตจะไม่ถูกจ้าวเต๋อฉวนกีดกันดังนั้น ข้อเสนอของหลินฮ่าวจึงได้รับการเห็นชอบอย่างเป็นเอกฉันท์จากบรรดาผู้เฒ่าตระกูลหลินอย่างรวดเร็วในไม่ช้า ตระกูลหลินก็เริ่มดำเนินการ โดยส่งยอดฝีมือจำนวนมากติดตามหลินฮ่าวไปดักรอฉู่เฉินนอกเมืองชิงหลงอีกด้านหนึ่ง ยังได้ส่งลูกหลานตระกูลหลินไปจำนวนไม่น้อยไปแจ้งตระกูลจ้าวและตระกูลสวี่แค่ยอดฝีมือระดับสร้างรากฐานขั้นที่หกของตระกูลหลิน ก็มีมากถึงสิบกว่าคนแล้วเมื่อรวมกับตระกูลจ้าวและตระกูลสวี่ ภายใต้การร่วมมือของสามตระกูล ไม่ต้องพูดถึง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1046
แม้ว่าจะไม่มีตึกสูง แต่ที่นี่ก็มีสินค้าอุปโภคบริโภคสมัยใหม่บางชนิดจำหน่ายด้วยเหมือนกันหลังจากฟังคำแนะนำของหลิงเสวี่ย ฉู่เฉินก็พยักหน้าและกล่าวว่า “ได้ งั้นไปที่เมืองชิงหลงกันก่อน”อันที่จริง ในด้านหนึ่งฉู่เฉินต้องการเรียนรู้เกี่ยวกับโลกแห่งการหยั่งรู้ และในอีกด้านหนึ่งก็ต้องการค้นหาวัตถุดิบยาในเมืองชิงหลงด้วยอย่างไรก็ตาม ตอนนี้เจ้าทึ่มก็ถึงคอขวดแล้ว และจำเป็นต้องคิดหาวิธีที่จะเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นผีดิบเหินฟ้าโดยเร็วที่สุดไม่อย่างนั้น ฉู่เฉินก็คงจะขาดคู่ซ้อมที่แข็งแกร่งไปคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ“คุณจะไปเมืองชิงหลงจริงๆ เหรอ? คุณควรรู้ไว้ว่าตอนนี้คุณในโลกแห่งการหยั่งรู้ก็เหมือนกับเป็นสมบัติที่มีชีวิต ไม่รู้ว่ามีคนจำนวนเท่าไหร่ที่กำลังเล็งคุณอยู่”หลิงเสวี่ยกล่าวพลางขมวดคิ้วแน่นไม่ใช่ว่าเธอเป็นห่วงฉู่เฉินมากขนาดนั้น แต่ถ้าฉู่เฉินตกอยู่ในอันตราย เธอก็จะพลอยเดือดร้อนไปด้วย“เมื่อวานเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น ยังมีใครกล้าคิดร้ายกับผมอีกงั้นเหรอ?”ฉู่เฉินถามด้วยความสงสัยชิ!หลิงเสวี่ยกลอกตามองฉู่เฉินและกล่าวด้วยสีหน้าจนใจ “คุณคิดว่าเหตุการณ์เมื่อวานนี้จะสร้างความฮือฮาได้มากขนาดไหน แม้ว่า
