共有

บทที่ 706

作者: กระจอก
แต่เสียงที่ดังมาจากห้องข้าง ๆ กลับดังขึ้นเรื่อย ๆ ขนาดฟางอวี่เจิ้งก็สงสัยนิดหน่อยแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขายังคงยึดหลักการหนึ่งไม่รบกวน สองไม่แอบดู ก่อนจะข่มกลั้นความอยากรู้อยากเห็นเอาไว้

ส่วนเสี่ยวหนานในตอนนี้ถูกฉู่เฉินตีจนน้ำตาคลอแล้ว

ไอ้หมอนี่ลงมือโหดเหี้ยมจริง ๆ!

“ละ...เลิกตีได้แล้ว! ฉะ...ฉันจะบอกแล้ว ฉันจะบอกแล้วยังไม่ได้อีกเหรอ?”

ในขณะที่ฉู่เฉินยกฝ่ามือขึ้นมาอีกครั้ง ในที่สุดเสี่ยวหนานก็เลิกขัดขืน ก่อนจะร้องไห้ออกมาทันที

บั้นท้ายโดนตีจนใกล้จะเละแล้ว

“บอกมา ใครส่งคุณมา”

ฉู่เฉินมองเสี่ยวหนานด้วยความสนใจอย่างยิ่ง

“ไม่มีใครให้ฉันมาจริง ๆ ฉะ...ฉันอยากมาเอง อย่าตีนะ!”

เสี่ยวหนานรีบส่ายหน้ากล่าว “อะ...อันที่จริงฉันมีความเกี่ยวข้องกับสำนักอวี้ซืออยู่บ้าง ครั้งนี้เลยตั้งใจมาแก้แค้นโดยเฉพาะ”

ฉู่เฉินถึงค่อยเข้าใจกระจ่างแจ้ง มิน่าล่ะยัยนี่ถึงมีกลิ่นกำยานเต็มตัว ในมือไม่ใช่หนอนกู่โลหิตสามศพ ก็เป็นเลือดจากหัวใจผีดิบโลหิต

เวรเอ๊ย วุ่นมาตั้งนาน ที่แท้เป็นสำนักอวี้ซือนี่เอง

แต่ทำไมถึงได้มีสาวงามเหมือนหยกเหมือนบุปผาแบบนี้ในสำนักอวี้ซือได้นะ?

“คุณเป็นลูกสาวของเจ้าสำนักอวี้ซือเหรอ?”
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1146

    ฉู่เฉินพูดพลางยื่นยาควบคุมสตรีใส่มือของหลี่ซินหลานหลี่ซินหลานมองเม็ดยาที่ฉู่เฉินส่งมาถึงมือเธอ แล้วกลืนน้ำลายหนัก ๆ เธอย่อมรู้ว่ายาที่ฉู่เฉินให้เธอมีไว้เพื่ออะไรแต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีทางถอยใด ๆ แล้ว เธอเก็บยาควบคุมสตรีให้เรียบร้อยพลางถอดถุงน่องที่โดนฉีกขาด แล้วหยิบน้ำหอมจากในตู้เสื้อผ้าออกมาฉีดบนตัวเพื่อกลบกลิ่นเหงื่อ “ได้ค่ะ งั้นฉันจะเชื่อฟังคุณ แต่ว่า คะ...คุณจะต้องรักษาลูกชายฉันให้หายเท่านั้นนะ!” หลี่ซินหลานยังคงนึกถึงความปลอดภัยและชื่อเสียงของอู๋ตี๋อยู่เสมอ แม้ว่าวันหนึ่งเรื่องของเธอกับอู๋อิงเทียนจะแดงขึ้นมา แต่อู๋ตี๋ก๋เป็นลูกหลานของตระกูลอู๋อยู่ดีต่อให้เธอถูกไล่ออกจากตระกูลอู๋ อาศัยลูกชายสุดที่รักอย่างอู๋ตี๋คนนี้ เธอก็ไม่มีทางโดนไล่ออกจากบ้านแบบหมดตัวอย่างแน่นอน“วางใจได้เลย เดี๋ยวผมจะไปฝังเข็มให้เขาเดี๋ยวนี้!”ฉู่เฉินพูดจบก็หยิบเข็มเงินหนึ่งเล่มออกมาจากในแขนเสื้อ ก่อนจะเดินออกจากห้อง เขายังไม่วายตบบั้นท้ายหลี่ซินหลานไปหนึ่งฉาดหลี่ซินหลานลูบก้นที่โดนตีจนเจ็บ ก่อนจะถลึงตาใส่ฉู่เฉินอย่างดุดัน“จริงสิ มีเรื่องที่ลืมบอกคุณไปเลย ตั้งแต่นี้ไป คุณต้องรายงานทุกความเคลื่อนไหวข

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1145

    ฉู่เฉินมองลงมายังหลี่ซินหลานที่ทรุดตัวอยู่บนพื้น แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง “คุณเป็นแม่เลี้ยงของเธอ จะมาโดนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ควบคุมได้ยังไง?”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ร่างกายของหลี่ซินหลานก็แข็งทื่อขึ้นทันใด กัดฟันเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่ฉู่เฉินและกล่าวว่า “ถูกเธอควบคุมงั้นเหรอ? ถ้าอู๋อิงฉยงรู้เรื่องของคุณและฉันแล้ว ไม่เพียงแต่ฉันจะตายเท่านั้น คุณก็อย่าหวังว่าจะเอาตัวรอดไปได้คนเดียวเลย!”ฉู่เฉินส่ายศีรษะพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์กล่าวว่า “ตระกูลอู๋ไม่ได้อยู่ในสายตาของผม ต่อให้คนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา เมื่ออยู่ต่อหน้าผมก็ไม่คุ้มค่าให้พูดถึง!”หลี่ซินหลานกำหมัดแน่น หลังจากที่ถูกฉู่เฉินเล่นสนุกด้วยแล้วก็ถูกทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี!ต่อให้จะไม่สนใจใยดี ฉู่เฉินก็เปลี่ยนไปเร็วเกินไปหน่อยไหมไออุ่นที่ยังคงเหลืออยู่บนร่างกายยังไม่จางหาย ฉู่เฉินก็คิดจะทิ้งเธอและชิ่งหนีไปงั้นเหรอ?ไม่มีทาง!เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่ซินหลานก็ลุกขึ้นจากพื้นทันที จับแขนของฉู่เฉินแน่นและกล่าวว่า “ยังไงฉันก็ไม่สนหรอกนะ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณบังคับให้ฉันทำแบบนี้!”“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดแบบนี้

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1144

    เมื่ออู๋อิงฉยงเห็นอู๋เพ่ยเพ่ยทำท่าเหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ลังเล ใจก็อดเป็นห่วงอาการของอู๋ตี๋ขึ้นมาไม่ได้อู๋เพ่ยเพ่ยรีบส่ายหน้าและกล่าวว่า “เปล่าค่ะ... อู๋ตี๋กำลังนอนกลางวันอยู่ หนู... หนูไม่เห็นหลี่ซินหลานอยู่ในห้องของอู๋ตี๋ค่ะ”“แล้วทำไมลูกไม่ไปหาล่ะ? หรือต้องให้พ่อไปที่นั่นเอง?”อู๋อิงฉยงก็เริ่มจะหงุดหงิดแล้ว ปกติแล้วหลี่ซินหลานไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักกาลเทศะนี่?ทำไมต้องทำให้เขาเสียหน้าในตอนที่ฉู่เฉินเป็นแขกมาที่บ้านด้วยนะ?หืม?อู๋อิงฉยงเหลือบมองที่นั่งของฉู่เฉินโดยไม่รู้ตัวและขมวดคิ้วพลางกล่าวว่า “คุณฉู่ไปเข้าห้องน้ำครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมยังไม่ออกมาอีก?”“อีกเดี๋ยวลูกเรียกคนรับใช้ไปดูในห้องน้ำหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น!”อู๋เพ่ยเพ่ยทำได้เพียงพยักหน้าซ้ำๆ และเดินไปทางคฤหาสน์ครั้งขณะเดินกลับไป อู๋เพ่ยเพ่ยก็แอบคาดเดาว่าผ่านไปมากกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว หลี่ซินหลานกับฉู่เฉินก็ควรจะเสร็จธุระกันแล้วใช่ไหม?แต่เมื่อเธอมาถึงหน้าประตูห้องแต่งตัวอีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงหายใจหอบหนักของหลี่ซินหลานนอกจากนี้ เสียงหอบหายใจของเธอ เห็นชัดว่ายังแฝงไว้ด้วยอารมณ์ที่ถูกกดเอาไว้ ราวกับอดกลั้นเอาไว้เป็นเวลาน

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1143

    “ไม่เคยคิดว่าหลี่ซินหลานคนนี้เป็นผู้หญิงใจง่าย!”ขณะดู อู๋เพ่ยเพ่ยก็อดไม่ได้ที่จะแอบด่าหลี่ซินหลานในใจว่าไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว กล้าดียังไงถึงได้ไปแอบกินกับฉู่เฉินที่เพิ่งเคยเจอหน้ากันในห้องแต่งตัว?ฉากนี้ไม่เพียงแต่ทำให้อู๋เพ่ยเพ่ยตกใจอย่างมากเท่านั้น และยังทำลายทัศนคติสามด้านของเธอไปอย่างสิ้นเชิงอีกด้วย!แม้ว่าอู๋เพ่ยเพ่ยจะได้รับการอบรมสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้ขัดต่อหลักศีลธรรม แต่เธอก็ไม่สามารถละสายตาไปได้เห็นเพียงฉู่เฉินคว้าผมของหลี่ซินหลานแล้วจับเธอกดเข้ากับผนัง จากนั้นก็กระชากกระโปรงรัดรูปของเธอออก“ฉู่เฉิน คุณอย่าทำถุงน่องฉันขาดนะ!”เมื่อหลี่ซินหลานเห็นว่าฉู่เฉินหยาบกระด้าง จึงรีบหันศีรษะไปเตือนเขาหนึ่งประโยคแต่แล้ววินาทีต่อมา ก็ได้ยินเพียงเสียงแคว่ก ถุงน่องของหลี่ซินหลานถูกฉีกขาดเป็นทางยาว ต้นขาขาวผ่องก็เผยออกสู่อากาศทันที“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง!”หลี่ซินหลานเบิกตากว้าง มองที่ฉู่เฉินด้วยสายตาที่มีความกังวลเต็มเปี่ยมถุงน่องคู่นี้เธอเพิ่งซื้อมาเมื่อสองวันนี้เองและซื้อมาแค่คู่เดียวเท่านั้น ถ้าออกไปข้างนอกแล้วอู๋อิงฉยงจับได้ว่าเธอเปลี่ยนถุงน่องล

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1142

    เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่ซินหลานก็ไม่ลังเลอีกต่อไป พยักหน้าอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “ตกลง แต่ต้องมีเงื่อนไข!”แม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าตนถูกฉู่เฉินควบคุมอย่างสมบูรณ์แล้ว แต่ก็ต้องดิ้นรนอีกครั้ง ไม่งั้น แบบนี้มันไม่ทำให้คุณนายอู๋ผู้มีเกียรติอย่างเธอดูไร้ยางอายไปหน่อยเหรอ?“คุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติที่จะสร้างเงื่อนไขกับผม?”ฉู่เฉินแค่นเสียงหัวเราะหลี่ซินหลานสูดหายใจเข้าลึกๆ แม้ว่าในใจเธอจะรู้สึกคับข้องใจ แต่ก็ทำได้แค่ยิ้มรับแล้วกล่าวว่า “คุณฉู่ ตกลงค่ะ ฉันรับปากคุณ พรุ่งนี้...”“พรุ่งนี้แล้วก็พรุ่งนี้ จะอีกกี่พรุ่งนี้ครับ ผมว่าไม่สู้ตอนนี้เลยดีกว่า!”ฉู่เฉินกล่าวจบ ก็ผลักหลี่ซินหลานไปที่ประตูตู้เสื้อผ้าแนวตั้ง แล้วเอื้อมมือไปกระชากชุดกระโปรงของหลี่ซินหลานหลี่ซินหลานอดไม่ได้ที่จะตกใจจนหน้าถอดสี ฉู่เฉินคิดจะจัดการเธอที่นี่เลยเหรอ?นี่มันอันตรายเกินไปแล้ว แม้ว่าห้องแต่งตัวจะเป็นพื้นที่ส่วนตัวขนาดเล็ก แต่ประตูไม้บานนั้นเก็บเสียงไม่ได้เลย!ถ้าเกิดมีคนได้ยินเสียงไม่เหมาะสม งั้นเธอจะไม่เสียทุกอย่างไปหรอกเหรอ?“ไม่ได้ค่ะ คุณฉู่ ไม่ใช่ที่นี่ อู่อิงฉยงยังอยู่ข้างนอก...”ขณะกล่าว หลี่ซินหลานก็ห

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1141

    เมื่อเห็นสายตาคุกคามของฉู่เฉิน หลี่ซินหลานก็เข้าใจความหมายของฉู่เฉินในทันที รีบส่ายหัวและกล่าวว่า “คุณ...คุณอย่าแม้แต่จะคิด ก่อนที่คุณจะรักษาลูกชายของฉันให้หาย ฉันไม่มีทางจะมีความสัมพันธ์ใดๆ กับคุณเด็ดขาด...”ฉู่เฉินได้ยินก็กล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “คุณนายอู๋ นี่คุณคิดว่าผมเป็นคนโง่เหรอ? ถ้ารักษาลูกชายคุณหายแล้วคุณไม่ทำตามสัญญาจะทำยังไง?”“จะให้ผมไปหาอู๋อิงฉยงและขอยืมภรรยาของเขามานอนด้วยสักคืนก็คงไม่ได้หรอกใช่ไหม?”หลี่ซินหลานได้ยินดังนั้นก็รู้สึกไม่ดีไปทั้งตัว ฉู่เฉินคนนี้ช่างกล้าบ้าบิ่นอะไรอย่างนี้?“ฉู่เฉิน คุณ...อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามเด็ดขาด เรื่องระหว่างเรา ถ้าถูกคนอื่นรู้เข้า ฉัน...ฉันตายแน่!”เมื่อชำเลืองมองหลี่ซินหลานที่กำปกเสื้อไว้แน่น ฉู่เฉินก็ยิ้มจางกล่าวว่า “คุณนายอู๋ งั้นก็หมายความว่าเราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วใช่ไหมครับ?”“ถ้าเป็นอย่างนั้น ตอนนี้ผมจะบอกอู๋อิงฉยงว่าผมไม่สามารถรักษาขาของลูกชายเขาได้ แล้วให้เขาหาทางมีทายาทที่แข็งแรงคนใหม่ดีกว่า!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลี่ซินหลานก็กระตุกวูบ ให้อู๋อิงฉยงมีลูกอีกคนงั้นเหรอ?แต่เธอประสบภาวะคลอดยากตอนที่ให้กำเนิดอู๋ตี๋

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status