Share

บทที่ 803

Aвтор: กระจอก
“ผมขอเตือนคุณนะ ร่างกายคนเรามีกระดูกทั้งหมด 206 ชิ้น ผมมีความอดทนพอ สามารถหักมันได้ทีละชิ้นนะครับ”

ฉู่เฉินปรายตาลงมองเซียวจี้กวางที่เหงื่อเย็น ๆ แตกพลั่กออกมาราวกับสายฝน ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “นอกจากนี้ ผมรับรองได้เลยว่าจะให้คุณได้สัมผัสกระบวนการทั้งหมดโดยที่มีสติครบถ้วน”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซียวจี้กวางก็ตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือด จ้องมองฉู่เฉินไม่วางตาแล้วพูดว่า “คะ...คุณมันบ้า! คุณมันปีศาจ! ตะ... ตระกูลเซียวของผมไม่มีวันปล่อย...”

กร๊อบ!

เสียงแตกหักดังขึ้นอีกครั้ง เซียวจี้กวางเจ็บจนเหมือนกับเขามองเห็นคุณย่าของตัวเองที่ไปสวรรค์แล้ว

แต่เรื่องน่าแปลกคือ ครั้งนี้เขาไม่เพียงไม่ได้หมดสติ ตรงกันข้ามความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้สติของเขาแจ่มชัดมากยิ่งขึ้น

ราวกับว่าทุกเซลล์ทั่วทั้งร่างกายกำลังส่งสัญญาณความเจ็บปวดมาให้เขา

“พี่ชาย... ไม่ ๆ คุณปู่! ผะ...ผมบอกแล้ว!”

เมื่อเห็นฉู่เฉินเหยียบต้นขาของเขาอีกครั้ง เซียวจี้กวางก็ตกใจกลัวจนรีบคว้ากอดรองเท้าหนังของฉู่เฉินไว้ พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยการวิงวอนว่า “เกาเซิ่งอี้ให้ผมหาหยกชิ้นหนึ่งจากบ้านแม่ลูกตระกูลหลิ่ว”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Заблокированная глава

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1150

    ซ่งหนิงซวงได้ยินเสียงของหานอวี้ สมองพลันแจ่มใสขึ้นมา รีบคว้าชุดนอนขึ้นมาสวมบนตัว แล้วอธิบายโดยที่ดวงหน้าเล็กแดงก่ำว่า “คือว่า...มะ...เมื่อกี้ฉันแค่ลองปรับลมหายใจหน่อยน่ะ” ซ่งหนิงซวงพูดพลางเก็บกวาดสภาพยุ่งเหยิงบนเตียงให้เรียบร้อยอย่างคล่องแคล่วฉับไวหานอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยจ้องมองซ่งหนิงซวงอยู่พักใหญ่ แล้วค่อยเอ่ยถามอย่างครุ่นคิดว่า “น้องเจ็ด ฉู่เฉินคงไม่ได้แวะมาหรอกใช่ไหม?”ต่อให้ไม่เคยกินเนื้อหมู แต่เธอก็เคยเห็นหมูวิ่งนะ!อีกอย่าง การปรับลมหายใจจำเป็นถอดจนหมดตัวเลยหรือไง?นอกจากนี้ผ้าปูที่นอนยังเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นแล้วละมั้ง?“นี่...”ซ่งหนิงซวงโดนหานอวี้ถามจนดวงหน้าสวยแดงก่ำ เม้มปากแน่นแล้วเอ่ยว่า “เมื่อกี้...เมื่อกี้ฉู่เฉินแวะมาจริง ๆ แต่ว่า ไม่ได้เป็นแบบที่ศิษย์พี่คิดนะ ฉะ...ฉันแค่ปรึกษากับเขาเรื่องการประลองใหญ่ในกองทัพเท่านั้น หลังจากนั้น....หลังจากนั้นเขาก็ไปแล้ว” หานอวี้หรี่ตา ชี้ไปที่น้ำเต้าหู้หลายหยดบนต้นขาของซ่งหนิงซวงแล้วพูดว่า “เขาทิ้งเจ้านี่ไว้แล้วก็ไปเหรอ?”อ๊า!ซ่งหนิงซวงถึงค่อยสังเกตเห็นว่าบนขาและก้นของเธอยังเหลือร่องรอย

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1149

    “ต่อให้วัดกันที่คนหนุนหลัง คนหนุนหลังของพวกเราก็ไม่มีขุมกำลังอิทธิพลอะไรให้พึ่งพาได้เลยไม่ใช่เหรอ?”ซ่งหนิงซวงทำหน้าเคร่งเครียดเต็มที่ กล่าวพลางมองฉู่เฉินอย่างพิจารณาถึงแม้ครั้งก่อนฉู่เฉินสามารถรอดออกจากภูเขาคุนหลุนได้อย่างปลอดภัย แต่นั่นไม่ใช่เพราะคนหนุนหลังฉู่เฉินยิ่งใหญ่มากแค่ไหน แต่เป็นเพราะหยกโลหิตกิเลนช่วยชีวิตฉู่เฉินไว้ละครแบบเดียวกันไม่มีทางได้เล่นสองครั้ง!ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้เป็นการประลองของฝ่ายยุทธการทหาร ลู่ชิงเฟิงไม่มีทางออกตัวสนับสนุนฉู่เฉินเพราะเรื่องแบบนี้แน่นอน ความจริงแล้วตอนที่ซ่งหนิงซวงได้รับเอกสารฉบับนี้มา เธอก็หมดความมั่นใจไปโดยสิ้นเชิงแล้ว เมื่อไม่มีสำนักที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่หนุนหลัง เธอไม่มีทางคว้าตำแหน่งขุนพลเทพพิทักษ์ชาติมาได้เลย!“ยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ? ไม่เหมือนนิสัยของคุณเลยนะ!”ฉู่เฉินพูดพลางเอื้อมมือไปบีบคางของซ่งหนิงซวง“ถ้าไม่ยอมแพ้แล้วจะทำยังไงได้อีก? เว้นแต่ว่า...เว้นแต่ว่าคุณมีวิธีให้ฉันเลื่อนไปถึงขั้นควบแก่นแท้ได้ในเวลาสั้น ๆ!” นัยน์ตาของซ่งหนิงซวงส่องประกายความคาดหวังเธอสามารถมั่นใจเต็มเปี่ยมได้ว่าบนตัวฉู่เฉินจะต้องมีความลับยิ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1148

    “จะไปไม่ไป ถ้าไม่ไป ผมจะกลับไปแล้วนะ!”ฉู่เฉินเข้าไปนั่งในรถทหาร เหลือบตามองเฉินเย่ว์เอ๋อร์อย่างเย็นชาแวบหนึ่งเฉินเย่ว์เอ๋อร์จ้องเขม็งไปที่ฉู่เฉิน กำหมัดจนเกิดเสียงดังกรอบแกรบ!ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะซ่งหนิงซวงสั่งไว้ว่าจะต้องรับฉู่เฉินไป เธออยากจะไล่ฉู่เฉินลงไปจากรถจริง ๆ! “เหอะ คนแซ่ฉู่ ไม่ช้าก็เร็วต้องมีวันที่ฉันจะให้คุณต้องชดใช้!” เฉินเย่ว์เอ๋อร์เข้าไปนั่งในรถด้วยสีหน้าย่ำแย่อย่างยิ่ง ก่อนจะสั่งคนขับรถด้วยเสียงเย็นชาว่า “ขับรถ!” เมื่อเห็นฉู่เฉินจากไปแบบนี้ คนในตระกูลอู๋ก็มองหน้ากันเองอู๋อิงฉยงยิ่งดูเหมือนกับกินมะระเข้าไป สีหน้างอง้ำ โดนฉู่เฉินปฏิเสธซึ่ง ๆ หน้า แล้วจะให้เขาไปอธิบายกับโจวจื้ออย่างไรล่ะ!แต่คนที่มึนงงกว่าคนในตระกูลอู๋ก็คือฟางอวี่เจิ้ง ดูจากการที่ฉู่เฉินและคุณนายอู๋หายตัวไปด้วยกันหนึ่งชั่วโมงกว่า ต่อให้ฟางอวี่เจิ้งไม่ได้อยู่ที่เหตุการณ์ ก็เดาได้คร่าว ๆ ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเกรงว่ามีเพียงอู๋อิงฉยงที่ยังไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อยละมั้ง?ฟางอวี่เจิ้งเองก็รู้สึกนับถือไม่ไหวแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ว่าอย่างไรก็ดูไม่ออกเลยว่าฉู่เฉินจะมีจิตวิญญาณของโจโฉด้วย? .......

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1147

    ฉู่เฉินได้ยินคำกล่าวก็ขมวดคิ้วกล่าวว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”“ไม่สามารถบอกให้ชัดเจนด้วยคำพูดไม่กี่คำได้ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะส่งรถไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”ซ่งหนิงซวงพูดด้วยน้ำเสียงร้อนใจ“คฤหาสน์ตระกูลอู๋ในเมืองเอกของมณฑล!”ตระกูลอู๋?ซ่งหนิงซวงอึ้งเล็กน้อยไม่กี่วินาที ก่อนจะพยักหน้ากล่าวทันทีว่า “โอเคค่ะ ฉันจะส่งคนไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”เมื่อพูดจบ ทางฝั่งซ่งหนิงซวงก็วางสายอู๋อิงฉยงเห็นฉู่เฉินวางสายแล้วก็เอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า “นึกไม่ถึงเลยว่าคุณฉู่จะมีความสัมพันธ์กว้างขวางขนาดนี้ แถมยังมีเพื่อนในกองทัพด้วย?”ฉู่เฉินเพียงยิ้มบาง ๆ ไม่ออกความเห็นอะไรเมื่อเห็นฉู่เฉินไม่อยากพูดอีก อู๋อิงฉยงก็ไม่สะดวกถามต่อ ดังนั้นจึงได้แต่เอ่ยเข้าเรื่องว่า “คุณฉู่ คุณโจวจากเมืองหลงจิงหวังว่าจะได้พบคุณฉู่สักครั้ง ไม่ทราบว่า...”“ไม่ว่าง!”ฉู่เฉินปฏิเสธทันทีอู๋อิงฉยงอึ้งไป แล้วยิ้มแหย ๆ พร้อมกับอธิบายว่า “คุณฉู่ คุณโจวท่านนี้คืออัจฉริยะในวงการแพทย์ของภาคเหนือทั้งหมด ถ้าเกิด...” ไม่รอให้อู๋อิงฉยงพูดจบ ฉู่เฉินก็ขมวดคิ้วพูดว่า “ที่ผมพูดเมื่อกี้ยังชัดเจนไม่พอหรือไงครับ? ผมบอกว่าไม่ว่าง ก็คือไม่ว

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1146

    ฉู่เฉินพูดพลางยื่นยาควบคุมสตรีใส่มือของหลี่ซินหลานหลี่ซินหลานมองเม็ดยาที่ฉู่เฉินส่งมาถึงมือเธอ แล้วกลืนน้ำลายหนัก ๆ เธอย่อมรู้ว่ายาที่ฉู่เฉินให้เธอมีไว้เพื่ออะไรแต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีทางถอยใด ๆ แล้ว เธอเก็บยาควบคุมสตรีให้เรียบร้อยพลางถอดถุงน่องที่โดนฉีกขาด แล้วหยิบน้ำหอมจากในตู้เสื้อผ้าออกมาฉีดบนตัวเพื่อกลบกลิ่นเหงื่อ “ได้ค่ะ งั้นฉันจะเชื่อฟังคุณ แต่ว่า คะ...คุณจะต้องรักษาลูกชายฉันให้หายเท่านั้นนะ!” หลี่ซินหลานยังคงนึกถึงความปลอดภัยและชื่อเสียงของอู๋ตี๋อยู่เสมอ แม้ว่าวันหนึ่งเรื่องของเธอกับอู๋อิงเทียนจะแดงขึ้นมา แต่อู๋ตี๋ก๋เป็นลูกหลานของตระกูลอู๋อยู่ดีต่อให้เธอถูกไล่ออกจากตระกูลอู๋ อาศัยลูกชายสุดที่รักอย่างอู๋ตี๋คนนี้ เธอก็ไม่มีทางโดนไล่ออกจากบ้านแบบหมดตัวอย่างแน่นอน“วางใจได้เลย เดี๋ยวผมจะไปฝังเข็มให้เขาเดี๋ยวนี้!”ฉู่เฉินพูดจบก็หยิบเข็มเงินหนึ่งเล่มออกมาจากในแขนเสื้อ ก่อนจะเดินออกจากห้อง เขายังไม่วายตบบั้นท้ายหลี่ซินหลานไปหนึ่งฉาดหลี่ซินหลานลูบก้นที่โดนตีจนเจ็บ ก่อนจะถลึงตาใส่ฉู่เฉินอย่างดุดัน“จริงสิ มีเรื่องที่ลืมบอกคุณไปเลย ตั้งแต่นี้ไป คุณต้องรายงานทุกความเคลื่อนไหวข

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1145

    ฉู่เฉินมองลงมายังหลี่ซินหลานที่ทรุดตัวอยู่บนพื้น แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง “คุณเป็นแม่เลี้ยงของเธอ จะมาโดนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ควบคุมได้ยังไง?”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ร่างกายของหลี่ซินหลานก็แข็งทื่อขึ้นทันใด กัดฟันเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่ฉู่เฉินและกล่าวว่า “ถูกเธอควบคุมงั้นเหรอ? ถ้าอู๋อิงฉยงรู้เรื่องของคุณและฉันแล้ว ไม่เพียงแต่ฉันจะตายเท่านั้น คุณก็อย่าหวังว่าจะเอาตัวรอดไปได้คนเดียวเลย!”ฉู่เฉินส่ายศีรษะพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์กล่าวว่า “ตระกูลอู๋ไม่ได้อยู่ในสายตาของผม ต่อให้คนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา เมื่ออยู่ต่อหน้าผมก็ไม่คุ้มค่าให้พูดถึง!”หลี่ซินหลานกำหมัดแน่น หลังจากที่ถูกฉู่เฉินเล่นสนุกด้วยแล้วก็ถูกทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี!ต่อให้จะไม่สนใจใยดี ฉู่เฉินก็เปลี่ยนไปเร็วเกินไปหน่อยไหมไออุ่นที่ยังคงเหลืออยู่บนร่างกายยังไม่จางหาย ฉู่เฉินก็คิดจะทิ้งเธอและชิ่งหนีไปงั้นเหรอ?ไม่มีทาง!เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่ซินหลานก็ลุกขึ้นจากพื้นทันที จับแขนของฉู่เฉินแน่นและกล่าวว่า “ยังไงฉันก็ไม่สนหรอกนะ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณบังคับให้ฉันทำแบบนี้!”“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดแบบนี้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status