เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 470
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 471
ดังนั้น ในชั่วข้ามคืน เขาไม่เพียงแต่สูญเสียโรงงานระเบิดและสายการผลิตกระสุนเท่านั้นแต่ยังรวมถึงภูเขาเหมือง โรงงานถลุงเหล็ก สายการผลิตอาวุธปืน...ทั้งหมดหายไปแล้ว!ในชั่วข้ามคืน รากฐานทั้งหมดของเขากลายเป็นศูนย์เขาจะยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไรหลังจากเตะโต๊ะล้ม เขาก็ชักดาบออกจากเอว ตั้งใจจะฟันทหารที่มาแจ้งข่าว!รองแม่ทัพรีบห้ามเขาไว้ และส่ายหัว“ท่านหัวหน้า ไม่ได้นะขอรับ หากท่านทำเช่นนี้ ท่านจะสูญเสียความศรัทธาจากผู้คน!”เขาหัวเราะเยาะ แล้วถอยหลังไปสองสามก้าว!นับตั้งแต่เขามายังโลกโบราณ~ทุกอย่างราบรื่นมาก!เกลือบริสุทธิ์ สบู่ หม้อไฟ... ขายในราคาแพงได้อย่างง่ายดายครอบครัวของเขายังเป็นพ่อค้าธัญพืช ร้านค้าธัญพืชของเขาครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของแคว้นต้าฉี่เมื่อเขาทำกำไรมหาศาลแล้ว เขาได้พบเหมืองแร่และหล่ออาวุธออกมาแม้แต่ดินระเบิดก็ยังถูกพัฒนาออกมาดูสิ เขาช่างโชคดีเพียงใดโชคดีจนฟ้าดินเข้าข้างเขา!เมื่อเขาหาข้ออ้างในการก่อกบฏ แผ่นดินหัวเซี่ยก็ประสบกับภัยแล้งครั้งใหญ่ในรอบพันปีเขารวบรวมผู้ประสบภัย และเริ่มการก่อกบฏได้อย่างราบรื่นภายในระยะเวลาอันสั้น เขารวบรวมผู้คนได้ถึงห
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 472
แต่หลังจากที่เขาก่อกบฏแล้ว บรรดาบุตรสาวของตระกูลขุนนางชั้นสูงทั้งสิบตระกูล ต่างก็จับจ้องมาที่เขา ในบรรดาพวกเขาทั้งหมด ชุยลั่วซิน จากตระกูลชุยแห่งป๋อหลิงกระตือรือร้นกับเขามากที่สุดหญิงสาวสวมชุดกระโปรงผ้าแพรสีม่วง หลังจากลงจากรถม้า นางยิ้มและเดินไปหาเขาหญิงสาวอายุสิบหกปี กำลังเบ่งบานในช่วงเวลาที่งดงามที่สุดนางมีความน่ารักสดใสของหญิงสาวยุคใหม่ และความสง่างามสงวนท่าทีของหญิงสาวโบราณนางคำนับมู่ฉีซิวอย่างอ่อนโยนหลังจากลุกขึ้น นางกล่าวด้วยน้ำเสียงน่ารัก “พี่มู่ ท่านไม่ได้เขียนจดหมายถึงลั่วซินนานแล้ว วันนี้ลั่วซินว่าง จึงเข้ามาในเมืองเพื่อพบท่าน!”“ตอนนี้กองทัพลู่เจ๋อพ่ายแพ้แล้ว ท่านจะมาเยี่ยมเยียนที่ป๋อหลิงเมื่อใด?”คำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของหญิงสาว ขจัดความโหดร้ายทั้งหมดในตัวของมู่ฉีซิวหลังจากก่อกบฏแล้ว เขาถึงได้เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงอยากเป็นฮ่องเต้การยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจ สามารถเรียกลมเรียกฝนได้!หญิงสาวจากตระกูลขุนนางที่มีภูมิหลังสูงส่งอย่างชุยลั่วซิน ล้วนรายล้อมอยู่รอบตัวเขาแม้ว่าเขาจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำในยุคปัจจุบัน เขาก็ไม่มีทางได้สัมผัสกับความรู้สึกที่หญิงสาว
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 473
เสี่ยวเถามองดูเจ้านายของเธอด้วยความกังวล เห็นเธอเศร้าซึม จึงหยิบเมล็ดแตงทองคำออกมาหนึ่งกำมือ ยัดใส่มือลูกน้องทั้งสอง“ช่างหลิน ช่างวัง พวกเจ้าสองคนไปหาเรือนสักแห่งในเมือง จ้างองครักษ์สักสองสามคน พวกเราจะไปอยู่ที่เรือนชั่วคราว จะยังไม่กลับค่ายทหาร”“โรงงานถูกระเบิด แม้ว่าท่านหัวหน้าจะต้องการสร้างโรงงานขึ้นมาใหม่ แต่ก็คงใช้เวลาสักพักกว่าจะสร้างเสร็จ”“ใต้สัมภาระยังมีเสบียงอาหารอีกมาก ตอนขนย้ายต้องระวัง อย่าให้ใครเห็น”ทั้งสองคนเป็นช่างฝีมือที่ซื่อสัตย์ คนหนึ่งเป็นช่างตีเหล็ก ผลิตชิ้นงานได้ละเอียดมาก ละเอียดถึงระดับมิลลิเมตรเขาเป็นหนึ่งในผู้ผลิตปืนไรเฟิลหลักยังมีช่างวังอีกคนหนึ่งที่ผลิตกระสุนเมื่อคืนทั้งสองคนวิ่งหนีออกมาพร้อมกับหยางชิงเหอ จึงรอดชีวิตมาได้ทั้งสองคนกำเมล็ดแตงทองคำไว้แน่น พยักหน้าด้วยรอยยิ้มแม่นางหยางเก็บซ่อนเสบียงอาหารไว้มากมาย เพียงพอให้พวกเขากินได้ครึ่งปี ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลเรื่องความอดอยากทั้งสองคนไปหาเรือน!ก่อนไป พวกเขาอยากจะปลอบโยนแม่นางหยาง แต่ช่างฝีมือที่ซื่อสัตย์ทั้งสองคนกลับไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรครึ่งคืนผ่านไป ช่างวังหยิบห่อขนมปังออกมา ยื่นให้
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 474
เสี่ยวเถาไม่เข้าใจว่าทำไมแม่นางถึงพูดเช่นนั้น แต่นางก็ยังคงพยักหน้า“ไปเถอะ พวกเราไปรวมตัวกับช่างวังกัน!”“ข้าอยากรู้ รากฐานของกองทัพตระกูลจ้านให้มากกว่านี้!”“อ้อ เช่นนั้นพวกเราไปกันเถอะ!”*เมื่อจ้านเฉิงอิ้นจัดการทำความสะอาดโรงงาน เขาก็เห็นคลังสินค้าที่เต็มไปด้วยปืนใช่แล้ว ปืนไรเฟิลที่เหมือนกับปืนล่าสัตว์เพียงแต่ว่ามันถูกสร้างขึ้นมาหยาบกว่าปืนล่าสัตว์ แต่การทำงานก็เหมือนกันเขาส่งรูปถ่ายไปให้เย่มู่มู่เย่มู่มู่เพิ่งตื่นจากเตียง เห็นแท็บเล็ตที่ถูกส่งมา เมื่อเปิดดูก็เห็นภาพปืนไรเฟิลที่ปรากฏขึ้นมา...รุ่นที่เหมือนกับปืนจู่โจมเอเคสี่สิบเจ็ด!เพียงแต่ว่างานสร้างหยาบกว่าเล็กน้อย แต่มีทุกอย่างที่ควรจะมีเป็นไปตามที่เธอคาดเดาไว้จริง ๆมู่ฉีซิวมีปืนอยู่ในมือครึ่งคลังสินค้าเต็มไปด้วยปืนจำนวนน่าจะประมาณหลายพันกระบอกนี่เป็นเพียงคลังสินค้าเดียว ยังมีคลังสินค้าอีกหลายแห่ง หากทั้งหมดเต็มไปด้วยปืนปืนในมือของมู่ฉีซิวน่าจะมีหลายหมื่นกระบอกเป็นอย่างน้อยจำนวนที่แท้จริง อาจจะมากกว่านั้น!เธอประมาทคนนี้ไม่ได้จริง ๆด้วยสติปัญญาระดับสูง ในช่วงเวลาสั้น ๆ ในแคว้นต้าฉี่เมื่อสองพันปี
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 475
สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ทำให้พวกเขาเข้าร่วมกองทัพตระกูลจ้านก็คือ คนหลายสิบคนที่มาพร้อมกับซุนเฮ่อ ล้วนแต่ถูกเลี้ยงดูจนอ้วนท้วนสมบูรณ์พวกเขาบอกว่า เข้าร่วมกองทัพตระกูลจ้าน ทุกเดือนจะได้รับเสบียงอาหารแปดชั่งน้ำดื่มไม่จำกัดเขาถอดกระติกน้ำออกจากตัวทันที แล้วยื่นให้พวกเขาดื่มน้ำเมื่อดื่มเสร็จ ก็ให้คนไปตักน้ำมาอีก แล้วดื่มต่อยิ่งไปกว่านั้น ยังพกขนมปังติดตัวไว้ตลอดเวลา แบ่งขนมปังกันกินสิบชิ้น โดยไม่เสียดายเลยดังนั้น เสบียงอาหารของกองทัพตระกูลจ้านจึงเพียงพอเข้าร่วมกับพวกเขาไม่เพียงแต่มีอาหารให้กิน แต่ยังมีเสบียงทหารให้รับอีกด้วยพวกเขาทั้งหมดยินยอมเข้าร่วมกองทัพตระกูลจ้าน!เฉินขุยได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกเสียดายช่างตีเหล็กในโรงงาน“กองทัพตระกูลจ้านของเรา เสบียงทหารของทหารธรรมดาจะน้อยที่สุด หากมีฝีมืออย่างหนึ่ง ทุกเดือนจะได้รับเสบียงทหารเป็นสองเท่าของทหารธรรมดา”“ตัวอย่างเช่น เจ้าตีเหล็กเป็น เช่นนั้นก็ดี ทุกเดือนเจ้าจะได้รับเสบียงอาหารสิบหกชั่ง”“มื้ออาหารที่รวมอยู่สองมื้อ จะมีสามกับข้าวหนึ่งซุป สองอย่างเป็นเนื้อ หนึ่งอย่างเป็นผัก ส่วนซุปเป็นซุปกระดูกหรือซุปเนื้อบด...”“ทหารธรรมดาจ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 476
เขากล่าวว่า “ท่านเทพวางใจเถอะ ทางเราก็ไม่ใช่ไม่เคยสร้างบ้าน สามารถทำได้แน่นอน”“แต่ต้องใช้รถขุด รถดันดิน งานก่อสร้างจะได้คืบหน้าเร็วขึ้น!”“ข้าซื้อ!”ซื้อหลายครั้งเข้า เย่มู่มู่ก็กลายเป็นผู้ซื้อรถขุดและรถดันดินรายใหญ่ที่สุดในท้องถิ่นตัวแทนจำหน่ายเตรียมรถสิบคันไว้ในโกดังตลอดเวลา ตราบใดที่เธอต้องการ ก็สามารถจัดส่งได้ทันทีปรากฏว่า ครั้งนี้เย่มู่มู่สั่งซื้อทีเดียวห้าสิบคันหากมีมากกว่านั้น เธอก็จะเอาทั้งหมดตัวแทนจำหน่ายอุทานออกมาว่า ประมาทเกินไปแล้วพวกเขาเตรียมสินค้าไว้น้อยเกินไป!พลาดคำสั่งซื้อครั้งใหญ่ไปแล้ว!ตัวแทนจำหน่ายรีบนำรถสิบคันในโกดังมาส่งในทันทีส่งรถดันดินมาให้ยี่สิบคันใช้ความสัมพันธ์ส่วนตัว จัดหารถบรรทุกดินมาให้สิบคันยังบอกกับเย่มู่มู่อีกว่า “ผมสามารถจัดหารถขุดห้าสิบคัน รถดันดินห้าสิบคัน จากจังหวัดและเมืองรอบ ๆ มาให้ได้ คุณหนูเย่ต้องการไหมครับ?”“ต้องการค่ะ ฉันสามารถจ่ายเงินมัดจำให้คุณก่อนได้!”“จริงสิ รถบด รถเครน รถผสมคอนกรีต ก็ต้องการนะคะ... รถเครนสองคัน อย่างอื่นอย่างละสิบคัน!”ตัวแทนจำหน่ายดีใจมาก นี่เป็นคำสั่งซื้อครั้งใหญ่ตอนนี้อสังหาริมทรัพย์กำลัง
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 477
เป็นครั้งแรกที่มู่ฉีซิวรู้สึกหวาดกลัวขึ้นภายในใจในตอนนี้ เขาเพิ่งตระหนักได้เขาไม่ใช่คนเดียวที่สวรรค์เลือกจ้านเฉิงอิ้นก็มาจากยุคปัจจุบันเช่นกัน มีชื่อเสียงมากกว่าเขา มีพื้นฐานแข็งแกร่งกว่าเขานัก ขนาดรถขุดยังสร้างขึ้นมาได้ยิ่งไปกว่านั้น คนของเขายังเป็นทหารผ่านศึกที่กล้าหาญและเชี่ยวชาญการศึกแม้แต่เซี่ยเวยแคว้นเยี่ยนยังนำทหารห้าหมื่นนายมาสวามิภักดิ์ต่อเขา ทั้งเวลา สถานที่ และผู้คน...จ้านเฉิงอิ้นได้เปรียบกว่าเขาเขาพลาดแล้ว!ที่มองว่าจ้านเฉิงอิ้นเป็นคู่ต่อสู้ธรรมดาในเวลานี้ เขาเพิ่งจะตื่นตระหนก“ชิงเหอ หยางชิงเหอไปอยู่ที่ไหน?”บางทีอาจมีเพียงชิงเหอเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาได้!เขากับหยางชิงเหอต่างก็มาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำในยุคปัจจุบัน พวกเขาไม่เชื่อว่าสติปัญญาของจ้านเฉิงอิ้นจะเหนือกว่าพวกเขาทั้งสองก่อนหน้านี้ เขามีความมั่นใจ ทะเยอทะยานคิดว่าไม่มีใครในโลกนี้เป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้แคว้นต้าฉี่ หากเขาต้องการ เมื่อไหร่เขาก็สามารถขึ้นครองบัลลังก์ได้แต่ตอนนี้ เขาไม่แน่ใจแล้วเขาตกอยู่ในความสงสัยในตนเอง!เขายังต้องชดใช้ให้กับความเย่อหยิ่งของตนเอง*เพราะมีเงินเพียงพอ ช
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 478
“หากท่านคิดว่าท่านหัวหน้าเปลี่ยนไปแล้ว ก็ให้เสี่ยวเถาไปที่ค่ายทหารเพื่อถามไถ่ดู เขาไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน!”ช่างวังสัมผัสได้ถึงความเงียบ เมื่อก่อน เขาเห็นซุนเฮ่อคนบ้านเดียวกัน ทั้ง ๆ ที่ไปฝังระเบิด ถูกท่านหัวหน้าใช้เป็นระเบิดมนุษย์...แต่กลับถูกกองทัพตระกูลจ้านรับเข้ากองทัพโดยไม่ถือโทษโกรธเคือง แถมยังได้ไปอยู่ในแผนกที่มีผลประโยชน์มากมาย อย่างโรงครัวทั้งตัวอ้วนท้วนขึ้นเป็นกองซุนเฮ่อให้เขาดูดาบม่อเตาราชวงศ์ถัง ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นจนถึงตอนนี้เขารู้สึกว่า...“กองทัพตระกูลจ้านสามารถไปได้ พวกเขารับแม้กระทั่งซุนเฮ่อที่เป็นระเบิดมนุษย์ พวกเรามีฝีมือ แม่นางหยางยังสร้างดินระเบิดและปืนไรเฟิลได้ คนที่มีความสามารถเช่นนี้...”“กองทัพตระกูลจ้านจะไม่รับไว้ได้อย่างไร!”“พวกเจ้าให้แม่นางหยางไปหาท่านหัวหน้า พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่า มีคุณจากตระกูลขุนนางมากมาย ต้องการแต่งงานกับท่านหัวหน้า พวกเขาออกเงิน ออกแรง สนับสนุนท่านหัวหน้าก่อกบฏ... หากพวกเขาไม่ได้อะไรเลย พวกเขาจะยังสนับสนุนอย่างเต็มที่อีกหรือ?”“แทนที่จะเกลี้ยกล่อมให้แม่นางหยางอดทน สู้หาทางออกอื่นไม่ดีกว่าหรือ ตามท่านหัวหน้าไป อนาคตของแม่นาง
บทล่าสุด
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บบที่ 716
ทำได้เพียงนำเข้าจากประเทศรอบ ๆ ไม่กี่แห่งเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ สิ่งของที่ปล้นชิงมาได้จึงมีความหลากหลายปะปนกันไป แต่กลับเป็นของที่ใช้งานได้จริง ทว่าสิ่งของเหล่านี้กลับกลายเป็นโบราณวัตถุของเย่มู่มู่ไปเสียทั้งหมดโดยไม่มีข้อยกเว้น!เสบียงที่ได้มาครั้งนี้ไม่เพียงแต่มีทองคำ เงิน และของมีค่ามากมายเท่านั้น แต่ยังมีของประดับตกแต่งสวยงามต่าง ๆ เครื่องสัมฤทธิ์ และของประดับที่ทำจากไม้ มีครบครันทุกอย่าง!เมื่อเห็นโบราณวัตถุจำนวนมหาศาลเช่นนี้ เธอก็อดประหลาดใจไม่ได้!มีจำนวนราว ๆ ห้าร้อยหีบเห็นจะได้มากเกินไปแล้ว ไม่นึกเลยว่าพวกคนเถื่อนจะปล้นชิงของในแคว้นต้าฉี่ไปได้มากมายถึงเพียงนี้จากนั้น เย่มู่มู่ก็ได้ยินเสียงจากฝั่งของจ้านเฉิงอิ้นเป็นเสียงแหลมเล็กคล้ายขันที “ขอแสดงความยินดีกับท่านแม่ทัพใหญ่ บัดนี้เผ่าหมานถูกปราบจนราบคาบแล้ว ไม่มีผู้ใดสามารถคุกคามดินแดนต้าฉี่ของเราได้อีกต่อไป นี่นับเป็นข่าวดีอย่างยิ่ง บ่าวจะรีบนำความกลับไปทูลรายงานฝ่าบาท พระองค์จะต้องทรงพระเกษมสำราญเป็นแน่!”“ท่านแม่ทัพใหญ่รอฟังข่าวดีเรื่องการเลื่อนยศศักดิ์ได้เลยขอรับ!”ผู้บัญชาการลั่วเองก็ดีใจจนออกนอกหน้า นี่เป็นครั้งแร
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 715
พวกเขาทั้งหมดกลับมาถึงคฤหาสน์ในเวลาอาหารค่ำพอดีเย่มู่มู่บอกให้หลูซีกับหลูหมิงทานอาหารเย็นให้เสร็จก่อน ถึงจะยอมให้พวกเขาดูข้อความในกระดาษที่อยู่ในแจกันทั้งสองจึงรีบจัดการอาหารบนโต๊ะอย่างรวดเร็วที่สุดแล้วเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อให้เย่มู่มู่ขึ้นไปชั้นบนทั้งสามคนนั่งลงในห้องนั่งเล่นภายในห้องของเย่มู่มู่ เธอหยิบเอากระดาษโน้ตจำนวนมากออกมาจากแจกันแล้วทั้งสามก็เริ่มอ่านข้อความเหล่านั้นด้วยกันเป็นบันทึกที่จ้านเฉิงอิ้นเขียนเล่าถึงความเป็นไปของสงครามกับเผ่าหมานอันที่จริง ชัยชนะในศึกครั้งนี้แทบจะไม่มีอะไรพลิกผันทุกคนต่างรู้ดีว่ากองทัพตระกูลจ้านจะต้องเป็นฝ่ายชนะทว่ากำลังพลของฝ่ายตรงข้ามก็มีไม่น้อย ทั้งยังมีอาวุธร้ายแรงอยู่ในมือ ทำให้พวกเขายังพอมีโอกาสอยู่บ้างแต่ใครเลยจะคาดคิดว่า พายุฝนห่าใหญ่เพียงครั้งเดียวจะเปลี่ยนสถานการณ์รบไปโดยสิ้นเชิง!จ้านเฉิงอิ้นขอบคุณเย่มู่มู่ที่ส่งพายุฝนมาให้ในจังหวะสำคัญที่สุดเพราะฝนที่โหมกระหน่ำครั้งนี้นี่เอง ที่ทำให้ดินระเบิดที่พวกเผ่าหมานฝังไว้ใต้ดินเปียกโชกไปทั้งหมดพวกเผ่าหมานรู้วิธีใช้ดินระเบิด แต่ไม่เข้าใจเรื่องวัตถุดิบและการบำรุงรักษาในยามปกติ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 714
เค้าโครงหน้าคมคาย ยิ่งดูหล่อเหลาโดดเด่นขึ้นแต่สีหน้ากลับเย็นชามาตลอด กลายเป็นหนุ่มหล่อสุดเย็นชาประจำโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไปแล้วแน่นอนว่า เขาเดินทางด้วยจักรยานสาธารณะ หรือไม่ก็นั่งรถประจำทาง ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีของแบรนด์เนมเลยไม่เหมือนกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ที่พอเข้าเรียนปุ๊บก็รู้เลยว่า พ่อแม่ทำอาชีพอะไร มาจากตระกูลไหน ตระกูลมีกิจการอะไรบ้างเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ล้วนแต่ร่ำรวยหรือมีฐานะสูงส่งส่วนเขาพื้นเพธรรมดา การแต่งตัวก็สบาย ๆโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไม่มีเครื่องแบบนักเรียน เพื่อนคนอื่น ๆ ใส่แต่แบรนด์หรู หรือไม่ก็ชุดสั่งตัดส่วนเขาใส่เสื้อผ้าแผงลอยข้างทาง!อาศัยหน้าตาแบกล้วน ๆพอดูออกว่าที่บ้านไม่มีเงิน ก็ถูกนักเรียนเกเรหมายหัวเพื่อนร่วมชั้นที่มายั่วโมโห หัวเราะอย่างโอหัง “โธ่เอ๊ย กล้าทำหน้าบึ้งใส่ฉันเหรอ!”“มา ๆ ๆ วันนี้พวกเราสั่งสอนมันหน่อย ลากตัวมันขึ้นรถไปที่นอกเมือง”หลันซีเยว่ตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังคงขวางอยู่ข้างหน้าเขา“พวกนายกล้าเหรอ ถ้าวันนี้พวกนายกล้าแตะต้องเขาแม้แต่นิดเดียว ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!”ทันใดนั้นนักเรียนหลายคนก็หัวเราะล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 713
เมื่อรถของเย่มู่มู่และหลูหมิงเคลื่อนตัวออกไป ลู่ฉิงยวนยังคงยืนสง่าอยู่ริมถนน มองส่งจนรถลับสายตาไป ครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรเลย อย่างน้อยเขาก็ได้ช่องทางการติดต่อของเธอมาเย่มู่มู่ตอนห้าขวบไม่ยอมรับเขา~ไม่นึกเลยว่าพออายุยี่สิบปี เย่มู่มู่ก็ยังคงไม่ชอบเขาเหมือนเดิมผู้หญิงเพียงคนเดียว กลับเป็นคนที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ถึงสองครั้งในชีวิตนี้หลังจากขึ้นรถแล้ว ลู่ฉิงยวนก็ถามหัวหน้าบอดี้การ์ดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “บอดี้การ์ดที่อยู่กับเย่มู่มู่คนนั้น เป็นคนของสายไหนกันแน่?”หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดยังนึกถึงชายคนนั้น ออกหมัดฉับไว รุนแรง นั่นไม่ใช่ฝีมือของคนธรรมดาแน่นอน“เป็นนักสู้มืออาชีพครับ ที่สำคัญคือเป็นประเภทที่ทุกกระบวนท่าล้วนมุ่งเอาชีวิต! นั่นไม่ใช่ฝีมือของพวกเรียนกังฟูหรือซานต้าวิธีที่เขาลงมือ ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย!”ลู่ฉิงยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แค่คนเดียวก็สามารถล้มบอดี้การ์ดของเขาทั้งหมดลงไปกองกับพื้นได้เดิมทีเขายังเป็นห่วงเย่มู่มู่ กลัวว่าเด็กกำพร้าตัวคนเดียวอย่างเธอจะถูกรายล้อมไปด้วยฝูงหมาป่าและเสือร้ายแต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าความกังวลของเขาจะไม่จำเป็นเสียแล้วการที่สามารถอัด
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 712
“คุณคู่ควรกับผู้หญิงที่ดีกว่านี้นะคะ ส่วนฉัน... ไม่ได้สนใจเรื่องแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์อะไรแบบนั้นเลยค่ะ!”เธอกำลังจะหันหลังเดินจากไป แต่เสียงของลู่ฉิงยวนก็เย็นเยียบลงหลายส่วน เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “ทำไม?”เย่มู่มู่หันกลับไปมองเขา“ทำไมถึงปฏิเสธผม คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังจะพลาดอะไรไป?”“คุณไม่ชอบผม หรือคิดว่าเราไม่มีความรู้สึกต่อกันงั้นเหรอ!”เย่มู่มู่ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ขอโทษนะคะคุณลู่ มันไม่เกี่ยวกับคุณเลยค่ะ การที่ต้องสร้างครอบครัวกับผู้ชายที่แทบไม่รู้จักกันดี แค่คิด...ฉันก็รับไม่ได้แล้วค่ะ!”“สุดท้ายแล้ว ก็ยังเป็นเพราะคุณไม่ชอบผมใช่ไหม? มู่มู่ อย่าดื้อนักเลย ความรู้สึกน่ะมันสร้างกันได้นะ...”เย่มู่มู่ขมวดคิ้ว มองไปยังลู่ฉิงยวนเขาทั้งหนุ่ม ทั้งรวย อาศัยความสามารถของตัวเองล้วน ๆ สร้างหลิ่วอวิ๋นกรุ๊ปจนยิ่งใหญ่ได้อย่างทุกวันนี้เขายอดเยี่ยมมากบางทีในอนาคตเธออาจจะต้องเสียใจ ที่ตัวเองพลาดมหาเศรษฐีโสดผู้เพียบพร้อมทั้งความสามารถและฐานะระดับเพชรยอดมงกุฎคนนี้ไปแต่ ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่เรื่องหาเงิน และเรื่องการช่วยจ้านเฉิงอิ้นรวบรวมใต้หล้าให้เป็นปึกแผ่นในคติประจำใจ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 711
“แน่นอนว่าพวกเธอก็จะไม่บังคับลูก ๆ ถ้าไม่ชอบ ก็ปฏิเสธได้!”“ต่อมา คุณแม่เกิดอุบัติเหตุ ผมถูกบ้านตาไปรับเลี้ยง ไอ้สารเลวนั่นเริ่มฟ้องร้องยาวนานกว่าสิบปี เพียงเพื่อล้มล้างพินัยกรรมของแม่!”“ระหว่างนั้น เพื่อเพิ่มอำนาจต่อรองในมือผม ป้าหลินจึงมอบหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ในมือของเธอให้ผมโดยไม่คิดค่าตอบแทน”“ผมเคยถามเธอ ว่าต้องการอะไรเป็นการตอบแทนไหม์”“เธอขอให้ผมดูแลคุณให้ดี หากวันใดวันหนึ่งพวกเขาสามีภรรยาเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้า ต้องถูกคนตระกูลเย่รังแกแน่ ๆ เธอหวังว่าผมจะรับปากว่าจะดูแลคุณให้ดีไปชั่วชีวิต!”น้ำตาของเย่มู่มู่ร่วงเผาะ ๆเธอไม่คิดเลยว่า คุณแม่ได้วางแผนเพื่อเธอไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วเพื่อเดิมพันกับโอกาสอันน้อยนิดนั้น ใช้หุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ของลู่ซื่อกรุ๊ป แลกกับคำมั่นสัญญาเพื่อเธอพ่อแม่ของเธอรักเธอมาก“ลู่ฉีหยางตามหาคุณ ข่มขู่คุณ! นอกจากจะหมายตาฟู่ลี่กรุ๊ปที่เป็นคู่ค้ารายใหญ่แล้ว ยังมีอีกอย่าง พวกเขารู้ว่าแม่ของคุณมีหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์!”“ผมเปิดเผยรายชื่อผู้ถือหุ้นสิบอันดับแรกของบริษัทต่อสาธารณะ พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อ!”“อยากจะยึดหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์นั้นมาเป็นขอ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 710
ตอนที่เธออายุประมาณห้าขวบ เคยพบเคยพบลู่ฉิงยวนครั้งหนึ่งตอนนั้นเป็นการประชุมประจำปีขององค์กร ลู่ฉิงยวนถูกลุงพามาจากเมืองหลวงเพื่อเข้าร่วมการประชุมประจำปีของฟู่ลี่กรุ๊ปเวลานั้นแม่ถามเธอว่า “ชอบพี่ชายตัวน้อยคนนั้นไหมจ๊ะ? ให้เขาเป็นแฟนของหนูดีไหม?”ตอนนั้นเธอยังเด็กเกินไป ฟันยังไม่ทันขึ้นครบเธอกำลังกินเค้กก้อนเล็ก ๆ พลางถามมารดาด้วยท่าทางน่ารัก “คุณแม่คะ แฟนคืออะไรเหรอคะ กินได้หรือเปล่า?”ผลลัพธ์ก็คือคำพูดประโยคนี้ทำให้ลุงของลู่ฉิงยวนกับบิดาของเธอรู้สึกขบขัน!แต่ว่าเธอกับลู่ฉิงยวนเคยพบกันแค่เพียงครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วก็ไม่เคยพบกันอีกเลยตอนนั้นพ่อกับแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลู่ฉิงยวนไม่ได้มาไว้ทุกข์ ทว่าลุงของเขาส่งของมาร่วมพิธี!แต่ว่าคนไม่ได้มา!แน่นอนว่าเย่มู่มู่สามารถเข้าใจได้ พอหมดอำนาจคนก็ลาจาก เด็กกำพร้าเช่นเธอไม่ค่าพอที่จะแสวงหาผลประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอถอนตัวจากการบริหารฟู่ลี่กรุ๊ปทุกคนรู้ดีว่าเอาอกเอาใจเธอไปก็ไม่มีประโยชน์ตอนที่พ่อแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ มีคนไปมาหาสู่อยู่บ้างทว่าหลังจากที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิต ก็ไม่มีใครมาสนใจอีกเล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 709
คิดไม่ถึงเลยว่าคุณผู้หญิงหลิวจะทำให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตและสู้ยิบตา จนคุณชายลู่รู้สึกเสียใจในภายหลังเขาคุกเข่าลงต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว ตบหน้า และสารภาพด้วยน้ำตานองหน้าบอกว่าไม่ยินยอมหย่าร้าง ขอร้องให้คุณผู้หญิงหลิวให้โอกาสเขาอีกสักครั้งหนึ่งเพื่อแสดงความจริงใจ เขาจึงลบข้อมูลการติดต่อของผู้หญิงทุกคนทิ้งไปจนหมด ต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิวทั้งยังเปิดเผยข่าวอื้อฉาวของนักแสดงที่เคยมาก่อเรื่องต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว และทำลายอาชีพของเธอ!นอกจากนี้ยังทำให้ผู้หญิงอีกคนหนึ่งต้องตกงาน และถูกแบนในธุรกิจนั้นด้วยเขาเอาบ้าน และรถที่จ่ายเงินซื้อให้กับคุณหญิงลู่ กลับคืนมาทั้งหมด!บางทีคณผู้ชายลู่อาจจะแสดงเก่งจนเกินไป บางทีลูกอาจจะเล็กจนเกินไป จึงไม่อยากให้ลูกที่พอเกิดมาก็กลายเป็นครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยวคุณผู้หญิงหลิวจึงใจอ่อนเธอยอมรับคุณผู้ชายลู่ และชิงบริษัทที่อยู่ในมือของคุณชายลู่กลับคืนมาญาติพี่น้องและเพื่อนที่คุณชายลู่เอาเข้ามาก่อนหน้านี้ ถูกไล่ออกไปจนหมดเชิญพนักงานเก่ากลับเข้ามาโรงงานภายใต้การบริหารของคุณผู้หญิงลู่ กลับมาฟื้นฟูอีกครั้งและในครั้งนี้ คุณผู้หญิงหลิวได้บีบคุณผู้ชายลู่ให้ล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 708
หากว่าทางจ้านเฉิงอิ้นสามารถเอาชนะการรบได้ เธอจะต้องเฉลิมฉลองให้สักครั้งอย่างแน่นอนเธอกับหลูหมิงคืนจักรยานไฟฟ้าอย่างมีความสุข และขึ้นรถแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟความเร็วสูงฮ่าวอี้และเสี่ยวเฉิงที่เฝ้าดูกระบวนการทั้งหมดอยู่ เมื่อเห็นพวกเขาขึ้นรถแท็กซี่ไป ก็ขับรถตามไปอยู่ห่าง ๆจนถึงวันนี้หวังเสี่ยวเฉิงก็ยังไม่อาจเข้าใจได้ เรื่องที่ว่าเจ้านายของตนเองเป็นผู้บำเพ็ญเซียน“พี่ นี่ผมกำลังฝันอยู่ใช่ไหม คุณหนูเย่เป็นนักศึกษาที่อายุยังน้อยแล้วก็สวยขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นผู้บำเพ็ญเซียน เหลือเชื่อเกินไปแล้ว”“พี่ว่า ผมต้องฝากตัวเป็นศิษย์กับเธอหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นไปขอให้เธอทดสอบหินวิญญาณให้ดีไหม ไม่แน่ผมอาจมีความสามารถในการบำเพ็ญเซียนเหมือนกันก็ได้?”ฮ่าวอี้กำลังมองคนปัญญาอ่อนที่ฝันกลางวันมาตลอดทั้งวัน “หุบปาก เย่มู่มู่เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น!”“ผมรู้อยู่แล้วน่า ว่าเธอเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเซียนที่ซ่อนตัวเป็นคนธรรมดาเท่านั้น พี่ว่าตอนนี้เธอบรรลุถึงขั้นไหนแล้ว?”“ฝึกลมปราณ สร้างรากฐาน หรือว่าแก่นปราณทองคำ? สามารถดูดซับสายฟ้า เคลื่อนย้ายพายุฝน ขั้นต่อไปก็พลักภูเขาผลิกทะเล
